Τρομερή βραδιά αυτή της Παρασκευής. Με έναν Παναθηναϊκό αλλά και με ένα ΟΑΚΑ από τα… παλιά. Φωτιά και λαύρα! Και με τον Εξάστερο να καταπίνει στο τέλος την ΤΣΣΚΑ στην πιο εμφατική φετινή του νίκη. Σε αυτή με την οποία έστειλε οριστικά και αμετάκλητα το μήνυμα πως είναι ξανά εδώ και πως η Πόλη μπορεί να τον περιμένει. Η νίκη της Ρεάλ ήταν η τούρτα, ο θρίαμβος επί των Ρώσων το κερασάκι και η πιστοποίηση του ΓΥΡΙΣΑ.
Βγήκαν πολλές γλώσσες για το τμήμα μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Ειπώθηκαν και γράφτηκαν φοβερά πράγματα για κάποιους παίκτες (καλός ο… «Στεφάνης»;) αλλά και για τον προπονητή. Τολμούσες να συζητήσεις προ καιρού για τετράδα και πλεονέκτημα έδρας και σου έλεγαν «ούτε στην 8άδα δεν θα μπεις με αυτά τα χάλια». Οι άνθρωποι από το κόμπλεξ τους δεν βάζουν μυαλό. Δεν καταλαβαίνουν ότι (τολμάνε και) μιλάνε για την πιο πετυχημένη ομάδα όχι του μπάσκετ αλλά του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα. Την ομάδα για την οποία ταιριάζει γάντι η περίφημη ατάκα της εποχής το… «ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ». Διότι αν δεν το σέβεσαι το τριφύλλι θα σε τιμωρήσει, θα σε ξεφτιλίσει.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν έκανε ένα εκπληκτικό come back. Μια μεγάλη και αξιοζήλευτη επιστροφή που φέρνει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΥ. Του μεγάλου Πασκουάλ. Ενός ανθρώπου που με το καλημέρα τον έβαλαν στη διαδικασία να αποδείξει πράγματα, στο κάθε Μίκυ Μάους που είναι τίγκα στα ψυχολογικά και όχι μόνο προβλήματα. Τι να τους πει βέβαια αλλά και τι να του πουν από τη ζωή τους. Ο «παρκαδόρος» έχει βάλει τη δική του σφραγίδα στην ομάδα, πέρασε την νοοτροπία ΤΟΥ, την έπλασε όπως την ήθελε και το αποτέλεσμα βγήκε μέσα στο γήπεδο. Εδώ και δυο μήνες το φώναζε στους παίκτες του ότι ΜΠΟΡΟΥΝ να το πάρουν το πλεονέκτημα και να που έγινε. Με τρόπο εμφατικό με τρόπο που «τρομοκρατεί» για την επόμενη μέρα.
Να δεις τι σου ‘χω για μετά που λένε… Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός ΕΡΧΕΤΑΙ. Βελτιώνεται παιχνίδι με το παιχνίδι ολοένα και περισσότερο και έχει πλέον να αντιμετωπίσει μόνο τον… εαυτό του. Κανέναν άλλον. Αυτό ήταν και το πρόβλημα τον πρώτο καιρό αλλά το νίκησε. Με σκληρή δουλειά από τον Ισπανό αλλά και συγκεκριμένες διορθωτικές κινήσεις (συν την επιστροφή του Γκίσταρου) που ήρθαν κι έδεσαν.
Την ώρα που άλλοι κατασκοπεύουν τα social media, μπας και γίνει κανένα σχόλιο και το καταγγείλουν, την ώρα που κάνουν «διδακτικές ήττες» ο Πασκουάλ ΔΟΥΛΕΥΕΙ. Και το εξαργύρωσε μέσα στο γήπεδο. Υπάρχει κλασικότερο παράδειγμα από τον Παππά; Μιλάμε για μέρα με τη νύχτα. Φυσικά και ο Νίκος ήταν πάντα καλός παίκτης. Ειχε πάρει όμως λάθος δρόμο και χρειαζόταν κάποιον για να τον κουλαντρίσει. Ε ο «Πασχάλης» τον έκανε κομάντο. Ότι κάνει παπάδες στην επίθεση το ξέραμε. Οτι μπορεί να γίνει τέτοιο «σκυλί» στην άμυνα ούτε που το φανταζόμασταν… Ούτε αυτά τα δικά του τα τρελά που κάνει με την εξέδρα και ξεσηκώνει τους πάντες και τα πάντα για πάρτη του.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν πλην συγκλονιστικού απροόπτου το πήρε το πλεονέκτημα. Και όποιος θέλει και μπορεί ας έρθει να του το πάρει. Ας κοπιάσει. Μολών λαβέ. Στην καλύτερη έδρα της Ευρώπης με σερί 14-1. Με μια μόλις ήττα σε ένα περίεργο και μεταβατικό παιχνίδι. Όπου μόλις είχες αλλάξει προπονητή και προερχόσουν και από -20 στο ΣΕΦ. Και ακόμη και έτσι πήγες να το πάρεις κι αυτό. Α και δεν συζητάμε όταν με το καλό θα έρθουν αυτά τα παιχνίδια τι θα γίνει στο ΟΑΚΑ. Η ατμόσφαιρα με την Μπαρτσελόνα θα είναι… οικογενειακή μπροστά σε αυτή που έρχεται. Μεταξύ συγγενών και φίλων. Διότι τότε ήσουν χορτάτος, ενώ τώρα διψάς. Και θα τους καταπιείς…
ΥΓ: Εδώ και 13 χρόνια κάθε φορά τέτοια μέρα το ίδιο πλάκωμα στο στομάχι. Πρωταπριλιά αλλά δεν ήταν ψέμα. Γιατί ρε Γιάννη, γιατί ρε ζωή;
