Η ήττα του Παναθηναϊκού Aktor από τον Άρη, ήταν η εξαίρεση του κανόνα. Μια εξαίρεση που μέχρι κι ο Εργκίν Αταμάν παραδέχτηκε πως ήρθε επειδή η ομάδα θεωρούσε πως απλά δεν θα χάσει από κανέναν. Στο εκτός έδρας με την ΑΕΚ, οι «πράσινοι» εκ των πραγμάτων ήταν φαβορί. Απλά αυτή τη φορά δεν είχαν το κεφάλι ψηλά. Κοίταξαν στα μάτια την αντίπαλο και... εξαφανίστηκαν πριν καταλάβει η Ένωση τι έγινε.
Η ίδια η πορεία της σεζόν, τα καλά και τα άσχημα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, μας δείχνουν πως αυτή η ομάδα πλέον κινδυνεύει εντός συνόρων μόνο αν πάρει αψήφιστα κάποια αναμέτρηση. Θεωρώντας πως θα αφήσει τις φανέλες μόνες τους στο παρκέ και εκείνες θα νικήσουν εύκολα ή δύσκολα.
Η ήττα από τον Άρη θα μπορούσε να είχε έρθει στο Περιστέρι όπου οι «πράσινοι» βρέθηκαν στο -19. Στο εντός έδρας με την ΑΕΚ όπου η Ένωση προηγήθηκε με 15. Έγινε τελικά με τον Άρη επειδή το ματς άρχισε και το «τριφύλλι» πριν καταλάβει τι έγινε ήταν ήδη στο -19. Με τη… φωτιά έπαιξε στο ΟΑΚΑ και με τον ΠΑΟΚ και με το Περιστέρι. Πλην ενός, τα πήρε όλα τα ματς λόγω της ποιότητας, των λύσεων και της ικανότητας.
Ασφαλώς αυτά πρέπει να έχεις την προσοχή και την διάθεση να τα εκμεταλλευτείς. Όσο παίζεις με τη... φωτιά, κάποια στιγμή θα καείς. Ειδικά για μια ομάδα επιπέδου φετινού Παναθηναϊκού, μοιάζει σπάνιο το «κάψιμο». Αλλά θα πονέσει και περισσότερο αν γίνει. Γιατί καθαρά και μόνο θα οφείλεται στην απροσεξία και την έλλειψη σοβαρής αντιμετώπισης του όποιου ματς.
Στο εκτός έδρας με την ΑΕΚ όπου οι «πράσινοι» έρχονταν από ήττα με τον Άρη στο πρωτάθλημα, η νίκη ήρθε με 20 πόντους παίζοντας και χαλαρά από ένα σημείο και μετά. Αν κρατούσε το... πόδι στο γκάζι, πήγαινε για 30. Η σταθερότητα και το κίνητρο, είναι βασικά ζητούμενα. Διότι με αυτά, ποιος θα μπορέσει να σταματήσει τον Παναθηναϊκό εντός συνόρων ειδικά;
Απ’ την άλλη η μύτη δεν μπορεί να είναι ψηλά, για τον απλούστατο λόγο πως η φανέλα είναι βαριά, αλλά όχι και η τροπαιοθήκη τα τελευταία δυο χρόνια που για άλλη ομάδα είναι πολύ λίγα αλλά για τον Παναθηναϊκό... πολλά. Άρα η συγκεκριμένη ομάδα που μπαίνει στο παρκέ, με τους παικταράδες, τον εξαιρετικό προπονητή, ακόμη δεν σήκωσε κάποιο τρόπαιο. Γι’ αυτό και η έλλειψη «δίψας» σε οποιοδήποτε ματς, είναι απλά αδικαιολόγητη. Ειδικά όταν αυτό είναι το μόνο στοιχείο ικανό να... φρενάρει το «τριφύλλι».
Πολύ περισσότερο τώρα. Επειδή έχει «δέσει» σε ικανοποιητικό βαθμό η ομάδα, υπάρχουν ρόλοι, ο καθένας συμβιβάστηκε με αυτόν και το ατομικό ταλέντο κάνει τα πάντα ευκολότερα. Φυσικά ο Παναθηναϊκός σε καμία περίπτωση δεν έχει πλησιάσει έστω στο 100% των δυνατοτήτων του.
Ο ένας λόγος είναι τα αγωνιστικά προβλήματα, όμως πέραν αυτών υπάρχει και η διαχείριση. Στην Ελλάδα οι παικταράδες που διαθέτει το «τριφύλλι», σε συνδυασμό με το άκρως αξιόπιστο second unit, «σβηστά» μπορούν να πάρουν ματς όπως αυτό με την ΑΕΚ. Δηλαδή όχι το ευκολότερο στο πρόγραμμα.
Ο Μωραΐτης θα έπαιζε βασικός με άνεση σε ομάδες όπως η ΑΕΚ ή ο Άρης. Στον Παναθηναϊκό παίζει πεντάλεπτα. Παράλληλα μέσω των εγχώριων αγώνων, σωστά είχε πει κι ο Αταμάν πως θα δει καλύτερα τους παίκτες του, για να τους δώσει τις σωστές ευκαιρίες στην Euroleague. Εκεί όπου αποδείχτηκε πως δεν περισσεύει κανείς, με τους τραυματισμούς και την κόπωση των ασταμάτητων κρίσιμων αγώνων.
Κορυφαίο παράδειγμα ο Καλαϊτζάκης. Βρήκε ρόλο μέσω των ελληνικών αγώνων, πήρε τα λεπτά στην Euroleague και πλέον έχει γίνει παράγοντας που κρίνει πράγματα. Το είδαμε όχι μόνο με την ΑΕΚ, αλλά και με την Φενέρ μεσοβδόμαδα. Σκεφτείτε απλά πως ακόμη... ψάχνονται παίκτες όπως ο Χουάντσο ή ο Βιλντόζα, με τα ελληνικά ματς να προσφέρονται για να πάρουν ψυχολογία. Ειδικά τέτοιου επιπέδου παίκτες που κάνουν τη διαφορά και δεν είναι απλά για μικρούς ρόλους.
Υπάρχει και ο Κώστας Αντετοκούνμπο, με αναβαθμισμένο ρόλο καθώς ανέβηκε στο rotation όντας η δεύτερη λύση στους ψηλούς. Τα λεπτά τα δικαιούται αγωνιστικά και όχι απλά για να ξεκουράζει τον Λεσόρ. Κάτι που έρχεται ως επιπλέον κέρδος φυσικά.
Ως ομάδα ο Παναθηναϊκός «κουμπώνει» ολοένα και καλύτερα. Η χημεία αυξάνεται διαρκώς και αναμένεται και η επιστροφή του Σλούκα που θα ανεβάσει σημαντικά τις επιθετικές δυνατότητες της ομάδας. Αυτό το «πακέτο», αν συνδυαστεί με σωστή διαχείριση που θα δώσει ρόλους και αυτοπεποίθηση σε όλους, αλλά και σοβαρότητα χωρίς αίσθημα ανωτερότητας πριν αυτό αποδειχθεί στο παρκέ του εκάστοτε αγώνα, τότε πραγματικά ο Παναθηναϊκός θα πάρει το πρωτάθλημα και στην Euroleague θα μας κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας ακόμη περισσότερο.
