Πολύ σπάνια ο πόνος συναντά το χάδι.
Εχω να σας πω πολλά γι’ αυτή τη σχέση… έχω να σας πω για ανθρώπους… τον Μάνο… τον Βασίλη…τον Γιώργο… ώρα ναχετε να αραδιάζω ονόματα… δεν θέλω όμως να μλήσουμε γι’ αυτά…αλλά για κάτι άλλο που προήλθε απ’ αυτό.
Εγραψα στο gazzetta πριν από μερικά χρόνια ότι όποτε ανεβαίνω στη Μακεδονία συνεχώς συναντώ έξω από κάθε μικρή πόλη…χωριο… πόλη… δυο επιγραφές:
ΠΑΟΚ και Μασούτης.
Το έγραψα για να το ελαφρύνω… αλλά και να του δωσω την ανάλογη βαρύτητα. Ηταν και αλήθεια… αν δεν με πιστεύετε …για τραβάτε προς εκείνα τα μέρη.
Και στο φινάλε ήταν και η έμπνευση του προλόγου…
Ω, ρε μάνα μου….
Μου συνέβησαν δυο πράγματα:
1. Εφαγα -χωρις να έχω προετοιμασθεί- όλο τον θυμό των φίλων του ΄Αρη. Ακουσα απίστευτα πράγματα… και το πιο αστείο…. Την άλλη κιόλας μέρα τουλάχιστον σε ακτίνα 5 χλμ από εκεί που έμενα (Πολύγυρο) κάτω…πάνω…παραλληλα… όπως βόλευε… με το ΠΑΟΚ ήταν γραμμένο και το Αρης. Χαχαχα…δεν είχα υπολογίσει την τοπικιστική οπαδική αντιπαλότητα …. Εγώ φταίω… Εγω αγαπώ τους φιλάθλους…την λογική… του ΠΑΟΚ… όχι την ομάδα…. Δεν είχα ποτέ κάτι εναντίον του ΄Αρη και ξαφνικά έμπλεξα σε κουβέντες για αριθμό τίτλων… ο Γκάλης «έπαιξε» δυνατά… μέχρι που φώναξα…
-Ρε σείς Παναθηναϊκός είμαι μην το ξεχνάτε… μην αρχίσουμε τώρα να μετράμε τίτλους…
Πω ρε Παναγία μου… τι είναι τούτοι!!!!
2. Ενας τότε φίλος μου ο Γιώργος (Αρειανός)που το το οφείλω, μου είπε ότι έγινε πανικός με το άρθρο αναμεσα στα στελέχη του «Μασούτης»… που προφανώς λάτρευαν τον ΠΑΟΚ… Αν ήθελα να συναντήσω τον κ. Μασούτη… ήθελα… Πήγα.
Είχα ακούσει πολλά γι αυτόν… ότι είχε ξεκινήσει από ένα μικρό μπακαλικάκι και έχει φτιάξει αυτή την αυτοκρατορία… άλλοι μου λέγανε καλός άνθρωπος…. άλλλοι σκληρός… Πάντα με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που ξεκινούν από το 0 και φτάνουν ψηλά…ότι άλλοι θα τους λατρεύουν και άλλοι θα τους μισούν, είναι αναπόφευκτο.
Με υποδέχτηκε ένας μικροκαμωμένος, νευρώδης, χαμογελαστός άνθρωπος με μάτια που σε σκανάριζαν από το πρώτο δευτερόλεπτο. Συνεχώς.
Εκείνο που μου’κανε εντύπωση ήταν ότι καθισε πίσω από ένα μεγάλο γιάλινο γραφείο-από την άλλη μεριά εγώ- το οποίο γραφείο δεν είχε ΤΙΠΟΤΑ πάνω… πλήν των δυο καφέδων μας. Άλλη μια φορά το’χω δει αυτό… πριν από χρόνια από έναν άλλον σπουδαίο επιχειρηματία τον Γεωργακά του ιστορικού ΜΙΝΙΟΝ.
Αμέσως καταλαβα ότι είχε χιούμορ:
-Τι θα πάρετε; μου είπε.
-Τι θα μπορούσα να έχω; ρωτησα (ηλιθίως)
-Μπακάλικο είμαστε…από όλα έχουμε.
Α, ψέματα είπα… μπροστα του είχε και ένα χαρτί Α4, όπυ ήταν τυπωμένο το κείμενο μου και κτιρνισμένο το σημείο που έλεγα για τον Μασούτης.
Αρα δεν τοχε δει εκείνος γιατι προφανώς δεν είναι πολύ computerized.
Εκείνος αναρωτιόταν τι ήθελα… και εγώ έπρεπε να βρω έναν τροπο να του πω ότι δεν ήθελα τίποτα… Αλώς διασκέδαζα το follow up του άρθρου μου…. Και την ευκαιρία –καλή ώρα- να φτιάξω επ ευκαιρία κι άλλο άρθρο.
Βοήθησαν τα στελέχη του… που άρχισαν να μπαίνουν με κάποια πρόφαση μέσα στο γραφείο –νεαροί άνθρωποι- και αμέσως να με ευχαριστήσουν για το κομμάτι… γέλαγα από μέσα μου ότι βασικά με ευχαριστούσαν για τον ΠΑΟΚ κι όχι τόσο για το Μασούτης. Ειμαι σίγουρος ότι είχαν δει άπειρα διαφημιστικά κείμενα… Αρα ήξεραν.
