Τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής θα μου πεις τώρα αναγνώστη μου... Τι Hoops Roots και πράσσειν’ άλογα; Θα προσπαθήσω να στο εξηγήσω με λίγα λόγια για να μη σε κουράσω... Ετυμολογικά, σημαίνει ότι θα σκαλίσουμε την επιφάνεια για να αγγίξουμε τις ρίζες του αθλήματος που αγαπάμε και όλων των πληροφοριών που το περιτριγυρίζουν. Επί της ουσίας, θα προσπαθήσουμε να σου ξεμπλέξουμε κάποιους κόμπους που μπορεί να έχουν σχηματιστεί στα εκατομμύρια κορδόνια των πληροφοριών που περνούν μπροστά από τα μάτια σου και μέσα από την οθόνη του υπολογιστή σου καθημερινά... Πληροφορίες που σου περιγράφουν το περίγραμμα, που σε καταρτίζουν, αλλά η έλλειψη χρόνου και ίσως της πιο διεισδυτικής πρόσβασης, σου στερούν την πιο βαθιά κατανόηση ενός ζητήματος, για το οποίο μιλάς, ανταλλάσσεις απόψεις, αλλά αισθάνεσαι και ο ίδιος ότι ίσως να μην το κατέχεις. Μπορεί να πρόκειται για μία ιστορία, μία κουβέντα, για τακτικές και για πρακτικές... Δεν θα είναι ειδησεογραφικό, ούτε ρεπορταζιακό κείμενο, αλλά μία σελίδα που μπορείς να την αποθηκεύσεις στα favorites για να τη διαβάσεις το βράδυ, ή μετά από μία εβδομάδα.
No one is bigger than the Team... Ουδείς είναι σημαντικότερος από την ομάδα... Δεν έχει καμία σχέση με την ενότητα του SDNA, αλλά κρατήστε το, διότι έχει σχέση με οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας... Και στον αθλητισμό, πολύ πολύ περισσότερο!
ΗΟΟPS ROOTS Beta Edition Chapter 1
Στο μυαλό του στρατηγού!
Στο μπάσκετ ουδέν είναι παραδομένο στην τύχη του... Για κάθε επιλογή, κάθε κίνηση, κάθε μεταγραφή, κάθε συμβόλαιο που υπογράφεται, ή δεν υπογράφεται, κάθε play που καλεί ο προπονητής από τον πάγκο, κάθε απόφαση που παίρνει στην προπόνηση ή το παιχνίδι, κρύβεται ένα (ίσως και) δαιδαλώδες σκεπτικό. Αυτό που αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά της Χάρτας λειτουργίας της ομάδας του. Είναι ο σκελετός που καρφώνεται στα θεμέλια και θα στηρίξει το υπόλοιπο οικοδόμημα.
Οχι μόνο τις τελευταίες ημέρες, αλλά πολύ συχνά την τελευταία δεκαετία, όλοι μας, έχουμε συμμετάσχει σε debates καφενειακά, ή σε πιο επίσημα panels, μιλώντας κι ανταλλάσσοντας απόψεις για τον τρόπο σχεδιασμού μίας ομάδας. Για την πληρότητα ενός ρόστερ, για τις ελλείψεις του, για ολοκληρωμένα σύνολα, για κακοστημένες δομές, για παίκτες που λείπουν από τη δωδεκάδα, για υπερφόρτωση θέσεων, για αγωνιστικά χαρακτηριστικά που απουσιάζουν ή εμφανίζονται σε υπερθετικό βαθμό...
Εχουμε όμως, αναλογιστεί ποτέ, τι ακριβώς μπορεί να κρύβει ένας προπονητής στο μυαλό του, όταν αναλαμβάνει μία ομάδα; Ποιες μπορεί να είναι οι σκέψεις του για την κάλυψη των 12 θέσεων του αγωνιστικού ρόστερ; Πως τις κατανέμει ανά θέση; Το πρώτο HoopsRoots έρχεται να δώσει, όσο αυτό είναι εφικτό, τις απαντήσεις σε ένα ζήτημα που έχει μεγάλη πολυπλοκότητα.
