Για ένα ακόμα καλοκαίρι το ελληνικό μπάσκετ αποδεικνύει πως βρίσκεται στην ελίτ της Ευρώπης. Σε εθνικό επίπεδο έχουμε αρκετούς λόγους, τα τελευταία χρόνια, ώστε να νιώθουμε υπερήφανοι. Πιο πρόσφατο παράδειγμα δεν θα μπορούσε να είναι παρά η μεγάλη επιτυχία της Εθνικής Νέων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U20 της Κρήτης, όπου κατέκτησε τη κορυφή με τρόπο μοναδικό!
Για να φτάσουμε, όμως, στο να υπερηφανευόμαστε για τους παίκτες που αποτελούν το «αύριο» του ελληνικού μπάσκετ έχει υπάρξει ολόκληρη διαδικασία. Η οποία είναι πολυετής και περιλαμβάνει πολλές ώρες δουλειάς πάνω στο παρκέ, αλλά και έξω από τις 4 γραμμές αυτού!
Το SDNA σας παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται οι άνθρωποι της ΕΟΚ και στελεχώνουν κάθε χρόνο τις μικρές Εθνικές ομάδες.
«Βοηθός» στην προσπάθεια μας αυτή είναι ο ομοσπονδιακός προπονητής, Γιάννης Ελευθεριάδης, ο οποίος έχει περάσει απ’ όλα τα κλιμάκια και γνωρίζει από… πρώτο χέρι τη δουλειά που γίνεται, από την εύρεση ενός ταλέντου, ως τη δουλειά που γίνεται εντός των κλιμακίων βορρά και νότου!
ΒΗΜΑ 1: Τρόπος εντοπισμού ταλέντων
Σε πρώτη φάση, οι άνθρωποι που στελεχώνουν τις μικρές Εθνικές ομάδες κάνουν το απαραίτητο… σαφάρι. Σχετικά με αυτό ο Ελευθεριάδης, αρχικά, εξηγεί ότι «δεν συμβαίνει σε όλες τις μικρές Εθνικές το ίδιο πράγμα. Παίδες και Έφηβοι μπαίνουν σε μια διαδικασία ανίχνευσης σε όλη την Ελλάδα. Κατόπιν δημιουργούνται δύο μεγάλοι πυρήνες, του βορρά και του νότου. Οι πυρήνες αυτοί χαρακτηρίζονται και προεθνικές ομάδες και εκεί κατά τόπους δουλεύουν βοηθοί ή και πρώτοι προπονητές από τις αντίστοιχες Εθνικές ομάδες».
Στη συνέχεια της τοποθέτησής του, επισημαίνει τον τρόπο με τον οποίο παρακολουθούνται οι νεαροί αθλητές: «Κατά τη διάρκεια της χρονιάς παρακολουθούνται και τα παιδιά σε ηλικιακά πρωταθλήματα, διότι δύσκολα παίδες και έφηβοι να παίξουν σε κατηγορία Ανδρών. Στο τέλος γίνεται μια επιλογή, μεταξύ βορρά και νότου και από εκεί προκύπτουν οι 16 που θα στελεχώσουν την προετοιμασία ως το Πανευρωπαϊκό.
Αν πάμε στους Παμπαίδες, που είναι πιο μικροί, αυτοί μπαίνουν στη διαδικασία του αναπτυξιακού προγράμματος. Εκεί μαζεύονται γύρω στα 70-80 παιδιά απ’ όλη την Ελλάδα και εκεί μέσα από ανίχνευση που γίνεται όλη τη χρονιά, πραγματοποιείται ένα τουρνουά τα Χριστούγεννα και ένα ακόμα στον Κολινδρό, τον Αύγουστο και από εκεί επιλέγονται κάποια παιδιά!».
Το τρίτο κομμάτι παρακολούθησης αφορά τους παίκτες που στελεχώνουν την Εθνική Νέων κάθε καλοκαίρι: «Όσον αφορά τους Νέους, δεν υπάρχει η δυνατότητα να βρίσκονται όλο το χειμώνα μαζί. Για παράδειγμα, οι Παίδες κάνουν προπονήσεις μία φορά την εβδομάδα μαζί! Αυτό συμβαίνει στα κλιμάκια βορρά και νότου και προπονούνται γύρω στα 20 παιδιά σε κάθε κλιμάκιο.
