Τα πρόσωπα των παικτών ήταν ασυνήθιστα σφιγμένα, οι κουβέντες λίγες, τα βλέμματα καρφωμένα στο δρόμο και η αίσθηση του καθήκοντος σφηνωμένη στο μυαλό τους. Η εικόνα στο πούλμαν που μετέφερε τους παίκτες της Κύμης από τη Χαλκίδα στη Νέα Σμύρνη για το παιχνίδι με τον Πανιώνιο δεν θύμιζε ακριβώς ταξίδι για ένα παιχνίδι της Α1, αλλά περισσότερο πολεμική αποστολή. Όσο πολεμικά μπορεί να ιδωθεί ένας αγώνας μπάσκετ από τους παίκτες μίας ομάδας.
«Ήταν όλοι με το μαχαίρι στα δόντια. Ήμασταν τόσο καλά προπονημένοι και συγκεντρωμένοι, ήταν η επιβίωσή μας» θυμήθηκε ο τιμ μάνατζερ της ομάδας, Νίκος Κότσιαρης αποτυπώνοντας τη συνθήκη που είχε δημιουργηθεί. Για την 7η αγωνιστική του πρωταθλήματος, λοιπόν, στην αναμέτρηση των μοναδικών ομάδων χωρίς νίκη, των ομάδων του 0-6, ο Πανιώνιος φιλοξενούσε την Κύμη σε μία μάχη επιβίωσης. Στην αρένα της οδού Αρτάκης, η ομάδα του Γιάννη Καστρίτη βγήκε νικήτρια έπειτα από 45' ασταμάτητης ανταλλαγής χτυπημάτων και έβαλε τις βάσεις για μία μοναδική πορεία 10 αγωνιστικών.
Από εκείνο το παιχνίδι, στις 2 Δεκεμβρίου, μέχρι το εντός έδρας ματς με τον ΠΑΟΚ στις 15 Φεβρουαρίου, η Κύμη κλείδωσε το αρχικό 0-6 εξώ από το παρκέ και, με ρεκόρ 7-3 στα 10 ματς που ακολούθησαν, δεν έσβησε απλά το όνομά της από τις κουβέντες που αφορούν στη μάχη της παραμονής, αλλά το τοποθέτησε σε περίοπτη θέση στο εσωτερικό αυτών που σχετίζονται με μία θέση στην τελική οκτάδα και τα πλέι οφ.
Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως η Κύμη πραγματοποίησε πορεία πρωταθλητισμού τους επόμενους δύο μήνες. Σε αυτές τις 10 αγωνιστικές, είχε το ίδιο ρεκόρ με τον Ολυμπιακό και ήταν πίσω μόνο από τον αήττητο Παναθηναϊκό. Στο ίδιο διάστημα μάλιστα αντιμετώπισε τους «ερυθρόλευκους», την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Άρη, αλλά και την ομάδα - έκπληξη του Λαυρίου. Το SDNA επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει τις τάσεις εκτόξευσης που παρουσιάζει η ομάδα του Καστρίτη μέσα από τις απαντήσεις και ιστορίες που μοιράζονται πέντε μέλη της ομάδας: κάποια εξ αυτών βρίσκονται μπροστά από τους προβολείς κι άλλα πίσω από αυτούς χωρίς ωστόσο να επισκιάζεται η συνεισφορά τους. Το δεδομένο είναι πως, όπως η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία μέρα, έτσι και η Κύμη δεν μεταμορφώθηκε σε 24 ώρες.
Η ήττα-ξυπνητήρι και η αντίδραση-ορόσημο...
Στην δεύτερη χρονιά της στην πρώτη κατηγορία, η Κύμη αναμενόταν υποψιασμένη και πιο επικίνδυνη. Το ξεκίνημά της, όμως, σε ένα ομολογουμένως πολύ ζόρικο πρόγραμμα δεν ήταν το καλύτερο δυνατό. Απολογισμός 0-6 στις πρώτες αγωνιστικές και ανάγκη να γυρίσει ο διακόπτης από το «sleep mode» στο... turbo.
