Η ΕΠΟ ανακοίνωσε προχθές ότι δεν θα εγκρίνει ακόμα τις προκηρύξεις της Football League και της Γ’ Εθνικής, διότι θα περιμένει να αποφασίσει πρώτα η Super League αν οι Β’ ομάδες των ΠΑΕ θα συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα της Football League την σεζόν 2019-20.
Την χρονιά εκείνη (την αμέσως επόμενη δηλαδή), η Football League θα είναι το τρίτο τη τάξει πρωτάθλημα της χώρας, αφού ενδιάμεσα θα υπάρχει η νεοσύστατη Super League 2.
Η ιδέα-πρόταση να αγωνίζονται στην «νέα» Football League οι Β’ ομάδες των ΠΑΕ της «μεγάλης» λίγκας (όχι όλες, αλλά τουλάχιστον οι Β’ ομάδες των τεσσάρων «μεγάλων»), ανήκει στον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιώργο Βασιλειάδη.
Και είχε συγκεκριμένη στόχευση: Να περιοριστούν οι δανεισμοί των ποδοσφαιριστών ώστε να μην δημιουργούνται σχέσεις εξάρτησης μεταξύ μεγάλων και μικρών ΠΑΕ. Οι μεγάλες ΠΑΕ, δηλαδή, αντί να δίνουν δανεικούς παίκτες δεξιά και αριστερά σε αντιπάλους τους στο πρωτάθλημα, να αγωνίζονται αυτοί οι παίκτες στο πρωτάθλημα της Football League με την Β’ ομάδα της ΠΑΕ όπου ανήκουν.
Όμως, η Super League, ούτε την έχει δουλέψει την πρόταση, ούτε έχει προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο, ούτε φαίνεται να καίγεται να την υλοποιήσει.
Και οι προβληματισμοί είναι πράγματι πολλοί:
-Ποιες ΠΑΕ θα δηλώσουν συμμετοχή ώστε οι Β’ ομάδες τους να παίξουν στο πρωτάθλημα της Football League; Θα είναι οι 4 μεγάλες; Θα είναι οι 4 πρώτες της βαθμολογίας της Super League; Και γιατί να μην είναι 5 ή 6; Ή γιατί να μην είναι όλες;
-Ποιοι παίκτες θα δεχτούν να πάνε στο τρίτο τη τάξει πρωτάθλημα της χώρας για να αγωνιστούν; Και με τι κίνητρο ή φιλοδοξία για διάκριση, με δεδομένο πως αυτές οι ομάδες ΔΕΝ θα έχουν δικαίωμα ανόδου; Γιατί ο παίκτης να μην προτιμήσει να πάει δανεικός σε μικρή ομάδα μεν, αλλά της Super League ή και σε ομάδα του εξωτερικού;
Είναι σαφές πως και αυτό το πρότζεκτ, όπως και όλα στην Ελλάδα, γίνεται «στο πόδι». Καμία σοβαρή μελέτη, καμία επεξεργασία, κανένας σχεδιασμός.
Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να «περπατήσει».
Υπάρχουν, όμως, και άλλου είδους ζητήματα που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε...
Πώς εξασφαλίζεται η αξιοπιστία ενός πρωταθλήματος όταν σε αυτό θα αγωνίζονται ομάδες που δεν έχουν δικαίωμα ανόδου, άρα θα είναι περιορισμένη και η υποχρέωσή τους για τη νίκη;
Πώς μπορεί να σταθεί στο τοξικό ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον μια ομάδα χωρίς κίνητρα και με μοναδικό στόχο τις… καλές εμφανίσεις;
Τι πάρτι έχουν να κάνουν οι απατεώνες του στοιχήματος, σε ένα πρωτάθλημα που έτσι κι αλλιώς έχει χαρακτηριστεί από τα πιο βρώμικα της Ευρώπης;
Θα πει κάποιος: Πώς το κάνουν π.χ. στην Ισπανία ή σε άλλες χώρες; Το κάνουν γιατί εκεί το ποδόσφαιρο μπαίνει σε πρώτο πλάνο, υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη και την πρόοδο του σπορ, του προϊόντος και του ίδιου του αθλητή. Γιατί το περιβάλλον είναι πολύ λιγότερο τοξικό και η καχυποψία σε χαμηλά επίπεδα. Γιατί είναι άλλη η κουλτούρα και γιατί υπάρχουν μηχανισμοί που δεν σου επιτρέπουν να διαφθείρεις εύκολα έναν αγώνα ή μια διοργάνωση.
Εδώ, όλα γίνονται μόνο για το χρήμα. Είτε το βρώμικο, μέσω των στημένων αγώνων, είτε το νόμιμο, μέσω των τηλεοπτικών. Τα τηλεοπτικά και συγκεκριμένα η ΕΡΤ είναι άλλωστε ο λόγος που οι παράγοντες δέχτηκαν να μειώσουν τις ομάδες της Super League και να ιδρύσουν την Super League 2.
Όμως, σε κάθε περίπτωση, το θέμα των δανεισμών πρέπει να ρυθμιστεί. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί με τον ανεξέλεγκτο τρόπο που ισχύει σήμερα. Θα έπρεπε εδώ και χρόνια για την ακρίβεια, να έχουν μπει φραγμοί και κανόνες. Και ακόμα και αν δεν προχωρήσει το πρότζεκτ με τις Β’ ομάδες (που δεν πρόκειται), πρέπει η πολιτική ηγεσία του αθλητισμού να επιμείνει σε αυτό και να υποχρεώσει τις ΠΑΕ να βάλουν περιορισμούς.
