Υπενθυμίζεται πως ο 39χρονος επιθετικός σκόραρε δις με τη φανέλα της ΑΕ Λευκίμμης επί του Βύζαντα Μεγάρων την περασμένη Κυριακή (30/4) για την τελευταία αγωνιστική στο πρωτάθλημα της τρίτης τη τάξει κατηγορίας και άφησε πλέον δεύτερο τον Παναγιώτη Κυπαρίσση που κρατούσε το μεγάλο ρεκόρ με 160 γκολ.
Δεδομένα, όταν επαναπατρίζονταν από τη Γερμανία, δεν θα μπορούσε να φανταστεί τα πεπραγμένα του πολλά έτη αργότερα και γι' αυτά μιλάει στο SDNA ξετυλίγοντας το κουβάρι της καριέρας του με ανακούφιση και την αίσθηση της ολοκλήρωσης στον μεστό λόγο του.
«Δεν σκέφτομαι καν το μετά, μόνο το σήμερα. Μου έφυγε ένα βάρος και νιώθω χαρά και επιβράβευση για τον εαυτό μου», ανέφερε αρχικά για το μεγάλο του ρεκόρ και προσθέτει: «Δεν ήξερα ότι υπάρχει η δυνατότητα για ρεκόρ, από τότε που το έμαθα, άρχισα να το κυνηγώ, πολύ περισσότερο όταν έφτασα κοντά. Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός καθώς το ποδόσφαιρο μου χάρισε δόξα και από αυτό ζω κάνοντας παιδιά και οικογένεια. Νιώθω ευλογημένος διότι βρέθηκα σε νοικοκυρεμένες ομάδες που πάντα έθεταν στόχους και ένιωσα την αίσθηση του πρωταθλητισμού πανηγυρίζοντας κύπελλα και ανόδους».
Παρά την πληθώρα επιτευγμάτων στην καριέρα του φορώντας τις φανέλες αρκετών συλλόγων μεταξύ αυτών του Απόλλωνα Σμύρνης, του Αιγάλεω, του Πιερικού, του Ολυμπιακού Βόλου και της Κηφισιάς, ο κανονιέρης της Λευκίμμης δεν θέλει να ξεχωρίσει κάποιο συγκεκριμένα και αναφέρει: «Eίναι πολλές οι στιγμές, οι περισσότερες συνδέονται με επιτυχίες. Τώρα σίγουρα ένιωσα πιο γεμάτος όταν πέτυχα το ιστορικό γκολ καθώς συνεπάγεται με αυτό που πρόκειται να τελειώσει για μένα. Πραγματικά και να μην γινόταν ντόρος, εγώ προσωπικά θα είχα την ίδια ικανοποίηση για τον εαυτό μου. Πάντα έβρισκα το κίνητρο να προχωράω, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου να σταματήσω. Όταν αγαπάς κάτι πάρα πολύ πρέπει να το ψάχνεις, ακόμη και στις δυσκολίες που θα έρθουν, να κάνει κανείς αυτό που επιθυμεί με τον τρόπο που θέλει μένοντας μακριά από τη φθορά».
Με καταγωγή από την Πέρδικα Θεσπρωτίας, ο Βέρμπης μετακομίζει σε μικρή ηλικία στη Γερμανία και το Μόναχο και παίρνει γεύση από το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Ουντερχάχινγκ, συμμετέχοντας στο πρωτάθλημα νέων της Bundesliga. Ο 39χρονος άσος κάνει ιδιαίτερη αναφορά στα όσα καθιστούν ξεχωριστό το γερμανικό μοντέλο ποδοσφαίρου:
«Θέλεις δεν θέλεις παίρνεις κάτι από προπονητές, παίκτες και ανθρώπους στο ποδόσφαιρό τους. Όλα γίνονται μέσα από επανάληψη και σκληρή δουλειά, δεν υπάρχει σκοπιμότητα. Δεν το επιθυμούν τόσο οι φίλαθλοι και οι αντίπαλοί σου, όσο και η ίδια σου η ομάδα, δεν αρέσει σε κανέναν η σκοπιμότητα. Μιλάμε για ένα μοντέλο ποδοσφαίρου που εμπεριέχει θέαμα, ανατροπές και συγκινήσεις. Ο κόσμος σε αρκετές ομάδες δεν σκέφτεται τα τρόπαια αλλά τη διασκέδαση. Θα δεις 10.000 οπαδούς να ταξιδεύουν για εκτός έδρας παιχνίδι, γι' αυτούς είναι τρόπος ζωής. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα παιχνίδι της Ουντερχάχινγκ απέναντι στους νέους της Στουτγάρδης, ήταν τότε η καλή τους φουρνιά με τον Φίλιπ Λαμ. Χάσαμε 5-0 χωρίς ν' ακουμπήσουμε τη μπάλα. Πας σπίτι και αναρωτιέσαι ''τώρα τι έγινε...!''».