Για να κάνουμε πιο άμεση την ανάλυση, θα υποθέσουμε ότι ένας προπονητής, αναλαμβάνοντας μία ομάδα, δεν έχει ούτε ένα συμβόλαιο στη διάθεσή του και πρέπει να καλύψει όλες, και τις 14 θέσεις του ενεργού ρόστερ... Ενας προπονητής λοιπόν, πριν πάρει στα χέρια τις λίστες των ατζέντηδων, λαμβάνει υπόψιν του κάποια πολύ βασικά ζητήματα που αφορούν στο περιβάλλον της εργασίας του, τα δεδομένα της χώρας που εργάζεται και κυρίως της τάσης που επικρατεί στο μπάσκετ ανά εποχή.
Πρόκειται αναλυτκά για:
- Τη φιλοσοφία του (Είναι κόουτς που του αρέσει το physical παιχνίδι, το rub n’ gun, το σκεπτόμενο μπάσκετ των miss match, ή ένα κράμα όλων ανωτέρω φιλοσοφιών;)
- Τους κανονισμούς και τον αριθμός των ξένων - γηγενών που έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει στη χώρα που εργάζεται
- Το μπάτζετ
- Τις δυνατότητες της αγοράς να καλύψει τις ανάγκες του
- Την τάση της εποχής, που στους προπονητές υψηλού επιπέδου, δίνει το πλαίσιο στο οποίο θα πρέπει να κουμπώσουν τη δική τους φιλοσοφία...
- Tην ισχυ του αντιπ
{Υπάρχουν βέβαια και οι προπονητές, των οποίων οι επιλογές διαμορφώνουν την τάση, ή εναντιώνονται σε αυτές με κορυφαίο του είδους στην Ευρώπη, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αλλά αυτός χρίσει εξειδικευμένης μελέτης}
Προκειμένου να περιορίσουμε τη γενικότητα της συζήτησης μας, είναι σκόπιμο να περιγράψουμε το πλαίσιο της σημερινής μπασκετικής πραγματικότητας, των τάσεων που επικρατούν, των αναγκών που διαμορφώνονται λόγω της εξέλιξης του αθλήματος, λαμβάνοντας ως παράδειγμα μία ομάδα που πρέπει να αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα και στην Ευρωλίγκα.
Σημείωση: ΔΕΝ είναι απαραίτητο ότι οι προπονητές οφείλουν να συγχρονιστούν με την τάση... Σίγουρα όμως την λαμβάνουν υπόψιν τους... (Ακόμα και ο μεγάλος Ζοτς)
Το μπάσκετ του 2016 και μετά το παράδειγμα της Μακάμπι και της Ρεάλ που τρόπον τινά έθεσαν τον τόνο μίας διαφορετικής (της προηγούμενης) εποχής, απαιτεί:
- Αθλητικότητα σε όλες τις θέσεις (ει δυνατόν)
- Εξαιρετικούς σουτέρ στην περιφέρεια διότι σε μια περίοδο που κυριαρχεί η αθλητικότητα, οι ομάδες επιλέγουν την τακτική της προστασίας του ζωγραφιστού για να κλείσουν τους χώρους στους σούπερ εκρηκτικούς γκαρντ, επιτρέποντας πολλά μακρινά σουτ.
- Stretch 4άρι
- Παίκτες με ικανότητα στη δημιουργία, που σημαίνει ισχυρό drive, ή πολύ καλό post up παιχνίδι...
- Επιθετικό ριμπάουντ
- Σέντερ με δυνατά πόδια και γερό κορμό που θα επιτρέπει ταχύτατα roll μετά το pick (αν ο προπονητής είναι θιασώτης του pick n’ roll)
- Σπουδαίους γηγενείς παίκτες, που αφενός διαχρονικά αποτελούν (στην Ευρώπη) την σπονδυλική στήλη του συνόλου και στα εγχώρια πρωταθλήματα ιδιαίτερα είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά.
- Ηλικιακό δεδομένο: Μία ομάδα που έχει στόχους διάκρισης, δεν είναι σωστό να απαρτίζεται πλειοψηφικά από νεαρούς (άρα φρέσκους), ή γηραιότερους (άρα πιο έμπειρους) παίκτες. Η χρυσή ισορροπία είναι θησαυρός!
- Τουλάχιστον τρεις παίκτες της πεντάδας να έχουν έφεση στο σκοράρισμα. Οτιδήποτε άλλο κρίνεται και ως προβληματικό, έως άκρως προβληματικό.
