Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν ραντεβού το απόγευμα στο ΣΕΦ (19:30) για τον πρώτο αγώνα της σειράς των τελικών της Α1 και φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που οι «αιώνιοι» αντίπαλοι κοντράρονται για το τρόπαιο του πρωταθλητή!
Οι... μονομαχίες του Αρη με τον ΠΑΟΚ βοήθησαν σημαντικά, ώστε το μπάσκετ να μπει στην καρδιά και να καθιερωθεί στη συνείδησή τους των Ελλήνων, αλλά την δεκαετία του 1990 έδωσαν την θέση τους σε εκείνες μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.
Το SDΝΑ επικοινώνησε με τον Γιώργο Καλαϊτζή και τον Βασίλη Σούλη, οι οποίοι ανέσυραν από την μνήμη τους μερικές στιγμές από το κλίμα της εποχής.
«Τότε υπήρχε μεγαλύτερος φανατισμός και δίψα. Πλέον, έχει αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου. Τότε ήταν πιο πρωτόγνωρο αυτό που συνέβαινε. Ολα αυτά σιγά-σιγά έχουν ηρεμήσει», μας είπε ο Γιώργος Καλαϊτζής, ο οποίος θήτευσε στον Παναθηναϊκό από το 1997 ως το 2006.
Ο Βασίλης Σούλης - του οποίου ο Ολυμπιακός κατείχε τα δικαιώματα ως το 2001 - και ήταν συμπαίκτης στην με τον Γιώργο Καλαϊτζή στην χρυσή Εθνική Εφήβων στο Παγκόσμιο του 1995, θυμήθηκε πως «τότε υπήρχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω από το σπίτι μας. Ηταν πιο φρέσκες για τις ομάδες της Αθήνας οι επιτυχίες και υπήρχε μεγαλύτερη δίψα για να τα καταφέρουν, καθώς τότε είχαν αρχίσει να διεκδικούν τρόπαια και να βρίσκονται σε φάιναλ φορ. Ηταν, όμως και μία άλλη εποχή για την χώρα».
Ο πρώην πάουερ φόργουορντ-σέντερ του Ολυμπιακού δεν έχει ξεχάσει πως «ο Γιώργος (σ.σ. Σιγάλας) δεν μπορούσε να περπατήσει στον δρόμο, καθώς τον σταματούσαν συνέχεια. Το ίδιο συνέβαινε και στον Μίλαν (σ.σ. Τόμιτς)». Αυτές οι ιστορίες είναι που δείχνουν πόσο κέντριζε το μπάσκετ τότε το ενδιαφέρον των φιλάθλων, οι οποίοι... διψούσαν για αυτό.
Το μπάσκετ από την δεκαετία του 1990 ως σήμερα έχει αλλάξει. Αλλο άθλημα, υποστηρίζουν πως είναι κάποιοι. Ο Γιώργος Καλαϊτζής αναγνωρίζει τις διαφορές και παρατηρεί επίσης πως «τα παιχνίδια που κρίνουν τους τίτλους έχουν τον δικό τους τρόπο προσέγγισης. Τα παιδιά πλέον είναι πιο έτοιμα από σωματικής και ψυχολογικής κατάστασης».
Επίσης, ο άλλοτε «πράσινος» γκαρντ επεσήμανε πως «τα πράγματα πλέον εξελίσσονται έχοντας περισσότερη επαγγελματική βάση. Οι παίκτες είναι συνειδητοποιημένοι, καθώς τότε ο φανατισμός φορές μεταφερόταν από έξω προς τα μέσα».
