MENU

Η καλή μέρα λένε πως από το πρωί φαίνεται και στη ζούγκλα της Ριζούπολης, όπως έχει χαρακτηριστεί, όλα ξεκίνησαν από την άφιξη του πούλμαν που μετέφερε την αποστολή του τριφυλλιού και ο οδηγός πάρκαρε έξω απο τα αποδυτήρια καθώς δεν υπήρχε πρόσβαση.

Τους πράσινους υποδέχθηκαν οι φίλοι του Ολυμπιακού με μπουκάλια, πέτρες, κέρματα, τούβλα, καπνογόνα, καθίσματα και φωτοβολίδες.

Ο Παναθηναϊκός έκανε λόγο για οργανωμένο σχέδιο σε ένα ματς που έμεινε στην ιστορία περισσότερο για τα επεισόδια, παρά για το 3-0 των «ερυθρόλευκων» και την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Υπενθυμίζουμε πως ο Ολυμπιακός ήθελε μόνο με νίκη με περισσότερα από ένα γκολ διαφορά για να κατακτήσει το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα του με τον Σωκράτη Κόκκαλη στον προεδρικό θώκο (ισοφάρισε το ρεκόρ φέτος ο Βαγγέλης Μαρινάκης) και τελικά τα κατάφερε.

Αν η ομάδα του Σέρχιο Μαρκαριάν έχανε με ένα γκολ διαφορά πηγαίναμε σε αγώνα μπαράζ για το πρωτάθλημα.

Ο Παναθηναϊκός στην ουσία δεν μπόρεσε να κάνει προθέρμανση μιας και οι παίκτες του φοβόντουσαν να βγουν από τη φυσούνα επειδή είχαν κρεμαστεί πάνω της ερυθρόλευκοι, αλλά και λόγω των πολλών καπνογόνων και φωτοβολίδων. Ο διαιτητής του αγώνα και πρώην πρόεδρος της Super League, Γιώργος Μποροβήλος έπειτα από συνεννοήσεις αποφάσισε την έναρξη του αιώνιου ντέρμπι.

Στον αγωνιστικό χώρο, κατά τη διάρκεια του ματς δεν συνέβη το παραμικρό, αλλά κατά την άφιξη του Παναθηναϊκού, στα αποδυτήρια και στη φυσούνα έγινε ο κακός χαμός!

Ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά στο χορτάρι και μόλις στο 3΄ άνοιξε το σκορ με κεφαλιά του Ζιοβάνι έπειτα από εκτέλεση φάουλ του Τζόρτζεβιτς. Αυτό ήταν. Ο Ολυμπιακός μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια και πήρε την ψυχολογία με το μέρος του, όταν στον αγωνιστικό χώρο έβλεπε 11 πράσινες φανέλες να μην ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται...

Στο 15΄, οι Πειραιώτες πήραν σκορ τίτλου με τον Στέλιο Γιαννακόπουλο να κάνει το 2-0 και ο ίδιος παίκτηες στο 47' πέτυχε με κεφαλιά το 3-0 με τον Ολυμπιακό στη συνέχεια να χάνει ευκαιρίες και για μεγαλύτερο σκορ!

Οι ενδεκάδες των δύο ομάδων:

Ολυμπιακός (Προτάσοφ): Κατεργιαννάκης, Αμανατίδης (60 Ανατολάκης), Βενετίδης, Αντζας, Κωστούλας, Καρεμπέ, Ζέτερμπεργκ, Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλος, Τζιοβάνι (73 Οφορίκουε), Χούτος (65 Νινιάδης)

Παναθηναϊκός (Μαρκαριάν): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης (75 Σάριτς), Φύσσας, Χένρικσεν, Κυργιάκος, Καραγκούνης, Μπασινάς, Μικάελσεν (52 Γκούμας), Κόλκα (52 Κωνσταντίνου), Λυμπερόπουλος, Ολισαντέμπε.

