Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Απ’ τη μία είναι αυτή των τεράστιων απωλειών που έχουν υποστεί Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, από τις δεκαετίες σκοταδισμού του ποδοσφαίρου. Απώλειες αποτελεσμάτων, τίτλων, χρημάτων, χαράς, τα πάντα. Αλλά και γενεών Ελλήνων που μεγάλωσαν μέσα στο ψέμα.
Γιατί οι αποφάσεις διαιτητών, θεσμικών οργάνων, αθλητικής δικαιοσύνης, μέχρι και πολιτικής εξουσίας στον αθλητισμό, ευνοούσαν και ακολουθούσαν τα θέλω του ενός.
Ο Ολυμπιακός έμαθε να ζει έτσι. Μεγάλωσε και συνήθισε αυτή την κατάσταση. Θεωρώντας μάλιστα πως η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του απ’ όλους, είναι… νόμος και υποχρέωση. Οτιδήποτε λιγότερο, συνιστούσε «αδικία» στο μυαλό τους.
Αυτή ακριβώς είναι η δεύτερη πλευρά του νομίσματος. Η συνήθεια του Ολυμπιακού. Η οποία έχει «ποτίσει» τους πάντες. Διοίκηση, στελέχη, προπονητές ποδοσφαιριστές, δημοσιογράφους που ασχολούνται με την ομάδα αυτή, media, οπαδούς. Μόλις κάτι τους φανεί πως δεν τους βολεύει και πρέπει να… κουραστούν για να κατακτήσουν στόχο, αρχίζουν να φωνάζουν, να λειτουργούν την προπαγάνδα τους, ανακοινώσεις, κραυγές για όλα, στοχοποίηση ανθρώπων, μέχρι και… υποδείξεις σε κωμικούς έκαναν διακόπτοντας τις παραστάσεις τους. Οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο καθένας με λίγα λόγια.
Η διαφορά είναι πως πλέον το ποδόσφαιρο έχει κάποιες βάσεις. Οι οποίες δεν επιτρέπουν το 100-0 σε όλα. Δεν αφήνουν τη δημιουργία ενός συστήματος που θα περιστρέφεται σα δορυφόρος γύρω απ’ τον… άξονα του λιμανιού. Προκειμένου να τίθεται αυτόματα σε λειτουργία μόλις αυτό εξυπηρετεί τα ερυθρόλευκα συμφέροντα.
Υπάρχει το VAR πλέον, άρα οι «σφαγές» δεν είναι απλή υπόθεση. Έχουν έρθει ξένοι στο ποδόσφαιρό μας, κυρίως διαιτητές. Οι οποίοι και δεν σφυρίζουν με τη λογική πως αν δεν μείνει ικανοποιημένος αυτός ο ένας, θα… σβηστούν απ’ τον χώρο της διαιτησίας. Οι αντίπαλοι δεν είναι πλέον σύλλογοι μεγάλοι μεν που όμως δεν έχουν τα κουράγια και τις δυνάμεις να επενδύουν για να χάνουν τα λεφτά τους. Με τη λίστα να είναι μεγαλύτερη, φτάνοντας μέχρι τους τακτικούς δικαστές που δεν λειτουργούν ως προέκταση υπεράσπισης του Ολυμπιακού σε υποθέσεις που το κατηγορητήριο ίσως και να φέρνει τιμωρία εις βάρος του. Για αυτό και στοχοποιούνται, δίνονται τα ονόματα τους φόρα παρτίδα, προκαλώντας παρέμβαση της Ένωσης Εισαγγελέων.
Ως ΠΑΕ ο Ολυμπιακός λοιπόν, βιώνει καταστάσεις πρωτόγνωρες. Ασυνήθιστες. Βλέπει αμφισβητούμενες φάσεις να μη σφυρίζονται υπέρ του χωρίς δεύτερη σκέψη. Βλέπει πέναλτι να δίνονται για τον αντίπαλό τους και μάλιστα στο «Καραϊσκάκης». Μετά από 48 χρόνια δόθηκε πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ! Το διανοείστε; Διαπιστώνει λοιπόν πως δε γλιτώνει μέχρι και με ντου οπαδών στον αγωνιστικό χώρο, αλλά αρκεί μια κροτίδα που προκαλεί πρόβλημα σε αντίπαλο.
Στο μυαλό τους όλα αυτά φαντάζουν ως… κατάφορη αδικία. Ενώ στην πράξη είναι απλά το ελληνικό ποδόσφαιρο, χωρίς τη σαπίλα και τον σκοταδισμό που το «ξέσκισε» επί δεκαετίες. Αλλάζοντας τις ισορροπίες σε όλα, ετσιθελικά και δίχως ίχνος διάθεσης για «κρυφτό». Αλαζονεία στο φουλ, η οποία έγινε μόνιμο στοιχείο συμπεριφοράς πλέον, ακόμη και σήμερα.
Σε αυτές τις καταστάσεις, έρχονται και φαινόμενα όπως αυτά που βιώνει ο Ολυμπιακός τον τελευταίο καιρό. Τα οποία γι’ αυτόν είναι ένα… χαστούκι αδικίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα ποδόσφαιρο πιο κοντά στο κανονικό από ποτέ! Κάνεις κάτι κόντρα στους νόμους; Θα τιμωρηθείς. Προκαλείς στοχοποιώντας τους πάντες; Δε θα επηρεάσεις κανέναν. Στέλνεις κόσμο να διαμαρτυρηθεί ειρηνικά; Καλά κάνουν, όμως δεν θα αλλάξουν αποφάσεις για τόσο προφανή ζητήματα.
Έχεις καλούς παίκτες αλλά είσαι νέα ομάδα που θέλει χρόνο; Θα χάσεις και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση απ’ τον πιο «δεμένο» και εξίσου ποιοτικό ΠΑΟΚ. Δεχόμενος τέσσερα γκολ. Δίχως οι οριακές φάσεις να δίνονται οφσάιντ για να σε σώσουν, δίχως τα «δρεπάνια» να θεωρούνται τάκλιν αλλά να δίνονται πέναλτι. Τόσο απλά, τόσο ποδοσφαιρικά.
Το πρόβλημα δεν το έχει το ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα το είχε και το έχει ο Ολυμπιακός. Γιατί φανερώνει διαρκώς το πρόσωπό του. Αυτό το «να ποιος είναι ο Ολυμπιακός» που ακούγεται στα γήπεδα, στην πλήρη εφαρμογή του. Είναι μια πυραμίδα ολόκληρη που μοιάζει με ψάρι έξω απ’ τα νερά του, όσο το άθλημα λειτουργεί πιο κοντά στην κανονικότητα από ποτέ. Έτσι μεγάλωσαν, έτσι έμαθαν, τώρα θα αλλάξουν;