«Το ξεκίνημα και ειδικά το ματς με το Λαύριο δεν ήταν το καλύτερο δυνατό. Για να μην κρυβόμαστε, γνωρίζαμε ότι το πρόγραμμα θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά αυτό δεν μας πτόησε σαν οργανισμό, λόγω της συχνής και καλής επικοινωνίας που υπάρχει μέσα στην ομάδα. Όταν, βέβαια, ξεκινάς δεν μπορείς να ξέρεις πόσο καλή θα αποδειχθεί μία ομάδα όπως συνέβη με το Λαύριο» ανέφερε ο συνεργάτης του Γιάννη Καστρίτη κι επί τριετία μέλος του προπονητικού τιμ της ομάδας, Ισίδωρος Κουτσός.
Αν δεν αλλάζαμε, θα κινδυνεύαμε...
«Γνωρίζαμε από την αρχή ότι στο 0-6, η κακή ήττα θα ήταν αυτή με την Λάρισα. Μας αφύπνισε όλους, οι παίκτες ενεργοποιήθηκαν, αλλά και το σταφ προκειμένου να πάρει οριστικές αποφάσεις μαζί με την διοίκηση με γνώμονα το καλό της ομάδας» υπερθεμάτισε ο Κουτσός στεκόμενος ξεκάθαρα στο αποτέλεσμα που άλλαξε το μομέντουμ: αυτό ήταν η εντός έδρας ήττα από τον ΓΣΛ Φάρο (70-71), μία ομάδα με τους ίδιους στόχους.
Ο κλήρος, για την εκδήλωση της τελευταίας επίθεσης, είχε πέσει στον Κάμερον Τζόουνς, έναν παίκτη που ο Καστρίτης πιστεύει πολύ και ξέρει πώς να εκμεταλλευτεί από την κοινή τους θητεία στον Αρκαδικό. Ο Αμερικανός αστόχησε και δεν έχει ξεχάσει το συγκεκριμένο παιχνίδι ακόμη και σήμερα: «Έπρεπε να κερδίσουμε. Πήρα το τελευταίο σουτ και το έχασα. Πόνεσα, όπως κι όλη η ομάδα. Καταλάβαμε ότι χρειάζεται να αλλάξουμε γρήγορα κάποια πράγματα, αλλιώς θα κινδυνεύαμε να χάσουμε την κατηγορία από νωρίς» σχολίασε ο πρωταγωνιστής εκείνης της φάσης.
Ο Νίκος Κότσιαρης, τιμ μάνατζερ της ομάδας, έχει ζήσει από απόσταση αναπνοής το ταξίδι της Κύμης από τη Γ' Εθνική στα «σαλόνια». Παλιότερα ήταν άμεσος συνεργάτης του Βασίλη Μπρατσιάκου, πλέον έχει άλλο ρόλο. Το σίγουρο είναι πως ξέρει καλά πώς λειτουργούν οι άνθρωποι της ομάδας και η δική του άποψη έχει μεγάλη αξία σχετικά με το πώς η ήττα από τον ΓΣΛ Φάρο τα άλλαξε όλα:
«Μας πλήγωσε και μας πληγώνει, τώρα θα συζητούσαμε γι' άλλο πράγματα αν δεν είχαμε χάσει αυτό το ματς. Ήταν πολύ άσχημη ήττα στην εποχή που έγινε. Έκανε κλικ ακόμη και στους ξένους. Εσείς που παρακολουθείτε την ομάδα, είδατε ότι και τον Μπρατσιάκο η ομάδα τον στήριξε πέρσι στα δύσκολα. Φέτος, ο κόουτς Καστρίτης ήταν πολύ ψύχραιμος. Έπειθε και όλους τους γύρω του πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, πως όλα είναι στο χέρι μας. Δουλεύω από το 1993 ως προπονητής και δεν έχω ξαναδεί κάτι ανάλογο. Η ηρεμία του ήταν παροιμιώδης. Σε έπειθε με λόγια που δεν τα έλεγε απλά για να τα πει, αλλά επειδή τα εννοούσε» ανέφερε αποκαλύπτοντας ειρήσθω εν παρόδω τον τρόπο με τον οποίο ο Καστρίτης κατάφερε να μη χάσει τον έλεγχο.