Συνήθως, οι προπονητές επιθυμούν να έχουν ρόστερ 14 παικτών με ενεργό rotation 10 παικτών. Οι υπόλοιπες δύο θέσεις που συμπληρώνουν τη δωδεκάδα είναι σκόπιμο να καλύπτονται από νεαρά ταλαντούχα παιδιά, που έχουν ανάγκη να βρίσκονται εντός 12άδας για να μυρίζουν την οσμή του κινδύνου, του θριάμβου, της αποτυχίας, της συμμετοχής, ώστε όταν έρθει η δική τους στιγμή να είναι πιο έτοιμοι. Το ίδιο ισχύει και για τους δύο παίκτες που συμπληρώνουν την 14άδα βοηθώντας κατά βάση στην προπόνηση και αντικαθιστούν τους τραυματίες.
Στο σωστό, μακρυπόθεσμο και όχι προσωρινό σχεδιασμό, οι δύο νέοι που ντύνονται στους αγώνες, δεν είναι διακοσμητικοί! Παίζουν! Οταν οι περιστάσεις το ευνοούν και σε ακίνδυνα σημεία, ακόμα και πιο δύσκολων αγώνων.
{Αν φυσικά αποδεικνύουν στην προπόνηση ότι αξίζουν να διατηρήσουν το δικαίωμα στην ευκαιρία τους)
Ο ΚΟΟΥΤΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ
Το εικονικό παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσουμε αφορά σε κάποιον προπονητή που υπηρετεί αρχές, οι οποίες παντρεύονται πιο εύκολα με τις σημερινές απαιτήσεις του μπάσκετ...
Ο εικονικός κόουτς στυλώνει τη φιλοσοφία του στους εξής τομείς:
- Πολύ καλή άμυνα
- Ταχύτητα στην ανάπτυξη, αλλά και στο πέντε εναντίον πέντε
- Εξαιρετική εκτέλεση του transition game
Ως εκ τούτου, η κατανομή του υλικού του, του ενεργού ρόστερ που θα έχει διάθεσή του, γίνεται ως εξής ανά θέση:
Γκαρντ: 5 παίκτες μίνιμουμ
Φόργουορντς: 4 παίκτες (στο σύγχρονο μπάσκετ του small ball, είναι απολύτως συνηθισμένο οι παίκτες του 3 και του 4 να έχουν κοινά χαρακτηριστικά και εναλλαγή θέσεων)
Σέντερ: 2 παίκτες + έναν που θα μπορεί να μοιραστεί στο «4» και στο «5»
POSITION BY POSITION
1) ΓΚΑΡΝΤΣ
Είναι οι παίκτες που κρατούν στα χέρια τους την εξέλιξη του ματς, διότι στατιστικά έχουν την μπάλα στην κατοχή τους περισσότερο από κάθε άλλον της πεντάδας... Ο 5ος γκαρντ μίας ομάδας μπορεί να είναι ένας από τους νεαρούς, ο 11ος ή ο 12ος παίκτης της.
- Αριστοι χειριστές της μπάλας
- Αν είναι δυνατόν και οι πέντε να έχουν δολοφονικό σουτ
- Αθλητικότητα, έκρηξη, ταχύτητα
- Πάσα
- Αντίληψη
- Μέγεθος! Να υπάρχει έστω ένας ψηλός γκαρντ, που θα έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε άμυνες με αλλαγές, να έχει ικανότητα στο post up παιχνίδι και φυσικά να πασάρει με μεγαλύτερη ευκολία λόγω ύψους.
- Φυσικά, είναι αδύνατον μία ομάδα να εξασφαλίσει ρόστερ που θα πληροί τις προϋποθέσεις του ιδανικού...
- Αρα, το πιθανότερο είναι ο εικονικός προπονητής μας να οδηγηθεί στην επιλογή παικτών με διακριτές ικανότητες και ισχυρές αδυναμίες. Και κάπως έτσι φτάνουμε στη δημιουργία των περίφημων διδύμων.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΔΥΜΟ
Δίδυμο είναι η διαδικασία κατά την οποία ο προπονητής αντιλαμβάνεται από την προετοιμασία της ομάδας του κιόλας, ότι πρέπει να συνταιριάξει ικανότητες παικτών στις θέσεις 1-2 και στο 4-5. Αν υποθέσουμε, ότι η περιφερειακή γραμμή της ομάδας μας έχει αδυναμίες, σχηματίζονται δίδυμα με βάση τις ξεχωριστές ικανότητες των παικτών. Αυτό που προσπαθεί ο κόουτς να αποφύγει με σχεδόν απαγορευτικό ρυθμό είναι:
- Να χρησιμοποιήσει δύο γκαρντ που δεν μπορούν να σουτάρουν... Τουλάχιστον ο ένας από τους δύο πρέπει να έχει σημαντική ικανότητα στο μακρινό σουτ και ο άλλος να είναι εξαιρετικός driver, άρα δημιουργός…
- Να χρησιμοποιεί δύο εξαιρετικούς σουτέρ, οι οποίοι είναι μη αθλητικοί και αργοί. Σε αυτήν την περίπτωση θα προσβληθεί η δημιουργία της ομάδας, που δε σώζεται εύκολα, ούτε αν ο σέντερ ξέρει να γεννά φάσεις από το low post.
