Ίσως ακόμη και οι όψιμοι βέβαια να θυμούνται την αντίδραση που έβγαλε ο ΠΑΟΚ στον επαναληπτικό του πρώτου χαμένου ημιτελικού του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό. Και τότε ένα κακό και άοσμο παιχνίδι που οδήγησε σε ήττα στην Τούμπα, ακολούθησε ένα «πατητήρι» από τα λίγα μέσα στη Λεωφόρο. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν ιδανικό, η εμφάνιση όμως έδειξε πως η φετινή ομάδα έχει μέταλλο.
Απέναντι στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ και το 2-0 του πρώτου ματς, ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κάνει ένα τέλειο παιχνίδι. Και πραγματικά έκανε κάτι ακόμη εντυπωσιακότερο. Μπορεί το σκορ να επισκιάζει τα πάντα, αλλά πρέπει να αναλύουμε και πόσο εύκολα θα μπορούσε να λυγίσει μέχρι και ο… Δαλάι Λάμα από την γκαντεμιά. Γιατί μέχρι ο ΠΑΟΚ να σκοράρει, έχασε ευκαιρίες που σε τέτοια ματς είναι απαραίτητο να μπουν γκολ αν θες να ελπίζεις σε ανατροπή. Δυο φορές ο Κουλιεράκης εξ επαφής, ο Μπράντον, ο Κωνσταντέλιας και ο Τάισον, έχασαν αυτό που κάθε ΠΑΟΚτσής ευχόταν: το γρήγορο γκολ.
Το βουνό που είχε να ανέβει ο Δικέφαλος πριν το ματς ξαφνικά στο 30 είχε γίνει ενεργό ηφαίστειο! Κι όμως. Η μπάλα παρέμεινε κάτω, η ένταση στα κόκκινα, η ποδοσφαιρική διαύγεια στο… Θεό! Ούτε το σοκ του γκολ της Ντιναμό έριξε τους παίκτες του Ραζβάν Λουτσέσκου στα σχοινιά. Δεν θυμάμαι πιο επιβλητική εμφάνιση με τόσο κόντρα αποτέλεσμα πρώτου αγώνα από τον ΠΑΟΚ.
Αυτά όμως του αγώνα, έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί από φίλους και εχθρούς. Εγώ θα καταθέσω την άποψή μου σε συνέχεια του προηγούμενου μπλογκ, για το αν ο φετινός ΠΑΟΚ αντιδρά σαν μεγάλη ομάδα και θα κάνω την έκπληξη!
Όχι, ακόμη ο ΠΑΟΚ έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Και το εξηγώ. Με την πλάτη στον τοίχο και χωρίς να έχει τίποτα να χάσει, ο ΠΑΟΚ έχει παίξει φέτος το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχει παραχθεί από ελληνική ομάδα. Μπορούν να μου πουν ότι θέλουν οι συνάδελφοι των άλλων ομάδων με τα επιχειρήματά τους, αλλά θα εμμείνω στην άποψή μου. Με το ρόστερ που έχει ο ΠΑΟΚ, χωρίς σέντερ φορ και εναλλακτική στα στόπερ για δυο μήνες, τα 110+ γκολ που έχει βάλει και τα ελάχιστα που έχει δεχθεί είναι νούμερα που βγαίνουν μόνο από επιστημονική προσέγγιση του ποδοσφαίρου.
Όμως ο ΠΑΟΚ έχει απογοητεύσει σε όλα τα ματς που έπαιζε άνετος, χωρίς μαχαίρι στο λαιμό και που απλές νίκες επί χειρότερων αντιπάλων (Άρης, ΑΕΚ στην Τούμπα, Παναθηναϊκός στην Τούμπα) θα τον είχαν πρώτο με διαφορά στη βαθμολογία και στον τελικό του Κυπέλλου. Θα θεωρήσω λοιπόν ότι αυτός ο ΠΑΟΚ είναι η καλύτερη εκδοχή των ομάδων που έχει παρουσιάσει ο Λουτσέσκου, όταν σ´ αυτά τα παιχνίδια παρουσιάσει το χθεσινό του πρόσωπο.
Θεωρώ οτι θα δούμε άλλον ΠΑΟΚ στο εξής. Γιατί πλέον έχει κλείσει στόματα, πολλά από τα οποία δυστυχώς είναι πολύ κοντά στο γήπεδο της Τούμπας. Αποτίναξε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι αρνητικότητας (μέρος μόνο της οποίας δημιούργησαν οι εμφανίσεις και το μεγαλύτερο δημιουργήθηκε από τους κακόμοιρους της πόλης), έχει μπροστά του παιχνίδια που γουστάρεις να παίζεις και που του ταιριάζουν. Δεν έχει τίποτα να χάσει, παρά μόνο να κερδίσει.
Επανήλθε η αυτοπεποίθηση στον οργανισμό, επιστρέφουν παίκτες από τραυματισμό ή παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και η πλειοψηφία του κόσμου του (επαναλαμβάνω εκτός των κακομοίρηδων των σόσιαλ) είναι από χθες σε… στυτική υπερδραστηριότητα.
Τώρα άλλοι έχουν το βάρος της απόδειξης, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη. Αυτοί που παρουσιάζονται τόσο ακλόνητα φαβορί εναντίον του, παρότι υστερούν σε όλες τις αντικειμενικές στατιστικές κατηγορίες και έχουν πάρει φιλιά της ζωής μέσα στη σεζόν με σφυρίγματα ή αβάντες.
Εγώ ήδη θεωρώ τη φετινή ομάδα καλύτερη από την περυσινή και χειρότερη από την επόμενη και θα απολαύσω στο εξής όσα περισσότερα έχει να μου δώσει. Πάντα με κριτική ματιά, όπως θα έχετε διαπιστώσει όσοι με διαβάζετε, αλλά χωρίς την κακομοιριά να περιμένω την κακή μέρα για να ψάξω μια δικαίωση που δεν χρειάζομαι. Κριτική σε κάτι που αγαπάς κάνεις την περίοδο που μπορείς να επηρεάσεις τις αποφάσεις. Μετά στηρίζεις και υπομένεις. Το τραγούδι για τον Αλί Σαμάτα στο τέλος, ήταν αυτό ακριβώς, για όποιον νιώθει ΠΑΟΚ!
Νιώθεις από ΠΑΟΚ;