Αν βρεθείς καλοκαίρι στην Κύθνο, είναι δεδομένο ότι ο δρόμος θα σε βγάλει στην Κανάλα. Στην παραλία Κανάλα, στην εκκλησία Παναγιά Κανάλα, στον οικισμό Κανάλα, στην πλατεία ενδεχομένως… Σε κάποια αλάνα, σε κάποια παραλία, σε κάποιο, τέλος πάντων, μέρος θα αντικρίσεις κάτι μαντραχαλάδες να παίζουν ποδόσφαιρο. 15-16 ετών οι περισσότεροι και μόνο ένας λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία και πολύ ψηλότερος σε μπόι. Δε χαμπαριάζει από συμβόλαια, δεν καταλαβαίνει από ονόματα, ούτε δόξα. Το καλοκαίρι στην Κανάλα, είναι εκείνο που περηφανεύεται. Το παιδί του χωριού, το οποίο κάποια στιγμή θα επιστρέψει για να ζήσει το όνειρό του.
«Όταν τελειώσω το μπάσκετ, να πάω με την οικογένειά μου στην Κύθνο, να έχω κότες, αυγά, να γίνω γεωργός. Όταν τελειώσω. Όταν γίνω σαράντα». Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης είναι το πρόσωπο των ημερών, μακριά φυσικά από όσα ποδοσφαιρικά τού κλέβουν τη… λεζάντα! Η σπουδαία επιτυχία της ΑΕΚ θα μπορούσε να είναι η είδηση της εβδομάδας (σ.σ. κάπου μακριά, σε άλλο κόσμο και πολιτισμό) και η δική του απόκρουση το στιγμιότυπο, το οποίο θα μπορούσε να παίζει στις απανταχού – ηλεκτρονικές και έντυπες – πρώτες σελίδες!
Η χάρη του έφτασε μέχρι την Ιταλία. Ο Τζιανλουΐτζι Μπουφόν, ο ίδιος κι όχι κάποιος άσχετος που χάκαρε τον λογαριασμό του, αποθέωσε τον άσο της ΑΕΚ για την εκπληκτική του άμυνα στο ματς με τη Στρασμπουρ. Και στην Κύθνο κάποια φιλαράκια του Γιαννούλη χαμογελάνε και ίσως του ετοιμάζουν καψώνι για το προσεχές καλοκαίρι. Δεν είναι ο «χοντρός», ούτε ο «άμπαλος», όμως πιθανότατα να αναγκαστεί να παίξει τέρμα!
«Κάθε καλοκαίρι παίζω στο χωριό ποδόσφαιρο με παιδιά 16 ετών», θα πει σε συνέντευξή του για το μικρόβιο της ασπρόμαυρης θεάς, το οποίο είχε μέσα του από πιτσιρίκι. «Έπαιζα μπάλα μέχρι τα εφτά μου και μέχρι τα εννιά παράλληλα με το μπάσκετ. Ήμουν πολύ καλός, αλλά επειδή ο μπαμπάς μου είχε τρέλα με το μπάσκετ με έσπρωξε προς τα εκεί. Πήρα και ύψος απότομα, οπότε έκοψα το ποδόσφαιρο».
Δηλώνει πως η θέση του ήταν επιθετικός, όσο χρόνο με χρόνο γυρνούσε προς τα πίσω και έπαιζε κεντρικός αμυντικός. Αν συνέχιζε, ίσως γυρνούσε λίγο ακόμα πίσω και να έπαιζε τερματοφύλακας. Τα σωματικά προσόντα σίγουρα θα τα είχε, αλλά η συνήθεια έλεγε μπάσκετ! «Είναι όλη μου η ζωή. Με αυτό μεγάλωσα, αυτό έκανα από μικρός και αυτό ελπίζω να συνεχίσω να κάνω». Ο πατέρας του, ο οποίος ΔΕΝ είναι ο παλαίμαχος άσος της ΑΕΚ Αίας Λαρεντζάκης, έφτασε μέχρι Β’ Εθνική με τον ΠΑΟ Ρουφ και έπαιζε ως σέντερ. Ο Γιαννούλης τον ακολουθούσε σε κάθε γήπεδο, ενώ τώρα συμβαίνει το αντίστροφο.