Από τότε (11/5/2003) πέρασαν 14 χρόνια, αλλά όλοι θυμούνται τη Ριζούπολη και όσα συνέβησαν τότε.

Διαβάστε τι έχουν πει κατά καιρούς οι πρωταγωνιστές εκείνης της βραδιάς σε διάφορα ΜΜΕ και βγάλτε τα συμπεράσματα σας...

Γιούρκας Σεϊταρίδης: «Έπρεπε να γυρίσουμε και να φύγουμε»

«Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι το φημισμένο ματς στη Ριζούπολη, όπου χάσαμε με 3-0. Εκείνη την ημέρα, δεν έπρεπε καν να κατέβουμε από το πούλμαν. Έπρεπε να γυρίσουμε και να φύγουμε» και στην ερώτηση: «Γιατί δεν το κάνατε;» απάντησε: «Δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε από μόνοι μας. Για το γεγονός ότι έγινε το ματς, πάνω απ’ όλα ήταν λάθος της διοίκησης. Έπρεπε να πει πάρτε το ματς, πάρτε και το πρωτάθλημα. Σας το χαρίζουμε. Εμείς δεν διακινδυνεύουμε τη σωματική ακεραιότητά των ποδοσφαιριστών μας. Ο οδηγός του λεωφορείου έπρεπε να βάλει όπισθεν και να φύγουμε. Και ας τιμωρηθούμε. Με το που φτάνουμε στο γήπεδο, βλέπουμε ότι είμαστε περικυκλωμένοι από οπαδούς. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα απολύτως. Από την κερκίδα μάς πέταγαν τεράστια τούβλα. Μερικά από αυτά βρήκαν τα τζάμια του πούλμαν και τα έσπασαν. Επαναλαμβάνω ότι οι αστυνομικοί απλώς κοίταγαν και είχαν κατεβασμένες τις ασπίδες.

Ο φροντιστής της ομάδας τους φώναζε δεν ντρέπεστε; Γιατί δεν βάζετε τις ασπίδες να περάσουν οι παίκτες και αυτοί τον κοίταζαν. Δεκαπέντε λεπτά αφού είχαμε μπει στα αποδυτήρια, σπάει η πόρτα και μπαίνουν μέσα τέσσερις φουσκωτοί με διακριτικά εταιρίας σεκιούριτι που αρχίζουν να μας βρίζουν με φράσεις όπως θα σας γ.......ε.

Τα υπόλοιπα τα είδατε. Μπήκαμε στο γήπεδο και μας σημάδευαν με πιστόλια με φωτοβολίδες. Ούτε προθέρμανση κάναμε, ούτε παιχνίδι παίξαμε. Είχαμε το μυαλό μας στην κερκίδα. Μη μας πάρει καμιά φωτοβολίδα στο μάτι ή στο λαιμό. Πώς να παίξεις μπάλα μετά; Και μετά βγαίνει και ο κ. Φιλιππίδης -τότε πρόεδρός μας- και μας λέει έχουν δίκιο που σας είπαν κότες. Αντί να μας υποστηρίξει, μας εξέθεσε κιόλας. Βέβαια, ο ίδιος δεν ήταν στο γήπεδο, έκατσε στο σπίτι του να δει το ματς. Ο Βαζέχα και ο Καραγκούνης του απάντησαν. Ο Χρήστος του είπε εμείς τουλάχιστον απ’ ό,τι θυμάμαι ήμασταν εκεί. Εμείς πήγαμε στο γήπεδο και ο Κάρα πώς να παίζαμε; Κινδυνεύαμε να μας βγάλουν το μάτι με τις φωτοβολίδες. Πάντως, αυτό το ματς ήταν για να γίνει έτσι. Ήταν για να χάσουμε. Ξέχασέ το».

