Αυτό είναι το μότο σήμερα.
Τι λέω; Σήμερα; Λάθος! Από εξ ανέκαθεν…
Ποτε μα ποτέ δεν καταφέραμε να αντιδράσουμε ως γροθιά.
Ακόμα και αυτοί οι περίφημοι 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, φαντάζομαι ότι ξέρετε γιατι ήταν μόνο 300 και όχι ΟΛΟΙ οι Σπαρτιάτες….
Είναι απίστευτη αυτή η ανοησία που μας διακατέχει ως έθνος.
Μισούμε αυτόν που έχει άλλη άποψη/ματιά από μας… ποτέ δεν μπαίνουμε στον κόπο να δούμε..αν στο φινάλε έχει δίκιο ο άλλος και όχι εμείς… και αν για κάαααααααποιον λόγο υποψιαστούμε ότι παίζει ναχει δίκιο…. μαύρο φίδι που τον έφαγε.
Εδώ ακριβώς πρωταγωνιστεί η αλήθεια της κατσίκας του γείτονα.
Οσοι με διαβάζετε ίσως να θυμάστε ότι έχω βασικές αντιρρησεις για την παιδεία ειδικά στην Ελλάδα.
Ποτέ μα ποτέ κανένας δάσκαλος δεν έμαθε τα παιδιά μας –και φυσικά εμάς όταν είμασταν παιδιά- τη συνεργασία. Ειδικά στις μικρές τάξεις του Δημοτικού…εκεί που τα παιδιά πραγματικά μαθαίνουν. Το βασικό μας μέλημα ήταν πάντα αν ο δικός μου γιός/κόρη είναι ο καλυτερότερος μαθητής… ο/η σημαιοφόρος… και αν δεν ήταν …τότε βγαζαμε ολο μας το μένος για εκείνον/η που ήταν.
Εμ δεν γίνεται δουλειά έτσι.
Όχι κάνετε λάθος… δεν ειμαι με τον Τσίπρα. Είναι όμως ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή και αυτό που μ νιάζει είναι το μέλλον αυτης της χωρας (των παιδιών μου δλδ) και ευχομαι την επιτυχία του…
Πόσο δυσκολο είναι να βγάλουμε μια κοινή ανακοίνωση-μαχαίρι με ΟΛΟΥΣ τους πολιτκούς αρχηγούς και φόντο την Ακρόπολη;
Να τους πούμε δηλαδή: Ψιτ! Εδώ είναι η Ελλάδα… δεν είναι παίξε γέλασε… είμαστε εμείς που σας μάθαμε γράμματα…
Πείτε μου: ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ είναι;
Μα καθόλου!
Είναι απίστευτα δύσκολο!....
Αυτό -που είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θεωρούμε αυτονόητο- είναι ΑΠΙΘΑΝΟ να συμβεί….
Γιατί η κατσίκα του γείτονα είναι ΠΟΥΤΑΝΑ και πρέπει να ψοφήσει.