Αν υπάρχει ένας παίκτης στο ρόστερ της ομάδας που τα έχει ζήσει όλα, από την παρουσία στο ΝΒΑ μέχρι την κατάκτηση της Euroleague, αυτός είναι ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης. Και στον πολύπειρο σέντερ αυτό που έκανε εντύπωση ήταν η ψυχραιμία στη διαχείριση μιας κρίσης που βρισκόταν στα προσεχώς: «Οι πολλοί τραυματισμοί οδήγησαν στην ήττα, κολλήσαμε καλύτερα τα κομμάτια του παζλ από εκείνο το σημείο και μετά. Ίσως από εκεί ξεκίνησαν όλα. Μόνο καλό μας έκανε τελικά. Δεν πανικοβληθήκαμε. Ο πρόεδρος με τον προπονητή αντέδρασαν όπως έπρεπε χωρίς πανικό. Στήριξαν την ομάδα και δικαιώθηκαν».
Κεφάλαιο «αλλαγές»...
Η ριζική αλλαγή στην εικόνα της ομάδας από την Εύβοια δεν ήρθε με μαγικό ραβδάκι. Ο κόουτς Καστρίτης και οι στενοί συνεργάτες του, Ισίδωρος Κουτσός και Δημήτρης Βαρβούνης, δούλεψαν πολύ, έψαξαν λύσεις, τακτικές προσαρμογές και νέες ιδέες που θα τους βελτίωναν. Παράλληλα, όμως, και με τη στήριξη της διοίκησης, έκαναν αλλαγές ξένων που αποδείχθηκαν «χρυσάφι».
Κανείς εκ των Θαντ ΜακΦάντεν (20.3π., 3.2ασ.), Γκάρι ΜακΓκι (10.6π., 7.5ριμπ.) και Μάικλ Κάιζερ (5.9π., 4.7ριμπ.) δεν ήταν στο ρόστερ από την αρχή της σεζόν. Αντίθετα, όλοι προστέθηκαν λίγο πριν από το ματς - κλειδί με τον Πανιώνιο. Όσον αφορά στο πώς η Κύμη κατέληξε σ' αυτές τις επιλογές, ο Ισίδωρος Κουτσός εξήγησε: «Ψάξαμε και βρήκαμε παίκτες με ταλέντο αρκετό, ώστε να παίξουν στο επίπεδο της δικής μας λίγκας. Ασχοληθήκαμε με τον ανθρώπινο παράγοντα, αλλά και το background και το ιατρικό report τους. Ήρθαν στην ομάδα ο Θαντ (σ.σ. ΜακΦάντεν) και ο Κάι (σ.σ. Κάιζερ), δίνοντάς μας χαρακτηριστικά που δεν είχαμε. Ο Κάι μας ενίσχυσε σε αθλητικότητα, προστασία της ρακέτας και ριμπάουντ. Ο Θαντ με την μοναδική ικανότητά του στο σκορ, τις δυνατότητές του στο playmaking, αλλά και το ένστικο της πρόβλεψης που έχει σε άμυνα κι επίθεση. Μπορεί να γνωρίζει τι θα γίνει στην επόμενη ακριβώς φάση. Νωρίτερα είχε έρθει ο ΜακΓκι που είναι εξίσου σημαντικός».