Οι Νέοι δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα και ο κόουτς Παπαθεοδώρου, που ήταν στην Εθνική Νέων δεν είχε αυτή την ευκαιρία. Απλώς, ήξερε τον κορμό, ήξερε πως ήταν δύσκολο να βγει ξαφνικά ένα παιδί. Αυτό συμβαίνει μια φορά στα 100 να βγει ξαφνικά ένα παιδί που δεν έχει παίξει σε μικρότερες Εθνικές ομάδες και να επανδρώσει την Εθνική Νέων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το 2000 ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν είχε παίξει πουθενά και ο Κώστας Πετρόπουλος, που ήταν προπονητής στην Εθνική Νέων και εγώ ήμουν βοηθός του, τον πήραμε στην Εθνική ομάδα για πρώτη φορά και από εκεί ξεκίνησε η πορεία του».
ΒΗΜΑ 2: Παρακολούθηση των ταλέντων
Έχοντας εντοπίσει τα αστέρια του… αύριο, οι άνθρωποι των Εθνικών ομάδων περνάνε στο δεύτερο στάδιο, αυτό της παρακολούθησης. «Υπάρχουν συγκεκριμένοι προπονητές, όταν μιλάμε για Παίδες και Εφήβους!», τονίζει αρχικά ο Ελευθεριάδης για να συμπληρώσει «Ο πρώτος προπονητής και ο βοηθός πηγαίνουν και παρακολουθούν τα παιδιά. Συν, φυσικά και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων και Εφήβων.
Εκεί αγωνίζεται συνήθως το 70% των παιδιών της Εθνικής ομάδας σε Παίδες και Εφήβους. Οι παίκτες αυτοί ανήκουν, συνήθως, σε ομάδες που φτάνουν ως το τέλος του Πανελληνίου Πρωταθλήματος», ήταν τα λόγια του, σχετικά με τους Παίδες και τους Εφήβους.
Τα πράγματα είναι πιο εύκολα, όσον αφορά τους Νέους, καθώς όπως εξηγεί: «Σχετικά με τους Νέους τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτοί παίζουν σε ομάδα. Είτε στην Basket League, είτε στην Α2. Εκεί βρίσκεται πάντα ο προπονητής, ενώ υπάρχουν και τα βίντεο και τα dvd και παρακολουθείται ένα παιδί. Υπάρχουν και τα τουρνουά της ΕΣΚΑ, της ΕΣΚΑΝΑ και των άλλων Ενώσεων. Κάθε τουρνουά που δίνει χρόνο συμμετοχής σε ένα παιδί βοηθά στο 100%!»
ΒΗΜΑ 3: Συνεννόηση και κλήση στα κλιμάκια
Οι παίκτες που ξεχωρίζουν, αφού σε πρώτη φάση εντοπίζονται και στη συνέχεια παρακολουθούνται σταθερά, εν συνεχεία καλούνται στην Εθνική ομάδα. Ο Ελευθεριάδης εξηγεί τον τρόπο, μέσα από την προσωπική του πολυετή εμπειρία σχετικά με τις κλήσεις των νεαρών διεθνών «Θα καταθέσω την προσωπική μου πείρα πάνω στο θέμα. Παρακολουθοιύσαμε σε σταθερή βάση τα παιδιά. Εν συνεχεία, ρωτάγαμε τους προπονητές τους. Πολλές φορές, υπήρχε και κάποιο παιδί που μπορεί να μην το ξέραμε, ή να μην είχε υποπέσει στην αντίληψή μας και μιλούσαμε με έναν προπονητή, είτε δικό του, είτε και άλλης ομάδας και μας έλεγαν για παιδιά που ξεχώριζαν.
Αμέσως καλούσαμε το παιδί, αν έπαιζε για παράδειγμα στην Κομοτηνή, και ερχόταν στη Θεσσαλονίκη. Πιο παλιά πηγαίναμε και εμείς εκεί, αλλά τώρα τα οικονομικά δεδομένα είναι διαφορετικά.
Πιο παλιά, οι πυρήνες ήταν μεγαλύτεροι και υπήρχαν σε κατά τόπους πόλεις. Μας ενημέρωνε κάποιος πως είδε ένα παιδί και έτσι γινόταν η ανίχνευση! Δεν υπάρχει και κάποια τεράστια… διαφυγή ταλέντων. Όταν τα ψάχνεις, βρίσκονται!
Δεν μιλάμε για την Εθνική Νέων. Εκεί τα παιδιά όλα είναι αναγνωρισμένα. Δεν μπορεί να σου ξεφύγει κάτι. Να σου λείπει, δηλαδή, ένας γκαρντ και να είναι καλύτερος από τον Κόνιαρη, τον Δίπλαρο, τον Φλιώνη. Είναι δύσκολο να σου ξεφύγει ένα τέτοιο παιδί», ήταν τα λόγια του.
