Ξεκίνησε περίπου σαν αστείο, όμως γρήγορα πήρε τη μορφή λεκτικής χιονοστιβάδας: στη σελίδα του sdna.gr στο Facebook, σ’ ένα post που αφορούσε στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Άντερλεχτ, κάποιος έγραψε με περισσή ευγένεια από κάτω “sdna, κόφ’ τις μαλακίες και κάνε ένα top 10 με τις κορυφαίες ελληνικές περιγραφές ever”.
Το σχόλιό του έτυχε θερμής υποδοχής (197 likes, 23 WOW, 47 sad, 51 Angry και 1 Love- από τη μητέρα του, που προσφάτως ανακάλυψε το FB) και στα replies από κάτω έγινε το σώσε: “Αδερφέ, respect για την ιδέα. Από έναν ΑΕΚτζή”, “+1 όποιος συμφωνεί για το top 10, -1 όποιος θέλει να κατέβει στο πάρκινγκ”, “SDNA, κάν’ το… χθες. Αύριο ξημερώνει μια καινούρια ημέρα”, “Ποιο αφιέρωμα ρε φίλε, του Μποτία στον Μπερμπάτοφ δεν ήταν κόκκινη;”, και “Nai, nai, tha ine gmt! Re gmt ftiaxte to n kanoume xvl. Sorry gia ta greeklish, admin, alla gyrisa to plktrlοgio st’ agglika kai variemai na patiso shift+alt”.
Κατόπιν λαϊκής απαιτήσεως, λοιπόν, και με τον κίνδυνο του λιντσαρίσματος να ελλοχεύει σε περίπτωση που δεν ικανοποιήσουμε τις «απαιτήσεις» του αναγνωστικού μας κοινού, το sdna έψαξε και βρήκε τις 10 κορυφαίες περιγραφές των Ελλήνων σπορτκάστερ.
Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε την, αντικειμενικά υποκειμενική, λίστα.
10. Νίκος Κατσαρός, 1990: Δεν έγινε και τίποτα, ένα απλό 2-0 είναι
Μουντιάλ 1990, η Αργεντινή αντιμετωπίζει την ΕΣΣΔ και σε μια ανύποπτη φάση που δεν έχουμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα («Τι έχουμε; Τίποτα δεν έχουμε…»), γίνεται το 2-0 με τον Μπουρουσάγκα.
Εντάξει, ok.
Τελικά κάτι είχαμε.
9. Τάσος Μαγουλάς, 2014: And the Oscar goes to… hell
Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στο «Καραϊσκάκης» και οι φιλοξενούμενοι προηγούνται ήδη με 0-2, όμως κάπου εκεί φτάνει η στιγμή για την απονομή των 87ων βραβείων Όσκαρ.
Αυτά της καλύτερης ταινίας και του πρωτότυπου σεναρίου έχουν ήδη δοθεί και σειρά έχει το «Όσκαρ της μεγάλης ανατροπής». Ο Τσόρι είναι το μεγάλο φαβορί να κάνει δικό του το αγαλματίδιο και, μεταξύ μας, σιγά μην το χάσει.
Δυστυχώς για τον ίδιο, όταν ανέβηκε στη «σκηνή» του δώσανε ένα Χρυσό Βατόμουρο.
8. Αλέκος Θεοφιλόπουλος, 1995: Μια διχασμένη, επικίνδυνη προσωπικότητα, ρε αδερφέ (-η)
Στο μικρό τελικό του Ευρωμπάσκετ του 1995, που διοργανώθηκε στην Αθήνα, η Εθνική μας ομάδα αντιμετωπίζει τους Κροάτες- που κέρδισαν, τελικά, το χάλκινο μετάλλιο- και σε κάποιο σημείο του αγώνα ο Κόμαζετς ετοιμάζεται να σουτάρει βολές.
Κάπου εκεί χάνεται η μπάλα (όχι αυτή του μπάσκετ…) και πληροφορούμαστε πως ο διαιτητής Ρίτσαρσον που έδωσε την τεχνική ποινή είναι πάρα πολύ επικίνδυνος, κυρίως λόγω της διχασμένης του προσωπικότητας- κάτι σαν ένας σύγχρονος Δόκτωρ Τζέκυλ και Κύριος Χάιντ, αλλά στο πιο διαιτητικό.
Επίσης, αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας έχει μια αδελφή και μια ξαδέρφη στο Λονδίνο, ενώ διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και με τη θεία του από το Σικάγο.
