Στο Αλεξάνδρειο η Ένωση ηττήθηκε, αποκλείστηκε από το Κύπελλο, όπως ακριβώς είχε γίνει πέρσι στην πρώτη φάση των πλέι οφ του πρωταθλήματος.
Η μπασκετική και η ποδοσφαιρική δεν έχουν μονάχα σχέση αδελφικής συγγένειας, αλλά και ιστορικής διαδρομής τα τελευταία χρόνια. Και οι δύο βρέθηκαν στον πάτο του βαρελιού (για διαφορετικούς λόγους) και παρέλασαν από άβατα, για ομάδες με το μέγεθός τους, τοπία της χώρας μέχρι να επιστρέψουν εκεί όπου ανήκουν. Μα.. Μα επέστρεψαν όμως! Είναι και πάλι εδώ.
Είναι και πάλι εδώ, όμως. Είναι στα σαλόνια, είναι ανάμεσα στους μεγάλους αντιπάλους της, είναι… Είναι έρμαιο της ανερμάτιστης και εύκολης κριτικής, της οποίας, δραπέτευσε τα προηγούμενα χρόνια των αλωνιών.
Η διαδρομή της επαναφοράς θα τολμήσω να γράψω ότι γιγάντωσε το απωθημένο, παρά δίδαξε την αρετή της υπομονής στους φίλους της ΑΕΚ, που άλλοτε με φωνές δυνατές, άλλοτε πιο συγκεκαλυμμένα απαιτούν ένα κεφάλι επί πίνακι. Στο ποδόσφαιρο του Δέλλα, στο μπάσκετ του Σάκοτα και αυτή η φάμπρικα δε σταματάει ποτέ. Άλλωστε, για όλα φταίνε οι προπονητές. Ο Δέλλας είναι ανέτοιμος για να κουβαλήσει το βάρος της ΑΕΚ, ο Σάκοτα παρωχημένος και αναχρονιστικός κ.ο.κ.
Η σχέση μου με το ποδόσφαιρο είναι κακή, αλλά πολύ γουστάρω που ο Μελισσανίδης, αφού στήριξε το project Δέλλα από τη Γ΄Εθνική (έτσι την έμαθα, έτσι θα τη γράφω), δεν έπεσε θύμα του συνδρόμου των νεόπλουτων για να τον πετάξει σαν στειμμένη λεμονόκουπα όταν η ΑΕΚ πέτυχε το στόχο της επιστροφής στη θέση της. Ο Τράι, ακόμα και για αυτούς που δεν γνωρίζουν τα μυστικά της μπάλας, είναι ξεκάθαρο πως εργάζεται σκληρά, έχει μεράκι, έχει διάθεση να ενημερωθεί και κάνει λάθη από τα οποία προσπαθεί να μάθει. Μου αρκεί!
Οσο για τον Σάκοτα, επειδή το μπάσκετ είναι λίγο πιο σύνθετο ως άθλημα από το ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει λόγος να γίνεται συζήτηση. Η αλήθεια είναι ότι τα παράπονα ξεκίνησαν από πέρσι, αλλά Αγγελόπουλου παρόντος πάσα αρχή παυσάτω. Τώρα, μετά την ήττα αποκλεισμό από τον Αρη, κάποιοι δειλά δειλά και κάποιοι πιο στεντόρεια, εκφράζουν την αμφιβολία τους.
Προσέξτε τώρα... Εκφράζουν αμφιβολία για έναν προπονητή που δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν... Τον προπονητή που χάρισε στην ΑΕΚ το τελευταίο πρωτάθλημά της κι έκτοτε παραμένει ενεργό μέλος της πανευρωπαϊκής μπασκετικής κοινότητας κι όχι ένα γέρικο σοφό κουφάρι που αναπολεί τα μεγαλεία του παρελθόντος.
Εκφράζουν αμφιβολία για έναν προπονητή που έχτισε φέτος μία εντελώς διαφορετική ομάδα από αυτή που βρήκε/δημιούργησε πέρσι, αμέσως μετά το πρώτο επίσημο παιχνίδι της ομάδας τους...
