MENU

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος οφείλει να αρχίσει την αυτοκριτική του εδώ και τώρα. Διότι οι μεγαλύτεροι αθλητές που έχει αναδείξει το ελληνικό μπάσκετ, τα δύο ιερά τοτέμ, ο Νίκος Γκάλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, δεν… τρελάθηκαν ξαφνικά αποφασίζοντας να μην παρευρεθούν στην εορταστική εκδήλωση της συμπλήρωσης τριάντα ετών από το έπος του Ευρωμπάσκετ 1987. Το έπος, που αμφότεροι συνυπέγραψαν, βγάζοντας τους Ελληνες στους δρόμους και συστήνοντας ένα νέο άθλημα, για το οποίο οι περισσότεροι δεν γνώριζαν ούτε τους κανονισμούς. Το έπραξαν συνειδητά και έχουν τους λόγους τους.

Είμαι της γνώμης και την εκφράζω με τον προσήκοντα σεβασμό προς τα πρόσωπα που διακονούν το ελληνικό μπάσκετ, ότι το βράδυ της 30ής επετείου καταρρίφθηκε ένας μύθος: ότι ο Γκάλης είναι απόμακρος, σνομπ, ακοινώνητος! Και για αυτό αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι τις εκδηλώσεις της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Αυτός ο μύθος πάει, μας τελείωσε! Και αυτό γιατί στην εκδήλωση της ΕΟΚ δεν έδωσε το παρών ούτε ο Γιαννάκης λάμποντας δια της απουσίας του, όπως και ο σπουδαίος συμπαίκτης του στην Εθνική και τον Αρη.

«Αν ο Βασιλακόπουλος τον είχε πάρει προπονητή στην Εθνική, θα ερχόταν πρώτος - πρώτος», μου έγραψε κάποιος στο Twitter. Το επιχείρημα, φυσικά, καταποντίζεται από το γεγονός ότι πέρυσι ο Γιαννάκης παρευρέθη στον δείπνο, που παρέθεσε η ΕΟΚ για την επέτειο του Ευρωμπάσκετ και που είχε για πολλοστή φορά απόντα τον Γκάλη. Τότε γιατί ο Δράκος πήρε μια τόσο δηκτική απόφαση; Οι λόγοι του, όπως και του «Γκάγκστερ», δεν είναι καθόλου παιδιάστικοι, αλλά πολύ σοβαροί και συνοψίζονται στην έννοια «σεβασμός». Αυτό είναι το πρόβλημα του Γκάλη και του Γιαννάκη. Ενώ η μπασκετική κοινότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό τους έχουν «θεούς», ο σεβασμός που εισπράττουν από τον Γ. Βασιλακόπουλο είναι ανύπαρκτος!

Πάμε να δούμε τι έχει συμβεί στην περίπτωση Γιαννάκη, που είναι και η πιο φρέσκια. Στα μέσα του περασμένου Απριλίου, ο Δήμος Ευρώτα κατήγγειλε τον Γ. Βασιλακόπουλο ότι ουσιαστικά απαγόρευσε τη βράβευσή του Π. Γιαννάκη, η οποία είχε προγραμματιστεί να γίνει με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα ετών από τον άθλο της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ. «Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης και ο Πρόεδρος της με εντελώς αδιανόητο και απαράδεκτο τρόπο και κατά παράβαση του Αθλητικού Ιδεώδους θέλησαν να απαγορεύσουν την τελετή βράβευσης για τους δικούς τους προφανώς λόγους, που καλούνται να εξηγήσουν στη Φίλαθλη Ελλάδα», ανέφερε η καυστική ανακοίνωση, μέσω της οποίας γινόταν σαφές ότι υπό αυτές τις συνθήκες ο Δήμος Ευρώτα υπαναχωρούσε ως προς τη διοργάνωση του 44ου Πανελληνίου Πρωταθλήματος Καλαθοσφαίρισης Εφήβων.

Επιπροσθέτως, ο Γιαννάκης είναι ενοχλημένος γιατί κάθε φορά που ένα γκάλοπ ή ένας επώνυμος άνθρωπος του μπάσκετ τον χαρακτηρίζει ως τον πλέον κατάλληλο για την τεχνική ηγεσία της Εθνικής, μονίμως ο πρόεδρος της ΕΟΚ τού γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη διαρρέοντας μέσω κύκλων ότι το όνομα του Παναγιώτη Γιαννάκη δεν περνά καν ως ενδεχόμενο από το μυαλό του για να αναλάβει τον πάγκο της Εθνικής. Το πρόβλημα, μάλιστα, που δείχνει να έχει με τον Γιαννάκη είναι τόσο προφανές, ώστε μετά τον Γκάλη δεν μπήκε καν στη λογική να προτείνει τον Δράκο για την είσοδο στο Hall of Fame της FIBA, μολονότι αυτός θεωρείται το Νο.2 μετά τον Γκάλη, αλλά τον Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος αξίζει τη σπουδαία διάκριση, αλλά βρίσκεται τρίτος-τέταρτος στη σειρά μαζί με τον Φάνη Χριστοδούλου.

