Είναι από τα βράδια που θα θυμάσαι πάντα και αισθάνεσαι τυχερός που ήσουν μέσα στο γήπεδο. Ήταν ο απόλυτος ποδοσφαιρικός οργασμός και παράλληλα ένα πολύ καλό μάθημα για όλους. Πρωταγωνιστές και μη.
Ο Ράζβαν Λουτσέσκου και τα παιδιά του, δεν ανέτρεψαν απλά το 2-0 του πρώτου αγώνα, αλλά ισοπέδωσαν την πρωταθλήτρια Κροατίας με μία γεμάτη παλάμη, σκορπίζοντας θλίψη στους υγιείς φιλάθλους της, αλλά κυρίως στα φασισταριά που μέσα από αυτή εκφράζονται.
Το σημερινό ήταν ένα μάθημα ιστορίας εκτός από καταγραφή της. Αρχικά για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ που παίζοντας με άγνοια κινδύνου και … μένος, υπενθύμισε τα βασικά χαρακτηριστικά του συλλόγου. Καλή η ελεγχόμενη κυριαρχία, αλλά είναι σα να ακούω έντεχνο. Ο ΠΑΟΚ σήμερα, σκόρπισε φόβο στους αντιπάλους του γιατί δεν είχε αυτό που έγραψα μετά την ήττα από τον Άρη. Δεν υπήρχε ίχνος παθητικότητας.
Μαθήματα ιστορίας είναι και για αυτούς που σφυρίζουν τη λήξη παρότι υπάρχουν άλλα ποδοσφαιρικά λεπτά. Το ποδόσφαιρο είναι άτιμο και αν το υποβαθμίσεις θα σε ισοπεδώσει. Οι Κροάτες πανηγύριζαν σα να πέρασαν μετά το πρώτο παιχνίδι. Το βλέπαμε και κοιτιόμασταν μεταξύ μας. Χθες ο Βέλιμιρ Ζάετς έκανε αναφορά στον τελικό της διοργάνωσης και ξανακοιταχτήκαμε. Οι Κροάτες είχαν απωλέσει από μόνοι τους ένα ποσοστό του πλεονεκτήματος που ο ΠΑΟΚ τους είχε δωρίσει στο πρώτο παιχνίδι.
Μαθήματα ιστορίας για τους ασεβείς δικούς μας. Δεν γίνεται να μιλάς άσχημα για τον Άντρε Βιεϊρίνια. Το ξέρουμε πως στα πατημένα 38 του δεν είναι αυτός που ήταν. Όμως η χρησιμότητά του είναι δεδομένη. Και σήμερα, η ασφάλεια της παρουσίας του άλλαξε όλο το μεντάλιτι της ομάδας που έκανε ίσως το καλύτερο ημίχρονο της ιστορίας της όσο ο Πορτογάλος ήταν φρέσκος.
Δεν ήταν ο Άντρε βέβαια μόνος του σήμερα. Ο πλέον κομβικός παίκτης του ΠΑΟΚ ήταν ο Κουλιεράκης κάτι που έλεγα στον καλό συνάδελφο Κώστα Ψάρρα πριν το παιχνίδι. Όταν ο Κουλιεράκης δεν είναι καλά, τα λάθη του δημιουργούν μία ανισσοροπία στην ομάδα και είναι λογικά να τα κάνει στα 19 του χρόνια. Όταν είναι καλά, ο ΠΑΟΚ αλλάζει επίπεδο αυτομάτως. Και σήμερα, μετρά δύο γκολ και μία ασίστ, ξέχωρα αν το 2-0 χρεώθηκε ως αυτογκόλ. Δεν είναι μικρό πράγμα στα 19 σου χρόνια να πετυχαίνεις νικητήριο γκολ απέναντι στη Φρανκφούρτη και σε νοκ άουτ φάση, 2 γκολ και μία ασίστ στον επαναληπτικό.
Δεν μπορείς να βρεις κάποιον να υστερεί βέβαια σε μία τέτοια βραδιά. Δεν μπορείς να βρεις καν κάποιο που να είναι μέτριος. Η δουλειά έγινε άψογα, ακόμα και από αυτούς που πίστευες πως δεν θα ξαναδείς. Όπως ο Σαμάτα πχ, που έβαλε λιθαράκι με την μπαλιά στον Ντεσπόντοφ που κέρδισε το πέναλτι και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
Με τον Βούλγαρο να μπαίνει από τον πάγκο και να έχει ασίστ και κερδισμένο πέναλτι στα δύο τελευταία.
Το τσίγκλισμα του Ράζβαν στην ομάδα παραμονές αγώνα, μια χαρά έπιασε τόπο. Όμως το βασικότερο όλων, είναι πως η ομάδα κατάλαβε πως η ίδια αδίκησε τον εαυτό της κάποιες φορές παίζοντας φοβικά. Δεν υπάρχει λόγος.
Παίξει με άγνοια κινδύνου και όλα καλά. ΠΑΟΚ είσαι…
