Η σχέση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τον Παύλο Γιαννακόπουλο ήταν ιδιαίτερη και ξεχωριστή. Ο «Ζοτς» συνεργάστηκε με τον ιστορικό ηγέτη του Παναθηναϊκού στα χρόνια της κυριαρχίας του συλλόγου σε Ελλάδα και Ευρώπη, σε μία εποχή που ο σύλλογος κατέκτησε 23 τίτλους.
Στη πρώτη του δήλωση στο SDNA, o τεχνικός της Φενέρμπαχτσε εξέφρασε τα συναισθήματά του για την απώλεια του θρυλικού προέδρου των «πράσινων» και τόνισε πως νιώθει ευγνωμοσύνη που συνεργάστηκε μαζί του.
Στο δεύτερο μέρος της συζήτησης με τον Σωτήρη Βετάκη, ο Ζοτς εξιστορεί περιστατικά που έζησε στο πλευρό του Παύλου Γιαννακόπουλου, θυμάται την πρώτη τους συνάντηση και όλα όσα του έλεγε ο εκλιπών πριν τις προπονήσεις, ενώ στέκεται και στα Χριστούγεννα του 1999.
«Τον σεβόμουν σαν τον πατέρα μου,σε έκανε να νιώθεις υπέροχα το χαμόγελό του»
«Τον σεβόμουν σαν πατέρα μου, γιατί έτσι με έκανε να νιώθω. Για 13 χρόνια δεν υπήρξε ούτε ένα, μα ούτε ένα, δευτερόλεπτο που να είχαμε το παραμικρό πρόβλημα ανάμεσα μας. Η διαδικασία στελέχωσης μιας ομάδας δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ακόμη και τότε ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε έναν μοναδικό τρόπο για να λύνει κάθε πρόβλημα και να πετυχαίνει το καλύτερο για την ομάδα και εμένα. Ήταν αδιανόητο πως τα κατάφερνε. Το πετύχαινε μέσα σε λίγα λεπτά. Με μια κίνηση, με μια κουβέντα. Πίστεψε με ήταν τόσο πράος και καλός άνθρωπος, που μπορούσε να εκτονώσει κάθε κατάσταση με τρόπο που μόνο εκείνος είχε», ανέφερε αρχικά ο έμπειρος τεχνικός για τον Παύλο Γιαννακόπουλο, προτού θυμηθεί την συνομιλία που είχαν καθημερινά στο γήπεδο:
«Ερχόταν σχεδόν καθημερινά στο γήπεδο. Και ερχόταν πάντα χαμογελαστός. Με εκείνο το ακαταμάχητο χαμόγελο που σε έκανε να νιώθεις υπέροχα. Πάντοτε ερχόταν πρώτα σε εμένα και θυμάμαι ότι πάντα έλεγε την ίδια ατάκα: «Agori mou, ola kala? Telis kati? Ti telis?» μου έλεγε και μετά πήγαινε σε όλους τους παίκτες. Σε κάθε έναν ξεχωριστά και τους έλεγε μια καλή κουβέντα. Έδινε τόση αγάπη και όπως ήταν φυσικό επόμενο την εισέπραττε πίσω από όλους».
«Άνοιξε την καρδιά του για τα εφηβικά χρόνια του»
Ο ιστορικός ηγέτης του Παναθηναϊκού έλαβε την καθολική αναγνώριση από το σύνολο του ελληνικού, του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου μπάσκετ και όλοι είχαν να θυμηθούν μία όμορφη ιστορία γι'αυτόν. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς συνεργάστηκε μαζί του για πολλά χρόνια, τα οποία ήταν γεμάτα επιτυχίες, τίτλους και κυριαρχία στα παρκέ, εντός και εκτός συνόρων. Ο «Ζοτς» θυμήθηκε πολλά από αυτά που έζησε με τον Παύλο Γιαννακόπουλο και στάθηκε στις συζητήσεις που είχαν για τις ζωή του θρυλικού προέδρου του συλλόγου, που έγιναν ένα σπουδαίο μάθημα ζωής για τον έμπειρο τεχνικό.
«Ύστερα από 13 χρόνια, με τόσες μεγάλες στιγμές όπως μπορούν όλοι να καταλάβουν οι ιστορίες για τον Παύλο Γιαννακόπουλο είναι αμέτρητες. Πιο έντονα θυμάμαι μια φορά που μιλούσαμε επί ώρες για τα δύσκολα εφηβικά χρόνια του. Άνοιξε την καρδιά του και μου μίλησε με λεπτομέρειες για την εποχή που έχασε τον πατέρα του και ως ο μεγαλύτερος από τα τέσσερα παιδιά ανέλαβε εκείνος το ρόλο του πατέρα. Μου μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετώπισαν, το πόσο σκληρά μόχθησε για να δημιουργήσει όσα δημιούργησε. Προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις που για εμένα ήταν μάθημα ζωής. Ήταν τιμή που μοιράστηκε μαζί μου τέτοιες λεπτομέρειες».
«Η μαγική βραδιά στα Χριστούγεννα του 1999»
Όπως είναι λογικό, μία συζήτηση γύρω από το πρόσωπο του Παύλου Γιαννακόπουλου περιλαμβάνει αμέτρητες ιστορίες και περιστατικά που χρειάζονται... άπειρο χώρο για να γραφτούν. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στάθηκε σε μία βραδιά, στο μακρινό 1999, τότε που ο Παύλος Γιαννακόπουλος κάλεσε όλη την ομάδα στο σπίτι του ώστε να γιορτάσουν μαζί τα Χριστούγεννα.
«Ξέρεις, οι πρώτες εμπειρίες είναι πάντα εκείνες που μένουν περισσότερο γιατί μέσα από αυτές εξερευνάς έναν άνθρωπο που αρχίζεις να μαθαίνεις. Στην πορεία μπορεί να ζήσει πολλά, αλλά πάντα οι πρώτες, όταν διαπιστώνεις τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία του άλλου είναι εκείνες που σου κάνουν μεγαλύτερη εντύπωση. Θυμάμαι λοιπόν πάντα τα Χριστούγεννα του 1999. Άνοιξε το σπίτι του και υποδέχτηκε όλη την ομάδα. Όλα τα μέλη της. Η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική. Τα είχε, μαζί με τη σύζυγο του, την κ.Δέσποινα ετοιμάσει τα πάντα στην εντέλεια. Αλλά εκείνο που έκανε τη διαφορά ήταν οτι είχε φροντίσει να ακουστούν και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί τα κάλαντα σε όλες τις γλώσσες. Στα ελληνικά για τους Έλληνες, σέρβικα για εμάς τους Σέρβους, αγγλικά για τους Ρότζερς, Μπερκ, γερμανικά για τον Κοχ κλπ. Ήταν μαγική βραδιά. Αλλά είχαμε και τόσες άλλες... αμέτρητες», ήταν η περιγραφή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς για εκείνο το βράδυ, που είναι μόνο ένα από αυτά που έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη και στη καρδιά του... άρχοντα των δαχτυλιδιών του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
