Μετά τις δύο συνεχόμενες ήττες του Ολυμπιακού από Βαλένθια και Βίρτους Μπολόνια δεν έβαλαν πλερέζες στο ΣΕΦ, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπήρχε προβληματισμός. Υπήρχε προβληματισμός γιατί το πρόσημο στις νίκες-ήττες ήταν αρνητικό, υπήρχε προβληματισμός γιατί οι εμφανίσεις μόνο οι καλύτερες δυνατές δεν ήταν, υπήρχε προβληματισμός, γιατί στη Μπολόνια χάθηκε ένα ματς, που έτσι όπως εξελίχθηκε δεν έπρεπε να χαθεί. Για το παιχνίδι με την Βαλένθια δεν μπορεί να γίνει ο παραμικρός λόγος, γιατί εκείνη την ημέρα ο Ολυμπιακός έπαιξε οτιδήποτε άλλο, εκτός από μπάσκετ.
Το καλό για τους «ερυθρόλευκους» στη προκειμένη περίπτωση είναι ότι ακολουθούσαν δύο πολύ βατά παιχνίδια, έστω και εκτός έδρας: με την Αλμπα, δηλαδή, και την Βιλερμπάν, με τις δύο χειρότερες ομάδες της διοργάνωσης, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Οσο καλός και να μην ήταν (και είναι) ο Ολυμπιακός, δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερα μεγάλη προσπάθεια για να πάρει τις δύο αυτές νίκες. Η αλήθεια είναι ότι με την Αλμπα για περίπου ένα ημίχρονο έβαλε τα χέρια του στα μάτια του για να τα βγάλει. Μετά, όμως, από ένα σημείο συνήλθε και αποκατέστησε την τάξη. Με την Βιλερμπάν δεν ίδρωσε και ιδιαίτερα, το ματς αυτό δεν είχε περιπέτεια.
Και κάπως έτσι, λοιπόν, με τις δύο αυτές νίκες το χλωμό πρόσωπο των «ερυθρόλευκων» ροδοκοκκίνισε. Αλλά χρειαζόταν και συνέχεια. Πάλι το πρόγραμμα ευνοούσε καθώς είχαν όχι δύο εύκολα παιχνίδια αλλά τα είχαν στην έδρα τους: με την Αρμάνι και με τη Μονακό. Δύο ακόμη νίκες για την ομάδα του Μπαρτζώκα θα ήταν ό, τι το καλύτερο. Λουκούμι, που λέμε.
Ο χρόνος περνάει, κυλάει σα νεράκι, τα ματς έγιναν και ο Ολυμπιακός πλέον μπορεί να βλέπει το μέλλον πολύ πιο αισιόδοξα.
Με την Αρμάνι δεν ήθελε και πολύ να αυτοκτονήσει, αλλά στο τέλος ο Ουίλιαμς-Γκος με τον Φαλ έβγαλαν το φίδι από την τρύπα.Πριν από λίγο, όμως, ήταν ένα διαφορετικού τύπου ματς υπό την έννοια ότι ήταν απέναντι στη Μονακό, κόντρα σε ομάδα φάιναλ-φορ. Ο Ολυμπιακός έκανε υπέρβαση για να τα καταφέρει, για να λυγίσει την αθλητικότητα των Μονεγάσκων, για να καλύψει το μειονέκτημά του στα ριμπάουντ και τέλος για να μην την πάθει από έναν παίκτη, που στα προηγούμενα ματς της Ευρωλίγκας ήταν ένας, που απλά ερχόταν από τα βάθη του πάγκου: τον Μαμ Τζαϊτέ. Δεν ξέρουμε αν τον υπολόγιζαν ή δεν υπολόγιζαν στα πλάνα τους οι Πειραιώτες, το θέμα είναι ότι ο πρώην σέντερ της Βίρτους Μπολόνια δεν ήθελε και πολύ να τους κάνει τη ζημιά. Ο Γάλλος έκανε ένα ώριμο παιχνίδι και σίγουρα το καλύτερό του φετινό από την στιγμή, που είχε 14 πόντους, ενώ σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια είχε σημειώσει συνολικά 18 πόντους.
Εν τέλει, όμως, ο Τζαϊτέ δεν πλήγωσε τους νταμπλούχους. Οι τελευταίοι δεν πληγώθηκαν γενικώς από όλα όσα αναφέραμε. Ούτε από το γεγονός ότι στην μεγαλύτερη διάρκεια του ματς η Μονακό ήταν εκείνη, που είχε το πάνω χέρι. Και δεν την πάτησε ο Ολυμπιακός γιατί είναι γερό το σκαρί του. Είναι πολύ ισχυρές οι βάσεις του, τόσο ισχυρές, ώστε να κερδίζονται τέτοια ματς, έστω και αν -γενικώς- δεν παίζει καλά. ‘Η εν πάσει περιπτώσει δεν παίζει τόσο καλά, όσο θα περίμεναν οι ίδιοι του οι άνθρωποι.
Και όπως με την Αρμάνι έτσι και χθες βρήκε αυτό, που του έλειψε σε άλλα ματς: τον άνθρωπο, που θα πάρει το κρίσιμο σουτ και θα το βάλει. Με τους Ιταλούς ο Γουίλιαμς-Γκος ήταν εκείνος, που είχε πετύχει το μεγάλο τρίποντο. Χθες ήταν η σειρά του ΜακΚίσικ να δώσει την χαριστική βολή στους αντιπάλους του. Και να χαρίσει έτσι στον Ολυμπιακό την τέταρτή του συνεχόμενη νίκη, που είναι ένα βήμα για την είσοδο στην οκτάδα και ένα καλό έναυσμα για κάτι ακόμη παραπάνω: το πλεονέκτημα της έδρας δηλαδή.
Ναι, συμφωνούμε, ο Ολυμπιακός δεν είναι τόσο θελκτικός όσο πέρυσι και πρόπερσι. Τίποτα, όμως, δεν μένει το ίδιο όχι στον αθλητισμό, στη ζωή γενικότερα. Τα πάντα αλλάζουν, κάποια πράγματα μάλιστα και με τεράστια ταχύτητα, και αυτό, που απαιτείται είναι η πιο άμεση προσαρμογή.
Το γράψαμε και προχθές: από τον Ολυμπιακό περιμένουμε να παίξει καλύτερα. Δεν ξέρουμε, όμως, αν μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα από ό, τι παίζει. Το παρκέ θα μας δώσει, όπως πάντα τις απαντήσεις.
Αυτό, όμως, που πρέπει να κρατάει ο κόσμος της ομάδας του Πειραιά είναι και το βασικότερο: ότι το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού λειτουργεί έτσι όπως πρέπει να λειτουργεί. Το αποτέλεσμα δεν αγοράζεται. Και δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα. Γιατί έτσι είναι ο αθλητισμός, έτσι είναι η ζωή, παίζουν και οι άλλοι.
Λειτουργείς σωστά; Αυτό μετράει. Όλα τα άλλα έρχονται μετά έστω και αν μιλάμε για ένα κολοσσιαίο σύλλογο, όπως είναι ο Ολυμπιακός, που τρέφεται με τίτλους και με τίποτα άλλο. Είπαμε όμως: παίζουν και οι άλλοι. Και οι άλλοι κάποιες φορές μπορεί να είναι πιο ικανοί, ίσως και πιο τυχεροί.
