Αν η 5η αγωνιστική αποτυπώνονταν σε χολιγουντιανή ταινία θα είχε σίγουρα τον τίτλο «Ένα τρελό τρελό weekend». Επειδή, όμως, όλα αυτά συμβαίνουν στα μέρη μας και είναι πέρα για πέρα υπαρκτά πρέπει να αντιληφθούμε ότι στη φετινή Volley League τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η δύσκολη νίκη του Παναθηναϊκού δεν αποτελεί έκπληξη με βάση τον αντίπαλο που αντιμετώπιζε, η ανατροπή της ΑΕΚ αντίθετα μοιάζει με έκπληξη καθώς ο Άρης δεν έδειξε μέχρι τώρα τέτοια δυναμική ώστε να βάλει τέτοια πίεση σε μια τόσο ισχυρή ομάδα ενώ η ήττα του Ολυμπιακού από τον Ηλυσιακό δεν μπορούσε να προβλεφθεί ούτε από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές των κιτρινόμαυρων.
Ξεκινώντας από το παιχνίδι του Ρέντη, μια ψύχραιμη και αντικειμενική ματιά θα έλεγε ότι στον αθλητισμό όλα μπορούν να συμβούν και ακόμα και οι καλύτεροι μπορούν να βρεθούν σε μια κακή μέρα. Στον Ολυμπιακό όλες οι αθλήτριες ανεξαιρέτως βρέθηκαν σε πολύ κακή μέρα κάτι που δεν εξηγείται καθώς οι ερυθρόλευκες μπορεί να ηττήθηκαν από τον Παναθηναϊκό την περασμένη εβδομάδα αλλά η εικόνα τους δεν ήταν απογοητευτική ενώ η ευρωπαϊκή πρόκριση μεσοβδόμαδα άφηνε θετική γεύση. Ο Νίκος Κωστακόπουλος έχει δουλέψει σοβαρά με τον Ηλυσιακό χωρίς υποσχέσεις και μεγαλοστομίες και αυτό αποτυπώνεται στον αγωνιστικό χώρο. Το ότι η ομάδα του δεν λύγισε παρότι έχασε το πρώτο σετ και πέτυχε μια νίκη σαν αυτή με ανατροπή και καθαρό σκορ δείχνει πως ο Ηλυσιακός είναι κάτι παραπάνω από υπολογίσιμος αντίπαλος. Ένα στοιχείο που δεν πρέπει να παραβλέψουμε έχει να κάνει με τη Ζιώγα. Η Ελληνίδα διαγώνια δεν είχε προτιμηθεί ως πρώτη επιλογή στη θέση της ούτε στον ΑΟ Θήρας αλλά ούτε στον Ολυμπιακό και τώρα που έχει την ευκαιρία της δείχνει τι μπορεί να προσφέρει. Άλλωστε κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και με την Αδαμοπούλου προ διετίας που κόντρα στην παλιά της ομάδα, τον Ολυμπιακό, είχε λάμψει και είχε συμβάλει τα μέγιστα για τη νίκη με τη φανέλα του ΑΟ Θήρας τότε.
Ο Άρης μέχρι τώρα μπορεί να έχει πετύχει δύο νίκες, και οι δύο στο τάι μπρέικ, αλλά το βασικότερο συμπέρασμα που έχει προκύψει για τις κίτρινες είναι πως είναι μια ομάδα ασταθής που θέλει ακόμα πολύ χρόνο για να δέσει. Αυτό ήταν που έκανε το 0-2 κόντρα στην ΑΕΚ να μοιάζει με έκπληξη. Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα ταλαντούχα αλλά επίσης ασταθής στο μέχρι τώρα δείγμα της. Παρόλα αυτά ο δικέφαλος έχει ποιότητα και όταν αυτή εμφανίστηκε, έστω και μετά από δύο χαμένα σετ, η νίκη και η ανατροπή έμοιαζε το λογικό σενάριο. Σε πέντε παιχνίδια ο Άρης έχει παίξει τρεις φορές τάι μπρέικ και μάλιστα τις δύο προηγούμενες τις κέρδισε. Ωστόσο η ΑΕΚ, παρά τις εμφανείς αδυναμίες της στην υποδοχή έχει δύναμη στην επίθεση και καλό σερβίς και αυτό μπορεί να γυρίσει παιχνίδια όπως αυτό.