Από την πλευρά του, ο Κότσιαρης έδωσε τη δική του διάσταση κι ανέλυσε πού εντοπίζει τη διαφορά στη φιλοσοφία της ομάδας με το πέρασμα των χρόνων και την αλλαγή level: «Έχουν αλλάξει πάρα πολύ οι άνθρωποι της οικογένειας, ο Αλέξανδρος και ο κύριος Γιάννης. Παλιά ήταν πιο ανυπόμονοι, γιατί ως ομάδα είχαμε αυτοσκοπό την άνοδο. Στην πορεία της ανόδου μας από την Γ' Εθνική στην Α1 κάναμε με το ζόρι 10 ήττες. Στην πρώτη κατηγορία είναι αλλιώς τα πράγματα κι οι άνθρωποι της ομάδας το είδαν πέρσι. Πήραν το μάθημα ότι πρέπει να έχουν υπομονή. Θα μπορούσες να πέσεις σε μία διοίκηση που δεν θα έκανε αλλαγές ξένων σε αυτό το σημείο. Ο κόουτς ήθελε να πάει σε παιδιά που ήξεραν την κατηγορία και το έκανε με τον ΜακΦάντεν και τον ΜακΓκι. Παίκτες αναγνωρισμένοι. Δεν πήγε η ομάδα να πάρει τον Χ φτηνό παίκτη ρισκάροντας πάνω του».
Και οι ίδιοι οι συμπαίκτες τους, όπως ο Κάμερον Τζόουνς, αναγνωρίζουν την άμεση επίδραση που είχαν στο παιχνίδι της Κύμης: «Αποδείχθηκε πως οι παίκτες που ήρθαν ήταν αυτό που έλειπε. Ο Γκάρι (σ.σ. ΜακΓκι) κυριαρχεί στα ριμπάουντ, ο Θαντ είναι ένας γεννημένος σκόρερ, ο Κάι είναι μόνιμη πηγή ενέργειας. Ήρθαν και κόλλησαν, η χημεία δεν διαταράχτηκε. Κανείς δεν νιώθει αουτσάιντερ σε αυτή την ομάδα κι έχει φανεί πως κάθε απόγευμα μπορεί να βρεθεί ένας άλλος παίκτης που θα βάλει 20 πόντους. Μπορεί ο Θαντ, μπορώ εγώ, ο Σωτήρης (σ.σ. Μανωλόπουλος), ο Λένζελ (σ.σ.), ο Γκάρι».
Ο Αμερικανός μάλιστα ξεκαθάρισε πως δεν τον ενοχλεί το γεγονός ότι χρειάστηκε να προσαρμόσει το παιχνίδι του δίπλα σε αυτό του... killer MακΦάντεν και αναφέρθηκε γελώντας στις μάχες που έχει με τον συμπαίκτη του στις προπονήσεις: «Δεν θα μπορούσα να παραπονεθώ για κάτι. Ήρθε ένας σπουδαίος σκόρερ κι αυτό βοηθάει την ομάδα μου. Έχουμε κάποιες μάχες στην προπόνηση. Το μυστικό του είναι μία crossover ντρίμπλα που δεν έχω βρει τρόπο ακόμη να σταματήσω. Έχουμε όμως χρόνο».
Ο τελικός της Νέας Σμύρνης και η ιστορία... τρέλας του ΜακΦάντεν
Με ανανεωμένο ρόστερ, αλλά κι ένα τεράστιο «πρέπει» για τη νίκη, η Κύμη προετοιμάστηκε αρχικά για το ματς της Νέας Σμύρνης με τον Πανιώνιο και αμέσως μετά για εκείνο με τα Τρίκαλα στη θεσσαλική πόλη. Δεν υπάρχει άνθρωπος εντός της Κύμης που θα πει πως το παιχνίδι της Νέας Σμύρνης έμοιαζε με όλα τα υπόλοιπα.
«Πήγαμε με το μαχαίρι στα δόντια» τόνισε ο Κότσιαρης και συνέχισε αποκαλύπτοντας την απίστευτη ιστορία... βεβαιότητας του Θαντ ΜακΦάντεν: «Ήμασταν τόσο καλά προπονημένοι και συγκεντρωμένοι, ήταν η επιβίωσή μας. Πρόσφερε πάρα πολλά η ιστορία του ΜακΦάντεν. Στο αεροδρόμιο, μου μίλησε βγαίνοντας από το αεροπλάνο για πλέι οφ. Γνωριστήκαμε και μου ζήτησε να του πω πόσες νίκες θέλουμε για να μπούμε στα πλέι οφ. Τον κοίταζα περίεργα, του εξήγησα ότι θέλουμε περίπου 11 νίκες, αλλά κι ότι είμαστε πολύ μακριά από αυτές και ότι πρέπει να σκεφτόμαστε την παραμονή. Επέμεινε, μου ζήτησε το πρόγραμμα των επόμενων αγώνων και δεσμέυθηκε πως μέχρι τις γιορτές θα έχουμε τρεις νίκες. Έπεσε μέσα...»
