Ο ΠΑΟΚ ήταν άτυχος/ανίκανος που δεν καθάρισε την νίκη νωρίτερα. Ο ΠΑΟ ήταν άτυχος/ανίκανος που δεν ισοφάρισε στο φινάλε. Η απλή σούμα ενός ντέρμπι με ξεκάθαρη εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο, μετά το πρώτο, κάπως “θολό”. Αλλά βέβαια τα πράγματα στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, ποτέ δεν είναι τόσο απλά.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο ΠΑΟΚ και στο συγκεκριμένο παιχνίδι μπήκε χαλαρά στα όρια της νωθρότητας. Όποιος δεν έχει παρακολουθήσει τον “Δικέφαλο” πολλές φορές φέτος θα νομίζει ότι αυτό οφείλεται στον αντίπαλο και θα το κατέγραφε ως πρόβλημα.
Μόνο που όπως σωστά έγραψε ο Σωτήρης Μήλιος: “Ο ΠΑΟΚ δεν μπαίνει σαν αλαφιασμένος στο γήπεδο. Δεν μπαίνει με το μαχαίρι στα δόντια. Μπαίνει, πρώτιστα για να «διαβάσει» τις συνθήκες, τον αντίπαλο, τα δεδομένα”. Έχει συμβεί τόσες φορές, ώστε πλέον μπορούμε να λέμε με σιγουριά ότι αποτελεί επιλογή. Η ομάδα του Λουτσέσκου έχει τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση στο επιθετικό της παιχνίδι που δεν νιώθει την ανάγκη να επιβληθεί από νωρίς. Περιμένει, μετράει την αντίπαλη άμυνα, εντοπίζει τα κενά και μετά πατάει γκάζι και δεν καταλαβαίνεις από που σου ήρθε! Υπήρξαν πολλά ματς, στα οποία ο αντίπαλος έφυγε με τέσσερα και πέντε γκολ στην πλάτη, ενώ κατά τη διάρκεια του αγώνα ένιωθε ότι είχε τον ελέγχο σε μεγάλα διαστήματα. Αμ δε! Αυτήν την εκπληκτική ψευδαίσθηση που δημιουργεί ο ΠΑΟΚ, την πλήρωσε και ο Παναθηναϊκός. Ο οποίος μετά από ένα πρώτο ημίχρονο στο οποίο δεν έφαγε φάσεις πλην των δυο γκολ, του ορθά ακυρωμένου και του κανονικού, αλλά δεν δημιουύργησε κιόλας, έκρινε ότι τον παίρνει να ρισκάρει λίγο περισσότερο. Μάλιστα όταν κέρδισε το πέναλτι και ισοφάρισε, έδειχνε να δικαιώνεται για την επιλογή του.
Και μετά ήρθε η τέλεια καταιγίδα. Από το 1-1 μέχρι το 85ο λεπτό και δίχως ίχνος υπερβολής, ο ΠΑΟΚ δημιούργησε και πάλι τις προϋποθέσεις να πετύχει μια άνετη και ευρεία σε έκταση νίκη. Έκλεβε διαρκώς, έβγαινε μπροστά κατά κύμματα και πατούσε περιοχή περίπου όποτε ήθελε. Μόνο που εν αντιθέσει με ό,τι κάνει συνήθως, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, είτε εξαιτίας της κρισιμότητάς του, είτε εξαιτίας κάποιου εκνευρισμού που είχε προκύψε και από διαιτητικές αποφάσεις, έβγαλε τσαπατσουλιά αντί για ποιότητα στις περισσότερες από τις φάσεις του. Σε κάποιες δεν εκτέλεσε ποτέ, σε κάποιες δεν εκτέλεσε καλά, και σε κάποιες, όταν εκτέλεσε καλά ήταν εκεί ο Ντραγκόφσκι. Με εξαίρεση βέβαια το 2-1, όπου η μπάλα κρύφτηκε και εμφανίστηκε στα δίχτυα του.
Εφόσον φτάσαμε στο τελευταία δεκάλεπτο χωρίς ο ανώτερος ΠΑΟΚ να έχει “κλειδώσει” το τρίποντο, ήταν λογικό ο Παναθηναίκός να βγάλει αντίδραση που δεν κατέληξε σε γκολ, κυρίως εξαιτίας του εξαιρετικού Κοτάρσκι.
Με λίγα λόγια: Ο ΠΑΟΚ επιβεβαίωσε ότι τη δεδομένη στιγμή είναι καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟ. Πράγμα λογικό εδώ που τα λέμε. Αλλά επιβεβαιώσε επίσης ότι έχει νεκρά διαστήματα και αμυντικά ζητήματα που σε παιχνίδια τέτοιου επιπέδου μπορεί να του στοιχίσουν. Πάντως ερωτηματικό για τα ντέρμπι δεν υπάχει πια. Κόντρα σε ΠΑΟ και Ολυμπιακό, ο ΠΑΟΚ φυσικά και μπορεί να κάνει το παιχνίδι του, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μένει να δούμε τι θα γίνει και κόντρα στην ΑΕΚ, η οποία κατά την γνώμη μου ήταν και παραμένει το φαβορί για τον τίτλο.
Ο ΠΑΟ επιβεβαίωσε ότι την δεδομένη στιγμή επίσης, τα έχει κάνει σαλάτα! Η αλλαγή προπονητή, η αλλαγή εντάσεων στην προπόνηση, η έλευση πολλών παικτών, οι επιλογές του Τερίμ, έφτιαξαν ένα κοκτέιλ χάους. Και δεν μιλάμε για χάος οργανωμένο και θεμιτό. Αλλά για σκέτο χάος! Κι εδώ βέβαια υπάρχουν κάποια καλά νέα. Για παράδειγμα ο Μπακασέτας προσαρμόστηκε αμέσως και επειδή είναι και πολύ καλός παίκτης, κόντεψε να γυρίσει την αναμέτρηση μόνος του. Και γενικά, στην κακή του βραδιά, ο ΠΑΟ βρέθηκε μια φάση μακριά από το “Χ”. Αν μαζευτεί το θέμα των τραυματισμών, αν ο Τερίμ διαχειριστεί το υλικό του πιο ορθολογικά και αν ξεπεράσει την εβδομάδα που έρχεται χωρίς άλλες απώλειες (ρεβάνς με Ατρόμητο, ντέρμπι με Ολυμπιακό), τότε θα μπει στα πλέι – οφ ως ισότιμος διεκδικητής του τίτλου. Πολλά “αν” μαζευμένα θα μου πείτε. Σωστά. Μα αν ο Γιάννης Αλαφούζος (άλλο ένα “αν”) ήθελε σιγουριά, τότε δεν θα άλλαζε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Πήρε την απόφαση να τον αλλάξει, θα ζήσει με το ρίσκο και τα ερωτηματικά. Ενίοτε και με το χάος.
