«Ναι ΟΚ, πήρε το Μουντιάλ, αλλά Euro έχει πάρει;»
Το παραπάνω είναι ένα από τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα που λουπάρουν στο ταλαιπωρημένο μυαλό κάθε... αρνητή ποδοσφαίρου από το τελευταίο σφύριγμα του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου και έπειτα. Κάθε γνώμη, κάθε προσωπική εκτίμηση, κάθε συμπέρασμα που εξάγεται βάσει λογικής ή ανάλυσης πραγματικών στοιχείων, είναι καλοδεχούμενο στην κουβέντα. Με κεφαλαίο. Την Κουβέντα: την κουβέντα -το debate- για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό.
Ωστόσο, στην περίπτωση του Λιονέλ Μέσι, υπάρχουν κάποια πράγματα που απλώς είναι ακατανόητα -αν όχι απολύτως χαοτικά σε level σχιζοφρένειας- αλλά παρ' όλα αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν στο μυαλό πολλών και αντιστοίχως να εκφράζονται ελεύθερα, να ακούγονται, να γράφονται και να μην επεμβαίνει η Αστυνομία Μπάλας για να τους κλείσει όλους μέσα ισόβια. Μιλάμε για ανθρώπους που βλέπουν μπάλα για χόμπι -τον μέσο φίλαθλο. Μιλάμε για επαγγελματίες δημοσιογράφους -για ανθρώπους που ζουν αναλύοντας, εξηγώντας, μεταδίδοντας ποδόσφαιρο. Μιλάμε για ανθρώπους του αθλητισμού, για ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Όλοι τους haters. Απλοί, κοινοί, haters.
Μετά το ματς της πρεμιέρας: «Πανηγύρισα τη νίκη της Σαουδικής Αραβίας για να τελειώσει το παραμύθι με τον Μέσι» ή «θέλω να αποκλειστεί η Αργεντινή από τον όμιλο για να τελειώσει το παραμύθι με τον Μέσι». Μετά τις νίκες επί Μεξικού και Πολωνίας: «Συγχαρητήρια, σκοτώσατε τα θεριά». Στα νοκ-άουτ: «Θέλω να νικήσει η Αυστραλία γιατί δεν μπορώ να ακούω άλλο για τον Μέσι». «Θέλω να νικήσει η Ολλανδία γιατί δεν μπορώ να ακούω άλλο για τον Μέσι». «Θέλω να νικήσει η Κροατία γιατί δεν μπορώ να ακούω άλλο για τον Μέσι». Αποκλείεται να μην υπάρχει τουλάχιστον ένας τέτοιος τύπος στον στενό σου κύκλο.
Ο ίδιος ο Μέσι θα απαντούσε σε όλους αυτούς με τον αντίστοιχο τρόπο που απάντησε μετά τον προημιτελικό με την Ολλανδία και στον Βόουτ Βέγκχορστ, ο οποίος... ψαχνόταν και τον κοιτούσε επίμονα: Qué mirás, bobo? «Τι κοιτάς, χαζούλη;» Αλήθεια, ποιος κοιτάει τον Μέσι και βλέπει κάτι διαφορετικό από το ίδιο το ποδόσφαιρο; Ποιος δεν μπορεί να ακούει άλλο για τον Μέσι;
Ε, λοιπόν, αγαπητέ... αρνητή ποδοσφαίρου «άκου» λίγα ακόμη πράγματα για τον Λιονέλ Μέσι!
Γιόχαν Αρμάντο ντο Νασιμέντο... ή αλλιώς Μέσι
Ο Λιονέλ Μέσι είναι αυτός που όλοι όσοι έχουν κλωτσήσει μια φορά στη ζωή τους μπάλα σαν παιδιά, ονειρεύονταν να γίνουν όταν μεγαλώσουν. Ο Λιονέλ Μέσι είναι η ποδοσφαιρική ιστορία που ζει μονάχα στα παραμύθια και μια φορά ανά τις χιλιετίες, όταν όλοι οι πλανήτες ευθυγραμμίζονται, γίνεται πραγματικότητα. Ο Λιονέλ Μέσι είναι ο λόγος για τον οποίο το ποδόσφαιρο είναι το λαοφιλέστερο σπορ. Ο Λιονέλ Μέσι είναι η απόδειξη ότι ακόμη και σήμερα, στο ποδοσφαιρικό σύμπαν των ανθρώπων-ρομπότ, στο ποδοσφαιρικό σύμπαν της αθλητικής υπεροχής, το ταλέντο, η ιδιοφυΐα, η θέληση, παραμένουν το Α και το Ω.
