Όποιος, όμως, είδε το βράδυ της Παρασκευής, πως έκανε ο Παναθηναϊκός την Ρεάλ να μοιάζει με διαλυμένη διαδήλωση, θα συμφωνήσει μαζί μας ότι στο μπάσκετ δεν χωράει το «…τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο…»
Οι παίκτες του Ιβάνοβιτς με ισχυρό κίνητρο μετά τις συνεχόμενες ήττες στην Ευρωλίγκα, πέρασαν πάνω από την Ρεάλ Μαδρίτης σε ένα ματς που μας έκανε να αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν να έχει μόνο μία ήττα στο τοπ 16 η ομάδα του Λάσο και πολύ περισσότερο πως κάνει πλάκα στην Μπαρτσελόνα, όπου και αν την συναντήσει.
Πράγματα και θαύματα έγινα στην συντριβή της Ρεάλ από το τριφύλλι. Ο Παππάς μεταμορφώθηκε σε κάτι ανάμεσα σε Κάρι και Γουόλ, ο Νέλσον βάλθηκε να γίνει καρμπόν του Ουέστμπρουκ, η Ρεάλ υποχρεώθηκε να μασκαρευτεί σε κάτι ανάμεσα στην Νίζνι και την Τουρόφ, ενώ όλα αυτά συνέβησαν με τον Διαμαντίδη να βρίσκεται στο παρκέ επί 14 μόλις λεπτά ( ενώ μερικά εικοσιτετράωρα νωρίτερα είχε παίξει 33 λεπτά εναντίον του ΚΑΟΔ για το ελληνικό πρωτάθλημα)
Ο Ιβάνοβιτς ακολούθησε και απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης το αγωνιστικό πλάνο που έχει βάλει από την αρχή της σεζόν. Πίεση στην άμυνα, έμφαση στο αμυντικό ριμπάουντ, προσπάθεια για αιφνιδιασμό σε κάθε φάση. Ο τεχνικός του τριφυλλιού δεν φοβήθηκε την επιθετική μηχανή που ακούει στο όνομα της Ρεάλ. Υποτίθεται ότι το παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο είναι το φόρτε του συγκροτήματος που έχει χτίσει ο Πάμπλο Λάσο, αλλά στην πράξη είδαμε άλλα . Η ελληνική ομάδα ήταν εκείνη που πίεσε, που προσπάθησε να κλέψει μπάλες, που έτρεξε σε κάθε ευκαιρία, που έδωσε γρήγορο ρυθμό στο αγώνα.
Ποια είναι τα δύο ζητήματα που δημιουργούνται, όχι μόνο για το μακρινό μέλλον του Παναθηναϊκού, αλλά και για την συνέχεια της σεζόν;
α) Η συγκεκριμένη συνταγή που χρησιμοποιεί ο Ομπράντοβιτς ταιριάζει περισσότερο στον Παππά και στον Νέλσον, παρά στον Διαμαντίδη. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ποτέ δεν ήταν ο παίκτης που θα έδινε τρελό ρυθμό στο παιχνίδι, που θα ρίσκαρε μπάλες, που θα πίεζε κάθε φορά στην άμυνα, ανεξάρτητα ο αντίπαλος ήταν αργός ή, γρήγορος, κοντός ή, ψηλός, προετοιμασμένος ή, απροετοίμαστος.
β) το δεύτερο θέμα έχει να κάνει με το αν η συνταγή του Ιβάνοβιτς, έτσι όπως την είδαμε να κατατροπώνει την Ρεάλ, θα έχει τα ίδια αποτελέσματα με ομάδες που παίζουν πιο συγκεκριμένα, έχουν αγωνιστική πειθαρχία αμυντικά και επιθετικά, αλλά και μακριά από το εκρηκτικό περιβάλλον του ΟΑΚΑ.
Ο Παναθηναϊκός εδώ και πολλά χρόνια είναι η ομάδα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Η διοίκηση έχει κάνει ότι πρέπει, ώστε ο Δημήτρης να συνεχίσει να φοράει την πράσινη φανέλα και με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσει την συνέχεια της ομάδας στο τοπ επίπεδο τόσο της Ελλάδας, όσο και της Ευρώπης.
Θα ήταν και αφελές και αυθαίρετο να υποθέσει κάποιος παρατηρητής ότι ο Ιβάνοβιτς έβαλε τον αρχηγό του να παίξει 14 λεπτά απέναντι στην Ρεάλ, ή, ότι δεν τον χρησιμοποιεί αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό στο τέταρτο δεκάλεπτο, επειδή θέλει να προχωρήσει σε μια διαφορετική κατεύθυνση. Είναι επίσης σαφές ότι ο κάθε προπονητής έχει την ευθύνη της ομάδας του και εκείνος αποφασίζει ποιος θα παίζει, πόσο και πότε.
Εχουμε, όμως, την αίσθηση ότι ο Μαυροβούνιος τεχνικός του τριφυλλιού, ακριβώς επειδή είναι νέος στην ομάδα (και στην Ελλάδα), δεν έχει αντιληφθεί ακριβώς τι σημαίνει Διαμαντίδης για τον Παναθηναϊκό, αλλά και ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο κερδίζονται τίτλοι, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη από ελληνικές ομάδες!
Θέλουμε να πούμε ότι αν ο Παναθηναϊκός ή, ο Ολυμπιακός προσπαθούσαν να παίξουν ισπανικό μπάσκετ, τότε τα αστέρια στις φανέλες τους θα ήταν πολύ λιγότερα από εννιά! Και το γράφουμε αυτό σήμερα που οι πράσινοι πανηγυρίζουν μια πολύ μεγάλη νίκη επί ενός σπουδαίου αντιπάλου.
Προς Θεού, δεν υποτιμούμε το (αξιοθαύμαστο) ταλέντο του Παππά, ή, την (τρομακτική) ενέργεια που βγάζει ο Νέλσον σε άμυνα και επίθεση! Ούτε και θα ήταν σωστό να μπουν αυτοί οι παίκτες σε ένα συγκεκριμένο καλούπι, για να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός μια συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα.
Μόνο που η Ρεάλ, έτσι όπως έπαιξε στο ΟΑΚΑ, δεν προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα. Και τα αδυσώπητα ερωτήματα είναι αν μπορεί ο Παναθηναϊκός ( και ο Παππάς με τον Νέλσον) να παίξουν με αυτό τον τρόπο σε κάθε παιχνίδι, αν οι υπόλοιποι μπορούν να κουβαλήσουν την ομάδα χωρίς τον Διαμαντίδη, αν μπορούν να το κάνουν και εκτός έδρας!
Οι απαντήσεις - που μετράνε - δίνονται μόνο στο γήπεδο...