Στέλιος Γιαννακόπουλος: «Βιώναμε και εμείς τα ίδια όταν αγωνιζόμασταν στην Τούμπα»

«Είχε πολύ ένταση, πραγματικά δεν ήταν ωραίο. Σε κανέναν δεν αρέσει ότι συνέβη. Ήταν αυτό που ήταν, It is what it is που λένε και οι Αμερικανοί. Είχαμε πάει νωρίς στο γήπεδο ,χωρίς να έχουμε φάει και να έχουμε κοιμηθεί ,και ήμασταν άπαντες μέσα στην ένταση. Πάντως δεν μου αρέσουν τέτοιες καταστάσεις γενικά στα γήπεδα π.χ. όπως βιώναμε και εμείς τα ίδια όταν αγωνιζόμασταν στην Τούμπα».

Αλέκος Αλεξανδρής: «Κανένας δεν χτύπησε. Δεν θα φας μπουκάλια ή κέρματα; Ο Παναθηναϊκός μπήκε χεσμένος»

«Στο παιχνίδι της Ριζούπολης δεν έγινε κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι γίνεται σε όλα τα υπόλοιπα γήπεδα. Απλά, επειδή τους πείραξε η ήττα, έψαξαν να βρουν ένα άλλοθι και μία δικαιολογία για την αποτυχία τους. Δηλαδή, σε ένα ντέρμπι δεν θα προπηλακιστείς; Δεν θα φας μπουκάλια ή κέρματα;

Έχουμε πάει με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα κι έχει πέσει δίπλα μου ένας λαιμός χωριάτικης βρύσης. Και λέω: ‘Αν με πετύχαινε θα με σκότωνε’. Έπεσε όπως το σπαθί του Braveheart! Δεν πρέπει να στεκόμαστε σ’ αυτά τα πράγματα. Ειδικά εκείνη τη δεκαετία ήταν πολύ άγριες οι καταστάσεις. Πηγαίναμε στο Γεντί Κουλέ για να παίξουμε με τον ΟΦΗ και μας έφτυναν σε κάθε πλάγιο. Δηλαδή, τι θα έπρεπε να κάνουμε;

Είτε χάναμε, είτε κερδίζαμε δεν αναφερθήκαμε ποτέ σε ψυχολογική βία. Αυτά τα θεωρώ παιδιάστικα και για τις... τιτίκες. Εμάς μάς έφτιαχναν αυτές οι καταστάσεις. Μπορούσε να έχει 50.000 θεατές η Τούμπα; Ας είχε κι ας μας έριχναν τσιμέντα. Έρχονταν τα ξημερώματα έξω απ’ το ξενοδοχείο 2.000 άτομα και χτυπούσαν ταμπούρλα για να μην κοιμηθούμε. Ε και; Είναι χαζό να καταγγέλλουν βρισιές στη φυσούνα ή πέσιμο στο πούλμαν. Κανένας δεν χτύπησε στη Ριζούπολη.

Δεν μπορεί να βγει κάποιος και να πει: ‘Εμένα με χτύπησαν’. Με βρίζεις; Ε, βρίσε. Ο Παναθηναϊκός μπήκε χεσμένος στον αγωνιστικό χώρο. Έπαιζαν για παραπάνω από δύο αποτέλεσμα και εμείς μόνο για ένα και τα καταφέραμε. Αντίστοιχα τη σεζόν 2001/02 με την ΑΕΚ. Προηγήθηκε η ΑΕΚ, αλλά εμείς το γυρίσαμε. Το πιστεύαμε. Ας μην ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογίες. Το χορτάρι ήταν ψηλό, ο αγωνιστικός χώρος ήταν βαρύς... Μόνο για εμένα είναι βαρύς; Δεν είναι για τον άλλον;»

Δημήτρης Ελευθερόπουλος: «Τι έγινε στη Ριζούπολη;»

«Έχω ζήσει και χειρότερες καταστάσεις. Στην Τούμπα για παράδειγμα. Τι έγινε στη Ριζούπολη; Εντάξει, δεν ήταν εκκλησία αλλά όχι και λόγος για να χάσεις 3-0. Ήταν ένα ωραίο άλλοθι τα περί ζούγκλας. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι το εξής: Όσο πιο μεγάλος είναι ο Παναθηναϊκός τόσο μεγάλος γίνεται και ο Ολυμπιακός».

