«You are on fire my man», θα μου έλεγε ο νονός Βαγγέλης. Γιατί όπως ξέρετε φίλοι μου, γνωρίζω κι από μπάσκετ. Αναγνωρίζω τί σημαίνει επιτυχία, τί θα πει στόχος. Ο Τζέισι Κάρολ παίζοντας τόσα χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης, ιδέα δεν έχει. Φάνηκε κι απ’ τις δηλώσεις του. Ξεσηκώνοντας την πιο μπασκετική γωνιά της Ευρώπης. Για να μην πω του πλανήτη. Που κάποτε μπορεί να ζητούσαν οφσάιντ στους αιφνιδιασμούς αλλά από τότε που ανέλαβε ο Γιώργης ο σκακιστής ζητούν instant replay στα σουτ του Γιουλ για να τα επαναλάβει αν είναι μάγκας και δεν τα έβαλε κατά λάθος.
Πρώτα απ’ όλα, ποιος είσαι εσύ ρε Κάρολ που θα βγεις να πεις ποια λάβαρα θα κοσμήσουν την οροφή του ΣΕΦ; Η Τσιλιγκίρη είσαι; Όταν βρέχει και μπάζει νερό, τότε τα λάβαρα είναι μουσαμάδες να μην περνά η βροχή. Το αναφέρω ως παράπονο γιατί το κακό κράτος ακόμη δεν έχει πληρώσει για να φτιάξει την οροφή του κλειστού που θα πάρει ο Θρύλος. Η Χριστίνα μας, κάνει διπλή δουλειά: Και κοσμεί λάβαρα χαμένων τελικών που δείχνουν που έφτασε η Θρυλάρα, και κρατάει ομπρέλα για τους παίκτες. Αμ πως.
Θα εκνευριστώ αν ακόμη δεν έχετε πάρει χαμπάρι τη δήλωση του Αμερικανού Κικίλια πως όταν ρώτησε τη Ρεάλ Μαδρίτης γιατί δεν δημιουργεί λάβαρα όπως ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ με τις συμμετοχές σε τελικούς και F4, οι παλιοχαρακτήρες οι Ισπανοί τον ενημέρωσαν πως αυτοί βάζουν μόνο για νίκες και κατακτήσεις.
Πρώτα απ’ όλα, ποιοι είστε εκεί στη Μαδρίτη να στέλνετε τέτοια μηνύματα στα παιδιά; Εσείς και οι Αμερικανοί με τα «ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος είναι τίποτα» καταστρέψατε τον αθλητισμό. Μην το πάω εκεί όμως θα πλατιάσω. Ας μείνω στον Τζέισι.
Δε σου αρκούσε βρε παλικάρι μου ένα τηλέφωνο στους Αφους που έχουν στην ιδιοκτησία τους τον Ολυμπιακό; Να σου πουν αυτοί τη μόνη αλήθεια. Ενδιάμεσα θα ακούσεις και κάνα «until the end», μη δώσεις σημασία. Αυτό που μετρά είναι η ανάλυση του γιατί ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα της 10ετίας. Παλιότερα είχαν πει πως είναι η καλύτερη ομάδα της 7ετίας. Όσο περνούν τα χρόνια αυξάνει και η χρονική… καλυτερότητα του Θρύλου.
Το ελαφρυντικό που σου δίνω φίλε Κάρολ, είναι το μπασκετικό περιβάλλον που γνώρισες. Πραγματική δυστυχία στη Μαδρίτη. Πας στο μουσείο της Ρεάλ και βλέπεις να έχουν μόνο τα τρόπαια. Σοκαριστικό το λιγότερο. Από τα τελευταία, έχουν για παράδειγμα του 1995 που το πήραν με τον Ολυμπιακό, του 2015 που το πήραν με τον Ολυμπιακό, το 2023 που το σήκωσαν ξανά με τον Ολυμπιακό. Α ρε Θρύλε, μέχρι και στο μουσείο της Ρεάλ περισσότερες αναφορές έχεις εσύ παρά η ίδια η Ρεάλ. Ρόμπες μαδριλένικες.
