Αθλητισμός, σύλλογοι, πρωταγωνιστές με μια μπάλα στα χέρια ή στα πόδια. Τα πάντα μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Με τα καλά και τα άσχημά της. Απλά η επιλογή του καθενός είναι που τον κάνει να διαφέρει. Επιλέγει πλευρά, σύμφωνα με τον χαρακτήρα του. Συμμετέχοντας στο ανάλογο περιβάλλον. Εκεί που είτε τον δέχονται είτε όχι.
Ειδικά οι μεγάλοι σύλλογοι, είναι κάτι περισσότερο από αθλητικά σωματεία. Μαζικότητα, επηρεασμός της ψυχολογίας μεγάλου μέρους του κοινού. Αμφίδρομη σχέση. Η οποία διδάσκει πράγματα στον κόσμο, θετικά ή αρνητικά. Ξεχωρίζει το τι θεωρεί ο καθένας καλό ή κακό. Κι εκεί είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά.
Τις τελευταίες μέρες μάθατε απ’ το SDNA για την πράξη-παράδειγμα προς μίμηση του Νίκου Παππά. Ο οποίος δίνει δώρο στις καθαρίστριες του ΟΑΚΑ το ποσό του φετινού του συμβολαίου. Κίνηση που έρχεται για να ανατριχιάσει, καθώς ακόμη κι από αθλητές που έχουν οικονομική άνεση, δεν είναι συνηθισμένη.
Αναπόφευκτα έρχονται στο μυαλό συγκρίσεις. Ως παράδειγμα επιλογής του περιβάλλοντος που «αγκαλιάζει» συγκεκριμένο στυλ χαρακτήρων. Πρακτικών, λογικών, νοοτροπιών. Όπως στις περισσότερες των περιπτώσεων, όπου αντί-παράδειγμα μιας εξαιρετικής κίνησης/πράξης, μπαίνει ο Αλέκος Αλεξανδρής. Διόλου τυχαίο, καθόλου άδικο για τον παλαίμαχο.
Απ’ τη μία ο Παππάς απ’ την άλλη ο Αλεξανδρής. Αμφότεροι έκαναν… coming out χαρακτήρα. Εκεί που αισθάνθηκαν πως το περιβάλλον το σηκώνει. Ο μπασκετμπολίστας στον Παναθηναϊκό κι ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής στον Ολυμπιακό. Έτσι θα μείνουν και στην ιστορία.
Πάντα παρεξηγημένος ήταν και ο Παππάς. Είχε δώσει δικαιώματα, έκανε λάθη. Δεν ήταν απλά αδικία του χώρου του μπάσκετ προς αυτόν. Τί μένει όμως; Η «ταυτότητα» του καθενός. Στη δύση της καριέρας του, επέλεξε να γράψει το τέλος στον αγαπημένο του Παναθηναϊκό. Χαρίζοντας το συμβόλαιο σε κυρίες που φροντίζουν το ΟΑΚΑ να είναι καθαρό για έναν μισθό. Λεπτομέρεια: Ο ίδιος δεν ήθελε να γίνει γνωστό, άρα δεν το έκανε για επίδειξη. Κάτι που έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν με ανάλογες κινήσεις του.
Σε αντιδιαστολή ο Αλέκος Αλεξανδρής. Στα ντουζένια του άφησε την ΑΕΚ για να πάει στον Ολυμπιακό, προκειμένου να πάρει το ζεστό χρήμα. Επαγγελματίας, κανένα κακό ως επιλογή. Το κακό είναι πως «έβγαλε» και το στοιχείο του χαρακτήρα του που κανείς δεν ήθελε να δει. Εκείνο που όσο ήταν στην Ένωση είτε το έκρυβε, είτε αντιλαμβανόταν πως δεν τον… παίρνει να βγάλει στον αφρό. Δεν τον σηκώνει το κλίμα.
Η διδαχή του Αλεξανδρή ήταν αυτό ακριβώς που δήλωσε ευθαρσώς και με καμάρι κιόλας. Θα έκλεβε και τον γιο του για μια νίκη. Έκανε θέατρο συστηματικά και δεν αισθάνθηκε ποτέ πως έφταιξε, καθώς στο μυαλό του «εγώ έπεφτα, ο διαιτητής ας μην το έδινε».
Μέσα μας όλοι έχουμε και καλό και κακό. Παλεύουμε με τους δαίμονές μας, με τις δυσκολίες μας. Επιλέγοντας το τι θα αφήσουμε να νικήσει. Αυτό ορίζει τον χαρακτήρα μας. Το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε, μας δίνει το ερέθισμα της επιλογής. Καλό ή κακό. Ο Παππάς που για πολλά χρόνια ήταν στον Παναθηναϊκό όπου και γύρισε πλέον για να κλείσει την καριέρα του, παρά τα λάθη του παρελθόντος αφήνει να νικήσει το καλό. Το παράδειγμα προς μίμηση. Ακόμη και στην ΑΕΚ που πήγε ως αντίπαλος, ούτε κορόιδεψε, ούτε κρύφτηκε, ούτε «πούλησε» κάτι που δεν είναι.
Τα ακριβώς αντίθετα έκανε ο Αλεξανδρής μόλις βρέθηκε στην ΠΑΕ Ολυμπιακός. Ο διαχωρισμός χρειάζεται, επειδή το πώς ορίζουν οι εταιρίες το περιβάλλον μιας ομάδας, δεν χαρακτηρίζει στο 100% ένα σωματείο. Εκεί λοιπόν πήρε το ερέθισμα να βγάλει την μαυρίλα που έκρυβε μέσα του. Τη νίκη με κάθε τρόπο και την επίδειξη ως… μαγκιά. Νοοτροπία που καθρεφτίστηκε πάνω του, όμως εκφράζει το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας που τον εξέφρασε και την εξέφρασε. Με τη «σαπίλα» αυτή να κάνει μεταστάσεις και σε άλλα κομμάτια του συλλόγου. Εξαγοράζοντας μέχρι και σωματεία για τις εύκολες νίκες.
Η αθλητική «Οικογένεια» αποτελεί το σχολείο, αυτό που «πλάθει» τον κάθε άνθρωπο. Του δίνει τις βάσεις. Ο Παππάς στον Παναθηναϊκό επέλεξε να γίνει το παράδειγμα. Ο Αλεξανδρής στον Ολυμπιακό η αποφυγή. Τυχαίο;