Μία ζωή ολόκληρη μέσα στα γήπεδα, αμέτρητες συναναστροφές με ποδοσφαιρανθρώπους κάθε λογής και έτσι όπως έμαθε από μικρός να κάνει στη Γερμανία, συνέχισε και εν Ελλάδι: να σταχυολογεί τα θετικά επενδύοντας στις ανθρώπινες σχέσεις. Ποιος είναι όμως αυτός που ξεχωρίζει; «Θα πω ότι ξεχώρισα τον Γιώργο Κορακάκη, συμπαίκτη μου στην Κηφισιά. Ιδιαίτερος άνθρωπος, ηγετικός, αντιλαμβάνεσαι γιατί έπαιξε σε υψηλό επίπεδο. Ήρθε στην ομάδα σε μεγάλη ηλικία και αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση εντός και εκτός γηπέδου. Ήταν τόσο παθιασμένος με την ομάδα και στο μετέδιδε αυτό μόνο με τα μάτια», απάντησε.
Μετά την αναφορά του στην Κηφισιά, δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε σχετικά με το πέρασμά του από τον σύλλογο που φλερτάρει με την άνοδο στη Super League και ο ίδιος απαντά στο SDNA: «Πέρασα 5.5 χρόνια από την καριέρα μου. Είναι ομάδα παράδειγμα προς μίμηση που προσπαθεί εδώ και 15 χρόνια να διακριθεί κάνοντας επενδύσεις. Όταν μετά από τόσα χρόνια φτάνει σε αυτό το σημείο, το αξίζει και με το παραπάνω. Μάλιστα με είχε βραβεύσει και ο δήμος σαν αθλητή της χρονιάς όταν ήμασταν στη Γ' εθνική, τη χρονιά που ήταν και η ΑΕΚ, έχοντας πετύχει 29 γκολ».
Όπως πιάστηκα από την αναφορά του στην Κηφισιά, έτσι έγινε έπειτα σαν ντόμινο το να πράξω το ίδιο με την ΑΕΚ ρωτώντας τον μπαρουτοκαπνισμένο ποδοσφαιριστή για το αν παρακολουθεί τη Super League και φυσικά αν έχει κάποια προτίμηση.
«Τρελαίνομαι, τρελάθηκα...», συνηθίζουν να τραγουδούν οι οπαδοί της «Ένωσης» ωστόσο ο Δημήτρης Βέρμπης, υποστηρικτής της ομάδας του Ματίας Αλμέιδα, και έχοντας βιώσει κυριολεκτικά τα πάντα εντός των τεσσάρων γραμμών, επιλέγει να κρατά χαμηλούς τόνους πριν το photo finish της σεζόν.
«Yποστηρίζω την ΑΕΚ αλλά θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να παθιαζόμαστε και να προβάλουμε το τι ομάδα είμαστε και προτιμάμε. Εκεί χάνεται η ουσία καθώς αυτό πλήττει το προϊόν και ένα πρωτάθλημα που γενικώς δεν βγάζει αξιοπιστία. Ειδικότερα όμως για φέτος θα πω ότι εμένα μ' αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζει η ΑΕΚ, είναι δημιουργικό και επιθετικό παράγοντας τρομερές συνεργασίες. Και ο Παναθηναϊκός παίζει αξιόλογα έχοντας σκληρή ομάδα και σταθερότητα καθόλη την αγωνιστική περίοδο».
Κλείνοντας, και με τον ίδιο ν' αναγνωρίζει πως ίσως ήρθε το τέλος στην ποδοσφαιρική του καριέρα ως παίκτης, ο Δημήτρης Βέρμπης επενδύει και στο μετά έχοντας ήδη στην κατοχή του το πτυχίο UEFA C θέλοντας να συνεχίσει στο κομμάτι της προπονητικής με επίκεντρο τα παιδιά και τον τόπο καταγωγής του:
«Tην προπονητική την ξεκινάω για τα παιδιά. Είμαι από την Πέρδικα Θεσπρωτίας, σκέψου παίρνω καράβι σχεδόν καθημερινά για Λευκίμμη και πίσω για επιστροφή. Η πατρίδα μου υστερεί στο κομμάτι των υποδομών και θέλω να βοηθήσω, το αισθάνομαι ως υποχρέωση να γυρίσω κάτι πίσω στο ποδόσφαιρο και την κοινωνία. Αυτό που έχω προσωπικά να συμβουλεύσω τους νέους είναι ότι μπορούν να κυνηγάνε μικρότερους προσωπικούς στόχους. Όλοι μπορούμε άλλωστε να δημιουργήσουμε δικούς μας στόχους και να μην μας βγάζει τίποτα από αυτούς».