Ο Λιονέλ Μέσι είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Είναι όμως και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών;
Αρχικά, τι σημαίνει καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών; Ο πιο πετυχημένος; Ο πιο ταλαντούχος; Ο πιο επιδραστικός, ο πιο κυρίαρχος στην εποχή του; Αυτός που άλλαξε με έναν ή περισσότερους τρόπους το σπορ; Αυτός ίσως με τα καλύτερα νούμερα, την καλύτερη στατιστική; Ή ίσως, όλα τα παραπάνω;
Εάν η απάντηση είναι το τελευταίο, ο Λιονέλ Μέσι μπορεί πια να κοιτάξει στα μάτια τους πάντες και με τη βούλα, εάν δεν το έκανε ήδη εδώ και πολλά χρόνια. Και όταν λέμε τους πάντες, η λίστα δεν είναι δα και κανένα... μακρινάρι. Δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να μπουν στο debate και να μην γελάσει το παρδαλό κατσίκι: ο Πελέ, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Ζινεντίν Ζιντάν. Πολλοί θα προσέθεταν -δικαίως κατά τον υπογράφοντα- τον Τζορτζ Μπεστ και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Κάπου εκεί... λήξις! Αυτή είναι η «κουβέντα». Ανάμεσα σε αυτούς τον ψάχναμε μια ζωή τον Ένα. Τον GOAT.
Είναι ο Βασιλιάς;
Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο -κατά κόσμον Πελέ- είναι ο πρώτος Βασιλιάς της μπάλας, ο πρώτος απόλυτος κυρίαρχος των Παγκοσμίων Κυπέλλων, ο πρώτος απόλυτος γκολτζής, ο πρώτος που έπαιξε το jogo bonito, το «όμορφο παιχνίδι» στον απόλυτο βαθμό του. Εν τέλει ήταν και ο πρώτος που γνώρισε την παγκόσμια αναγνώριση ως αδιαφιλονίκητος κορυφαίος όλων. Ο άνθρωπος των... χιλίων γκολ (σ.σ. με δική του καταμέτρηση!), ο άνθρωπος των τριών Μουντιάλ!
Μήπως ο Θεός;
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν ο Ένας, το «Χρυσό Παιδί», ο original Θεός της μπάλας, ο παιδικός ήρωας μιας ολόκληρης γενιάς. Αυτός που έδειξε σε όλους ότι ένας κοντός με χοντρά ποδάρια που έχει έφεση στις ουσίες, τις κυρίες και τις «ιστορίες», αλλά δεν χωράει σε... θεωρίες, σε κανένα τακτικό καλούπι και σε κανένα σύστημα προπόνησης, μπορεί να αναγκάσει τους πάντες γύρω του να αλλάξουν, να προσαρμοστούν για χάρη του και να αποτελέσει το σημείο αναφοράς σε ένα νέο στυλ ποδοσφαίρου: το «μόνος μου κι όλοι σας». Είναι αυτός που έδειξε ότι αν ο Δαβίδ ξέρει τόση μπάλα, μπορεί να πάρει σβάρνα όλους τους Γολιάθ που θα εμφανιστούν μπροστά του και γι αυτό ο ποδοσφαιρικός πλανήτης ταυτίστηκε μαζί του. Έτσι πήρε από το χέρι έναν άσημο σύλλογο του ιταλικού νότου, τη Νάπολι και τον εκτόξευσε με δύο πρωταθλήματα Ιταλίας και ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Έτσι πήρε από το χέρι και μια μέτρια Αργεντινή και την έφτασε στην κορυφή του κόσμου.
