Στο εντυπωσιακό διάστημα του Παναθηναϊκού (με 8/10 νικηφόρα ματς) η επισήμανση ότι τα «νεκρά» διαστήματα των 5 ή 10 λεπτών που παρουσίαζαν οι Πράσινοι, σε αγώνες πλέι-οφ ή φάιναλ-φορ είναι καταδικαστικά, ήταν σταθερή. Το δυσάρεστο για τον Παναθηναϊκό ήταν στο πρώτο ματς της προημιτελικής σειράς που είχε (επιτέλους) το πλεονέκτημα έδρας το σκοτάδι ήταν βαθύ για σχεδόν 3 δεκάλεπτα. Ε, με αντίπαλο τη χωρίς προβλήματα Φενέρμπαχτσε του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ο οποίος ως μετρ της προετοιμασίας τέτοιων αγώνων είχε και 12 ημέρες να επεξεργαστεί και να δουλέψει με τους παίκτες του το πλάνο, δεν είναι παράδοξο να το πληρώσει!
Για αυτό η ήττα συνδυάστηκε με μια άνευ όρων παράδοση που σοκάρει το μάτι του θεατή. Ενδεχομένως και των ίδιων των παικτών. Ο αυθόρμητος τρόπος με τον οποίο ο Μάικ Τζέιμς δήλωσε σε κάθε ερώτηση ανήμπορος να καταλάβει και να εξηγήσει τι συνέβη (δείτε το βίντεο), περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που βίωσε ο Παναθηναϊκός το βράδυ της Τρίτης στο ΟΑΚΑ και οφείλει να ξεπεράσει για να «απαντήσει» στη Φενέρμπαχτσε. Ειδάλλως το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη την ερχόμενη Δευτέρα δεν έχει νόημα.
Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε τα «νεκρά» διαστήματα του, στα οποία τον έριξε με περίτεχνο τρόπο ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς με το σχέδιο που κατέστρωσε και οι παίκτες του που το εφάρμοσαν. Παρακολουθώντας στο video τον χθεσινό αγώνα είναι εύκολο να αντιληφθείς πως η Φενέρμπαχτσε έβγαλε εκτός μάχης τον Παναθηναϊκό, γύρισε το ματς και το κέρδισε. Η ευκολία της επικράτησης των Τούρκων και η τελική διαφορά είναι αποτέλεσμα της ψυχολογικής κατάρρευσης των Πράσινων, που προήλθε από το γεγονός οτι το πλάνο των φιλοξενούμενων τους έβγαλε από το δικό τους.
Ο Ομπράντοβιτς προετοίμασε το παιχνίδι με στόχο να περιορίσει, αν είναι δυνατόν να θέσει εκτός μάχης, τον πολυσύνθετο Κρις Σίγκλετον και τον Τζέιμς Γκιστ, ο οποίος είναι ο μόνος με τον οποίο συνεργάζεται ο Νικ Καλάθης και γενικώς να περιορίσει τη δημιουργία του τελευταίου.
Ο Σίγκλετον, όπως έχει αναφερθεί πολλάκις, είναι ο βασικότερος παίκτης του ΠΑΟ, ιδιαίτερα στην άμυνα αλλά και σημαντικός στην επίθεση. Είναι ο καλύτερος αμυντικός στο pick’n’roll, κλέβει μπάλες, κόβει σουτ, κατεβάζει ριμπάουντ (σε άμυνα και επίθεση), αλλοιώνει φάσεις και εκτελεί από τα 6μ75.
Ο Ομπράντοβιτς επέλεξε τον Κάλινιτς για να αντιμετωπίσει το πρώτο, ιεραρχικά, πρόβλημα που είχε να λύσει. Οι επιλογές των γκαρντ της Φενέρ ήταν είτε να επιτεθούν με τον Σίγκλετον να είναι στην δυνατή πλευρά (strong side) ώστε όταν δίνει βοήθεια να υπάρχει εύκολη πάσα στη γωνία όπου βρισκόταν ο Κάλινιτς, είτε με σκριν του Σέρβου φόργουορντ που αμέσως μετά άνοιγε στην αντίθετη πλευρά. ρόλος του λίμπερο για τον Αμερικανό άσο του ΠΑΟ ουσιαστικά απενεργοποιήθηκε σε σημείο που στο 4ο λεπτό του ματς (3.10) απευθυνόμενος στον πάγκο των Πράσινων ρωτά τι να κάνει.
