Το λέγαμε και τις προάλλες. Πως θέλαμε ΚΑΙ κουλούρι ΚΑΙ τυρί! Σε… ελεύθερη μετάφραση και για όποιον δεν κατάλαβε ΝΙΚΕΣ σε μπάλα και μπάσκετ, σε μια μέρα γεμάτη ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ. Και να που πράγματι ήταν πολύ όμορφη αυτή η Δευτέρα για όσους τη ρουφήξαμε γουλιά – γουλιά.
Από νωρίς στον απόλυτο ποδοσφαιρικό Ναό για κάθε φίλο του τριφυλλιού, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας για το (εκ των προτέρων δύσκολο) παιχνίδι με τον ΠΑΣ. Μέρα μεσημέρι, με ντάλα ήλιο, έτσι όπως μάθαμε το ποδόσφαιρο και το γήπεδο από παιδιά, ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός, έκανε στο απόλυτο το καθήκον του, πήρε ένα ακόμη τρίποντο και παρέμεινε «στενός κορσές» στην κορυφή.
Ένα πράσινο ποτάμι χιλιάδων Παναθηναϊκών έφυγε από την Αλεξάνδρας, ανέβηκε την Κηφισίας, έστριψε στη Σπύρου Λούη και πλημμύρησε τις εξέδρες του ΟΑΚΑ δημιουργώντας τη… γνωστή ατμόσφαιρα που φτιάχνει την μεγαλύτερη ομάδα του ελληνικού αθλητισμού και αποτελεί εφιάλτη για κάθε αντίπαλο.
Για να κλείσουμε με το μπάσκετ, στο οποίο φαίνεται ότι στον Ολυμπιακό θα βγουν πολύ… ξινά τα περσινά, τα πράγματα είναι απλά. Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ Παναθηναϊκός (σας το λέω εκ πείρας, στην εξέδρα που καθόμουν) που να φοβήθηκε ακόμη και όταν η διαφορά πήγε στους 15. Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό που συνέβαινε ήταν αφύσικο, οι ερυθρόλευκοι έβαζαν τις… κάλτσες τους μα φυσικά αυτό κάποια στιγμή θα σταματούσε.
Και όταν θα σταματούσε, θα ξεκίναγε η… κατηφόρα, θα εφαρμοζόταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος νόμος του ΟΑΚΑ. Δεν χρειάζεται να λέμε περισσότερα. Το ξέρετε και εσείς, το ξέρουν και οι ίδιοι. Στο μπασκετάκι και πάλι… καλά θα περάσουμε! Γι’ αυτό και άρχισε η (γνωστή) κλάψα. Και είναι ακόμη… μόλις Οκτώβρης.
Πάμε και στη μπάλα. Εξι νίκες σε επτά αγωνιστικές. Που αν στις «έδιναν» στην πρεμιέρα θα έλεγες και «ευχαριστώ». Με μια ήττα από την ομάδα αποκάλυψη του φετινού πρωταθλήματος, τον Πανιώνιο, σε ένα ματς «σβηστό» 0-0 που κοιμήθηκε ο Θεός, που μπήκε ένα γκολ που μπαίνει μια φορά στα εκατό χρόνια. Ή μήπως τα λέμε λάθος;
Προφανώς και φταίει το σοκ του αποκλεισμού από την Ευρώπη, αλλά και το μέτριο ποδόσφαιρο στο ξεκίνημα, ωστόσο για όσους δεν το έχουν καταλάβει θα πω ότι ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ο Παναθηναϊκός είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ομάδα που μπορεί να κοιτάξει στα ίσια τον Ολυμπιακό και να διεκδικήσει τον τίτλο, αν φυσικά αυτός παιχτεί μέσα στο γήπεδο.
Για να γίνω πιο αναλυτικός ο ΠΑΟΚ που είναι μέσα στην καλή χαρά, που έχει λεφτά και… αλάνθαστο τεχνικό διευθυντή (λέμε τώρα έτσι;) βρίσκεται ΗΔΗ επτά πόντους κάτω από εμάς, ενώ η ΑΕΚ που ακόμα «έρχεται» στο -5. Δεν το λέω για να πικάρω τους αντιπάλους και παρακαλώ να μην το πάρει κανείς έτσι.
Το λέω απλά για να σταθούμε σε δυο πράγματα. Πρώτον ότι υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση της κριτικής από την ισοπέδωση, τον χλευασμό και τον κανιβαλισμό που υπήρξε λόγω της τεράστιας απογοήτευσης( διαχρονικό άλλωστε το μιντιακό μότο «πούλα στον Ολυμπιακό κολακεία, στον Παναθηναϊκό μιζέρια και στον ΑΕΚτζή ελπίδα»).
Επίσης το γεγονός ότι υπάρχουν απαιτήσεις και όλοι θέλουν το κάτι παραπάνω δείχνει ότι το τριφύλλι παρά τα τρομακτικά προβλήματα που αντιμετώπισε, στάθηκε όρθιο, βγήκε δυνατό από την κρίση και ουδέποτε απώλεσε το τεράστιο ειδικό βάρος στη φανέλα του. Γι’ αυτό και κανείς δεν συμβιβάζεται, γι’ αυτό και όλοι ζητάνε το κάτι παραπάνω. Τα ξαναλέμε σύντομα και αναλυτικότερα…