Ο Ισίδωρος Κουτσός, βλέποντας την κατάσταση με προπονητική ματιά, στάθηκε στο... προγραμματισμένο φορμάρισμα της ομάδας μέσω του προγράμματος που είχαν σχεδιάσει από κοινού οι προπονητές με τον γυμναστή, Δημήτρη Πασπαλά: «Ήταν πολύ κομβικό το σημείο, είχαμε φροντίσει να διαγράψουμε αυτά που προηγήθηκαν. Στοχεύσαμε στο 100% να κάνουμε το δύο στα δύο. Το κάναμε και η ομάδα μπήκε σε βάσεις για να χτίσει αυτό που ήρθε στη συνέχεια. Υπάρχει άριστη συνεργασία ανάμεσα στο σταφ, αλλά και με τον γυμναστή. Δουλέψαμε σε ένα training block 12 εβδομάδων, ώστε να είμαστε έτοιμοι την κατάλληλη στιγμή».
Θύμιζε αγώνα wrestling, και οι δύο στα σχοινιά
Ο «μπαρουτοκαπνισμένος» Γλυνιαδάκης, από τη μεριά του, παραδέχθηκε πως ο ίδιος και οι άλλοι έμπειροι παίκτες της ομάδας, όπως ο Σωτήρης Μανωλόπουλος και ο Νίκος Μπάρλος, είχαν μεγαλύτερο φόρτο εργασίας πριν από τη μάχη της Νέας Σμύρνης: «Ξέραμε ότι είναι τελικός, ότι είναι παιχνίδι χωρίς αύριο. Κάποιοι δεν είχαν ξαναπαίξει τέτοιο ματς. Τους κρατήσαμε όλους μαζί, τους εξηγήσαμε τι σημαίνει αυτό που πάμε να κάνουμε στο γήπεδο του Πανιωνίου. Οι ξένοι μας, εκτός από καλοί παίκτες, είναι και καλοί χαρακτήρες. Θέλουν να βελτιωθούν και να ανέβουν επίπεδο. Βάζουν το εγώ κάτω από την ομάδα κι αυτό φάνηκε εκεί».
Σε εκείνο το ματς, ο ΜακΦάντεν έβαλε σε λειτουργία το αδηφάγο, μπασκετικό τέρας που κρύβει μέσα του, φόρτωσε το καλάθι του «Ιστορικού» με 35 πόντους, αλλά είχε και την πολύτιμη στήριξη του Τζόουνς (28π., 8ριμπ., 4ασ.): «Δεν ξεχνιέται αυτό το ματς» ανέφερε ο Αμερικανός γκαρντ κι έγινε ιδιαίτερα γλαφυρός συνεχίζοντας την σχετική περιγραφή. «Καμία ομάδα δεν είχε νίκη, θα έπαιρνε την πρώτη της η ομάδα που θα είχε αυτοπεποίθηση. Θύμιζε αγώνα wrestling εκείνο το ματς. Πότε ο ένας, πότε ο άλλος ήταν στα σχοινιά. Όταν το σκέφτομαι πλέον, πατάω το fast forward. Ήταν ένα κλειστό ματς, αλλά πήραμε μεγάλη νίκη. Νιώθω ότι εκεί σώσαμε τη χρονιά. Με τον συγκεκριμένο κόουτς άλλωστε, από τότε που ήμασταν στον Αρκαδικό, έχουμε συνηθίσει να δίνουμε μαζί τελικούς».