Πιθανώς ο Ιπτάμενος Γιόχαν;
Ο Ιπτάμενος Ολλανδός! Ο άνθρωπος-total football. Ο πρώτος που έπαιξε το τέλειο ποδόσφαιρο, ο πρώτος που άλλαξε το πώς... άπαντες βλέπουν το σπορ και που μετέπειτα θα το άλλαζε ξανά ως προπονητής. Με 22 τίτλους στον μυθικό Άγιαξ των 70s, τη Μπαρτσελόνα και τη Φέγενορντ, 3 Χρυσές Μπάλες, αμέτρητα άλλα προσωπικά βραβεία, ένα στυλ παιχνιδιού αμίμητο μέχρι σήμερα και ένα νούμερο 14 στην πλάτη να προκαλεί πανικό σε όλες τις άμυνες ανά την υφήλιο.
Ίσως ο τέλειος «Ζιζού»;
O «Ζιζού». Ο -κυριολεκτικά- τέλειος ποδοσφαιριστής, χωρίς ψεγάδια, χωρίς «κενά», χωρίς μείον, χωρίς πλην, χωρίς να υστερεί σε τίποτα. Ο τύπος που μιλούσε στην μπάλα, προσφέροντας ενέργειες, highlights που ποτέ, κανείς, δεν πρόκειται να δημιουργήσει πάνω στον πράσινο καμβά. Με Χρυσή Μπάλα, με Champions League, με Μουντιάλ, με Euro, με πρωταθλήματα και Κύπελλα σε Ισπανία, Ιταλία.
Κριστιάνο Ρονάλντο και Τζορτζ Μπεστ έρχονται σαφέστατα πιο μετά στην κουβέντα, όμως και αυτοί έχουν πίσω τους διαπιστευτήρια ικανά να τους βάλουν σε αυτή. Ας δούμε όμως και την άλλη όψη του νομίσματος με όλους αυτούς τους θρύλους, κάνοντας και μια αντιπαράθεση καθενός με τον Μέσι...
Ναι, ο Μέσι έκανε ακριβώς αυτά που έκανε και ο Μαραντόνα!
Ο Πελέ κυριάρχησε, αλλά κυριάρχησε στο ποδόσφαιρο μιας άλλης εποχής, ένας τρομερός γκολτζής που όμως δεν έπαιξε ποτέ σε τοπ επίπεδο εκτός Βραζιλίας. Δεν κοντραρίστηκε ποτέ σε βάθος χρόνου με τους κορυφαίους παρά μόνο σε λίγα ματς ανά τετραετίες, έχοντας βέβαια πίσω του πάντα και ένα... τσουβάλι βραζιλιάνικο ταλέντο.
Ο δε Ντιέγκο έχει και θα έχει πάντα υπέρ του τη νοσταλγία του παρελθόντος, της χρυσής εποχής των '80s, των παιδικών χρόνων όλων των σύγχρονων... αρνητών του Μέσι. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο θυμάσαι ή θέλεις να θυμάσαι τα πράγματα, δεν είναι απαραίτητα και η πραγματικότητα. Πάντα εδώ ακούγονται τα κλασικά «αυτά που έκανε ο Μαραντόνα στο χορτάρι δεν τα έχει κάνει κανείς άλλος» και «πήρε μόνος του Μουντιάλ, τι να λέμε τώρα». Για μισό όμως. Ο Μέσι έχει κάνει στο χορτάρι ακριβώς αυτά που έκανε και ο Μαραντόνα, για πολλά περισσότερα χρόνια και σε περιβάλλον απείρως μεγαλύτερου ανταγωνισμού. Όχι, σε Νάπολι δεν έπαιξε ποτέ, όμως εκεί που έπαιξε, έπαιξε πάντα απέναντι στους καλύτερους και τους νικούσε σταθερά και με κάθε πιθανό τρόπο. Παρεμπιπτόντως, πήρε επίσης και το Μουντιάλ μόνος του!
