Πρώτη γκέλα για την ΑΕΚ με τον Πανσερραϊκό. Εκεί λες ήταν αρχή της σεζόν, υπήρξε εκτεταμένο ροτέισον από τον Αλμέιδα, πολλές ευκαιρίες μετά το γκολ των Σερραίων, υπάρχει και ατυχία στο ποδόσφαιρο και δεν έμπαινε η μπάλα στα δίχτυα. Δεύτερη γκέλα για την ΑΕΚ με την Κηφισιά. Εχει βάλει γκολ, υπάρχει κατάφωρη διαιτητική αδικία, αλλά και ξεκάθαρα λάθη που οδήγησαν στην ισοφάριση. Και τώρα, η τρίτη και φαρμακερή. Ματς που νικάς στο 15’ με δύο γκολ και φεύγεις μόνο με έναν πόντο.
Η εύκολη ανάγνωση είναι να πεις, ότι η ΑΕΚ «αυτοκτόνησε», «εγκλημάτησε», έπαιξε με τη φωτιά και κάηκε. Εγώ από την άλλη, δεν είδα τάσεις «αυτοχειρίας». Διότι, όταν μπαίνεις στο γήπεδο και είσαι χαλαρός, όταν δεν αντιδράς στα μηνύματα που σου δίνει το παιχνίδι, όταν βάζεις τον αντίπαλο μέσα στο ματς και του δίνεις αυτοπεποίθηση, τότε όλα μοιάζουν απόλυτα φυσιολογικά. Δεν ήταν έκπληξη το αποτέλεσμα, αλλά ο τρόπος που ήρθε.
Η ρίζα του προβλήματος
Κατά την κρίση μου, το ζήτημα είναι πιο σύνθετο και θα πρέπει να προβληματίσει έντονα τους υπεύθυνους της ΑΕΚ. Διότι, όταν υπάρχουν επαναλαμβανόμενα λάθη και δεν διορθώνονται, κάτι δεν γίνεται σωστά. Διαπιστώσεις και σχολιασμό, μπορούμε να κάνουμε εμείς απ’ έξω. Οσοι είναι μέσα, καλούνται να βρουν λύσεις άμεσα. Διότι, τα βλέπουμε τα λάθη τους, καταλαβαίνω πως τα αναγνωρίζουν, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να δώσουν λύσεις και σε κάποια απ’ αυτά.
Στην αρχή είχα την αίσθηση πως όλα αυτά αποτελούσαν ζήτημα νοοτροπίας. Δηλαδή, πως υπήρχε δυσκολία στη μετάβαση από τα ευρωπαϊκά ματς στα ελληνικά. Ωστόσο, δεν θεωρώ πως εν τέλει αυτό είναι το μείζον. Το κυρίαρχο είναι πως ταιριάζουν τα χαρακτηριστικά κάποιων παικτών σε συγκεκριμένους τύπους αγώνων. Είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι η ΑΕΚ δυσκολεύεται πολύ στα ματς με τις ομάδες του μέσου όρου, ακόμα και σε εκείνα που νίκησε. Και έχει εξήγηση όλο αυτό.
Ο Ζίνι και ο Γκατσίνοβιτς
Τι εννοώ: ενδεχομένως ο Ζίνι να βγει μετά από καιρό και να γίνει μια πολύ σημαντική επένδυση για την ΑΕΚ. Ισως να γίνει παίκτης που θα κάνει τη διαφορά. Ωστόσο, σε αυτό το χρονικό σημείο μπορεί να παίξει ως αριστερός χαφ εξτρέμ μόνο σε συγκεκριμένο στυλ αγώνων. Που εντυπωσίασε ο Ζίνι; Κόντρα στον Ολυμπιακό, όταν είχε χώρους να τρέξει και να δείξει τον διασκελισμό, την έκρηξη και το εκτόπισμα του. Μπορεί να τα κάνει με αντιπάλους σαν τον Παναιτωλικό, που δεν έχει ούτε μέτρο να κινηθεί; Σαφέστατα όχι.