Η επιβίωση της Κύμης στο θρίλερ των 45 λεπτών έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στην ομάδα και την οδήγησε στο εντυπωσιακό 7-3 των επόμενων 10 αγωνιστικών. Ίσως το ότι οι «μπλε» δεν παρασύρθηκαν από τον ενθουσιασμό, να έπαιξε ρόλο ότι λίγες μέρες μετά το ματς της Νέας Σμύρνης είχαν άλλον έναν τελικό, στα Τρίκαλα.
«Η αλήθεια είναι ότι το ματς του Πανιωνίου μάς κράτησε σε εγρήγορση. Ξέραμε ότι η ομάδα έχει δυνατότητες, αλλά σε εκείνο το ματς πήραμε την απαιτούμενη ψυχολογία. Βγάλαμε στο παρκέ τα στοιχεία που θέλαμε να δούμε και τα οποία δείξαμε ουσιαστικά σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, μία εβδομάδα μετά στα Τρίκαλα» δήλωσε ο Κουτσός, με τον Κότσιαρη να επισημαίνει πως «δεν θα άφηνε ο κόουτς να ξεφύγουμε, ίσα ίσα που στη νίκη είναι πιο επίμονος και ζητά παραπάνω. Οι παίκτες του τα έδωσαν».
Ιστορίες Ελλήνων μαγνητίζουν τους ξένους
«Η ομάδα είναι πάρα πολύ τυχερή» αποκρίθηκε ο κόουτς Κουτσός σε ερώτηση για τη σημασία ύπαρξης πολύπειρων Ελλήνων στο ρόστερ της ομάδας. Γλυνιαδάκης, Μπάρλος και Μανωλόπουλος έχουν το ρόλο του παίκτη, αλλά κι αυτόν του συμπαίκτη - δασκάλου. «Ο κορμός των Ελλήνων παικτών βοηθάει σε πάρα πολλά επίπεδα, εντός κι εκτός παρκέ. Τα παιδιά έχουν πολυεπίπεδη συνεισφορά κι αυτό μπορούν να τον αναγνωρίσουν και οι ξένοι, πέρα από εμάς τους προπονητές».
Οι συζητήσεις εντός των αποδυτηρίων μένουν κλειδωμένες εκεί, το περιεχόμενο τους δεν αποκαλύπτεται. Ωστόσο υφίστανται και ο Τζόουνς αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο θέμα: «Όλοι μας βοηθούν. Ο Ανδρέας (σ.σ. Γλυνιαδάκης) και ο Νίκος (σ.σ. Μπάρλος) έχουν την μεγαλύτερη εμπειρία, ξέρουμε πως έχουν δώσει μεγάλα ματς στην καριέρα τους. Μοιράζονται μαζί μας ιστορίες κι εμπειρίες από παιχνίδια που έκριναν τίτλο, παραμονή ή οτιδήποτε».
Ο ίδιος ο Γλυνιαδάκης αντιλαμβάνεται ως καθήκον του το να μεταδώσει την εμπειρία του σε νεότερους Έλληνες, καθώς και στους ξένους παίκτες: «Πράγματι, νιώθουμε ότι έχουμε αυτό τον ρόλο εντός της ομάδας και είναι υποχρέωσή μας να μιλάμε στα παιδιά ως πιο έμπειροι. Θέλω να πιστεύω πως ωφελούνται από αυτό».
Αφανής ήρωας... καθολικής αναγνώρισης
Κοινός παρονομαστής σε όλες τις συζητήσεις με τα μέλη της Κύμης ήταν η αναφορά σε ένα τρίτο πρόσωπο εκτός κουβέντας. Ο Δημήτρης Πασπαλάς, γυμναστής της Κύμης, μπορεί να θεωρηθεί άνθρωπος - κλειδί για την ομάδα της Εύβοιας. Ο Γλυνιαδάκης πιστεύει ακράδαντα ότι η Κύμη είναι τυχερή που τον έχει στο δυναμικό της, ο Τζόουνς κάνει λόγο για τον γυμναστή που τον έφερε στο καλύτερο επίπεδο σωματικής κατάστασης και οι Κουτσός-Κότσιαρης τον αναφέρουν επίμονα ως X factor.