Αντιθέτως η «πραγματική» καριέρα του Ντιέγκο κράτησε λίγο, τα 6-7 χρόνια γύρω από το Μουντιάλ του '86. Πέρα από το σύντομο peak του, προφανώς υστερεί πολύ σε τίτλους, σε ατομικά βραβεία, σε απόλυτα νούμερα, σε γκολ και ασίστ. Ως προς τα απολύτως ποδοσφαιρικά, ο Μέσι πάλι δεν υστερεί σε τίποτα απέναντί του. Ίσως μπορεί να πει κάποιος ότι ο Μαραντόνα, σε ό,τι έχει να κάνει καθαρά με τα της μπάλας, δηλαδή συνολική τεχνική, πρώτη επαφή, ντρίμπλα κτλ, να έχει το απόλυτο 100/100, μιλώντας με όρους βιντεοπαιχνιδιού, ενώ ο Μέσι ίσως να έχει π.χ. 99/100; Ας το δεχτούμε για την οικονομία της κουβέντας. Υστερεί σε κάτι άλλο; Τελείωμα; Πάσα; Εκτελέσεις στημένων; Ίσως σε τακτική παιδεία; Υστερεί σε όλα τα πνευματικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να γίνεις ο κορυφαίος, να μείνεις για σχεδόν δύο δεκαετίες στην κορυφή και να αντέξεις όλες τις κακοτοπιές, όλη την κριτική, όλες τις κλωτσιές, όλη την... αντίπαλη ομάδα πάνω σου και εν τέλει όλη την πίεση του να καλείσαι και στα 35 σου να αποδείξεις ότι είσαι αυτός που είσαι; Ρητορικά τα ερωτήματα.
Ο Κρόιφ, ο Ζιντάν, ο Μπεστ, υστερούν σε απόλυτα νούμερα. Σε αριθμούς, σε γκολ, σε ασίστ, σε τρόπαια, σε ατομικά επιτεύγματα. Ο Μέσι δεν υστερεί σε τίποτα απέναντί τους. Ο δε Ρονάλντο είναι ο μόνος που τον κοντράρει στα απόλυτα νούμερα, αλλά αυτός δεν τον κοντράρει σε... όλα τα υπόλοιπα!
Το ίδιο το ποδόσφαιρο επιβράβευσε τον απόλυτο εκπρόσωπό του!
«Το ποδόσφαιρο επιβραβεύει όσους το σέβονται». Είναι μια αγαπημένη φράση, η οποία συνοψίζει εν πολλοίς τη φύση του σπορ. Ο Λιονέλ Μέσι είναι το ποδόσφαιρο και θα ήταν η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική αδικία στην ιστορία του λαοφιλέστερου σπορ, αν αυτός ο τύπος τελείωνε την καριέρα του χωρίς να έχει κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Όχι απλά ως συμμετοχή στην ενδεκάδα ή στο ρόστερ στα βαθιά του γεράματα ή σαν έφηβος, αλλά με τρόπο... μαραντονίσιο: μόνος εναντίον όλων.
Τι έκανε σε αυτό το Μουντιάλ;
Η τελική στατιστική του έδειξε τα εξής: 7 γκολ, 3 ασίστ, 4 match MVP, 21 πάσες-κλειδιά, 15 επιτυχημένες ντρίμπλες. Ο νικηφόρος τελικός, στα 35 του, ήταν η συμμετοχή υπ' αριθμόν 172 με τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής, με 98 γκολ και 55 ασίστ. Σε αυτή την ηλικία, μέσα στο 2022, αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι έφτασε να έχει συμμετοχή σε 24 γκολ της Αργεντινής (σ.σ. με γκολ ή ασίστ), ήδη 10 περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά στην καριέρα του!
«Μιλώντας» για καριέρα, ας δούμε και την καριέρα του!
- Έχει 1003 ματς καριέρας, με 793 γκολ (3ος στην ιστορία του ποδοσφαίρου, κυνηγάει τα 805 του Γιόζεφ Μπίτσαν και τα 819 του Ρονάλντο) και με 350 ασίστ.
- Έχει 42 τρόπαια καριέρας (2ος πίσω από τον Ντάνι Άλβες με 43)
- Έχει 36 τρόπαια σε συλλογικό επίπεδο, με 4 Champions League.
- Σε Εθνικό επίπεδο, με την Αργεντινή, επίσης πλέον τα έχει πάρει όλα: 1 Χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο, 1 Copa America, 1 Παγκόσμιο Κύπελλο.
- Έχει κατακτήσει όλα τα τρόπαια που ήταν διαθέσιμα κάποια στιγμή στην καριέρα του.