Παρ Ζέτερμπεργκ: «Ήταν ένας φανταστικός αγώνας με σούπερ ατμόσφαιρα»

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ματς της Ριζούπολης. Το 3-0! Είχαμε πάρει το πρωτάθλημα και ο κόσμος πανηγύριζε τρελά. Ήταν ένας φανταστικός αγώνας με σούπερ ατμόσφαιρα. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ και ήταν από τους καλύτερους της καριέρας μου. Είχαμε μπει δυνατά και μέχρι τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου, κερδίζαμε 3-0. Είχαμε πάρει το έβδομο σερί πρωτάθλημα. Φοβερό παιχνίδι, αξέχαστο».

Άγγελος Μπασινάς: «Πόλεμος ήταν»

«Το έχω πει 100 φορές. Τι να πω παραπάνω… Το παιχνίδι αυτό δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Μόνο ποδόσφαιρο δεν παίχθηκε. Δεν είχε καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Πόλεμος ήταν. Πόρτες σπασμένες, φωνές, μας σημάδευαν συνεχώς με στιλό. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε να βγούμε στον αγωνιστικό χώρο και έσβηνα την μπλούζα του Γιούρκα που είχε πιάσει φωτιά. Θυμάμαι να λέω “κάτσε να βγω στο χορτάρι να το δω λίγο” και τότε έριξαν τη φυσούνα. Ο Τζόρτζεβιτς μου λέει “πάμε μαζί”, αλλά ακόμη κι εκείνον πήγαν να τον χτυπήσουν. Τότε ναι, πήγαμε ορφανοί. Είναι ευθύνη όλων αυτό. Της Διοργανώτριας Αρχής, της Αστυνομίας. Δεν μπορώ να καταλάβω. Η αστυνομία έβλεπε τι γινόταν και έλεγε ότι δεν παίρνει την ευθύνη να αναβάλλει το παιχνίδι. Ε, δεν γίνεται αυτό.

Στα αποδυτήρια οι ξένοι έλεγαν “δεν μας ενδιαφέρει το ματς, θέλω να δω την οικογένειά μου”. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα κίνδυνο. Δεν ξέρω που ήταν ο Φιλιππίδης. Κακά τα ψέματα. Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιες συνθήκες. Εγώ δεν μπορούσα να πω “δεν παίζουμε”. Αν ήμουν γενικός αρχηγός, θα ήταν άλλο. Μας είχαν δύο ώρες στο πούλμαν και περιμέναμε. Εγώ θα έλεγα “πάμε πίσω, δεν κάνουμε αυτό το παιχνίδι. Ας μας τιμωρήσετε…»

Φάνης Κατεργιαννάκης: «Λένε για το ματς της Ριζούπολης. Λέω, ελάτε πάνω στα ΠΑΟΚ-Άρης να δείτε τι γίνεται»

