Mεγάλες στιγμές έζησε ως παίκτης (και) των «αιωνίων» ο Νίκος Μπουντούρης, μεγάλη διαδρομή άφησε πίσω του και βέβαια είναι ένας από τους ανθρώπους που μπορεί να μας διαφωτίσει για το τι αναμένεται να δούμε στα ντέρμπι. «Ο Ολυμπιακός φαντάζει ως φαβορί της σειράς, είναι πιο δυνατός, υπάρχει ιδιαιτερότητα όμως, καθώς ο Παναθηναϊκός πολεμάει τους στόχους του. Να δούμε σκληρές μάχες, αυτό θέλουμε όλοι και όλα να κριθούν στο παρκέ».
Ο 44χρονος παλαίμαχος διεθνής γκαρντ, που συνεργάστηκε ως παίκτης στον ΠΑΟΚ με τον (τότε ασίσταντ) Γιάννη Σφαιρόπουλο και στο Μαρούσι με τον (επίσης τότε βοηθό) Σωτήρη Μανωλόπουλο, τους οποίους και εκτιμά ιδιαιτέρως, είπε με τοποθετήσεις του στο SDNA πως: «Οταν ήμουν στον Παναθηναϊκό, ήταν σαφέστατα μεγάλη στιγμή το σπάσιμο της έδρας, το 1999, όταν πήραμε το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ. Μέχρι τότε, για χρόνια, ο Παναθηναϊκός δεν είχε σημαντικές νίκες εκεί μέσα και το ήθελαν πολύ οι οπαδοί. Με τον Ολυμπιακό, θυμάμαι έντονα στη συνέχεια τον ημιτελικό Κυπέλλου μέσα στο ΣΕΦ, που κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό και πήγαμε στον τελικό και πήραμε το Κύπελλο κόντρα στο Μαρούσι».
Στην συνέχεια πρόσθεσε πως: «Είχα ήδη εννιά χρόνια στον ΠΑΟΚ, πάντα οι αντίπαλοί μας ήταν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός για την κορυφή. Είχα συνηθίσει στο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Δεν ήταν κάτι ειδικό η ξεχωριστό να φοράω τις φανέλες των «αιωνίων». Είχε όμως το πάθος και την ένταση, την υπέρμετρη αγάπη του κόσμου, την απειλή επεισοδίων. Αν έβλεπες τα ρόστερ των δύο ομάδων τότε, ήταν η μικτή Ευρώπης. Ημουν η μοναδική περίπτωση παίκτη που πήγα με τη φανέλα του Ολυμπιακού μέσα στο ΟΑΚΑ και με χειροκρότησαν. Αργότερα, υπήρξαν αντιδράσεις. Ημουν ξεκάθαρος πάντα, από όποια ομάδα έφευγα δεν είχα κάπιο πρόβλημα, δεν είχα πουλήσει οπαδιλίκι. Δεν δήλωσα ποτέ ότι είμαι κάποια ομάδα. Φίλαθλος είναι αυτός που πληρώνει να δει την ομάδα του. Εγώ ήμουν επαγγελματίας και τιμούσα την αγάπη των ανθρώπων για την ομάδα τους και αυτό σεβόμουν. Δε το εκμεταλλεύτηκα ποτέ. Οταν είσαι παράγοντας (σ.σ. όπως υπήρξε ο ίδιος στον Ολυμπιακό, αλλά και στον ΠΑΟΚ), πέφτεις συνήθως στην παγίδα, αλλά δουλειά μου δεν ήταν να λογομαχώ, είναι να οργανώνεις τα πράγματα, διότι πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες. Ποτέ δεν είπα στην κούνια μου ήταν ο «δικέφαλος», ο «δαφνοστεφανωμένος», ή το «τριφύλλι». Και αυτό εκτιμήθηκε».