21 χρόνια μετά, παραμένει στους 10 πιο καταζητούμενους του FBI, το οποίο έχει χάσει παντελώς τα ίχνη του.
7. Δημήτρης Χατζηγεωργίου, 2011: Η κορυφαία φάση μπάσκετ όλων των εποχών ήταν ένα φάουλ
2011 και το Περιστέρι υποδέχεται τον Παναθηναϊκό. Το «Τριφύλλι» έχει την ευτυχία να διαθέτει στις τάξεις του τον Ρομέιν Σάτο, έναν αθλητή που μπορεί να πηδήξει 6.5 μέτρα στο επί κοντώ χωρίς το κοντάρι- κι αυτό επειδή έχει άλμα ίσο μ' αυτό των πιο προικισμένων παικτών του ΝΒΑ.
Ο Σάτο, λοιπόν, φεύγει στον αιφνιδιασμό και μας προσφέρει μια κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ή φάση (αν σας μπέρδεψαν οι παύλες, η φάση ήταν καταπληκτική), καθώς ίπταται για να καρφώσει και δέχεται το φάουλ με την μπάλα να πηγαίνει στο 6ο διάζωμα των κερκίδων.
Το συγκεκριμένο στιγμιότυπο, όπως μπορούν ν’ αντιληφθούν ακόμα και οι θαμώνες ενός νηπιακού σταθμού, έχει βγαλμένο από τις πιο χρυσές σελίδες του παγκόσμιου- ώπα, λάθος: του διαγαλαξιακού- μπάσκετ.
Μιλάμε για σκέτη πώρωση.
Έβαλε 1/2 βολές.
6. Παύλος Παπαδημητρίου, 2010: Φάνη βάλ’ το, θα πάθουμε κάνα έμφραγμα
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τη Νιγηρία στο Μουντιάλ του 2010 και ο Φάνης Γκέκας ξυπνάει μνήμες Μεταξά: «ΟΧΙ Φάνη, ΟΧΙ Φάνη!», κραυγάζει ο σπίκερ, λίγο πριν την επίκληση στα θεία, που εν τέλει πιάνει.
«Ο Θεός να μας βοηθήσει…», εκλιπαρεί βλέποντας τον Αγιεκμπένι να φεύγει στην αντεπίθεση και ο Μεγάλος κάνει το θαύμα του: σε μια επανάληψη του «τρικ» με το νερό και το κρασί μετατρέπει τον Τζόρβα σε Νόιερ και το έμφραγμα περνάει ξώφαλτσα.
5. Γιώργος Θαναηλάκης, 2016: Ααααργκγγκ!!! (Δηλαδή, γόνατο και… ο Φορτούνης το 1-0)
Ο Ολυμπιακός υποδέχεται την Άντερλεχτ για τους «32» του Europa League και προσπαθεί ν’ ανατρέψει το εις βάρος του 1-0 του πρώτου αγώνα. Ως εκ τούτου, όπως σοφά υπενθυμίζεται, χρειάζεται ένα γκολ για να πάει το ματς στην παράταση, δύο για να προκριθεί και τρία για να… προκριθεί.
Στα πρώτα 5 λεπτά οι πρωταθλητές Ελλάδος δημιουργούν δύο κλασικές ευκαιρίες για γκολ- και τ’ αυτιά μας φλερτάρουν με την ολική κώφωση καθώς έχει χαλάσει το mute-, ενώ οι κόποι τους δικαιώνονται λίγο αργότερα όταν ο Πουλίδο γεμίζει, η μπάλα βρίσκει σ’ ένα γόνατο, έπειτα _________ (οπτικοποιημένη παύση) και ο Φορτούνης ανοίγει το σκορ!
ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΣΚΟΡ!
Δυστυχώς ο Ατσεαμπόνγκ με δύο δικά του γκολ το κλείνει και ο Ολυμπιακός θα γνωρίσει πικρό αποκλεισμό.
Χθες, στις ατελείωτες ουρές των ιατρείων για ακουόγραμμα, το συγκεκριμένο ματς ήταν το μόνο θέμα το οποίο συζητείτο.
Εντόνως, φυσικά.
4. Βαγγέλης Ιωάννου, 2015: Κάποιος να τον σβήσει
Έχετε δίκιο, ναι: Υπάρχει το «Βελούδινο Σφυρί», ο «Σλούκι- Λουκ που εκτελεί πιο γρήγορα κι από τη σκιά του», ο «Άγιος Γεώργιος Πρίντεζης», ο «Χάκετ, το Λιοντάρι του Πειραιά», ο «Ποιος; Ποιος; Ο Σπανούλης, ο Θεός» και πλείστα άλλα.
