Στη γκολάρα του Τζούρισιτς (φταίει ο ύψους 1.86 Στάνκοβιτς που το τρώει στη γωνία του) σκέφτηκα ότι το γήπεδο θα γείρει νωρίς. Είχαν προηγηθεί και οι δύο πρώτες απειλές του Παναθηναϊκού, οπότε παρασύρθηκα.
Η Ένωση είχε πάλι αλλαγές-εκπλήξεις στην ενδεκάδα σε σχέση με τη μεγάλη νίκη στο Μπράιτον, είχε πάλι σοβαρές απουσίες, αλλά είχε και κάτι άλλο: το μέταλλο που λέγαμε μετά το ματς στην έδρα της με τον Ολυμπιακό. Το έγραψα και τότε: η πρωταθλήτρια του Αλμέιδα έπαιξε σαν νταμπλούχος. Το ίδιο έκανε και χθες στη Λεωφόρο. Από τη στιγμή που οι πράσινοι πήραν κεφάλι, η ΑΕΚ έπαθε... Ολυμπιακό στο ντέρμπι της Opap Arena.
Ανέβασε γραμμές, κυκλοφόρησε τη μπάλα με... μισή επαφή, έπεφτε στη μπάλα σκυλίσια με μαρκαρίσματα αλάνας και απέδειξε ότι το αίμα της είναι κρύο. Σε μια έδρα που έβραζε, που βρέθηκε νωρίς στα σχοινιά, τα έφερε όλα ανάποδα υπέρ της με την κορυφαία συνολική ποιότητα που διαθέτει το ρόστερ της, με τον μάγο στον πάγκο να διευθύνει μαεστρικά ακόμα και για τον τρόπο που έπρεπε να εκτελεστούν οι στημένες μπάλες και με την «τύχη» ο Ιταλός διαιτητής να θυμίζει... Αγγλο, καθώς άφηνε το ματς να εξελιχθεί και δεν ψάρωνε εύκολα από πτώσεις, φωνές της εξέδρας και έδρα.
Και να σκεφτεί κανείς, ότι ο Δικέφαλος θα μπορούσε να είχε ισοφαρίσει στην επόμενη φάση του 1-0, αν ο Λιβάι ήταν στοιχειωδώς εύστοχος κι αν ο Μπρινιόλι δεν έκανε άλλο ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Το εντυπωσιακό δε, είναι το ασφυκτικό «κυνήγι» όλων των παικτών της ΑΕΚ σε όλους τους παίκτες του Παναθηναϊκού επί 70, περίπου, λεπτά. Εξίσου εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι γηπεδούχοι έδειξαν να μην καταλαβαίνουν τίποτα. Το αντίθετο. Εδειξαν αδυναμία να ανταποκριθούν στις προσωπικές μονομαχίες τις οποίες έχαναν στις περισσότερες περιπτώσεις και το κυριότερο δεν πήραν καθόλου βοήθειες από παίκτες-κλειδιά όπως ο Μπερνάρ, ο Τζούρισιτς και ο Μαντσίνι.
Μόνο ο Φώτης Ιωαννίδης ξεχώριζε για τις μάχες που έδινε και που για άλλη μια φορά απέδειξε ότι θα έπρεπε να είναι βασικός και αναντικατάστατος σέντερ φορ της Εθνικής Ελλάδος. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε σα να γνωρίζει ότι δεν τρέχει τίποτα αν δεν κερδίσει. Ότι η ισοπαλία τον βολεύει, μιας και είναι ακόμα από πάνω έναν βαθμό στη βαθμολογία του πρωταθλήματος. Ο Γιοβάνοβιτς πρέπει να συνεφέρει τους παίκτες του διότι οι μεθυστικές νίκες, όπως κόντρα στη Βιγιαρεάλ, έχουν ισχυρό hangover.
Εδώ ακριβώς είναι η νίκη του Αλμέιδα έναντι του Σέρβου τεχνικού: η φρεσκάδα των παικτών του ήταν εκπληκτική, λες και τους είχε βάλει φτερά στα πόδια, έπαιζαν σαν να είναι ματς ζωής ή θανάτου το παιχνίδι. Όντως ήταν. Το πιθανό -7 δεν το ήθελε κανείς στους κιτρινόμαυρους και προφανώς αυτός είναι ο λόγος που πήραν την κατάσταση... στα πόδια τους και μπορούμε να πούμε ότι εκείνοι κέρδισαν το ντέρμπι, δεν το έχασε ο Παναθηναϊκός.
Οι πράσινοι δεν έκαναν ΤΟ λάθος, όπως ο Ολυμπιακός κόντρα στη Φράιμπουργκ που στην κόκκινη εμφάνιση έλειπε μόνο η γενειάδα και ο σκούφος του Αη Βασίλη. Οι πρωταθλητές το πήραν με το σπαθί τους, ο Αλμέιδα απέδειξε ότι είναι ικανός ακόμα και παίκτη από τη Β' εθνική να πάρει, θα τον κάνει πρωταγωνιστή και ύψωσαν τη δική τους απάντηση στο ναζιστικό πανό της 13. Το πανό έγραφε «Είμαστε οι πρωταθλητές. Ελάτε να το πάρετε αν θέλετε...».
ΥΓ. Τι να πεις για το πανό των... Boys; Τι να πεις για όλους εκείνους που επέτρεψαν να ξεδιπλωθεί αυτό το πανό που στηρίζει δολοφόνους; Ντράπηκε και η ντροπή είναι το μόνο που μπορείς να πεις. Προσωπικά, όμως, περιμένω και την ΠΑΕ Παναθηναϊκός να πάρει θέση. Κάτι που δεν έχει πράξει μέχρι την ώρα που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές.