«Το έβδομο ήταν για εμένα το πιο δύσκολο και παλικαρίσιο. Γιατί όλοι έλεγαν για τον Ολυμπιακό «πώς τα παίρνατε», γιατί μας έλεγαν και τέτοια. Αλλά και με 1-0 να κερδίζαμε στη Ριζούπολη το χάναμε. Λένε για το ματς της Ριζούπολης. Λέω, ελάτε πάνω στα ΠΑΟΚ-Άρης να δείτε τι γίνεται. Και με κόσμο και του Παναθηναϊκού τότε, 2.000 κόσμο. Και το ματς στα ίσα, ούτε διαιτησίες ούτε τίποτα. Το μόνο που είδα εγώ και έμαθα μετά, ήταν στη φυσούνα που δεν μπορούσαν τα παιδιά να βγουν να δουν τον αγωνιστικό χώρο. Και ήταν και για καλό τους. Γιατί αυτή η φουρνιά ήταν του Euro του ’04 αν δεις. Όλοι οι παικταράδες. Και λέω από αυτά που ζούμε εμείς στο ΠΑΟΚ - Άρης ή Άρης - ΠΑΟΚ, εδώ είναι μοναστήρι. Να μας περνάνε μπροστά από την «4» το πούλμαν του Άρη και χωρίς περιπολικό. Μας σπάγανε το πούλμαν με τσεκούρια, ήμασταν χωρίς συνοδεία. Και να πηγαίνουν όλοι, οι «4» παντού και εμείς να μην μπορούμε να πάμε πουθενά. Με μολότοφ να κρύβουν μέσα στην κερκίδα. Δηλαδή εδώ δεν γίνεται τόσο πολύ. Άμα δεις στα ΠΑΟΚ-Άρης… Αλλά τρομοκρατία δεν είδα, σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη. Γιατί για εδώ μπορεί να ήταν «τρομοκρατία», αλλά σε σχέση με πάνω δεν ήταν τίποτα. Και μέσα δεν ξέρω τι έγινε, δεν έμαθα. Εκεί, για να είμαι δίκαιος δεν ξέρω».

Γιώργος Αμανατίδης: «Ακούστηκαν πολλά, αλλά μία ομάδα είχε μπει στο γήπεδο»

«Το 2003 ήταν περίεργη χρονιά. Εμείς ξεκινήσαμε πολύ καλά τη χρονιά, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που είχε κάποια προβλήματα. Στη συνέχεια αυτό άλλαξε και βρεθήκαμε εμείς πίσω. Στο συγκεκριμένο αγώνα στον Παναθηναϊκό έκανε και η ήττα με 1-0. Ακούστηκαν πολλά για αυτόν τον αγώνα, αλλά τελικά μόνο μία ομάδα είχε μπει μέσα στο γήπεδο. Το γεγονός ότι ο Νικοπολίδης ήταν ο καλύτερος παίκτης των αντιπάλων μας λέει πολλά. Θέλαμε πολύ το ματς και το δείξαμε στο γήπεδο. Είχαμε πει στους εαυτούς μας πως ο αγώνας θα τελείωνε μόνο αν ήμασταν πρωταθλητές».

Κριστόφ Βαζέχα: «Σε αυτές τις συνθήκες δεν έπρεπε να γίνει το παιχνίδι»

«Πιστεύω πως οι ξένοι φοβήθηκαν το παιχνίδι με όλη αυτή τη φασαρία που γινόταν εκεί. Νομίζω ότι σε αυτές τις συνθήκες δεν έπρεπε να γίνει το παιχνίδι. Εντάξει θα μου πει κάποιος τώρα, τώρα το λες; Αλλά πραγματικά πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο. Έβλεπα και τους ποδοσφαιριστές φοβισμένους. Ήταν ο Κόλκα τότε, ο Χένρικσεν, ο Μικάελσεν. Αυτοί οι τρεις σχεδόν δεν ήξεραν που να τρέξουν και τί να κάνουν».

Εμάνουελ Ολισαντέμπε: «Εμοιαζε περισσότερο σαν τρομοκρατική επίθεση»

«Ηταν η χειρότερή μου εμπειρία. Αυτά έχει η Ελλάδα… Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Κόλκα και τον Μικαέλσεν, είχαν πάθει σοκ, δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Δεν έπρεπε να γίνει ποτέ αυτό το παιχνίδι. Απορώ… Αυτό που συνέβη με τον Ολυμπιακό δεν ήταν στους κανόνες του φερ πλει. αυτό που συνέβη με τους φίλους του Ολυμπιακού δεν είχε να κάνει με ποδόσφαιρο, έμοιαζε περισσότερο σαν τρομοκρατική επίθεση».