- Να είναι και οι δύο ρολίστες! Σίγουρα ο ένας από τους δύο γκαρντ, πρέπει να έχει έφεση στο σκοράρισμα.
Επί παραδείγματι… Στον Ολυμπιακό, ο Βαγγέλης Μάντζαρης διακρινόταν περισσότερο έχοντας δίπλα του τον Βασιλη Σπανούλη και όχι τον Ντάνιελ Χάκετ. Αυτός άλλωστε, ήταν κι ένας από τους λόγους που τελικά ο Κώστας Σλούκας αποφάσισε να φύγει από τον Ολυμπιακό. Ο Σλούκας, σχεδόν πάντα, ερχόταν από τον πάγκο για να αντικαταστήσει τον Βασίλη Σπανούλη και στις πιο σπάνιες φορές που έπαιζαν μαζί, ο Kill Bill γινόταν περισσότερο ο οργανωτικός ηγέτης της ομάδας του, αφήνοντας στον Σλούκα μεγαλύτερο δικαίωμα στη λήψη της τελικής απόφασης.
Συνήθως, οι παίκτες που καλύπτουν τις θέσεις «1» και «2» έχουν αντιθετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως, ότι δεν υπάρχουν δίδυμα με σημαντικές ομοιότητες...
Η Λοκομοτίβ Κούμπαν έχει κάνει τις μεγαλύτερες νίκες της, όταν στο παρκέ βρίσκονται ταυτόχρονα o Ντρέιπερ και ο Ντιλέινι.
(ΣΗΜ. Στο μπάσκετ δεν υπάρχουν κανόνες... Υπάρχουν μόνο βασικές αρχές, στις οποίες κάποιοι κόουτς επιμένουν εμμονικά και κάποιοι άλλοι είναι πιο ευέλικτοι)
ΘΕΣΗ «3»
Είναι η πιο άβολη θέση στο σύγχρονο μπάσκετ πια, διότι η χρησιμότητα του παίκτη που την καλύπτει μεγενθύνεται ή απομειώνεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των υπόλοιπων τεσσάρων. Μία ομάδα μπορεί να ζήσει με ευκολία αν το τριάρι της δεν είναι υψηλού επιπέδου, όχι όμως, αν τα γκαρντ είναι χαμηλής αξίας....
- Σουτ με ποσοστό άνω του 50%, διότι είναι ο παίκτης που κατά βάση της υποδεχτεί την μπάλα για να τελειώσει τη φάση και σπάνια θα γεννηθεί δημιουργία από αυτόν.
- Ταχύτητα... Σε ένα up tempo παιχνίδι, πρέπει να έχει ενέργεια στον αιφνιδιασμό και στο transition για να τελειώνει τις φάσεις κοντά στο καλάθι.
- Post up παιχνίδι: Οσους περισσότερους δημιουργούς έχει μία ομάδα, τόσο το καλύτερο. Ακόμα κι αν το τριάρι δεν είναι εκπληκτικός σουτέρ, μπορεί να σταθεί σε μία πεντάδα με «δολοφονικούς» γκαρντ, όταν θα μπορέσει να γεννήσει παιχνίδι από το low post.
- Διαρκής κίνηση μακριά από την μπάλα και διεκδίκηση του επιθετικού ριμπάουντ
- ATTITUDE... Που σημαίνει νοοτροπία. Πρέπει να αποδεχτεί το ρόλο του, που ίσως να μην είναι πρωταγωνιστικός, αλλά να εξακολουθεί να είναι πολύ σημαντικός για την ομάδα του. Θα χρειαστεί να είναι εργάτης, αμυντικός πρώτης γραμμής για να αντέξει σε περιστροφές (ιδιαίτερα από την αδύνατη πλευρά) και υπομονετικός, διότι ίσως να υπάρξουν επιθέσεις που δε θα αγγίξει τη μπάλα.