- Έχει 7 Χρυσές Μπάλες (1ος στην Ιστορία)
- Έχει 6 Χρυσά Παπούτσια, τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Ευρώπη (1ος στην Ιστορία)
- Έχει 6 βραβεία MVP της La Liga (1ος στην Ιστορία)
- Έχει βγει 8 φορές πρώτος σκόρερ στη La Liga (1ος στην Ιστορία)
- Είναι ο κάτοχος των 33 από τα 44 διαφορετικά επιθετικά ρεκόρ στην ιστορία της Μπαρτσελόνα
- Είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος (474) και τέταρτος σε αυτή του κυπέλλου (56)
- Είναι πρώτος σε ασίστ στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος (233).
- Είναι πρώτος σε συμμετοχές ξένος στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος (520) και 8ος συνολικά.
- Είναι κάτοχος 27 διαφορετικών ρεκόρ στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος και άλλων 5 σε αυτή του Κυπέλλου.
Ως προς τα επιτεύγματα μονάχα σε αυτό το Μουντιάλ, την τελευταία του μεγάλη παράσταση, έχουμε και λέμε:
- Έγινε πρώτος σε συμμετοχές σε Μουντιάλ με 26, ξεπερνώντας τις 25 του Λόταρ Ματέους.
- Έγινε 4ος σκόρερ στα Παγκόσμια Κύπελλα (η πρώτη πεντάδα: 12. Μπαπέ, 12 Πελέ, 13 Φοντέν, 13 Μέσι, 14 Γκ. Μίλερ, 15 Ρονάλντο, 16 Κλόζε).
- Έγινε πρώτος σκόρερ για την Αργεντινή σε Μουντιάλ με 13, ξεπερνώντας τα 10 του Μπατιστούτα.
- Έγινε πρώτος σε ασίστ για την Αργεντινή σε Μουντιάλ με 9, ξεπερνώντας τις 8 του Μαραντόνα.
- Έγινε πρώτος σε ασίστ σε νοκ-άουτ γύρους Μουντιάλ με 6.
- Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία των Μουντιάλ με γκολ και ασίστ σε τρία διαφορετικά ματς ενός τουρνουά.
- Έγινε ο πρώτος που έχει γκολ σε όλα τα νοκ-άουτ μιας διοργάνωσης από το 1986 όταν και προστέθηκε η φάση των «16».
- Έγινε πρώτος στην ιστορία των Μουντιάλ στη λίστα με Γκολ + Ασίστ, φτάνοντας τα 22 (13/9), αφήνοντας πίσω του Πελέ (20, 12/8), Κλόζε (19, 16/3), Ρονάλντο (19, 15/4), Γκ. Μίλερ (19, 14/5), Λάτο (17, 10/7) και Ζέελερ (17, 9/8).
- Έγινε ο ένας από τους 6 παίκτες που έχουν παίξει σε 5 Μουντιάλ μετά τον Αντόνιο Καρμπαχάλ, τον Λόταρ Ματέους, τον Ράφα Μάρκες, τον Αντρές Γκουαρδάδο και τον Κριστιάνο Ρονάλντο.
- Μετά το βραβείο MVP στον ημιτελικό, το 4ο σε αυτό το Μουντιάλ, έχει αναδειχθεί ο πολυτιμότερος του αγώνα σε πάνω από το 50% των 307 αγώνων που έχει συμμετάσχει από το 2009 και μετά.
- Έγινε ο δεύτερος Αργεντινός μετά τον Κέμπες το 1978 που βάζει δύο γκολ σε τελικό.
- Έγινε ο δεύτερος πολυνίκης στην ιστορία των Μουντιάλ με 16, πίσω από τις 17 του Μίροσλαβ Κλόζε.
Κορυφαίος ή όχι, κέρδισε έναν ακόμη μεγαλύτερο τίτλο!