Τα ίδια και χειρότερα έχουν συμβεί με τον Νίκο Γκάλη, τον οποίο ο Γ. Βασιλακόπουλος είναι προφανές ότι αντιπαθεί. Και αυτό δεν είναι κάτι που ανακαλύψαμε τώρα, αλλά που συμβαίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Για αυτό ο Νικ αποφεύγει τις εμφανίσεις σε εκδηλώσεις της ΕΟΚ. Διότι πολύ απλά δεν ξεχνά το μένος του προέδρου της ΕΟΚ ως προς την ονομασία του κλειστού των ολυμπιακών εγκαταστάσεων σε «Νίκος Γκάλης» κατόπιν απόφασης της Κυβέρνησης. Το ζήτημα της ονομασίας απασχολούσε και παλαιότερες κυβερνήσεις, όταν ακόμη ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ήταν γενικός γραμματέας Αθλητισμού και ο Γιώργος Λιάνης Υφυπουργός. Θυμηθείτε τι είχε γράψει ο ίδιος ο Λιάνης σε διαδικτυακό blog πριν από τέσσερα χρόνια:

«Το ολυμπιακό στάδιο του μπάσκετ έπρεπε να πάρει το όνομα ενός θρύλου. Και αυτό το όνομα είναι ένα και μοναδικό. Νίκος Γκάλης. Ο θρύλος του 20ού αιώνα. Ο Γκάλης το ήθελε διακαώς και λυπήθηκε αφάνταστα που δεν έγινε. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν το ήθελε, με την ενδιαφέρουσα άποψη ότι δεν τιμάμε εν ζωή έναν αθλητή γιατί δεν γνωρίζουμε κιόλας τι μας επιφυλάσσει ο βίος του μετά το πέρας της αθλητικής του σταδιοδρομίας. Η μοίρα το 'φερε ώστε ένα γήπεδο της Πελοποννήσου, νομίζω του Πύργου, ένα κλειστό γυμναστήριο, να ονομαστεί Γιώργος Βασιλακόπουλος χωρίς καμία σχετική αντίδραση - και δικαίως γιατί το αξίζει. Ολα τα προηγούμενα λοιπόν είναι προφάσεις εν αμαρτίαις».

Σημειωτέον ότι και ο Ευρωκόουτς Κώστας Πολίτης είχε διαφωνήσει «κάθετα και ριζικά», όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, σχετικά με την ονοματοδοσία του ΟΑΚΑ. «Το μεγάλο λάθος ξεκινάει από τον ίδιο τον Υφυπουργό (σσ. Σταύρο Κοντονή), ο οποίος πρέπει να μάθει τι είναι αθλητισμός. Αθλητισμός δεν είναι να βάζεις μόνο την μπάλα στο καλάθι. Πρέπει να έχεις και πολλά άλλα σύνθετα στοιχεία και πρέπει όλοι να βλέπουν όλο το πακέτο. Το άθλημα δεν είναι ατομικό, δεν είναι ούτε 100άρι, ούτε επί κοντώ, είναι ομαδικό και συμμετοχή είχαν όλοι», δήλωσε ο Κ. Πολίτης στο περιθώριο του περυσινού δείπνου που είχε παραθέσει η ΕΟΚ για τα 29 χρόνια από το έπος του 1987.

Διαφωνώ κάθετα και ριζικά με την άποψη του Πολίτη, αλλά τον σέβομαι απεριόριστα όχι μόνο για την τεράστια προσφορά του στο ελληνικό μπάσκετ, αλλά και γιατί σε όλη τη ζωή του υπήρξε ελεύθερο πνεύμα. Πιθανώς δεν το γνωρίζουν οι νεότεροι, αλλά για τις αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις του και τις δράσεις κατά της Δικτατορίας, οι Χουντικοί τον είχαν υποχρεώσει να σταματήσει την καριέρα του στην Εθνική Ανδρών και στον Παναθηναϊκό το 1967, φροντίζοντας μάλιστα να απολυθεί από την εργασία του στον ΟΤΕ.

Υπάρχει και συνέχεια. Στις 7 Μαΐου 2013, ο Γκάλης προσκάλεσε την Ομοσπονδία στην υπέροχη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρον, όπου αποσύρθηκε η φανέλα του με το Νο.6 και η κεντρική σάλα πήρε το όνομα «Nick Galis Hall», παρουσία τεράστιων προσωπικοτήτων του παγκόσμιου μπάσκετ, από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον Ντίνο Ράτζα και τον Στόγιαν Βράνκοβιτς, ως τον Οντι Νόρις, τον Μπάνε Πρέλεβιτς και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ούτε ο Γ. Βασιλακόπουλος παρέστη, ούτε κάποιος εκπρόσωπος της ΕΟΚ και αυτό ενόχλησε αφάνταστα τον «Νικ».

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο φετινός Τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος μεταξύ Αρη και Παναθηναϊκού στο «Nick Galis Hall». Τι πιο φυσιολογικό και επιβεβλημένο από το να προσκληθεί από την ΕΟΚ ο Γκάλης που έχει αγωνιστεί και στους δύο συλλόγους; Ουδεμία σκέψη, ουδεμία μέριμνα. Επειτα, λοιπόν, από τόσα και άλλα τόσα περιστατικά ασέβειας, για ποιο λόγο ο Γκάλης και ο Γιαννάκης να παραστούν στην εκδήλωση της ΕΟΚ για τα 30 χρόνια από το έπος του 1987, στο οποίο οι ίδιοι πρωταγωνίστησαν δημιουργώντας χιλιάδες νέους φίλους και αθλητές μπάσκετ και δίνοντας το έναυσμα, ώστε να έλθουν και οι επόμενες επιτυχίες; Αυτοκριτική τώρα.

Γιατί Γκάλης και Γιαννάκης δεν πήγαν στην εκδήλωση του 1987;