- Μέγεθος: Το ιδανικό είναι να ξεπερνάει τα δύο μέτρα
Τρία ονόματα: Ματ Λοτζέσκι, Χάρισον Μπαρνς και Αντρέ Ιγκουοντάλα...
Ο πρώτος ήταν η μεγαλύτερη απώλεια του Ολυμπιακού στη φετινή σεζόν, ακόμα μεγαλύτερη κι από αυτή του Γιανγκ, διότι χωρίς αυτόν οι ερυθρόλευκοι έχασαν την πιο ισχυρή απειλή τους έξω από τα 6.75 και οι άμυνες δεν άνοιξαν ποτέ.
Ο Μπαρνς και ο Ιγκουοντάλα είναι η επιτομή του παίκτη «3» στο σύγχρονο μπάσκετ. Αναγνωρίζουν τη θέση τους ως ρολίστες σε μία πεντάδα με σούπερ επιθετικό ταλέντο. Είναι διαρκώς σε ετοιμότητα να εκτελέσουν από μακριά όταν οι σούπερ σταρ της ομάδας τους δεν βρουν ανοιχτό πεδίο επιθετικής έκφρασης και ψάνουν το μαξιλαράκι ασφαλείας. Παίζουν εκπληκτική άμυνα, κινούνται άριστα χωρίς τη μπάλα, βοηθούν στα αμυντικά ριμπάουντ, διεκδικούν τα επιθετικά και έχουν αποδεχτεί ότι οι επαφές τους με τη μπάλα πιθανώς να είναι λιγοστές.
Απαγορεύεται να βρίσκονται στο ίδιο σχήμα γκαρντ με χαμηλή εκτελεστική ικανότητα στο σουτ και τριάρι με παρόμοια αδυναμία.
Τα τριάρια μπορούν να είναι περισσότερο αμυντικοί παίκτες που βγάζουν ενέργεια (Στρόμπερι) και λιγότερο επιθετικοί, αν δίπλα τους έχουν δύο (κι όχι ένα) γκαρντ με συνδυασμό επιθετικού ταλέντου τόσο στο drive, όσο και στο μακρινό σουτ.
ΘΕΣΗ «4»
Είναι ίσως ο σημαντικότερος παίκτης της σύγχρονης εποχής του μπάσκετ, διότι είναι ακόμα ένας δημιουργός στο παιχνίδι της ομάδας του, αλλά κυρίως ένας δεινός εκτελεστής. Ο παίκτης που θα ανοίξει την αντίπαλη άμυνα, ή θα της επιτρέψει να κλειδώσει μέσα στη ρακέτα της.. Είναι ο άνθρωπος που κρατήσει ή θα καταστρέψει τις σωστές αποστάσεις της ομάδας του. Εξάλλου από αυτή τη θέση ξεκίνησε και καθιέρωση του περίφημου small ball, όταν οι προπονητές αποφάσισαν να κατεβάσουν τα ψηλά τριάρια τους στο «4»...
- Αθλητικότητα
- Καλός χειρισμός της μπάλας, ώστε να έχει την δυνατότητα, βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ να εκμεταλλευτεί τους ανοιχτούς χώρους στο ένας εναντίον ενός.
- Σουτ
- Τεσσάρι χωρίς μακρινό σουτ άνω του του 50% δεν έχει ελπίδες για μεγάλη καριέρα και ομάδα χωρίς stretch 4, δεν δικαιούται να κάνει όνειρα για μεγάλες διακρίσεις.
Συνήθως οι προπονητές έχουν δύο καθαρά τεσσάρια (π.χ. Γκιστ- Φώτσης) αλλά συμπληρώνουν, τόσο με τον τρίτο ψηλό (που παίζει στο «4» και στο «5»), αλλά και με κάποιο από τα τριάρια (Παπαπέτρου, Παπανικολάου). Δεν είναι απαραίτητο τα δύο τεσσάρια να έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, αντίθετα είναι ευχής έργον να διαθέτουν πανομοιότυπο αγωνιστικό χαρακτήρα.
