Εδώ και κάμποσες ώρες ο Ντομινίκ Ουότερς είναι πρώτο θέμα στα αθλητικά ΜΜΕ. Είναι φυσιολογικό αυτό. Οταν μιλάμε για παίκτη του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, μόνο έτσι θα συμβαίνει. Αλλωστε είμαστε και σε μια χρονική περίοδο, όπου οι ειδήσεις σπανίζουν.
Ο πρώην παίκτης του Αρη και του Κολοσσού έρχεται, λοιπόν, για να μπει στα παπούτσια του Ντάνιελ Χάκετ. Κατ' αρχάς δεν είναι ίδιοι παίκτες. Υπό την έννοια ότι ο Χάκετ είναι "διπλό κορμί" από τον Ουότερς. Αυτά περί του ότι είναι πιο καλός στην επίθεση ο Ουότερς από τον Χάκετ, τα ακούω βερεσέ. Εδώ στην Ελλάδα ξεχνάμε εύκολα. Ξεχνάμε ότι ο Χάκετ ήρθε ως επιθετικός παίκτης στον Ολυμπιακό. Ξεχνάμε ότι σημείωνε 13.3 πόντους στην Σιένα και την Ευρωλίγκα. Συμφωνούμε, βέβαια, ότι ο Ιταλός έχει βαρύνει λίγο και έχει διαφοροποιήσει στη πραγματικότητα του Ολυμπιακού την αγωνιστική του υπόσταση.
Και τέλος συμφωνούμε ότι ο Ουότερς είναι πιο ευκίνητος από τον Χάκετ και σίγουρα καλύτερος στο "ένας εναντίον ενός".
Πάμε παρακάτω. Αλλο δεδομένο είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν δίνει πλέον τα χρήματα, που έδινε. Το ξέρουν μέχρι και οι πέτρες ότι δεν υπάρχουν πλέον οι εποχές του Τσίλντρες και του Κλέιζα. Οι Αγγελόπουλοι έχουν την ΚΑΕ στο υψηλότερο επίπεδο, είναι νοικοκύρηδες και εννοείται ότι για την εποχή είναι πάρα πολλά τα χρήματα, που δίνουν.
Επειδή, λοιπόν, δεν υπάρχουν τα λεφτά του παρελθόντος, ο Ολυμπιακός δεν πήγε να χτυπήσει την πόρτα της Μπάμπεργκ για τον Ζήση και του Ερυθρού Αστέρα για τον Γιόβιτς. Δεν το ξέρουμε, αλλά εικάζουμε ότι ο Σφαιρόπουλος θα ήθελε τον Γιόβιτς ή τον Ζήση. 'Η κάποιον άλλο παίκτη αυτού του επιπέδου. Δεν γίνεται όμως. Ετσι, οι "ερυθρόλευκοι" πήγαν στη πιο προσιτή επιλογή του Ουότερς, που δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό ως παίκτης, αλλά τον λες ικανοποιητική λύση για την εποχή και για τα χρήματα, που δόθηκαν.
Ο Τζαμόν Γκόρντον είναι σαφώς μεγαλύτερος μέγεθος από τον Ουότερς. Εμπιστεύεσαι, όμως, έναν παίκτη, που έχει να παίξει κοντά στους 7 μήνες και προέρχεται από τραυματισμό; Προσωπικά, δεν θα πήγαινα ποτέ σε μία τέτοια διαδικασία αν ήμουν προπονητής.
Υπήρχε και η περίπτωση του Μαρκ Λάιονς. Ως στυλ παίκτη μου αρέσει περισσότερο από τον Ουότερς. Γιατί, όμως, έφυγε από την Ουσάκ Σπορτίφ; Λένε ότι δεν έδινε την μπάλα από το ένα χέρι στο άλλο. Πέρυσι, όμως, οδήγησε την Μακάμπι Ρισόν ΛεΖιόν στο πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Αντε βγάλε άκρη τώρα.
Ο Ουότερς είχε και έχει το σημαντικό πλεονέκτημα της παρουσίας του στην Ελλάδα. Ξέρει την εδώ πραγματικότητα, έχοντας παίξει σε Αρη και Κολοσσό, και η προσαρμογή του θα ειναι εύκολη.
Επιπλέον, το στυλ μπάσκετ, που παίζει, δεν θα χαλάσει τον Ολυμπιακό. Είναι ελεγχόμενος παίκτης. Δεν ξέρουμε αν θα δώσει το κάτι παραπάνω στους Πειραιώτες, αλλά δεν θα τους χαλάσει. Θα είναι στο μήκος κύματος της ομάδας.
Τι είπατε; Υπήρχε και ο Τζόρνταν Φάρμαρ; Παικτάρα. Αλλά αυτός κι αν θέλει μία μπάλα μόνος του. Ο Ολυμπιακός έχει μία χημεία, που δεν θέλει να την χαλάσει. Προτίμησε, λοιπόν, να πάρει έναν παίκτη, που δεν θα αλλάξει τις ισορροπίες, παρά έναν άλλο, που δεν θα ήξερες τι να σε περιμένει.
Πολλά είπαμε και γράψαμε. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο. Εκεί κρίνονται όλοι. Και ο Ουότερς, και ο Σφαιρόπουλος, και ο Τζεντίλε, και ο Πασκουάλ, και όλοι. Φάτε, πιείτε (όχι πολύ), περάστε καλά, γιατι μας περιμένει "καυτός" Γενάρης. Τρία ντέρμπι ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό μέσα στο πρώτο μήνα του χρόνου δεν τα λες και εύκολη υπόθεση. Κάθε άλλο.
Τα μπασκετικά μαχαίρια ακονίζονται ήδη με τον Ολυμπιακό να έχει πάρει τις δύο πρώτες νίκες της χρονιάς. Αλλά ως γνωστόν η διάρκεια και το αποτέλεσμα είναι εκείνα, που μετράνε. Το ταμείο.