Ο Σίγκλετον αντιλαμβανόμενος πως δεν μπορεί να κάνει όσα περιμένει από εκείνον ο Παναθηναϊκός, αλλά και εξαιτίας της δυνατής αντιμετώπισης που είχε στην επίθεση από τον Κάλινιτς (δύο φορές έπεσε στο παρκέ στα λεγόμενα στο ποδόσφαιρο «τζαρτζαρίσματα» και μάλιστα τη 2η πέταξε τη μπάλα στις διαφημιστικές πινακίδες εκνευρισμένος) έχασε την αυτοπεποίθηση του στην επίθεση και βγήκε εκτός ρυθμού. Το αντίστοιχο συνέβη και με τον Τζέιμς Γκιστ, που έχασε τις μάχες από τον Βέσελι, ενώ τέλος η άμυνα της Φενέρ προτιμούσε να δεχθεί πόντους από τον Καλάθη αρκεί να μην του επιτρέψει να δημιουργεί.
Σε αυτό το κομμάτι έπαιξε σπουδαίο ρόλο ο Κώστας Σλούκας και για αυτό ο Ομπράντοβιτς τον μνημόνευσε στην συνέντευξη Τύπου. Ο Έλληνας γκαρντ ήταν «κλειδί» για την άμυνα της Φενέρ. Τόσο στην προσωπική άμυνα στον Καλάθη (και αργότερα στον Τζέιμς) όσο και στις βοήθειες που έδινε (ακόμη περισσότερο όταν μπήκε ο Μπουρούσης) αλλά ακόμη και τα έξυπνα φάουλ που έκανε.
Με το τρίγωνο Καλάθη-Σίγκλετον-Γκιστ, που αποτελούν τα «πυρηνικά όπλα» της άμυνας του Παναθηναϊκού, εξουδετερωμένο ο Πασκουάλ υποχρεώθηκε να ρίξει στο παρκέ τον Μπουρούση, προκειμένου να αποκτήσει η ομάδα του μια πηγή δημιουργίας και τους Παππάς, Τζέιμς, Ρίβερς ποντάροντας στο «απρόβλεπτο».
Με πολλά καλάθια at the buzzer από τους Τζέιμς, Ρίβερς (10π και 13π, αντίστοιχα) και πρωτοβουλίες του εξαιρετικού Παππά (που «έβαλε» ξανά τον Καλάθη στο ματς όταν υπέπεσε στο 2ο φάουλ) ο Παναθηναϊκός άλλαξε το ρυθμό του αγώνα και πήρε τη διαφορά με την οποία πήγε στα αποδυτήρια (42-28).
Εκεί, έχω την εντύπωση, ότι μπήκε στον Πασκουάλ το δίλημμα αν πρέπει να αρχίσει το δεύτερο μέρος χωρίς το ισοσκελές τρίγωνο των Καλάθη-Γκιστ-Σίγκλετον ή να τους ρίξει στο παρκέ για να βρουν ρυθμό και γενικά να μην τους «χάσει» για το ματς. Επέλεξε προφανώς το 2ο, βάζοντας τον «καυτό» Ρίβερς αντί του Νίκολς και ύστερα από 47-31 στο (8.18 πριν από τη λήξη του αγώνα) η Φενέρ άρχισε ξανά να ελέγχει το ματς. Έκλεψε μπάλες, σημείωσε δύο τρίποντα στο transition και η διαφορά τροχίστηκε άμεσα.
Ο Καταλανός προπονητής προκειμένου να «ξυπνήσει» τους παίκτες του πήρε γρήγορα τα τάιμ-άουτ του, αλλά η Φενέρμπαχτσε είχε ήδη πλέον κυριαρχήσει. Το σχήμα που χρησιμοποίησε ο Ομπράντοβιτς με τρεις κοντούς (Σλούκας, Ντίξον, Μπογκντάνοβιτς) και δίδυμους πύργους τους Βέσελι, Γιούντο, ο οποίος μάλιστα στο δεύτερο μέρος δεν βγήκε ούτε για μια ανάσα, «μάτσαρε» καλύτερα στο εναλλακτικό πλάνο του Πασκουάλ, στο οποίο κατέφυγε ο προπονητής του Παναθηναϊκού όταν διαπίστωσε πως η τριανδρία των Καλάθη-Γκιστ-Σίγκλετον είχε εγκλωβιστεί.
