Την αμέσως προηγούμενη αγωνιστική των πλέι οφς ο Παναθηναϊκός θριάμβευσε μέσα στο Φάληρο απέναντι στον Ολυμπιακό και ο ΠΑΟΚ γνώρισε την ήττα από τον Αρη.
Τα συναισθήματα και κατ’ επέκταση τα αποτελέσματα, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα σε σχέση με το σήμερα.
Μπόλικος κόσμος υποδεχόταν την πράσινη αποστολή των νικητών του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ενόσω στον ΠΑΟΚ είχε κλονιστεί η πίστη της πλειονότητας του κόσμου.
Ο Φατίχ Τερίμ είχε κάνει «ματ» στον Μεντιλίμπαρ κι ο Ακης Μάντζιος στον Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο Τούρκος και ο Ελληνας συνάδελφός του, ήταν οι… στρατηγοί. Αυτό άκουγες και διάβαζες παντού.
Πλέον, ο Τερίμ… ντύθηκε Μεντιλίμπαρ επειδή είχε την ίδια (φαεινή) ιδέα να παρατάξει τον Παναθηναϊκό με 4-4-2 (όχι σε φλατ μορφή όπως ο Ισπανός στο Φάληρο, αλλά με ρόμβο στη μεσαία γραμμή) και να ηττηθεί από τον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου.
Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά στο ποδόσφαιρο ώστε ένας σχηματισμός να καθόριζε τα πάντα. Θα ήταν για όλους πιο εύκολα τα πράγματα. Δυστυχώς όμως δεν είναι.
Ο Παναθηναϊκός του Τερίμ είχε δεινοπαθήσει παίζοντας με 4-3-3 στη ρεβάνς της Λεωφόρου από τον ΠΑΟΚ παρά την πρόκριση-θρίλερ κι ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ είχε φάει ντόρτια από τη Μακάμπι παίζοντας με 4-3-3, λίγο νωρίτερα.
Οι προπονητές τα μετράνε αυτά. Ενίοτε την πατάνε κιόλας. Αλλά το ποδόσφαιρο είναι επιλογές. Κάποιες βγαίνουν, κάποιες όχι, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι όταν δεν υπάρχει καν σχέδιο κι όχι όταν υπάρχει και δεν βγαίνει στο χορτάρι. Αυτό μπορεί να συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες.
Ο Τερίμ πήγε να αιφνιδιάσει τον Λουτσέσκου. Να «τρυπήσει» την καρδιά των μετόπισθεν του ΠΑΟΚ με τη συνύπαρξη των Ιωαννίδη-Σπόραρ.
Τον απόλυτο αιφνιδιασμό, ωστόσο, τον πέτυχε ο ΠΑΟΚ. Ανοίγοντας το σκορ στην πρώτη επίθεσή του στο ματς.
Ενα γκολ αβάντζο με το καλησπέρα δεν αποτελεί αμελητέα ποσότητα. Τουναντίον. Οσοι θεωρούν ότι δεν επηρεάζει ένα ματς και μία τακτική προσέγγιση, όποια κι αν είναι αυτή, ένα γκολ απ' τα αποδυτήρια, μάλλον δεν έχουν ασχοληθεί επαρκώς με το άθλημα.
Ηταν λες και του το χρωστούσε το ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ από τον αποκλεισμό που βίωσε στο κύπελλο, στο ίδιο γήπεδο, με τρόπο που συμβαίνει μία φορά κάθε πενήντα χρόνια. Του το έδωσε πίσω την Κυριακή.
Οχι μόνο το πρώτο αλλά και το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ ήταν απόρροια τραγικών ατομικών λαθών των παικτών του Παναθηναϊκού, που με ένα απλό φάουλ θα είχαν αποκλείσει τον κίνδυνο, ήταν ταυτόχρονα όμως και απόρροια της ποδοσφαιρικής συνέχειας που υπάρχει στους ασπρόμαυρους επί των ημερών του Λουτσέσκου.
Οι συγκυρίες ή αν προτιμάτε καλύτερα οι στιγμές, παίζουν τον δεύτερο σημαντικότερο ρόλο σε ένα μεμονωμένο παιχνίδι, αλλά τον πρώτο και πλέον καθοριστικό τον παίζει η ποδοσφαιρική φιλοσοφία, οι αρχές και η ισορροπία στις βασικές αρχές του παιχνιδιού της εκάστοτε ομάδας.