Θανάσης Κωστούλας: «Όταν πηγαίναμε εμείς στη Λεωφόρο τι γινόταν; Τα ίδια και χειρότερα»

Κυνηγούσαμε το ρεκόρ των έξι συνεχόμενων πρωταθλημάτων που είχε η ομάδα επί προεδρίας Γουλανδρή γι αυτό και θέλαμε το 7ο σερί, οπωσδήποτε. Θυμάμαι ότι είχε έρθει και ο πρόεδρος και μας είχε τάξει διπλά πριμ τότε για το ματς με τον Παναθηναϊκό. Δεν ήταν όμως, τα χρήματα που σε έκαναν ως ποδοσφαιριστή να θέλεις να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι αλλά ο τρόπος του Κόκκαλη με τον οποίο σου έδινε να καταλάβεις πόσο σημαντική ήταν η νίκη. Θυμάμαι ότι εκείνη τη μέρα δεν κατέβαινε μπουκιά. Όλοι ήμασταν λιγομίλητοι. Φύγαμε από το ξενοδοχείο με συνοδεία και καθώς φτάναμε στο γήπεδο, βλέπουμε μία μεγάλη σημαία του Ολυμπιακού και εκατοντάδες φιλάθλους να την προσκυνούν. Το πούλμαν είχε σταματήσει γιατί δεν μπορούσε να περάσει.

Θυμάμαι να σηκώνεται ο Νινιάδης και βλέποντας όλον αυτό το χαμό να λέει: «Ρε μ@@κες, τι γίνεται; Θα μας γ@@@σουν εάν δεν κερδίσουμε σήμερα. Εάν το δεις αυτό το ματς είναι για έξι γκολ όχι για τρία! Εξάλλου, όταν πηγαίναμε εμείς στη Λεωφόρο τι γινόταν; Τα ίδια και χειρότερα! Σ’ εκείνο το ματς που ο Ευθυμιάδης έχει φάει πολύ ξύλο, εμένα τον Τζόλε και τον Ελέ, μας έσωσε ο Καρβουνίδης, ο φυσικοθεραπευτής, γιατί είχαμε ξεμείνει στο γήπεδο. Θα μας σκότωναν! Είχαμε πάρει πλαστικά καθίσματα, τα είχαμε βάλει στο κεφάλι για να αποφύγουμε τα αντικείμενα και μας είχε φυγαδεύσει. Το ίδιο βράδυ τον έψαχναν για να περάσει από αυτόφωρο γιατί κάποιοι δήλωσαν εικονικά ότι τον Ευθυμιάδη τον χτύπησε ο Καρβουνίδης προκειμένου να τη γλιτώσουν οι πραγματικοί ένοχοι!

Και με αναζητούσε ο άνθρωπος, καθώς ο τότε παρατηρητής είχε γράψει ότι στα επεισόδια πρωτοστάτησε ο Καρβουνίδης. Πήγα στο αστυνομικό τμήμα του Φαλήρου, μαζί με τον Ελέ και δηλώσαμε την αλήθεια ότι όχι μόνο δεν συμμετείχε, αλλά ήταν εκείνος που μας φυγάδευσε κι έτσι γλίτωσε ο άνθρωπος. Κι αυτό ο Χρήστος μου είπε ότι δεν θα το ξεχάσει ποτέ.

Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς: «Το... έφτιαξαν λίγο παραπάνω για δικαιολογήσουν κάποια πράγματα»

«Ναι υπήρχε ένταση στην Ριζούπολη αλλά όχι πιο μεγάλη ένταση, όπως είχαμε εμείς σε άλλα γήπεδα. Σε παιχνίδια σε Λεωφόρο και Τούμπα γίνονται... φασαρίες και γίνονταν και τότε. Το... έφτιαξαν λίγο παραπάνω για δικαιολογήσουν κάποια πράγματα αλλά αγωνιστικά ήμασταν πολύ καλύτεροι. Ο Παναθηναϊκός έδιωξε τότε τα δικά του παιδιά και μετά έτρεχε να τα μαζέψει. Ήταν λάθος του αυτό. Εάν δεν το είχε κάνει ίσως να είχε πετύχει πράγματα».

