Ομως κάτι μου έλεγε εξ ενστίκτου πως εδω πέρα (στα blogs δλδ) γραφεις ελεύθερα.
Εκανα πολλές δοκιμές, αλλά δεν τα αναρτούσα.
Μα ο "φόβος" δεν φεύγει ευκολα.
Ξεκίνησα λοιπόν με ένα κείμενο που φαντάστηκα ότι θα "περνούσε" ευκολα.
Ο τίτλος ηταν "αν δεν εχεις νυχια να ξυστείς…"
Καταλαβαίνετε ε;
Ψιλομαλακία… τα αυτονόητα.
Από τότε περασαν 11 χρονια.
Εγραψα ό,τι μου πέρασε από το μυαλό.
Το εννοώ.
Δεν εχω κανένα παράπονο.
Σημερα το μεσημέρι σκεφτόμουν ότι αν το σημερινό κείμενο ήταν το τελευταιο μου…πάλι αυτο θα'γραφα.
"Αν δεν εχεις νύχια να ξυστείς…."
Ολοι μας εχουμε προβλήματα….
Η εποχή ειναι μια μηχανή προβλημάτων.
Μην λεω τα αυτονόητα,.
Προσωπικά θα ημουν αχάριστος αν έλεγα οτι δεν με ξυσανε 3-4 άνθρωποι.
Ομως δεν ειναι δυνατόν να μιλαω μονο για την πάρτη μου.
Δεν ειναι το προσωπικο μου ημερολογιο εδώ.
Κουτσοβολευτήκαμε όσοι κουτσοβολευτήκαμε…αλλα υπάρχουν παραπολλοί άνθρωποπι που φυτοζωούν….
Και ξέρετε δεν ειναι μονο το οικονομικό το πρόβλημα.
Είναι βασικά αυτο...και προκαλεί μεγαλα πρβλήματα.. αλλά δεν είναι μόνο αυτο.
Το βασικό πρόβλημα είναι οτι δεν υπάρχει πια αλληλεγγυη.
ΟΟΟΟΟΟΟΟχι θα διαμαρτυρηθούν μερικοί… και αυτοί θαχουν δίκιο… όμως στην τελική δεν έχουν.
Αυτοί που υποστηρίζουν το αντίθετοι ειναι γεννημένοι (τους τιμώ) αλληλέγγυοι… με άλλα λόγια θα ήταν ετσι κι αλλιώς.
Δεν είναι πολλοί όμως.
Η ομάδα "Ο σώζων εαυτόν σωθήτω" κάνει πρωταθλητισμό.
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι συναισθηματικά ράκη.
Και ειναι μόνοι.
Ειναι άνθρωποι που έχουν χάσει την αξιοπρέπεια τους...
Πως να βοηθησεις ενα άνθρωπο πουχει χάσει την αξιοπρέπεια του;
Εχετε καμμιά ιδέα; "Εχω μια μεταχειρισμένη…ν σας την χαρίσω;" δεν γίνονται αυτά.
Μου'λεγε μια φίλη μου ψυχολόγος που'κανε group therapy:
-Στον κύκλο μια μέρα ήταν μια μάνα που'χε χάσει το παιδί της. Δίπλα της καθόταν ενας κύριος που του'χαν κλέψει την Harley. Ελεγε…ελεγε… ελεγε η δυστυχισμένη μητέρα…άκουγαν ολο σιωπηλοί… κάποια στιγμή ο κύριος που του'χαν κλέψει τη μηχανή δυσνασχέτησε….
-Ε, τί θα γίνει; Θα πούμε και εμείς τον πόνο μας;
Είμαστε στριμωγμένοι.
Με τα χέρια δεμένα.
Ούτε καν με την πλάτη στον τοίχο
Γιατί αν η πλάτη είναι στον τοίχο… έχεις μια ελπίδα.
Να'ναι ο τοίχος σαγρέ.