O Βασίλης Σούλης είχε ζήσει εκ των έσω τα δύο τελευταία από τα πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα που πήρε ο Ολυμπιακός την δεκαετία του 1990. «Η εμπειρία ήταν τρομερή. Ηταν η δεύτερη χρονιά μου στην ανδρική ομάδα. Ο ρόλος μου ήταν συμπληρωματικός την πρώτη σεζόν και συμμετείχα περισσότερο στις προπονήσεις, καθώς αγωνιζόμουν στο εφηβικό. Στο τέλος της σεζόν είχα πάρει και χρόνο συμμετοχής. Ηταν ένα παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Επαιζα στον Ολυμπιακό από 11 χρονών, καθώς ξεκίνησα από τα προμίνι. Αρχικός μου στόχος ήταν να είμαι στη δεκάδα, αλλά τελικά είχα και αγωνιστική συμμετοχή», δήλωσε ο Βασίλης Σούλης, ο οποίος «θυμάμαι πως χάζευα στις αποστολές τους συμπαίκτες μου».
Ο Γιώργος Καλάϊτζής από την πλευρά του ήταν «παρών» στην αρχή της «πράσινης» αυτοκρατορίας. «Ο ΠΑΟΚ την σεζόν 1997-98 είχε κάνει την δύσκολη δουλειά κάνοντας την έκπληξη στον ημιτελικό. Προετοιμαζόμασταν να παίξουμε με τον Ολυμπιακό και τελικά αντιμετωπίσαμε τον ΠΑΟΚ, ο οποίος είχε πολύ καλή ομάδα. Ηταν η πρώτη μου σεζόν στην ομάδα και η πρώτη φορά που Παναθηναϊκός πήρε το πρωτάθλημα έπειτα από πολλά χρόνια», μας είπε για την «πράσινη» κούπα του 1998, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στην «άλωση» του ΣΕΦ από τον Παναθηναϊκό στο πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς των τελικών της σεζόν 1998-99:
«Ηταν το έναυσμα για την κυριαρχία του Παναθηναϊκού. Ημασταν πρωταθλητές, αλλά για να καθιερωθούμε ως πρωταθλητές στη συνείδηση όλων έπρεπε να νικήσουμε και τον Ολυμπιακό. Τότε ήταν που άνοιξε ο λογαριασμός, καθώς από τα επόμενα χρόνια συνήθως παίζαμε νωρίς με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο».
Αραγε, τότε οι «πράσινοι» ένιωθαν τότε πως είχαν βάλει τις βάσεις για να «χτίσουν» την δική τους... αυτοκρατορία; «Η ομάδα σε κάνει να το αισθανθείς. Οταν κατακτάς ένα πρωτάθλημα, πιστοποιείς πως έχεις καλύτερη ομάδα. Οσο ο καιρός περνούσε, όμως, η ομάδα διατηρούσε την ίδια συνταγή, είχε τον ίδιο προπονητή και προσθέτοντας παιδιά στον κορμό της, το πλάνο της λειτούργησε πολύ καλά. Η συναναστροφή με τον έξω κόσμο σε κάνει να το αντιλαμβάνεσαι, καθώς έρχεται και η αναγνώριση των αντιπάλων», αποκρίθηκε το νυν μέλος των «πράσινων» ακαδημιών.
Σε εκείνα τα ματς επιτρεπόταν ακόμα η μετακίνηση των φιλάθλων. «Δυστυχώς δεν είμαστε έτοιμοι, όμως να τις επαναφέρουμε. Ολοι έχουν ωριμάσει, αλλά όχι οι οπαδοί. Οι συνθήκες ακόμα δεν είναι ώριμες. Μας λείπουν οι μετακινήσεις φιλάθλων», υπογράμμισε ο Γιώργος Καλαϊτζής, ενώ στον... επίλογο ρωτήσαμε τον Βασίλη Σούλη για το αν υπάρχει κάποια ιστορία που δεν έχει ειπωθεί:
«Οι πιο πολλές είναι γνωστές και έχουν σχέση με τις προκαταλήψεις του Ιωαννίδη. Δεν μπορώ να πω κάποια άλλη, καθώς κάποια πράγματα μένουν στην ομάδα».