Σε μια εποχή που τα social media δεσπόζουν, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός χορτασμένοι από τίτλους και δόξα το είδαν e-υπεράνω. Η ΑΕΚ χαμένη στην περιπέτεια του υποβιβασμού είχε με αλλα πράγματα να ασχοληθεί. Και ετσι ο ΠΑΟΚ έγινε trend… υπερφυσικά στη Βόρεια Ελλάδα… αλλα το σημαντικο: και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Βρηκε χαραμαδα και περασε σαν αερικό.
Οχι δεν γοήτευσε μόνο εμένα ο ρόλος του αδικημένου… η επιμονή του “απ’ εξω”… το ακλόνητο του ονειρευτή… Πολύς κόσμος γύρισε το βλέμμα προς τη Μακεδονία (βοήθησε και η ιστορία με το ονομα) και είπε:
Ουψ… ο ΠΑΟΚ!
Μπορείς να κερδίσεις μιαν ομάδα…ακόμα κι αν είναι η Μπαρτσελόνα με τον Μέσι στα καλύτερά του… θεωρητικά μπορείς να της βάλεις 5 γκολ ακόμα κι αν εισαι 3 κλάσεις κατώτερη… κι αν βοηθήσει λίγο η τύχη μπορείς να το επαναλάβεις και ξανά και ξανά…
Δεν μπορείς ομως να κερδίσεις τον κόσμο. Το πλήθος. Εκεί βασίζουν αλλωστε τις ελπίδες τους όλες οι Επαναστάσεις.
Αν προσέξετε όσοι μιλούν για τον ΠΑΟΚ έχουν μια κοινή ιστορία:
Τους εμβολιασε την λατρεία ο πατέρας τους, που του την είχε εμβολιάσει ο δικός του πατέρας. Η γιαγιά είναι φόλα ΠΑΟΚ, η μαμά, η συζυγος, η κόρη… δεν είναι αστεία πραγματα αυτά.
Και ξαφνικά -από το πουθενά- εμφανίζεται ένας αρχηγός… επενδυτής ντε.
Ο Ιβάν… που έχει τόσα ίσως και περισσότερα χρηματα απο τους άλλους (δεν ειμαι ο λογιστής του) και που έχει ανδρωθεί στη Σοβιετική Ενωση και καπάκι στη Ρωσία, που δεν ειναι δα και γνωστοί για το χιουμορ και τον ρομαντισμό τους.
Με λίγα λόγια: δεν μασάει.
Και ο κόσμος -που λέγαμε παραπάνω- συσπειρώνεται.
Μεχρι τότε φωναζε, έσκουζε… τωρα συσπειρώθηκε… Μεγάλη διαφορά.
-Θα πάρουμε το πρωτάθλημα κ. Αντωναρε; με ρωτουσε ο κόσμος πέρισυ το καλόκαίρι.
-Οχι… τους έλεγα… ίσως του χρόνου.
-Μα γιατί;
-Επειδή ακόμα δεν εχετε αναρρώσει από τις παιδικές ΠΑΟΚ-ασθένειες.
Χαμογελούσαν αχνά και συμφωνούσαν: “Χαχαχαχαχα έχετε δίκιο!”
Ναι ειχα δίκιο.
Τοχω γραψει 1.000 φορές τα τελευταία 8 χρόνια:
Αγαπώ τους ΠΑΟΚτσήδες γιατι με αγαπουν κι αυτοί. Στην ηλικία μου αυτο είναι υπεραρκετό.
Οχι δεν συμφωνω πάντα μαζί τους… αλλά δεν συμβαίνει μόνο με αυτούς, αλλά και με αλλους που αγαπώ και που δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο.
Αυτο που μου΄κανε εντυπωση στον τελικό ειναι η μάσκα με την φάτσα του Ιβαν που φόρεσαν οπαδοί και παίκτες.
Η δικη μου μεταφραση ειναι η ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο του ηγέτη.
Νομίζω ότι δεν κανω λάθος, αλλα δεν εχει ξανασυμβει στα παγκόσμια ποδοσφαιρικα χρονικά…
Εχουν κανει προέδρους-ιδιοκτητες αγαλμα…εχουν δωσει το ονομα τους σε γηπεδα… εχουν γινει τραγουδια… αλλά μάσκα… προσωπο δηλαδή… ποτέ.
Εκαναν την απουσία…παρουσία.
Για μπείτε στη θεση του Ιβαν.
Ουτε ο Τζιάνι Ανιέλι -ο ιστορικός προέδρος της Γιουβε- δεν το’χε ονειρευθεί αυτό.
Ο ΠΑΟΚ είναι παντού… οταν κερδίζει τίτλους αφιονίζεται… οταν τους χάνει γιγαντωνεται…
Γιαι ο ΠΑΟΚ δεν ειναι μόνο εκείνοι που (λέμε τωρα) κάθονται στη ΘΥΡΑ4.
Ειναι παντού.
Η φίλη μου Βασούλα Καπάνταη το επιβεβαιώνει με ενα υπεροχο συναισθηματικο κείμενο που μου’στειλε:
Νομίζω τα λέει όλα και μοναδικά:
“Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με δύο αδέρφια μεγαλύτερα μου αρκετά ,θα έλεγα.... 7 και 6 χρόνια..