Έχουν υπάρξει, μάλιστα, προσπάθειες παρέμβασης από τον μπαμπά Λαρεντζάκης, ωστόσο ο γιος ήταν πάντα εκείνος που έθετε τα όρια. «Αν τον άκουγα, τώρα θα είχα καεί από την πολλή προπόνηση», λέει γελώντας για να συμπληρώσει ότι προτιμάει σε επαγγελματικό επίπεδο να ακούει τη συμβουλή του εκπροσώπου του και των κολλητών του στο χώρο, του Γιάννη Αθηναίου και του Ζήση Σαρικόπουλου.
Το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο δεν ήταν τα μοναδικά αθλήματα που απασχόλησαν ή απασχολούν τον 25χρονο γκαρντ. Στη Ρόδο μυήθηκε στον κόσμο της ιππασίας, ενώ όταν ήταν μικρός οι γονείς του προσπάθησαν να τον μυήσουν τον κόσμο της… πειθαρχίας. «Με έγραψαν σε μάθημα τάε κβον ντο και έφυγα τη δεύτερη μέρα». Κι εκεί που απέτυχε το πείραμα των γονέων και η κορεάτικη πολεμική τέχνη, πέτυχε ο Άρης Λυκογιάννης!
«Σπίτι σου» και ΟΑΚΑ!
Οι αναφορές του Γιαννούλη Λαρεντζάκη δεν αποκλείουν κανέναν. Με όσους συνεργάστηκε και για όσους συνεργάστηκε θα βρει κάτι θετικό να πει, θα θυμηθεί κάτι που κέρδισε. Μιλάει συχνά για τον Δημήτρη Πρίφτη και τον Κώστα Μίσσα, όπως για τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, θυμάται πώς δεν έπαιζαν στο σχολείο τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στα «μονά», αλλά το αγαπημένο του θέμα να αναλύει είναι ο Άρης Λυκογιάννης!
«Πολλοί μπορεί να ενοχλούνται που φωνάζει, αλλά ποιος προπονητής δε φωνάζει; Εμένα με βοηθάει γιατί είμαι νέος, ενθουσιάζομαι και ξέρει να τραβάει το χαλινάρι όταν το παρακάνω», είχε πει την εποχή που οι δυο τους συνεργάστηκαν στον Κολοσσό. Μια συνεργασία που είχε ξεκινήσει από τον Ίκαρο Καλλιθέας, όταν πριν και μετά την ενηλικίωσή του, ο Γιαννούλης πήρε χρήσιμα μαθήματα από τον προπονητή του. Κυριότερο παράδειγμα είναι ο Νοέμβριος του 2011, εποχή στην οποία ο Λαρεντζάκης έκανε ντεμπούτο στην Α1!
«Είμαι πολύ χαρούμενος που μου δόθηκε η ευκαιρία και από τους δύο μου προπονητές να παίξω στην Α1. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου την πρώτη φορά που μπήκα να παίξω με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Είχα ανατριχιάσει ολόκληρος», θα πει για εκείνη την ημέρα, αλλά το παρασκήνιο και τι είχε προηγηθεί το προηγούμενο 48ωρο θα το αποκαλύψει μόνο πολλά χρόνια αργότερα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ροδιακή».
«Όταν τον είχα στο Ίκαρο υπήρξαν μέρες που είχα πει ότι θα κόψω το μπάσκετ. Τότε, φώναζε 80% περισσότερο απ’ όσο τώρα. Με είχε διώξει Πέμπτη από την προπόνηση, την Παρασκευή δεν μου μιλάει καν, είναι σα να μην υπάρχω, δεν παίζω στο διπλό και Σάββατο στο ΟΑΚΑ με έβαλε κόντρα στον Παναθηναϊκό 25 λεπτά!!!».
Η αλήθεια είναι ότι ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έπαιξε 12 λεπτά στο ντεμπούτο του στην Α1, όμως κι έτσι η ιστορία για το πώς προσπάθησε ο Λυκογιάννης να τον τιθασεύσει έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. «Προσπάθησε να μου κόψει τον τσαμπουκά. Είχα άλλα μυαλά. Ήταν πάνω από το κεφάλι μου».
