Ημέρα θλίψης η σημερινή για την άρση βαρών και τον παγκόσμιο αθλητισμό. Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, ο «Ηρακλής Τσέπης» έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 50 ετών υποφέροντας από ηπατική ανεπάρκεια.
Ο Σουλεϊμάνογλου θεωρείται από τους κορυφαίους αθλητές στην ιστορία της άρσης βαρών έχοντας σηκώσει τρεις φορές το βάρος του. Κατέκτησε 3 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, 5 χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια πρωταθλήματα με την Τουρκία, 2 χρυσά και ένα αργυρό μετάλλιο εκπροσωπώντας την Βουλγαρία, 2 χρυσά σε Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ένα 1 χάλκινο.
Στην ιστορία έχει μείνει η «μονομαχία» του με τον Βαλέριο Λεωνίδη στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996. Τότε ο Σουλεϊμάνογλου όντας στο απόγειο της δόξας του ήταν το απόλυτο φαβορί στην κατηγορία των 64 κιλών. Ο Έλληνας πρωταθλητής όμως είχε άλλη άποψη.
Ο Σουλεϊμάνογλου κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά και ο Έλληνας αρσιβαρίστας, που είχε μεγαλύτερο σωματικό βάρος, απέτυχε να σηκώσει τα 190 κιλά, με αποτέλεσμα να μείνει στην δεύτερη θέση. Σε εκείνον τον αγώνα οι δύο αθλητές κατέρριψαν συνολικά πέντε φορές το παγκόσμιο ρεκόρ.
Το SDNA επικοινώνησε με τον Βαλέριο Λεωνίδη, μετά την είδηση του θανάτου του θρυλικού αρσιβαρίστα. «Δεν είναι καλή μέρα για εμάς» σημείωσε στα πρώτα του λόγια ο Έλληνας Ολυμπιονίκης.
Όσον αφορά για τις αναμνήσεις που έχει από τον «Ηρακλή τσέπης» σημείωσε: «Έχω τις καλύτερες των αναμνήσεων από το Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου. Τόσο σε αθλητικό όσο και σε φιλικό επίπεδο αφού ήμασταν φίλοι και διατηρούσαμε καλές σχέσεις. Τον τελευταίο χρόνο δεν είχαμε πολύ συχνή επικοινωνία αφού ήταν άσχημα».
Η τελευταία φορά που οι δύο άνδρες συναντήθηκαν ήταν το 2011: «Την τελευταία φορά που τον συνάντησα ήταν το 2011 σε μια διοργάνωση στην Αττάλεια. Είχε περάσει περίπου ένας χρόνος από την πρώτη του μεγάλη περιπέτεια. Ήταν καλύτερα και του έδωσα μερικές συμβουλές. Του είπα τι είναι αυτά που κάνεις, πήγες στον άλλο κόσμο και ξαναγύρισες. Αλλά δεν άκουγε κανέναν».
Τέλος για την επική τους «μάχη» στην Ατλάντα ο Βαλέριος Λεωνίδης σχολίασε: «Είναι από τους αγώνες που δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Έρχονται και νεότεροι άνθρωποι και μου λένε για τότε. Ήταν ένα δώρο θεού που τον συνάντησα σε αθλητικό επίπεδο γιατί με τράβηξε κι εμένα ψηλά μαζί του. Πολλοί θα πουν ότι είμαι άτυχος που αντιμετώπισα έναν τέτοιο αθλητή αλλά δεν είναι έτσι αφού με βοήθησε να φτάσω να γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής. Θα μείνει για πάντα στην μνήμη μας».