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχασε βαθμό αλλά κατάφερε να περάσει επιτυχώς από μια έδρα που ενδεχομένως αρκετοί διεκδικητές του τίτλου να σκοντάψουν. Σίγουρα μετράει στα αρνητικά πως ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να κερδίσει με καθαρό σκορ αλλά δεν το έκανε κάτι που δε συμβαίνει για πρώτη φορά φέτος. Είναι βέβαια εμφανές πως η Θέτιδα έχει και φέτος μια ομάδα με φιλοδοξίες και ποιότητα. Το πολυεργαλείο Χέιντεν ανεβάζει κατακόρυφα την απόδοση της ομάδας της και αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό στα παιχνίδια με υψηλό δείκτη δυσκολίας. Η Αμερικάνα με το σερβίς της και με το δυναμισμό της είναι από τα κλειδιά της Θέτιδας και το γεγονός ότι παρέμεινε στη Βούλα είναι από μόνο του μια πολυτέλεια για την ομάδα του Γιώργου Ρούση.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ πρέπει να λένε στη Θεσσαλονίκη καθώς ο ΠΑΟΚ έφτασε στην 5η αγωνιστική για να φτάσει στο πρώτο του τρίποντο. Μάλιστα, αυτό δεν έγινε εύκολα αφού η Λαμία πέρα από το δεύτερο σετ το οποίο κέρδισε έχασε στις λεπτομέρειες το πρώτο και το τρίτο. Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να παίζει χωρίς την Τσούμπα και την Οικονομίδου, δηλαδή τις διαγώνιές του, και παραδόξως όπως και με την Προστέγιοφ έτσι και με τη Λαμία πήρε καθαρή νίκη με σχήμα ανάγκης. Σίγουρα ο δικέφαλος δεν εντυπωσιάζει και σίγουρα χρειάζεται ένα ταρακούνημα ωστόσο ακόμα και έτσι δεν είναι δυνατό αυτή η ομάδα με αυτό τον ελληνικό κορμό να μείνει στη μετριότητα. Όσο για τη Λαμία, συνεχίζει να είναι η μόνη ομάδα χωρίς νίκη κάτι που δεν αρμόζει στο ρόστερ της, τη δυναμική της και τον προπονητή της. Σαφώς και χρειάζεται χρόνο προσαρμογής και ενδεχομένως το πρόγραμμα της να είχε Ολυμπιακό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στα πρώτα πέντε παιχνίδια και να εξηγεί τη μέχρι τώρα συγκομιδή της. Όπως και να ‘χει, όμως, είναι μια ομάδα που έχει δυνατότητες που σίγουρα δεν είναι τέτοιες ώστε να βρίσκεται στην τελευταία θέση και αυτό μπορεί να γίνει φανερό στη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Αν κάποιος επέλεγε ένα παιχνίδι για να χορτάσει θέαμα και αγωνία θα έπρεπε να διαλέξει το Μαρκόπουλο-Πεύκα. Το Μαρκόπουλο, από τη μία, είναι μια ομάδα που έχει αφήσει θετικές εντυπώσεις μέχρι στιγμής ενώ τα Πεύκα, από την άλλη, τόσο στο παιχνίδι με τον Άρη όσο κυρίως σε αυτό με τον ΠΑΟΚ αποδεικνύουν ότι δεν ανέβηκαν στη μεγάλη κατηγορία για να πέσουν. Οι ξένες που έχει επιλέξει στην ομάδα του ο Κώστας Παπαδόπουλος έχουν κάνει ήδη τη διαφορά και έχουν προσαρμοστεί απόλυτα στο κλίμα. Η Μορένο είναι πέρα από μια αθλητική παίκτρια με ευχέρεια στο τελείωμα των φάσεων και ικανότατη μπλοκέρ. Ταυτόχρονα, η Δρακουλίδου μοιάζει απελευθερωμένη και κυρίως σε καλή κατάσταση κάτι που είναι ο βασικός πυλώνας για το παιχνίδι των Πεύκων. Το Μαρκόπουλο μπορεί να έχασε ένα παιχνίδι που είχε «πρέπει» ωστόσο μπορεί να κρατήσει κάποια κέρδη. Η εικόνα της Νικολογιάννη ήταν και πάλι εντυπωσιακή. Η νεαρή ακραία κάνει πολύ καλές εμφανίσεις στο ξεκίνημα της σεζόν και φανερώνει μεγάλη διάθεση να τραβήξει την ομάδα της προς τα πάνω. Επιπλέον, τόσο η Τοντάι όσο και η Αντωνακάκη είναι δύο βασικοί κρίκοι της αλυσίδας του Μαρκόπουλου καθώς και η κεντρικός και η λίμπερο της ομάδας κάνουν το Μαρκόπουλο καλύτερο και κυρίως έχουν ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια για κάτι καλύτερο.