Δεν έχει χώρους, δεν υπάρχουν τα μέτρα για να τρέξει τον αντίπαλο, δυσκολεύεται ακόμα να πάει σε ένα πλάνο που επιζητά μεγαλύτερη προσήλωση στο τακτικό κομμάτι. Το ζήτημα έγινε μεγαλύτερο, από τη στιγμή που και ο Γκατσίνοβιτς δεν μπόρεσε να μπει στα παπούτσια του ρόλου που του ανατέθηκε πίσω από τον Γκαρσία. Επαιζε πολλές φορές με πλάτη, δεν πήρε σωστές πρωτοβουλίες, έκανε πολλές βιαστικές επιλογές. Αρα, έχασες παίκτη και πίσω από τον φορ και αριστερά.
Τα παραδείγματα Σιμάνσκι, Μοχαμάντι
Εχω κι άλλα παραδείγματα. Ο Σιμάνσκι είναι εξαιρετικός στα μεγάλα ματς. Να παίζει πίσω τα μέτρα, να γίνεται τρίτο στόπερ, να δίνει λύσεις με τη δύναμη και τα τρεξίματα του. Ωστόσο, αποτελεί πλέον κοινό τόπο έπειτα από τόσα ματς με τη φανέλα της ΑΕΚ, πως δεν είναι εκείνος που θα ηρεμήσει το παιχνίδι. Δεν έχει στο στυλ του παιχνίδι γρήγορο με κοντινές πάσες, δεν μπορεί να συμμετέχει ουσιαστικά στην πίεση προς τον αντίπαλο.
Μοιραία, μπαίνουν και άλλα ερωτήματα. Όπως γιατί δεν έπαιξε σε αυτό το ματς ο Γαλανόπουλος. Όχι γιατί πρέπει να παίζει ο Γαλανόπουλος. Αν δεν κρίνουν διοίκηση και προπονητής πως δεν κάνει, να πάει στο καλό ο Γαλανόπουλος και ο κάθε Γαλανόπουλος. Αλλά όσο είναι στο ρόστερ, όσο φαίνεται πως μπορεί να δώσει λύσεις σε σημεία που «πονά» η ΑΕΚ, γεννιούνται ερωτηματικά. Όπως και για την παρουσία του Μοχαμάντι και πότε (και αν βεβαίως) θα παίξει ο Πήλιος και άλλα διάφορα.
Τα δώρα του Αγιου Βασίλη
Σας το έλεγα και πριν από λίγες ημέρες. Η ΑΕΚ δεν είναι πια η ομάδα που αρέσκεται στο φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Είναι μια ομάδα που έχει βάλει τον πήχη ψηλά. Είναι η νταμπλούχος, η ομάδα που πήγε να πάρει την πρόκριση σε όμιλο επιπέδου Champions League, είναι ένα σύνολο που θέλει να διατηρήσει τα κεκτημένα. Ο Αλμέιδα είναι ο αναμορφωτής αυτής της ομάδας, εκείνος που πήρε ένα συνονθύλευμα και την έκανε ομάδα πρότυπο.
Γι’ αυτό ακριβώς, άπαντες πρέπει να βρουν τις σωστές λύσεις, να επαναπροσεγγίσουν τα πράγματα. Να δουν τι είναι εκείνο που χρειάζεται η ΑΕΚ στις μεταγραφές, να επιλέξουν με ποιους θα πορευθούν και ποιοι έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Πρέπει να υπάρξει προβληματισμός για τα αλλεπάλληλα προβλήματα τραυματισμών, που δεν μπορεί να αποδίδονται μόνο σε ατυχία. Εχει πολλά ζητήματα που πρέπει να λύσει η ΑΕΚ, αλλά και εκείνους που έχουν αποδείξει πως μπορούν να βρουν τις λύσεις.
Είναι και… παράδοση για την ΑΕΚ να μην κάνει χαρούμενες γιορτές. Ας μαζέψει το μυαλό και τα κομμάτια της τώρα, να πάει στις Σέρρες και να περάσει για να μην πάθει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά. Και έπειτα, ας ελπίσει πως ο… Αγιος Βασίλης θα φέρει μερικές από τις λύσεις που χρειάζονται. Διότι επαναλαμβάνω, η ΑΕΚ δεν αρκεί απλά να επισημαίνει και να αναγνωρίζει τα λάθη της, αλλά τώρα πρέπει να μάθει και να τα λύνει.
