Μια από τις πιο σημαντικές μορφές της χρυσής γενιάς του ισπανικού μπάσκετ. Ένα παίκτης παλιάς σχολής που έκανε τα πάντα και τα έκανε όλα καλά. Ένας αρχηγός που πάνω από όλα έπαιζε για την ομάδα και μάτωνέ την φανέλα.
Σε συνέντευξη του στην ισπανική «Αs», μιλάει για την καριέρα του, την τέχνη του ριμπάουντ, και τον Πάου Γκασόλ.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
Για την θητεία του με τον Πάου Γκασόλ στην Εθνική Ισπανίας: «Οι αγώνες μας έχουν ξεπεράσει όλες τις προσδοκίες μας. Γνωριστήκαμε την πρώτη χρονιά σε προπόνηση της Εθνική Ισπανίας U18 και φυσικά ονειρευόμασταν σημαντικά πράγματα, αλλά όχι τόσο. Έφτασε στο ΝΒΑ και ήταν καθοριστικός εκεί. Για μένα είναι ο καλύτερος παίκτης στο μπάσκετ της FIBA. Κι εγώ με όλα όσα έχω πετύχει στην καριέρα μου στην Ευρώπη και με την Εθνική. Όταν ήμασταν 16 χρονών δεν μπορούσαμε να φανταστούμε κάτι τέτοιο».
Για την απόφαση του να μην μετακομίσει στο ΝΒΑ: «Δεν μετανιώνω για την καριέρα μου. Είναι αλήθεια ότι προέκυψε η ευκαιρία κατά καιρούς, αλλά δεν μετανιώνω καθόλου που έμεινα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Είμαι πολύ ευγνώμων στον σύλλογο για τη μεταχείριση που μου έκαναν εκείνη τη στιγμή. Ήμουν πολύ άνετα εδώ και το ενδιαφέρον όλων να συνεχίσω, από τον πρόεδρο μέχρι τους υπόλοιπους εργαζόμενους, σήμαινε ότι δεν είχα καμία αμφιβολία για τη θέση μου».
Για την ικανότητα του στο ριμπάουντ: «Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήμουν πολύ καλός σε αυτό από μικρός, υποθέτω ότι πρέπει να κουβαλάς ένα μέρος του μέσα. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι το εκπαίδευσα πολύ, πάντα. Και τελικά πρέπει να έχεις την επιθυμία, γιατί τα ριμπάουντ πολλές φορές δεν τα παίρνει το ύψος, τα παίρνει η ένταση και ο πιο βαρύς. Πρέπει να ξέρεις πώς να τοποθετείς τον εαυτό σου, να κερδίσεις θέση από τον αντίπαλό σου. Όλα αυτά είναι πράγματα που εκπαιδεύονται. Θα έλεγα ότι το 50-60% είναι μέσα σου και το 40-50% είναι η προπόνηση».