Τα μυαλά του άλλαξαν, σε μεγάλο βαθμό. Στον Ίκαρο ήταν που άρχισε να διαπιστώνει ότι μπορεί να παίξει μπάσκετ επαγγελματικά και άφησε το σχολείο (αφού κατάφερε να πείσει και τη μαμά Λαρεντζάκη) για να αφοσιωθεί στο άθλημά του. Έτσι, δεν μπορούσαν πλέον να τον απειλούν και οι γονείς του να διαβάσει αλλιώς δε θα πάει προπόνηση, μια απειλή που μέχρι την εφηβεία τον έκανε να ξεπετάει τα μαθήματα σε δέκα λεπτά. Το μπάσκετ ήταν και θα παρέμενε ο ξεκάθαρος επαγγελματικός του προσανατολισμός, με το θράσος και την άγνοια κινδύνου που είχε τότε, να τον ακολουθούν μέχρι και σήμερα.
Ρόδος και… ΦΙΦΑ!
Τα δύο έντονα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του (μαζί, όπως λέει ο ίδιος, με την ειλικρίνεια) τον βοήθησαν να βρεθεί στη Θεσσαλονίκη το 2013 και να μην τα παρατήσει παρά τη δύσκολη σεζόν που πέρασε. «Δεν έπαιζα, αλλά είδα πως δουλεύουν σε μια μεγάλη ομάδα και αυτό μου έκανε καλό», εξηγεί μετά, όταν θα έχει επιλέξει τον Κολοσσό ως το σύλλογο δανεισμού του. «Ήθελα να πάω στην επαρχία για να έχω χρόνο να δουλέψω μόνος μου». Στη Ρόδο θα κάνει όσα ακριβώς φανταζόταν. Θα αφοσιωθεί, χωρίς να προσκολληθεί στο μπάσκετ, θα κάνει ατομικές προπονήσεις, θα πάρει χρόνο συμμετοχής και όταν θα έρθει ο Άρης Λυκογιάννης; Ε, τότε ήταν που άρχισε το πάρτι!
Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης κάνει μια εξαιρετική σεζόν το 2015-16 και φέρνει την Ισπανία και το όνειρο του εξωτερικού την πόρτα του. Τον Μάιο υπογράφει για τέσσερα χρόνια στη Σαραγόσα και τον Ιούνιο υπογράφει για άλλα τέσσερα χρόνια στην ΑΕΚ! Πώς; Η Ένωση και ο Μάκης Αγγελόπουλος πληρώνουν τη ρήτρα που είχε σκεφτεί να βάλει ο εκπρόσωπός του παίκτη στο συμβόλαιό του και με 25.000 ευρώ τον φέρνουν πίσω στην Ελλάδα.
«Ήθελα να παίξω Ισπανία. Κι αν έπαιζε Ευρώπη η Σαραγόσα δεν θα το συζήταγα καν. Επιπλέον, η ΑΕΚ είναι ΑΕΚ. Πώς να πεις όχι;», αναρωτιέται σε μια από τις πρώτες του συνεντεύξεις και σταδιακά βρίσκει χώρο στο rotation του Γιούρι Ζντοβντς. Η λογική του παραμένει η ίδια. Να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρία, να αυξάνει το χρόνο συμμετοχής του, να ενισχύει το ρόλο του στην ομάδα, να κυνηγάει τα όνειρά του. Κλήθηκε στην Εθνική ομάδα, έπαιξε στην Εθνική ομάδα και φλερτάρει με ένα φάιναλ φορ ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Κι ας μην είναι ακόμα της ευρωλίγκας, όπως είχε δηλώσει προ ΑΕΚ ότι ήθελε!
Τι μένει; Να κερδίσει κάνα τουρνουά στην Play Station. Τι παίζει; «Ε, τι θα παίζω; Μπάσκετ κι εκεί;», αναρωτιέται. «ΦΙΦΑ και Pro... Μόνο μπάλα». Τώρα, έμαθε το μυστικό της επιτυχίας. Η καλή ομάδα από τον τερματοφύλακα ξεκινάει!
Γιαννούλη, κάτσε τέρμα!