Για έναν προπονητή που προετοίμασε την ομάδα του με δύο παίκτες που ούτε καν ξέρουν προς τα που πέφτουν τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ (Καλαμπόκης, Ανοσίκε) και στερήθηκε δύο εκ των κορυφαίων παικτών της, τον Ντούσαν Σάκοτα και τον Μαρκ Κάρτερ.
Κι όμως, οι προπονητές της εξέδρας αποφάνθηκαν: Δεν κάνει ο Σάκοτα! Να φύγει! Στην πυρά! Επιτρέψτε μου να καταθέσω τούτο... Το πρόβλημα δεν είναι οι εκάστοτε προπονητές. Το πρόβλημα αφορά στους στόχους που ρομαντικά, αλλά προφανώς υπερβατικά δημιουργούν οι μάζες των οπαδών και των φιλάθλων στο μυαλό τους για την αγαπημένη ομάδα τους. Στόχοι που μάλλον δεν αρμόζουν ούτε με την πραγματικότητα, ούτε με το πραγματικό παρόν, ούτε με το ελπιδοφόρο μέλλον. Οι φίλοι της ΑΕΚ παλεύουν εσωτερικά με τη λογική τους και το συναίσθημά τους... Η λογική που επιτάσσει υπομονή και σύνεση και το συναίσθημα του... «ΑΕΚ είσαι». Αυτό, το δεύτερο, μπορεί να αποδειχθεί και η μεγαλύτερη κατάρα στη διαδρομή που κάνει η Ενωση προς την αναστήλωση.
Είναι προσβλητικό απέναντι στην ίδια την ιστορία της Ένωσης να μην χαίρεται ο καθένας οπαδός της το γεγονός ότι οι ομάδες του επανήλθαν εκεί όπου είναι ταγμένες και μοιραίο να βρίσκονται. Στους κορυφαίους! Είναι προσβλητική απέναντι στο Γολγοθά των τελευταίων ετών η στάση της αιώνιας γκρίνιας και να μην απολαμβάνουν κάθε στιγμή που περνάει... Με υπομονή και σύνεση.
Οι... ΑΕΚ δεν επέστρεψαν για να κατακτήσουν τίτλους πριν καν ξεζαλιστούν από την πρόσφατη μεγάλη, δυσάρεστη και επίπονη περιπέτεια. Οι ομάδες δεν χτίζονται μόνο με φράγκα... Άλλη είναι η διαδρομή που ακολουθείται και σε αυτή τα χρήματα συνεπικουρούν. Ο Δέλλας δημιουργεί και στέλνει παίκτες στην Εθνική. Ο Σάκοτα έχει αναλάβει ένα τεράστιο project με την αντρική ομάδα και το σχεδιασμό των Ακαδημιών... Ο κόσμος όμως ...ψοφάει για κριτική και «αίμα». Ζει για να προσλαμβάνει και να απολύει προπονητές. Θαρρείς και πως αυτό το γαϊτανάκι τριγύρω της προπονητικής καρέκλας έφερε ποτέ ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τρίχες!
Είναι δύσπεπτο για μία τόσο μεγάλη ομάδα και τους οπαδούς της να αποδεχτεί ότι στόχος δεν είναι ο τίτλος... Αλλά είναι η σκληρή πραγματικότητα. Στο ποδόσφαιρο η ΑΕΚ έχει έναν προπονητή που αφενός είναι δικό της δημιούργημα και αγκαλιάζω με απόλυτο σεβασμό την επιλογή του Μελισσανίδη να τον εμπιστευτεί, αλλά ταυτόχρονα είναι κι ένα τεράστιο κεφάλαιο για το μέλλον, που δεν πρέπει επ’ουδενί να καεί... Λες κι αν φύγει ο Δέλλας θα έρθει ο ...Μουρίνιο και η ΑΕΚ θα μετατραπεί σε υπερομάδα που θα παίζει μπαλάρα εν μία νυκτί.