Κορίτσι εγώ και τους άκουγα να μιλάνε για ποδόσφαιρο, για ομάδες, για τον ένα και μοναδικό ΠΑΟΚ!!!! έβλεπα τα τετράδια και τα βιβλία τους γεμάτα σκίτσα με τον Δικέφαλο και γραμμένα με το όνομα της ομάδας τους..καθόμουν και τους κοίταζα, να λένε ώρες για τις νίκες, τις ήττες, τις αδικιες, τα οφσαιντ, τα πέναλτι, τα φάουλ..... να διαβάζουν τα Σπορ του Βορρά και να ρουφανε κάθε λέξη που έλεγε για την ομάδα τους.. έμαθα από μια σταλια, τα πιο σημαντικά στοιχεία ενός αγώνα, τις ενδεκαδες... μα το βασικότερο ένιωσα κι έμαθα να αγαπώ αυτή την ομάδα.... κι ας ήμουν κορίτσι.... Τί πα να πει αυτό;;;; σαματι η αγάπη και το παθος σε κάτι, έχει να κάνει με το αν είσαι άντρας ή γυναίκα;;
Στον τελικό του 1983 μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στην Αθήνα, ήμουν στα 12...τα αδέρφια μου μόλις είχαν ενηλικιωθει..Ξεκίνησαν με το σύνδεσμο του Κορδελιου που μένουμε και πήγαν γεματοι ενθουσιασμό και δίψα για νίκη .. Ο πρώτος τελικός της ομάδας τους που θα έβλεπαν από κοντά και το πρώτο τους ταξίδι μαζί της!!!! Χάσαμε.... έγιναν απίστευτα επεισόδια... τους κυνηγησαν... δεν πρόλαβαν τα πουλμαν...κινητα τότε δεν, φυσικά... Μπήκαν στο πρώτο αστυνομικό τμήμα που βρήκαν μπροστά τους και ζήτησαν άσυλο και βοήθεια, μαζί με άλλους φίλους και συνοπαδους!!! Οι γονείς μου τρελοί από ανησυχία.. Οι άνθρωποι εκεί, τους άφησαν να μείνουν όλη νύχτα, μας ενημέρωσαν ότι είναι καλά, τους μιλήσαμε στο τηλέφωνο και μέχρι και χρήματα δώσανε σε κάποιους να πάρουν εισητηριο και να γυρίσουν την άλλη μέρα...
Οταν ήρθαν, καμία ταλαιπωρία δεν τους είχε χαλάσει , τίποτα δεν τους είχε αγγίξει ... μόνο το κύπελλο που δεν σηκωσανε τους είχε τσακισει!!!μα καμία ήττα, κανένα λάθος της ομάδας τους, δεν άλλαξε και δεν μείωσε αυτό που ένιωθαν... μόνο το έκαναν ακόμα πιο δυνατό.. κι εγώ αυτό το σφραγισα μέσα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου...
ΠΑΟΚ στα εύκολα, ΠΑΟΚΑΡΑ στα δύσκολα.. ένα Παοκι είχε ήδη φτιαχτεί!!!!
Μου λένε μερικές φορές, εσύ γυναίκα, που ξέρεις από ποδόσφαιρο και μιλάς;; ασχολησου με αυτά που ξέρεις..
Σορυ κιόλας...χρειάζεται να γνωρίζω τα πάντα για να παθιαζομαι και να γουστάρω τον ΠΑΟΚ;;; Ο ΠΑΟΚ είναι ιδέα, είναι ο τρόπος που μεγαλώνει κάποιος, είναι αρρώστια, είναι λατρεία, είναι τρέλα!!!! Δεν είναι γνώση....
Χθες, ήταν λύτρωση η νίκη... ήταν δικαίωση... ήταν μάθημα... ήταν ανακούφιση... ήταν απόδειξη..
Κάθε Παοκτσης, από το Φεβρουάριο και μετά, ένιωσε στο πετσί του τον πόλεμο στην ομάδα του..βιωσε την αδικία στο μέγιστο βαθμό της... και χθες πέταξε ένα βάρος απ το στήθος του....
Ανασανε....Φουντωσε από υπερηφάνεια!!!
Η πόλη πήρε φωτιά.. . οι δυτικές συνοικίες το Κορδελιο, ο Ευοσμος, οι Αμπελόκηποι...βουιζαν από φωνές και κορνες!!!!
Ο ΠΑΟΚ άξιος Κυπελλουχος 2018!!!
Ένα, "ναι ρε π@@@η... ναι...." βγήκε απ τα στόματα όλων .. γιατί όλοι το περιμέναμε και το θέλαμε....για να σφραγισουμε στόματα, για να βεβαιωσουμε τα αυτονόητα...
Χθες καρδιοχτυπησα στις χαμένες φάσεις, στο αστοχο πέναλτι, βραχνιασα απ τις φωνές στα δύο γκολ... βουρκωσα στην θέα του κυπέλλου στα χέρια των παικτών...τηλεφωνησα τη μαμά μου στο σπίτι να της το πω και μου λέει, τους ακούω στο δρόμο, το κατάλαβα...το πήραμε μου είπε....το πήραμε...
Γιατί όλοι είμαστε ΠΑΟΚ... τί δεν καταλαβαίνετε;;;;γιατί δεν έχει καμία σημασία, η ηλικία, το φύλλο, η θέση,η μόρφωση, η οικονομική κατάσταση.... Είσαι ΠΑΟΚ, ότι κι αν είσαι.... Για όλους που αγαπαμε και στηρίζουμε αυτή την ομάδα, χθες ήταν μια γιορτή!!!
Ακόμα και για όσους είναι εκεί ψηλά,γιατί ξερουμε πως το ζητούσε η ψυχουλα τους......
Το πήραμε!!!!!!
(αφιερωμένο στον Ναουμε... το σηκωσαμε ως τα σύννεφα αδερφέ μου, να το χαρεις κι εσύ )