Αυτά, όμως, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από προσάναμμα για τον συγκεκριμένο σπορτκάστερ. Ο Βαγγέλης Ιωάννου πήρε πραγματική φωτιά όταν αντίκρισε πέρυσι, μετά τον τελικό της Ευρωλίγκας, τον Τζέισι Κάρολ της Ρεάλ και εις άπταιστον gansta language- που θα έκανε ακόμα και τους αρχηγούς των συμμοριών στο Ντιτρόιτ να πάρουν κάμψεις- έφτυσε μία προς μία τις παρακάτω λέξεις: “You were on fire my man, hah?”.
Κάποιος να πάρει τηλέφωνο την πυροσβεστική.
3. Στράτος Σεφτελής, 2012: Είναι χρυσό, είναι χρυσό- γιατί συνεχίζει να κολυμπάει;
Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα υγρού στίβου, 2012. Ο Παναγιώτης Σαμιλίδης συμμετέχει στην κούρσα των 200 μέτρων πρόσθιο, όμως ήδη από τα 100 έχει εξασφαλίσει το χρυσό μετάλλιο.
Επιλέγει να πανηγυρίσει μ’ έναν πρωτότυπο τρόπο: συνεχίζει να κολυμπάει για ακόμα 100 μέτρα και εκεί είναι που την πατάει- τερματίζει, τελικά, τρίτος.
Από αυτή την εφηβική ανοησία του 18χρονου, τότε, Παναγιώτη, στην πισίνα η Ελλάδα χάρισε, κυριολεκτικά, το πρώτο σκαλί του βάθρου.
Τον πνίγεις μετά ή όχι;
2. Μανώλης Μαυρομάτης, 1991 και 1996: Τα λόγια είναι περιττά- κι όταν δεν είναι, δεν βγάζουν και πολύ νόημα
Σύμφωνοι: το να μένει στη δεύτερη θέση του υπάρχοντος top 10 ο «Μανόλο» είναι ατόπημα που επισύρει ποινή εξορίας για το υπόλοιπο της ζωής όλων των συντακτών του sdna: ο Μανώλης Μαυρομάτης θέλει δύο top 10 στην καθισιά του.
Με την ιεροσυλία διαπεπραγμένη, λοιπόν, και τις τύψεις να μας έχουν πάρει αγκαλιά, μια υπόκλιση για χάρη του Μ.Μ. κρίνεται απαραίτητη.
Πρώτον για το ευρωπαϊκό ματς της ΑΕΚ με την Τορίνο το 1991, τότε που οι φίλαθλοι της «Ένωσης» θέλοντας ν’ αποδείξουν εμπράκτως πως το γήπεδο θα είναι πράγματι εκκλησία άναψαν… κεριά (συν κάποια ακόμα που έκαναν αλλά χάθηκαν στη μετάφραση)
Και δεύτερον για την τεράστια χαμένη ευκαιρία του Αλέκου Αλεξανδρή στο Ολυμπιακός Σεβίλλη το 1996, τότε που μπερδεβοιπαικτποκοντα και δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.
Τούτη η δεύτερη θέση του Μαυρομάτη, λοιπόν, μοιάζει με κόρνερ σε καλή θέση.
1.?, 2012: Τι γράφεις τόση ώρα; Το παράκανες (όχι μ' αυτά ακριβώς τα λόγια)
16/12/2012 και η Βέροια υποδέχεται τον Παναθηναϊκό. Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα έχει αντικαταστήσει τον Ζεσουάλδο Φερέιρα στον πάγκο του «Τριφυλλιού» και όπως μας πληροφορεί ο δημοσιογράφος που κάνει ρεπορτάζ αγωνιστικού χώρου, ο Αργεντινός δε σταματά να γράφει στο μπλοκάκι του από την αρχή του αγώνα.
Σημειώνει με τέτοια μανία, μάλιστα, που ο δημοσιογράφος τα έχει χάσει και υποπίπτει στο μοιραίο λάθος.
Για να είμαστε ειλικρινείς, ο τύπος τα… γέμισε.
Τα γέμισε μεγαλοπρεπώς.
Bonus: Ένας οργισμένος Θεούλης…
Ο συγκεκριμένος είναι εκτός συναγωνισμού- για προφανείς, φυσικά, λόγους.
Τι είπατε; Αν είναι δυνατόν;
Είναι.