- Τα αθλητικά προσόντα προσφέρουν την δυνατότητα στο παίκτη «4» να ενισχύει την ομάδα του στα ριμπάουντ, όταν ο ψηλός έχει βγει μακριά να κυνηγήσει ένα γκαρντ.
- Το ύψος δίνει την δυνατότητα στον προπονητή να παίξει άμυνες διπλής περιστροφής, όπου μετά τον πικ εν ρολ, ο γκαρντ αλλάζει με τον σέντερ, αλλά αμέσως «πασάρει» τον παίκτη του στον «4».
ΘΕΣΗ «5»
Κυρίαρχο αμυντικό κι επιθετικό όπλο. Κάθε ομάδα οφείλει να έχει σέντερ που αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους.
- Γρήγορα πόδια για την αντιμετώπιση του pick n’ roll.
- Παντοδύναμη μέση και κορμό, ώστε να επιχειρεί το roll ταχύτατα μετά το pick.
- Post up παιχνίδι...
- Ισορροπία και αυτοέλεγχο του κορμιού, από τη στιγμή που στο μπάσκετ έχει μπει το sort roll, όπου μετά το pick ο ψηλός σταματάει στη γραμμή των ελεύθερων βολών και η δημιουργία του παιχνιδιού γίνεται από τα χέρια του ψηλού.
- Καλά χέρια για να αρπάζουν τη μπάλα αμέσως μετά την πάσα, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τους φύγει από τα χέρια.
- Αίσθηση του χώρου (χρησιμεύει για το dive μετά το pick)
Απαγορεύεται μία ομάδα να έχει στο ρόστερ της Ραντούλιτσα, Κούζμιτς, Παπαγιάννη. Ανάμεσά τους πρέπει να υπάρχει ένας Γιανγκ, ο Χάντερ, ο Λάσμε.
{Η Λαμποράλ, όπως κι άλλες ομάδες, δεν αποτελούν εξαίρεση, απλά έχουν αποφασίσει να στηρίξουν το παιχνίδι τους στην ταχύτητα και στην επίθεση και όχι στην άμυνά τους. Αυτό είναι κάτι που γίνεται όμως, συνειδητά από την αρχή της σεζόν}...
AND WHAT ABOUT …AMYNA!
Σε μία σύγχρονη ομάδα μπάσκετ υψηλών στόχων, οι αμυντικές απαιτήσεις δεν γνωρίζουν εκπτώσεις. Κάθε προπονητής θέλει να διαθέτει πιεστικά γκαρντ και ψηλούς με γρήγορα πόδια... Οταν αυτό δε συμβαίνει, στον πόλεμο μπαίνουν τα τρικ...
Τρικ πάντως δεν είναι η έκταση των χεριών και από τους πέντε παίκτης στη διάρκεια των αμυντικών καθηκόντων τους. Το οπτικό πεδίο μειώνεται, ο ζωτικός χώρος για passing game στενεύει, τα drives δυσκολεύουν και τα λάθη γίνονται πιο εύκολα.
Πάνω απ’όλα όμως, αυτό που μετράει είναι η διάθεση. Οταν αυτή υπάρχει, τα μειονεκτήματα, πολλές φορές γίνονται και πλεονεκτήματα.
Υ.Γ. Επαναλαμβάνω ότι στο μπάσκετ δεν υπάρχουν κανόνες, παρά μόνο αρχές. Ανέφερα τις πιο βασικές από αυτές, αλλά δε συνεπάγεται πως όλοι οι προπονητές τις ακολουθούν πιστά. Κάθε κόουτς, πέραν της φιλοσοφίας, έχει τη δική του προσέγγιση, τόσο στο χτίσιμο της ομάδας του, όσο και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ξεχωρίζει, διότι πολύ σύντομα στην καριέρα του αποφάσισε να γίνει ένας streetball κόουτς, που στο βωμό του αποτελέσματος θα μπορούσε να δοκιμάσει τα πάντα. Ακόμα και τα πιο αντισυμβατικά σχήματα. Διότι το ένστικτό του ήταν πιο ισχυρό από τους «κανόνες».
Αν κάνετε κέφι για ανταλλαγή απόψεων τα λέμε κι από εδώ... <a href="https://twitter.com/Imp_Is_No" class="twitter-follow-button" data-show-count="false">Follow @Imp_Is_No</a>
<script>!function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0],p=/^http:/.test(d.location)?'http':'https';if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=p+'://platform.twitter.com/widgets.js';fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document, 'script', 'twitter-wjs');</script>