Ετσι καταλαβε και ο κ. Διαμαντής Μασούτης γιατι ήταν επάντι του αυτος ο περίεργος τύπος. Εγω δλδ.
Θα σας πω μόνο ότι ήπιαμε 3 ελληνικούς και καπνίσαμε τουλάχιστον ένα πακετό τσιγάρα … εγώ … νομίζω ότι κάπνιζε και εκείνος…
Για να μην σας τα πολυλογώ κάθισα 2 ½ ώρες …μεσημεριάτικα… την ώρα της δουλειάς… Απ έξω περίμεναν (με υπομονή;) σοβαρότατοι άνθρωποι της Θεσσαλονίκης. Τέσσερεις φορές μπήκε η γραμματέας του να του θυμίσει ότι περιμένει κόσμος και εκείνος την έδιωξε όλες τι φορές.
Ο (με αγάπη το λέω) παπούς προφανώς είχε βαρεθεί ναχει απέναντι του ανθρώπους που να του μιλάνε συνέχεια για δουλειά. Φυσικό είναι…. βρήκε λοιπόν ακροατήριο που του’κανε απίστευτες ερωτήσεις για τη ζωή και άρχισε να πολυβολεί.
Μου είπε απίστευτα πράγματα για πρόσωπα… για το μέλλον στην Ελλάδα…. Για την καθημερινότητα…. Γιατι δεν χρειοαζόταν τίποτα στο γραφείο του, επειδή όλα είναι στο κεφάλι του… μου είπε για τη Θεσσαλονίκη…. Μου είπε για οικογένεια… για πατρίδα… το μόνο που δεν μου είπε ήταν για τον ΠΑΟΚ και για το Μασούτης.
Τον κοίταζα.
Ενας απλός άνθρωπος… ντυμένος καθημερινά… δεν βιαζόταν… άλλα έπαιρνε αποφάσεις (για ποοοολλά χρήματα) μέσα στο δευτερόλεπτο.
-Ναι προχώρα.
-Όχι, δεν θα το κάνουμε!
-Θα το ξαναδούμε σε μια εβδομάδα.
Ποτε δεν είπε δυο φράσεις σε συνεργάτη … που φυσικά έμπαιναν μέσα για να πάρουν ή όχι το ΟΚ του για κάποια δουλειά.
Εφυγα από το γραφείο του κ. Διαμαντή σοφότερος.
Φεύγοντας κουβεντιάσαμε τι κάνει ένας άνθρωπος στην ηλικία του με τόσα χρήματα.
«Στη ζωή μου είχα δυο επιθυμίες.
Να φάω ένα πιάτο μύδια και να οδηγήσω ένα αυτοκινητάκι πρώτο χέρι… όχι μεταχειρισμένο δλδ.
Ήμουν παντρεμένος, είχα παιδιά και ήμουν οδηγός σε ένα μπακάλικο. Ολη μέρα στο τιμόνι. Τα λεφτά του μπακάλικου ταβαζα σε μια βαθειά τσέπη στο παντελόνι μου και τα δικά μου σε ένα τσεπάκι… όσο και να τα μέτραγα δεν έβγαιναν για τα μύδια που ονειρευόμουν.
Μια μέρα ο μπακάλης με απέλυσε.
Δεν ήξερα τι να κάνω.
Και μην ξέροντας τι να κάνω, άνοιξα ένα μπακαλικάκι. Και να ‘μαστε!
Αν εκείνος ο άνθρωπος δεν με είχε απολύσει δεν θα είχα κάνει ποτέ αυτά που έκανα.
Εσείς τι λέτε;
Τελικά έκανα τις επιθυμίες μου πραγματικότητα.
Και μύδια έφαγα και αυτοκίνητο πρώτο χέρι οδήγησα…
Λόγω μιας αναποδιάς.
Χαρηκα πολύ που τα’παμε!»
Θα’ χουν περάσει 3-4 χρόνια από τότε. Δεν τον ξανάδα. Πιθανότατα δεν θα τον ξαναδώ.
Εμείς οι άνθρωποι λέμε πολλά… πολλά λόγια…. Όμως ελάχιστα απ’ αυτά που λέμε τα’χουμε κάνει κιόλας… Με άλλα λόγια: θεωρίες….συχνά-πυκνά του κώλου.
Δεν είναι ευκολο …αντιθέτως είναι εξαιρετικά σπάνιο… που είχα την ευκαιρία να μιλήσω τόση ώρα και χωρίς δεύτερες σκέψεις με έναν τόσο έμπειρο, επιτυχημένο αυτοδημιουργητο.
Πόσες φορές σου δίνεται η ευκαιρία;
Αν δεν τον ακούς προσεκτικά…μάλλον δεν θα σ αρεσει το αποτέλεσμα του τεστ IQ σου. Ακουσε με…μην κάνεις… θα απογοητευθείς.
Την εμπειρία την μαζεύεις με απόχη όπως την πεταλούδα.
Βασικό είναι να δεις την πεταλούδα … Είναι ομορφη και αθόρυβη.
Η ζωη είναι μια αλυσίδα… κρίκος-κρίκος… αν δεν ηταν ο ΠΑΟΚ…δεν θα ηταν και η συζήτηση με τον κ. Μασούτη…
Το τι είναι δώρο για τον καθένα είναι προσωπικό του θέμα.
ΠΑΟΚ είσαι!
-Ναι μερικές φορές!
Σημ: και να ξερετε αγωνιστική γραμμή παίρνω από τον Βόρειο Άνεμο! :)
