Ως δημοσιογράφος ασφαλώς ενοχλήθηκα από το ύφος και το περιεχόμενο της δήλωσης Πολάκη. Ενοχλήθηκα ακόμη περισσότερο όταν διαπίστωσα την απροθυμία του σιναφιού μας να αντιδράσει μαζικά, απέναντι στον τραμπουκισμό του υπουργού. Υποθέτω η ΕΣΗΕΑ που διαγράφει δημοσιογράφους, μια ανακοίνωση θα τη βγάλει, έστω για τα μάτια του κόσμου.
Αλλά η κατακραυγή θα έπρεπε να είναι ήδη έντονη, θεσμική και οργισμένη. Θα τρελαθούμε ρε παιδιά; Ένας υπουργός (και μάλιστα γιατρός, αν έχει κάποια σημασία) λέει ότι η σωστή αντίδραση απέναντι στους ενοχλητικούς (εγκάθετους, βαλτούς, προσθέστε ό,τι θέλετε) δημοσιογράφους είναι το θάψιμο κι εμείς χαζεύουμε την άνοιξη; Άξιοι της μοίρας μας λοιπόν.
Κι έπειτα, προσωπικά, θα μου επιτρέψετε και τούτο: Ένοχλήθηκα, μάλλον εξοργίστηκα και ως Κρητικός! Το ύφος Πολάκη, ο τρόπος που εκτόξευσε τις απειλές του, η εκφορά του λόγου του και η γενικότερη στάση ασήκωτης μαγκιάς που υιοθέτησε, είναι το χειρότερο δείγμα κρητικού κουτσαβακισμού.
Αυτό το παλικαρίσιο» trademark του νησιού που δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή λεβεντιά αλλά δυστυχώς περνιέται ακόμα για τέτοια και ταλαιπωρεί επί πολλές δεκαετίες την Κρήτη. Είναι η μοναδική πλευρά του τόπου μου που απεχθάνομαι βαθιά.
Την θεωρώ πληγή και μέγα πρόβλημα για την εικόνα του νησιού μας. Και να που ήρθε τώρα ένας υπουργός να τη «διαφημίσει», να την αποενοχοποιήσει σε πανελλήνια κλίμακα, να θυμίσει σε όλους ότι η Κρήτη παραμένει το μέρος των «παλικαράδων»! Και όντως. Η Κρήτη έχει μπόλικα παλικάρια. Γνήσια και αυθεντικά. Αγόρια και κορίτσια. Έχει όμως και πόλικους ψευτοπαλικαράδες. Το ζήτημα είναι ποιος καταλαβαινει τη διαφορά.