ΒΗΜΑ 4: Η δουλειά στα κλιμάκια
Από εκεί και πέρα, έχοντας περάσει τα παιδιά τα πρώτα στάδια, έρχεται η δουλειά στα κλιμάκια του βορρά και του νότου. Εκεί όπου πέφτει μεγάλο βάρος.
Στην τοποθέτησή του ο Ελευθεριάδης παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η δουλειά εντός των κλιμακίων. «Με τα κλιμάκια βορρά και νότου γίνεται το εξής. Μαζεόυνται γύρω στα 25 άτομα, τουλάχιστον, στην αρχή. Η 25άδα αυτή ανανεώνεται σταθερά, Έρχονται, δηλαδή και καινούργιοι παίκτες, για να έχεις καλύτερη και μεγαλύτερη καταγραφή και στο τέλος σταθεροποιείς έναν αριθμό. Αυτός ο αριθμός είναι γύρω στα 20 άτομα και ανάλογα με το πόσες προπονήσεις κάνεις την εβδομάδα, έχεις γύρω στα 17-18 άτομα για προπόνηση.
Εσύ, εκεί, έχεις έναν χρόνο για προπόνηση βασικών πραγμάτων και μετά μπαίνεις σε μια διαδικασία να μάθουν το spacing και κάποια πράγματα που θες εσύ να βάλεις, όταν θα παίξεις τα παιχνίδια το καλοκαίρι. Το 40% της δουλειάς είναι στην τακτική και το υπόλοιπο 60% αφορά το αναπτυξιακό κομμάτι και το πώς θα βελτιώσουν τις ικανότητές τους τα παιδιά.
Όταν θα πας στη διαδικασία της προετοιμασίας, επειδή δεν μπορείς να κρύβεσαι, όλοι θέλουν το αποτέλεσμα. Όταν θα πας στη διαδικασία της προετοιμασίας μπορεί να κοπεί ένα παιδί που μπορεί να είναι ισάξιο με ένα άλλο ή να έχει καλύτερα προσόντα. Αυτό ισχύει για τους παίκτες που συμπληρώνουν τη 12άδα ενός τουρνουά.
Μπορείς να πάρεις ένα παιδί, δηλαδή, το οποίο μπορεί να είναι πιο… δεμένο σωματικά εκείνη τη στιγμή. Ίσως το παιδί να μην καταφέρει να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο αργότερα, αλλά εσύ το επιλέγεις εκείνη τη στιγμή, γιατί το θεωρείς πιο «έτοιμο» για το τουρνουά. Αυτό, επαναλαμβάνω, γίνεται πιο πολύ στους παίκτες που συμπληρώνουν τη 12άδα».
ΒΗΜΑ 5: Ο χρόνος της όλης διαδικασίας
Οι νεαροί αθλητές περνάνε πάρα πολύ χρόνο πάνω στο παρκέ. Από πολύ μικρή ηλικία μάλιστα. Πόσο μάλλον, όταν μιλάμε για παίκτες διεθνείς με τις μικρές Εθνικές ομάδες της χώρας μας.
Σχετικά με τις μικρές Εθνικές ο Ελευθεριάδης τονίζει: «Αν μιλάμε για παίδες, η διαδικασία αυτή κρατάει γύρω στα 3 χρόνια. Ο τρίτος χρόνος είναι ο χρόνος που το παιδί μπαίνει στους αγώνες. Υπάρχουν οι Παμπαίδες, αλλά και πριν απ’ αυτούς, που θα προπονήσεις κάποια παιδιά.
Όσον αφορά τους Έφηβους, είναι μια χρονιά ολόκληρη! Αρχίζεις από Οκτώβριο και καταλήγεις στο τουρνουά. Με 1-2 προπονήσεις την εβδομάδα και φυσικά όλη την προετοιμασία ενόψει τουρνουά, που κρατάει περίπου 40 μέρες».
Τα δεδομένα, όμως, είναι αρκετά διαφορετικά, όσον αφορά την Εθνική Νέων. Κι αυτό γιατί, πολλές φορές, στο… κάδρο μπαίνει και κάποιο παιδί που αγωνίζεται στις ΗΠΑ. «Στους Νέους πάνω κάτω ξέρεις από την αρχή ποια παιδιά θα είναι στην αποστολή. Ήταν λίγο πολύ γνωστά εξ αρχής», ξεκαθαρίζει, για να συμπληρώσει όμως πως τα πράγματα μπορούν να διαφοροποιηθούν «εκτός κι αν υπάρχει ένα παιδί που έρχεται από Αμερική. Είναι κι αυτό ένα κομμάτι το οποίο εξετάζεται και ψάχνεται αρκετά!».
