Η αλήθεια, που δεν αμφισβητείται από κανέναν, είναι ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται μακριά από τον καλό του εαυτό. ‘Η αν προτιμάτε βρίσκεται μακριά από αυτό, που οι άνθρωποί του πιστεύουν ότι μπορεί να φτάσει. Δεν χρειάζεται άλλωστε να ξέρεις και πολύ μπάσκετ για να το διαπιστώσεις. Αν απλά παρακολουθείς την μπασκετική πραγματικότητα, γνωρίζεις άριστα ότι οι Πειραιώτες δεν παίζουν ιδιαίτερα καλά.
Σκεφτείτε, όμως, πόσο δυνατός οργανισμός είναι, πόσο μεγάλη υποδομή έχουν, που ναι δεν παίζουν ιδιαίτερα καλά, την ίδια ώρα, όμως, είναι μέσα στη πρώτη εξάδα με ρεκόρ 10-8. Εχοντας χάσει ματς, που δεν χάνονται όπως με την Βίρτους και με την Μπασκόνια, έχοντας τραυματισμούς στο ξεκίνημα της σεζόν και έχοντας μπει σε μία νέα, δύσκολη διαδικασία από την στιγμή, που έφυγαν ο Σλούκας με τον Βεζένκοφ και την ίδια ώρα προστέθηκαν παίκτες μεσούσης της σεζόν. Κάτι, που τα δύο προηγούμενα χρόνια δεν έκαναν οι Πειραιώτες, πόσω μάλλον έχοντας προσθέσει φέτος όχι έναν αλλά δύο παίκτες, αφότου ξεκίνησε η χρονιά: τον Πετρούσεφ και τον Μήτρου-Λονγκ. Τον Μπραζντέικις δεν τον βάζουμε στην εξίσωση γιατί ήταν προγραμματισμένη η απόκτησή του. Όχι ακριβώς του ίδιου, αλλά ενός ακόμη περιφερειακού. Είτε λεγόταν Μπραζντέικις, είτε Ναν, είτε Τέρενς Ντέιβις, είτε Μάικ Τζέιμς, είτε όπως λεγόταν.
Σκεφτείτε, λοιπόν, να έπαιζε και καλά ο Ολυμπιακός που μπορεί να βρισκόταν. Εδώ, όμως, είναι το ερώτημα, που ταλανίζει πολλούς: αυτό το αγωνιστικό σχήμα των Πειραιωτών μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα; Καλύτερα μπορεί να παίξει, έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε εμείς, αλλά πολύ καλύτερα; Είναι κάτι, που δεν μπορεί να απαντηθεί, τουλάχιστον από μας, αν και οι άνθρωποι των νταμπλούχων λένε συχνά πυκνά ότι μέχρι το τέλος Γενάρη η ομάδα τους θα είναι πάνω, κάτω εκεί, που περιμένουν. Δεν έχουμε επομένως παρά να περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση.
Για αυτόν, που δεν χρειάζεται να περιμένουμε ούτε ένα λεπτό είναι ο Αλεκ Πίτερς. Τι να περιμένουμε; Ο άνθρωπος πάει από το καλό στο καλύτερο, αποτελώντας δίχως αμφιβολία τον κορυφαίο παίκτη του Ολυμπιακού. Πέρυσι ήταν στη σκιά του Σάσα Βεζένκοφ, φέτος, όμως, έχει βγει μπροστά και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Το τρίποντό του είναι σαν βολή, η συνέπεια του είναι αξιοζήλευτη, όποτε τον χρειαστείς, σχεδόν πάντα είναι εκεί.
Κόντρα στην Αρμάνι έκανε για μία ακόμη φορά το καθήκον του, ο Δημήτρης Ιτούδης θα τον βλέπει και δεν θα βάζει τα κλάματα, αλλά σίγουρα θα λέει πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν τον είχε στη Φενέρ. Ο Ιτούδης αυτόν ήθελε στη Φενέρ, οι Τούρκοι, όμως, του έφεραν τον παλιό γνώριμο της ομάδας, Νεμάνια Μπιέλιτσα. Έναν παίκτη με λαμπρό παρελθόν, αλλά όχι με παρόν και μέλλον. Τα αποτελέσματα της παρουσίας του Μπιέλιτσα στη Φενέρ είναι γνωστά και ξακουστά: μηδέν εις το πηλίκον.
Ο Ιτούδης βέβαια τον ήξερε άριστα τον Πίτερς γιατί τον είχε στην ΤΣΣΚΑ. Το θέμα, όμως, είναι ότι τον πήρε ο Ολυμπιακός και απολαμβάνει τους σχετικούς καρπούς, ειδικά φέτος. Θα τους απολαμβάνει και μετά το καλοκαίρι του 2024 (τότε λήγει το συμβόλαιό του); Αν τα καταφέρουν οι Πειραιώτες θα είναι μεγάλοι μάγκες, γιατί όπως καταλαβαίνει κανείς η αγοραστική αξία του παίκτη έχει ανέβει τρομερά.
Μιλάμε για έναν παίκτη, που ως τώρα στην Ευρωλίγκα έχει 15.5 πόντους ανά ματς με 62.1% στα δίποντα, 52.9% στα τρίποντα, 87.2% στις βολές, 5.4 ριμπάουντ και 1.9 ασίστ. Κανονικό κομπιούτερ ο 28χρονος Αμερικάνος. Και βάλε θα λέγαμε.
Θα είναι λοιπόν μεγάλη υπόθεση για τον Ολυμπιακό αν μπορέσει να τον ανανεώσει για 2 ή 3 χρόνια ακόμη, γιατί συν τοις άλλοις είναι και άψογος χαρακτήρας, αλλά και η ηλικία του ευνοεί. Ο Πίτερς παίζει τόσα χρόνια στην Ευρώπη (ενώ έχει παίξει και στο ΝΒΑ) και είναι μόνο 28 ετών. Εχει χιλιόμετρα μπροστά του να φάνε και οι κότες.
Πάντως, αυτό, που προέχει για τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του είναι το αυριανό παιχνίδι με τη Μονακό. Ένα παιχνίδι στη περίοδο που βρισκόμαστε ούτε σου φτιάχνει οριστικά τη ζωή, ούτε σε καταστρέφει, αλλά θα είναι πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό να πετύχει την τέταρτή του συνεχόμενη νίκη. Θα πάει ακόμη πιο ψηλά στη βαθμολογία και θα έχει κι ακόμη μεγαλύτερη ισχύ αυτό, που λέμε και στον τίτλο: που να έπαιζε και καλά δηλαδή!