Ο Σάκοτα είναι μαζί με τον Ιβκοβιτς ισχυρό κομμάτι της προπονητικής ιστορίας της ΑΕΚ... Ο Σάλε έχει μειονεκτήματα άλλου τύπου, όχι όμως το μπάσκετ. Κι έχει μεγάλο όραμα για την ΑΕΚ το οποίο μπορεί να υπηρετήσει.
Απολύστε λοιπόν τον Σάκοτα... Για να έρθει ο επόμενος και που είστε... Βάλτε την αντίστροφη μέτρηση για τη στιγμή που θα ζητήσετε το κεφάλι και του διαδόχου... Και ξανά κλεψύδρα, και ξανά απόλυση και σόι πάει το βασίλειο του τίποτα!
Υ.Γ. Η ένσταση που κατέθεσε η ΑΕΚ στο τέλος του αγώνα με τον Αρη δεν τιμά το μεγεθός της. Ηττήθηκε πεντακάθαρα και αντί για ενστάσεις, έπρεπε να αρκεστεί στο σφίξιμο της γροθιάς του αντιπάλου... Αφήστε δε, που είναι και αβάσιμη.
Υ.Γ1: Θα το γράψω όπως ακριβώς το διατύπωση στο facebook: “Αυτό που συνέβη στο Αλεξάνδρειο δεν είναι μόνο ξεφτίλα, είναι κι έγκλημα εκ προμελέτης... Πόσο μακριά θα ήταν να πέσει η μπασκέτα στο κορμί κάποιου που θα κρεμιόταν από τη στεφάνη σε ένα κάρφωμα... Οπότε μη γελάτε. Κάντε το σταυρό σας που δεν είχαμε χειρότερα!!!!”
Χαίρομαι γιατί πολλοί με τους οποίους μίλησα ιδιωτικά κατάλαβαν το νόημα. Για τους υπόλοιπους, μακάριοι… Δεν πειράζει… Ασφαλώς και δεν ευθύνεται ο Αρης αλλά η ομάδα συντήρησης του γηπέδου, καθώς το γήπεδο δεν ανήκει στην ομάδα.
Πολλοί λέτε: “Κρίμα ρε Ασπρούλια, έχεις παίξει και μπάσκετ”. Ακριβώς αδελφέ, επειδή έχω παίξει και ξέρω πως είναι να καρφώνεις, να βρίσκεσαι κρεμασμένος και ξαφνικά να χάνεις την ισορροπία σου, ασε καλύτερα να μιλούν αυτοί που τα ξέρουν και όχι αυτοί που φαντάζονται.
Και κάτι τελευταίο: Στο Αλεξάνδρειο δεν έσπασε ταμπλό! Στο Αλεξάνδρειο μία μπασκέτα έπεσε μέσα στο ζωτικό χώρο των αθλητών… Μέσα στο γήπεδο! Δεν έσπασε ένα ταμπλό (που είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, αλλά αναπόφευκτο κάποιες φορές), δεν δίπλωσε η μπασκέτα όπως συνέβη με τον Σοφοκλή το 2009 και τον Σακίλ… Η μπασκέτα γκρεμίστηκε εντός γηπέδου. Αν νομίζετε ότι μπορούμε να κάνουμε πλάκα με κάτι τέτοιο, απλά λυπάμαι… Αν νομίζετε ότι μπορούμε να κάνουμε πλάκα με την υγεία των αθλητών, απλά λυπάμαι! Έστω κι αν πρόκειται για ένα ελάχιστο ενδεχόμενο!
Υ.Γ.2 Θα ήταν αστείο μετά από τόσα έργα που έχουν γίνει στο Αλεξάνδρειο τις τελευταίες εβδομάδες να κατηγορήσει κανείς τον Αρη για την πτώση της μπασκέτας... Έγινε ένα μεγάλο λάθος όμως, το οποίο είναι ανθρώπινο και όχι μοιραίο. Για αυτό απαιτείται τεράστια προσοχή και όχι χιούμορ με την υπόθεση του Χάγκινς.