Οι τρεις κοντοί (ενίοτε έμπαινε και ο Κάλινιτς, που ήταν η μοναδική αλλαγή του Ζοτς), με τη βοήθεια του Γιούντο που είναι εκπληκτικός αμυντικός ακόμη και σε παίκτες όπως ο Τζέιμς ή Παππάς, ή επιπροσθέτως του Βέσελι, όρθωσαν τείχος στους Τζέιμς, Ρίβερς, οι «παγίδες» στον Μπουρούση δεν του επέτρεψαν να είναι αποτελεσματικός όσο στο πρώτο μέρος και κάπως έτσι το ματς έφυγε εντελώς από τα χέρια των Πράσινων.
Είναι βέβαιο, ότι ο Τσάβι Πασκουάλ και οι συνεργάτες του θα έχουν διάβασει όλα αυτά και ακόμη περισσότερα και απόψε στο ΟΑΚΑ θα δουλεύουν με τους παίκτες του Παναθηναϊκού τον τρόπο αντίδρασης, ώστε να ισοφαρίσουν και να ταξιδέψουν στην Κωνσταντινούπολη με την ελπίδα ότι θα «κλέψουν» ένα ματς για να φέρουν τη σειρά στην Αθήνα. Όπως κάποτε, όταν ο Παναθηναϊκός είχε αντιμετωπίσει τον Σάδα της Μπαρτσελόνα με παρόμοιο τρόπο με αυτόν που η Φενέρ αντιμετωπίζει τον Νικ Καλάθη, ο Πασκουάλ έστειλε τον παίκτη του στο low-post ώστε να απαγορέψει στον παίκτη που τον μάρκαρε να παίζει ως λίμπερο. Αν θα βρει τον τρόπο κι αν οι παίκτες του θα μπορέσουν να το εφαρμόσουν να φανεί απόψε, στο 40λεπτο του δεύτερου προημιτελικού.
ΥΓ1: Τα περί καταρρακωμένης ψυχολογίας μετά το break προσωπικά τα ακούω βερεσέ. Κανένα ρόλο δεν θα παίξει αύριο όσα συνέβησαν χθες. Η ψυχολογία είναι ευμετάβλητη από ματς σε ματς και επηρεάζεται την ώρα του αγώνα από την αίσθηση που αποκτούν επιχειρώντας να εφαρμόσουν το πλάνο που έχει σχεδιαστεί. Αν ο Παναθηναϊκός βρει τρόπο να αντιδράσει και αυτό βγει στο παρκέ, μετά θα μπουν και τα «μεγάλα» σουτ, θα έχουν επιτυχία οι πρωτοβουλίες, θα ανέβουν τα ποσοστά και η ψυχολογία θα είναι στα ύψη.
ΥΓ2: Έχει ενδιαφέρον ένα στατιστικό στοιχείο που αφορά τα πλέι-οφς και τον Ομπράντοβιτς. Στην ιστορία των πλέι-οφς, ο Παναθηναϊκός έχει 5-5 (σε προκρίσεις και αποκλεισμούς). Με τον Ομπράντοβιτς στο τιμόνι του έχει 4-1, στη μετά-Ομπράντοβιτς εποχή έχει 0-4, αλλά πάντοτε με μειονέκτημα έδρας. Εφέτος είναι η 5η συμμετοχή σε πλέι-οφς και η πρώτη με πλεονέκτημα.
Αντίστοιχα η Φενέρ στα πλέι-οφς έχει 2-2 (προκρίσεις - αποκλεισμούς). Προ Ζοτς είχε 0-2 και με τον Σέρβο στον πάγκο της έχει 2-0 και μάλιστα χωρίς ήττα. Ήταν 6-0 (με την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μακάμπι το 2015 και με την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ρεάλ το 2016) και χθες έγινε 7-0.
ΥΓ3: Επίσης γενικά σε πλέι-οφς σειρές ο Ομπράντοβιτς έχει με τις Παρτίζαν, Μπανταλόνα, Ρεάλ, ΠΑΟ, Φενέρ) 17 παρουσίες. Τις 16 οδήγησε την ομάδα του στο φάιναλ-φορ και μόνο μία φορά, το 2006 με τον Παναθηναϊκό, απέτυχε με αντίπαλο την Τάου (νυν Μπασκόνια). Ποσοστό επιτυχίας 94,1%