Μιχάλης Κωνσταντίνου: «Στην Ριζούπολη εκείνη την Κυριακή έγιναν πράγματα επικίνδυνα»

«Είναι θέμα χαρακτήρα για μένα η διαχείριση τέτοιων καταστάσεων. Εγώ στη Ριζούπολη φτιάχτηκα, τρελαίνομαι για τέτοια ατμόσφαιρα. Οπως τρελαινόμουν πάντα να παίζω στην Τούμπα, μου άρεσε, γούσταρα. Στην Ριζούπολη εκείνη την Κυριακή έγιναν πράγματα επικίνδυνα, είναι γεγονός αυτό. Ο κόσμος έξω από το λεωφορείο, τα γεγονότα στη φυσούνα. Δεν μπορεί να κατηγορήσεις κάποιον παίκτη αν πάθει σοκ σε τέτοιου είδους ατμόσφαιρα, δεν μπορείς να μιλήσεις καν για μάγκες και όλα αυτά».

Αντώνης Νικοπολίδης: «Η διοίκηση μάς άφησε απροστάτευτους»

«Η διοίκηση μάς άφησε απροστάτευτους. Θα μπορούσε να αρνηθεί να αγωνιστούμε με αυτές τις συνθήκες. Μου έκανε εντύπωση που η αστυνομία μας άφησε τελείως απροστάτευτους και πιστεύω ότι την επόμενη ημέρας στα επεισόδια στην Παιανία εσκεμμένα άργησε. Δεχθήκαμε επίθεση από κάποιους που ορισμένοι τους είχαν παρακινήσει να έρθουν εκεί και ντράπηκα όταν έμαθα ότι βρέθηκε "άνθρωπος" να χαστουκίσει τον Βαζέχα, την ζωντανή ιστορία της ομάδας.

Η Ριζούπολη εξυπηρέτησε την επιδίωξη να μας αποδώσουν τον χαρακτηρισμό losers, έναν βολικό χαρακτηρισμό που αρκετοί επαναλαμβάνουν μέχρι και σήμερα. Παράλληλα βρήκαν μια αρκετά καλή αφορμή να "ξηλώσουν" μια ομάδα που και στην Ευρώπη είχε διακριθεί και χρήματα έφερνε στο σύλλογο. Ο μόνος που εμφανίστηκε στα αποδυτήρια από τη διοίκηση ήταν ο κ. Φιλιππίδης, ο οποίος μας "στόλισε" κανονικά, μας χαρακτήρισε κότες και μας είπε ότι ήμασταν αποκλειστικά υπεύθυνοι για την απώλεια του τίτλου. Ναι, εκείνο το πρωτάθλημα το έχασαν οι παίκτες, αλλά η διοίκηση με την αδιαφορία της, βοήθησε αποφασιστικά.

Για το αν έχασαν λόγω των επεισοδίων ή επειδή ήταν κακοί: «Και για τα δύο το χάσαμε. Και για το κλίμα και για όλα. Κι εμείς φταίμε και τα επεισόδια. Τι να περιγράψουμε; Γιατί δεν ρωτάνε κι άλλους. Το κλίμα ήταν κακό, πολύ δύσκολο για εμάς. Αλλά μετά φταίμε εμείς. Δεν είχαν γίνει κι άλλα πριν τη Ριζούπολη; Δεν έπρεπε να γίνει ματς μ' αυτές τις συνθήκες, ναι. Αλλά κι οι παίκτες δεν ήμασταν στην καλύτερη μέρα».

Καραγκούνης: «Όποιος είχε οριστεί στη Ριζούπολη δούλεψε μετά στον Ολυμπιακό. Δεν είναι τυχαίο αυτό...»

Ζάετς: «Δεν έγινε ποδόσφαιρο, έγινε πόλεμος»

Σαν σήμερα: Η «ζούγκλα» της Ριζούπολης όπως την έζησαν οι πρωταγωνιστές (pics & vids)