Ο ίδιος προτιμά να κρατά χαμηλούς τόνους και να αφήνει τη δουλειά του να μιλά. Ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται μανιωδώς αποδείχθηκε κομβικός για τη θεαματική αλλαγή της Κύμης κι ο ίδιος ανέλυσε το πλάνο του: «Με την έλευση των τριών νέων παικτών, που ενίσχυσαν και μεγάλωσαν το ρόστερ. δουλέψαμε με τη βοήθεια των προπονητών πάνω σε ένα training block 12 εβδομάδων (7 εβδομάδων προοδευτικής ανάπτυξης, 1 αποκατάστασης και 4 διατήρησης). Στο εβδομαδιαίο πλανο δουλεύουμε το μοντέλο high-low στοχεύοντας σε κάποιες μέτριες προς χαλαρές προπόνησεις όσον αφορά στην ένταση με σκοπό την ξεκούραση, αλλά και την προετοιμασία του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Κάποιες μέρες δουλεύουμε το high load έχοντας σαν στόχο μεγάλες εντάσεις».
*Mε υψωμένες γροθιές ο Κότσιαρης, ακριβώς πίσω του ο Πασπαλάς και αριστερά ο Κουτσός
«Παράλληλα εβδομαδιαία κρατώ καταγραφή του καθενός ξεχωριστά μέσω των καρδιακών παλμογράφων και άλλων μεθόδων σύμφωνα με κάποια πρωτόκολλα της εργοφυσιολογίας έχοντας ως σκοπό την αποφυγή και πρόληψη τραυματισμών, αλλά και τον έλεγχο ενεργητικής ξεκούρασης, αν χρειαστεί κάποιος αθλητής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ομάδα να μένει παντα ψηλά στα ενεργειακά αποθέματα τόσο στα παιχνίδια όσο και στις προπονήσεις. Άλλωστε, εκεί εξελίσσεται μια ομάδα» ανέφερε χαρακτηριστικά αποκρυπτογραφώντας το πρόγραμμα της... επιτυχίας.
«Έχουν δοθεί επίσης διατροφικές στρατηγικές στους περισσότερους παίκτες ανάλογα με τις προπονήσεις καθώς και το πρόγραμμα τους στο γυμναστήριο είναι εξατομικευμένο ανάλογα με κάποια τεστ αξιολογήσεων που έχουν προηγηθεί και ανάλογα με το χρόνο συμμετοχής» επεσήμανε πριν εκφράσει την βεβαιότητά του πως τίποτα δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την συνεργασία όλου του σταφ, την ποιότητα των παικτών, αλλά και «τη βροντερή στήριξη της οικογένειας Θεοδώρου που έχει κάνει αυτό που μοιάζει αδύνατο για τα ελληνικά δεδομένα, να μου παρέχει ο, τι ζητώ».
Ξενοδοχείο, αγωνιστικό στιλ και... προβολείς
Με τον Πασπαλά να έχει αναλύσει πώς λειτουργεί η ομάδα στο επίπεδο εκγύμνασης, ο Τζόουνς κλήθηκε να σχολιάσει το γεγονός πως στις τελευταίες 10 αγωνιστικές, πριν από την τρέχουσα διακοπή, η ομάδα του μετρούσε μέσο όρο πόντων τους 83.3: «Ο κόουτς μπορεί να μας φωνάξει καμιά φορά, γιατί νιώθει ότι δεν παίζουμε πολύ καλή άμυνα, ότι προσπαθούμε να θυμίσουμε All Star Game. Είναι αλήθεια πως καμια φορά εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας, αλλά στο τέλος της ημέρας λειτουργούμε για την ομάδα. Το ξέρει κι ο ίδιος, αλλά είναι παράσημο ότι μένει πιστός στις αρχές του, δεν παρασύρεται και μας θυμίζει τι πρέπει να κάνουμε».