Πώς εξηγείται λοιπόν, κάπου που πάμε και οι δύο, να μην πρέπει να το διαφημίζουμε ως επιτυχία; Επειδή ένα ματς κρίνει έναν τίτλο, εμένα δε μου λέει κάτι. Και ευτυχώς δεν λέει και στον Ολυμπιακό, γι’ αυτό δοξάζει και γιορτάζει τις ήττες.
Βρε ζωντόβολα πότε θα καταλάβετε πως η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή; Για να μιλάω και με εικόνες αντί να γράφω χίλιες λέξεις, ο Μουστάφα Φαλέγινε γνωστός μπασκετικά απ’ τα κατορθώματά του ή από τη συγκεκριμένη εικόνα στο μουσείο της Ρεάλ Μαδρίτης; Δείτε για να αντιληφθείτε:
Τρελάθηκα πραγματικά. Αφού σε κάποια φάση νόμιζα πως μιλάει ο Κουβόπουλος. Ξέρετε αυτός που τον έβαλε στη θέση του ο Μπαρτζώκας γιατί δεν είχε πάει στην αίθουσα Τύπου μετά από κάποιες ήττες αλλά πήγαινε στα αποδυτήρια. Ενώ αποδεδειγμένα απ’ την οροφή, οι ήττες δεν ενοχλούν τον Θρύλο. Είναι η χαρά της διαδρομής που έχει σημασία. Ο κόουτς σκακιστής ήθελε απλά να ρωτήσει τον δημοσιογράφο, αν είχε καλό δρόμο μέχρι την αίθουσα Τύπου. Για αυτό μετράει. Όχι ο προορισμός, η διαδρομή. Εσείς τον παρεξηγήσατε αμέσως δολοφονώντας έναν χαρακτήρα που είναι αποδεκτός με συνθήματα σε όλα τα γήπεδα της χώρας. Περιστέρι, Παλέ, Παλατάκι, Λιόσια, ΟΑΚΑ.
Έχω μπλέξει πολλά, είναι ευκαιρία όμως. Τα λεγόμενα του Κάρολ είναι μάθημα που δίνει δωρεάν ο Θρύλος στην κοινωνία για το πώς πρέπει να βλέπει τον αθλητισμό. Ευτυχώς ξυπνάνε πολλοί. Έχω ακούσει και δημοσιογράφους να μιλάνε ανοιχτά για τη μεγαλύτερη αξία του να πας στο Final-4 παρά να το πάρεις. Με συγκινεί η αλήθεια, γιατί έχω γνωρίσει το ψέμα τόσων A.Ρ.Δ. επί σειρά ετών που θεωρούσαν losers όσων χάνουν τελικούς. Ψυχάρα Αϊτο Ρενέσες, δικαιώθηκες έστω κι αργά…
Το ταξίδι μετράει κύριοι, όχι ο προορισμός. Μην είστε ρηχοί στις αντιλήψεις σας, μην βλέπετε επιτυχία μόνο την κατάκτηση. Ο Ολυμπιακός δείχνει τον δρόμο. Το σωματείο που ακομπλεξάριστα έκανε ύμνο του μια νίκη σε φιλικό απέναντι στη Σάντος του Πελέ. Πώς λοιπόν να μη θεωρήσει τεράστια επιτυχία τη συμμετοχή σε τελικό οποιασδήποτε διοργάνωσης;
Till the end mister Carol. Να το μεταφέρεις και στη Ρεάλ Μαδρίτης που ξαφνικά νομίζουν πως κάτι είναι επειδή έχουν πάρει κάποια κατσαρόλια νικώντας σε τελικούς. Till the end. Αν δεν υπήρχαν οι πυγμάχοι που έτρωγαν τα νοκ άουτ πως θα γινόταν θρύλος ο Μοχάμεντ Άλι;