Το ζήτημα είναι δομικό. Για τον καθένα. Σε βάθος χρόνου αυτό θα μετρήσει.
Προφανώς δεν του βγήκε του Τερίμ η (φαεινή) ιδέα να αλλάξει σχηματισμό, ούτε υπήρχε κάποιος οφθαλμοφανής λόγος για να προκαλέσει τέτοιου είδους μπέρδεμα στην ομάδα/ενδεκάδα. Αλλά αυτός είναι Τερίμ. Αυτός ήταν πάντοτε. Ετσι πέτυχε, όσα πέτυχε. Δεν θα αλλάξει τώρα στον Παναθηναϊκό.
Απρόβλεπτος, «ανατρεπτικός» και «ανισόρροπος». Με λογική «φουλ επίθεση», δίχως να δίνει μεγάλη σημασία στον αντίπαλό του.
Εναν αντίπαλο, τον ΠΑΟΚ εν προκειμένω, που τα θετικά του γνωρίσματα και δη τις επιθετικές μεταβάσεις του, τις εφάρμοσε σε απόλυτο βαθμό, ανενόχλητος.
Με τον Παναθηναϊκό να είναι τραγικός, ασύνδετος και άναρχος στις αμυντικές του επιστροφές, εκεί ακριβώς που -θεωρητικά- έπρεπε να είχε ρίξει το μεγαλύτερο βάρος.
Αλήθεια είναι επίσης ότι και σε ατομικό επίπεδο δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι παίκτες που ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα με βάσει τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά.
Μόνο ο εκπληκτικός Μπερνάρ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έμοιαζε σαν την καλαμιά στον πράσινο κάμπο. Ο επόμενος ήταν ο Ντραγκόφσκι…
Ειδικότερα οι δύο πλάγιοι αμυντικοί, ο Βαγιαννίδης από δεξιά και ο Μλαντένοβιτς από αριστερά, σε σχηματισμό 4-4-2 με ρόμβο, όπου έχουν ρόλους μπακ-εξτρέμ, ήταν οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις.
Οπως επίσης σκέτη απελπισία ήταν ο Σπόραρ και σαφώς επηρεασμένοι, κυρίως πνευματικά και λιγότερο σωματικά, ελέω εθνικής, τα δύο πιο «βαριά» χαρτιά της ομάδας, ο Ιωαννίδης και ο Μπακασέτας.
Ο Τερίμ επέλεξε τον Σλοβένο στράικερ ενώ δεν ήταν απόλυτα έτοιμος και τον Μλαντένοβιτς αντί του Χουάκαρ από τη στιγμή που ο Σέρβος είχε ταλαιπωρηθεί από γαστρεντερίτιδα μία ημέρα νωρίτερα. Το γιατί μόνο ο ίδιος γνωρίζει να απαντήσει, αλλά η ουσία είναι ότι δεν του βγήκε.
Στη μεγάλη εικόνα ο Παναθηναϊκός επί των ημερών του Τούρκου προπονητή δεν προσφέρει την παραμικρή ασφάλεια. Μοιάζει με καρδιογράφημα, είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο και δεν γνωρίζεις κάθε φορά πώς θα εμφανιστεί στο χορτάρι.
Στη μεγάλη εικόνα των πλέι οφς, από αγωνιστική σε αγωνιστική, τα συναισθήματα μεταβάλλονται. Τα συμπεράσματα τροποποιούνται. Η μαγική λέξη «ισορροπία» ως προς τη διαχείριση των συναισθημάτων είναι αυτή που θα γύρει την πλάστιγγα στο τέλος της διαδρομής.
Το μόνο σίγουρο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι την Τετάρτη στη Λεωφόρο, στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο. Ζωή ή θάνατος.
Είτε θα μειωθεί η απόσταση από την πρωτοπόρο ΑΕΚ στους τρεις βαθμούς και θα ξαναμπεί στο κόλπο της διεκδίκησης του πρωταθλήματος, είτε θα κουνήσει άδοξα όσο και πρόωρα μαντίλι.