Ο Κουτσός πάντως δεν φαίνεται να έχει παράπονο: «Όσο είμαστε πάρα πολύ δυνατοί πίσω στην άμυνα κι ελέγχουμε το ριμπάουντ, έχουμε την ευκαιρία για εύκολα καλάθια. Σίγουρα, αποκτήσαμε ψυχολογία και καταφέραμε να γίνουμε πιο αποδοτικοί».
Την ίδια στιγμή, μία σημαντική παράμετρος για το δέσιμο μεταξύ των παικτών είναι πως οι περισσότεροι εξ αυτών μένουν στο ίδιο ξενοδοχείο και περνούν ουσιαστικά όλη τους τη μέρα ο ένας δίπλα στον άλλον. Μοιράζονται προβληματισμούς, «σκοτώνουν» μαζί το χρόνο εκτός παρκέ και αποκτούν χημεία που αποτυπώνεται εντός αυτού. Οι Αμερικανοί παραδέχονται πως αυτό έχει λειτουργήσει ευεργετικά.
Στο διάστημα αυτού του ξεσπάσματος διαρκείας, η Κύμη έχει αποσπάσει θετικά σχόλια, αλλά γεγονός είναι πως οι προβολείς του φετινού πρωταθλήματος πέφτουν κυρίως στις άλλες δύο εξαιρετικά δομημένες ομάδες χωρίς μεγάλο όνομα, τον Προμηθέα και το Λαύριο.
Στην Κύμη δεν έχουν πρόβλημα με αυτό, αφού ο Κότσιαρης δεν έχει ξεχάσει τι ίσχυε στο παρελθόν: «Είχαμε συνηθίσει να δουλεύουμε έτσι. Ακόμη και στις μικρές κατηγορίες, όταν πηγαίναμε από νίκη σε νίκη, τα ρεπορτάζ αναφέρονταν περισσότερο σε άλλες ομάδες. Φέτος μπορεί να μας βοήθησε, γιατί είχαμε το στοιχείο του αιφνιδιασμού».
Ο Γλυνιαδάκης πάντως προειδοποίησε πως «τώρα ο κόσμος και οι αντίπαλοι είναι υποψιασμένοι. Ξέρουν το αγωνιστικό προφίλ της Κύμης, καθώς και ότι μπορεί να σε πληγώσει αν δεν την προσέξεις».
Διοίκηση ενότητας...
Από μόνοι τους οι πρωταγωνιστές του εντυπωσιακού σερί της Κύμης τοποθετούσαν στην ατζέντα της κουβέντας την οικογένεια Θεοδώρου που «τρέχει» την ομάδα χωρίς να περιμένει κάποια οικονομική επιστροφή. Άλλωστε, άπαντες παραδέχονται πως το 0-6 δεν θα είχε γυρίσει αν, μαζί με το κατάλληλο αγωνιστικό πλάνο, δεν υπήρχε και διοικητική σιγουριά.
«Η διοικητική βοήθεια από την οικογένεια Θεοδώρου είναι το κλειδί, γιατί τα έχει όλα λυμένα. Οι παίκτες, το σταφ και όλη η ομάδα το εισπράττουν αυτό» ανέφερε ο Κουτσός με τον Γλυνιαδάκη να δηλώνει έκπληκτος: «Δεν έχω συναντήσει σε πολλές ομάδες διοίκηση να αποπνέει τέτοια εμπιστοσύνη και ηρεμία μέσα σε μία "κρίση"».
Ο Κότσιαρης, η παλιά καραβάνα της ομάδας, ήταν και ο καταλληλότερος για να ρίξει τους τίτλους τέλους εξηγώντας πως τελικά η δουλειά που γίνεται εκτός των τεσσάρων γραμμών έχει ως καθρέφτη τα αποτελέσματα που άργησαν λίγο, αλλά ήρθαν εντός αυτών. «Ο καθένας έχει το ρόλο που έχει τεθεί από τον κόουτς, η διοίκηση προσέχει νεαρούς και πιο μεγάλους παίκτες σαν μικρά παιδιά και το ξέρουν και οι ίδιοι».
«Από οικογένεια έχει δημιουργηθεί η ομάδα και οικογένεια είναι»...