Αυτά που έχει κάνει συνολικά στην καριέρα του και ιδίως αυτά που έχει καταφέρει με αυτή την Αργεντινή τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχουν πουθενά. Δεν. Υπάρχουν. Πουθενά. Δεν έχουν ξαναγίνει πουθενά και δύσκολα θα ξαναγίνουν. Ανάγκασε ακόμη και τους ίδιους τους συμπαίκτες του να δηλώνουν δημόσια πως παίζουν και για αυτόν. Ροντρίγκο Ντε Πολ, πριν τον τελικό: «Παίζουμε για τη χώρα μας, για τη φανέλα, όμως παίζουμε επίσης για αυτόν». Γιατί; Γιατί πολύ απλά άπαντες αντιλαμβάνονταν το μέγεθος του διακυβεύματος -όχι απλά το προφανές της κατάκτησης του πιο σημαντικού τροπαίου στον πλανήτη, αλλά την οριστική σφραγίδα που θα μπει στον τίτλο του κορυφαίου όλων των εποχών.
Ακόμη και για κάποιον που έχει κάνει τα πάντα στην καριέρα του, που έχει κάνει ό,τι μπορεί να κάνει κανείς πάνω σε έναν αγωνιστικό χώρο, που έχει πάρει τα πάντα, ομαδικά και ατομικά, που είναι κάτοχος απλησίαστων ρεκόρ, με απλησίαστα νούμερα καριέρας σε γκολ και ασίστ, πάντα στο τέλος κάθε τέτοιας κουβέντας, άκουγε το ίδιο ποίημα: «ναι μεν, αλλά έχει πάρει Μουντιάλ» ή «δεν είναι Μαραντόνα». Να με συμπαθούν οι σκληροπυρηνικοί φανς του «Θεού», αλλά τώρα τι; Και το Μουντιάλ του το πήρε και με τρόπο... μαραντονίσιο το πήρε και τα ρεκόρ του τα έσπασε και... τα πάντα όλα.
Προσωπικά, μπορώ να δεχθώ όλα τα επιχειρήματα υπέρ όλων των θρύλων της μπάλας που μπορεί κάποιος να θεωρεί ως αδιαφιλονίκητο GOAT. Μπορώ να δεχθώ ότι ο Πελέ ή ο Μαραντόνα, ο Κρόιφ ή ο Ζιντάν μπορεί να είναι όντως οι κορυφαίοι όλων. Σε μικρότερο βαθμό, μπορώ να ακούσω και τη ρητορική υπέρ του Μπεστ ή του Κριστιάνο. Μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχουν τομείς του παιχνιδιού στους οποίους ο Μέσι υστερεί απέναντί τους. Ωστόσο, ο Μέσι είναι το... σύνολο όλων των θρύλων. Εάν υστερεί, υστερεί σε ελάχιστα. Αντιθέτως, όποιον και να βάλει κανείς δίπλα του, εκείνος θα υστερεί σε πολλά περισσότερα. Ο Λιονέλ Μέσι είναι το πιο όμορφο ποδοσφαιρικό «τέρας» των ημερών μας. Είναι ο σύγχρονος, κοντός Φρανκενστάιν. Το τελικό αποτέλεσμα του εξαιρετικά δύσκολου και απαιτητικού πειράματος της «συρραφής» των χαρακτηριστικών και της καριέρας των κορυφαίων στην ιστορίας του σπορ.
Το αν τελικά ο Λιονέλ Μέσι έχει κερδίσει τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, είναι κάτι που προφανώς δεν θα απαντηθεί ποτέ σε ένα κείμενο ή σε οποιαδήποτε σχετική ανάλυση. Όταν όμως στο φινάλε της κουβέντας προσθέσεις ατομικές ικανότητες, ποδοσφαιρικό χαρακτήρα, ποδοσφαιρικό στυλ, απόλυτα νούμερα, στατιστική, ρεκόρ, ατομικά επιτεύγματα, τίτλους και μια κληρονομιά μοναδικών ποδοσφαιρικών παραστάσεων και αναμνήσεων που συνεχίζει να επεκτείνεται ως τα ποδοσφαιρικά του γεράματα και που θα διαιωνίζεται επ' άπειρον μέσω της τεχνολογίας, μετά το Μουντιάλ, ο κοντός κέρδισε με το σπαθί του έναν ίσως ακόμη μεγαλύτερο «τίτλο»...
Ο Λιονέλ Μέσι έγινε μόλις ο πρώτος ever στην ιστορία του ποδοσφαίρου που τώρα πια μπορεί να υποστηρίξει ότι απλώς το... τερμάτισε!
