Ο Φώτσης ήταν ο τελευταίος της μεγάλης φουρνιάς του Παναθηναϊκού. Τελευταίος στο πώς έφυγε, από τους πρώτους στα πόσα πρόσφερε. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσε να μείνει με τις υπάρχουσες συνθήκες. Από τη μία ο ίδιος πίστευε, και πολύ καλά έκανε, ότι μπορεί να διατηρηθεί σε υψηλό επίπεδο, από την άλλη ο Πασκουάλ είχε δείξει από πέρυσι τις προθέσεις του και στην ουσία ο Παναθηναϊκός ήθελε να του προσφέρει έναν συμπληρωματικό ρόλο.
Αυτή η χαώδης διαφορά στον τρόπο σκέψης αποτυπώθηκε και στα νούμερα που έπεσαν στο τραπέζι, με αποτέλεσμα το «διαζύγιο» να έμοιαζε ως χρονικό μιας προαναγγελθείσας απόφασης.
Αισθάνομαι ότι η φράση που ειπώθηκε κάποτε σε συνέντευξη από τον Ντρου Νίκολας και διαδίδεται πλέον μέσω social media για τον Φώτση, αποτυπώνει πλήρως αυτό που αισθάνονται οι Παναθηναϊκοί για το ρόλο του 36χρονου πάουερ φόργουορντ όλα αυτά τα χρόνια.
Μια φράση που συμπυκνώνει απόλυτα τα χαρακτηριστικά του, τόσο ταιριαστή όσο κανενός άλλου εξ αυτών που αποχώρησαν ή αποσύρθηκαν από τον Παναθηναϊκό. «Αν η ζωή μου παιζόταν σε ένα σουτ, θα ήθελα να το κάνει ο Μπάτμαν» είναι το «κλου» μιας μεγάλης καριέρας που είχε πάντα ένα χαρακτηριστικό: Το ψυχρό αίμα! Το έλεγαν οι συμπαίκτες του, οι αντίπαλοι, οι προπονητές του και αποδεικνύονταν στο παρκέ πως ο Φώτσης είναι ο πιο κατάλληλος παίκτης στην Ευρώπη για να πάρει τα σουτ που «ζύγιζαν» 100 κιλά.
Ανεδαφικό ίσως αυτό που θα γράψω, εμπεριέχει ένα μεγάλο «αν» που δεν υπάρχει στον αθλητισμό, αλλά θεωρώ πως ο Αντώνης Φώτσης και ο… Αργύρης Καμπούρης έχουν ένα κοινό: Είναι οι μόνοι παίκτες στην ιστορία που θα μπορούσαν να βάλουν τις ελεύθερες βολές στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του ’87. Για να πας σ΄ αυτές τις βολές και να ξέρεις ότι η Ελλάδα κρέμεται στα χέρια σου χρειάζεσαι ένα και μόνο στοιχείο: Να μην νιώθεις αυτό που ένιωθαν 10 εκατομμύρια Ελληνες κι έχω την αίσθηση πως αυτοί οι δύο, για διαφορετικούς λόγους, είναι οι μόνοι μπασκετμπολίστες που θα μπορούσαν να πάνε μ’ αυτή τη ψυχολογική σύνθεση στο… εκτελεστικό απόσπασμα εκείνου του τελικού.
Ο Φώτσης είναι φαινόμενο… Θα δανειστώ αυτό που έγραψε ο Ακης Παναγιωταράς, επί χρόνια και μέχρι πρότινος φυσικοθεραπευτής της ομάδας, ένας από τους ανθρώπους που έχει φάει… ψωμί και αλάτι με τον Φώτση στα αποδυτήρια. «Ρε "Μπούνια" (σ.σ. αυτό ήταν το παρατσούκλι του εντός αποδυτηρίων)....ήσουν ο πιο βιονικός απ' όσους δούλεψα όλα τα χρόνια!!! Ένα ελαφρύ διάστρεμμα που το ξεπέρασες για πλάκα!!!», έγραψε. Και πράγματι είναι σπάνιο φαινόμενο ένας αθλητής σε τόσο υψηλό επίπεδο, επί 20 χρόνια, να φτάνει στα 36του και ο πιο δύσκολος τραυματισμός του να είναι ένα διάστρεμμα.
Ο Φώτσης δεν είχε ποτέ τον ρόλο του αρχηγού στον Παναθηναϊκό, όπως τον είχε ο Αλβέρτης για παράδειγμα, αλλά δεν υπήρχε αρχηγός που να μην ήθελε δίπλα του τον Φώτση. Η ψυχή των αποδυτηρίων, ο άνθρωπος που εμπνεόταν τις πλάκες, ο άνθρωπος που θα «έφτιαχνε» το κλίμα μέσα σε δευτερόλεπτα, αυτός που θα έκανε το αστείο σοβαρό και το σοβαρό αστείο.
Ο Αντώνης θα λείψει από τον Παναθηναϊκό και ο Παναθηναϊκός θα λείψει στον Αντώνη. Ηταν μια σχέση… εξάρτησης, μια σχέση που πήγε και ήρθε τέσσερις φορές, απόδειξη ότι ο ένας δεν μπορούσε να πορευτεί χωρίς τον άλλον. Είναι απώλεια να χάνεται άλλη μια εμβληματική φιγούρα της ομάδας, είναι απώλεια να αλλάζεις σπίτι μετά από τόσα χρόνια και να προσπαθείς για νέο (επιτυχημένο) ξεκίνημα στα 36 σου.
Ο Φώτσης βλέπετε όπως και όλοι οι αθλητές αυτής της γενιάς δεν επαναπαύτηκαν ποτέ στο «καλό συμβόλαιο», είχαν πάντα μέσα τους τον εγωισμό που μπορεί να μην τον εκφράζουν με λόγια (και καλά κάνουν…), αλλά τον εκφράζουν στο παρκέ. Ο Διαμαντίδης, ο εν ενεργεία Φώτσης, ακόμη και ο 60χρονος πια Γκάλης θα πιστεύουν για μια ζωή πως όταν θα μπουν στο γήπεδο, θα νικήσουν μόνοι τους τον αντίπαλο. Αλίμονο άλλωστε, αν δεν είχαν αυτή τη νοοτροπία. Πολύ απλά δεν θα ήταν στο επίπεδο που έφτασαν…
Πιθανός αντικαταστάτης του Φώτση είναι ο Μήτογλου, όπως αποκάλυψε το SDNA την Κυριακή και επιβεβαιώνει πλέον ο Παναθηναϊκός. Ένα παιδί με ταλέντο που θέλει δουλειά και αποτελεί επένδυση στο μέλλον.
Ο Μήτογλου έχει δηλώσει πως σκοπεύει να συνεχίσει στο κολέγιο, αλλά μια καλή πρόταση με προοπτικές που θα του εξασφάλιζε το μέλλον, θα ήταν πειστική για να τον κάνει να αλλάξει γνώμη. Μπορεί τα 300.000-400.00 που θα χρειαστεί να διαθέσει ο Παναθηναϊκός να μην κάνουν απόσβεση την πρώτη χρονιά, αλλά ο Μήτογλου είναι από τις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες ΠΡΕΠΕΙ να επενδύσεις.
Από τα… φυντάνια εκείνα που θα αναδειχτούν πολύ σύντομα και που πιθανώς να λες «μα γιατί δεν τον πήρα», όπως έγινε με τις περιπτώσεις του Παπανικολάου ή του Παπαπέτρου.
