Ο ΠΑΟΚ ρίχνεται στη μάχη των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ και ο Αμπέλ Φερέιρα ουσιαστικά δεν άλλαξε τίποτα σε σχέση με το τέλος της προηγούμενης σεζόν. Ο σχηματισμός παρέμεινε ίδιος και το 3-4-2-1 θα μας συνοδεύσει σε αυτά τα πρώτα κρίσιμα παιχνίδια της σεζόν, με τον Σταύρο Κόλκα να αναλύει στην εφημερίδα FORZA τον σχηματισμό του Δικεφάλου.
Ο Αμπέλ Φερέιρα κατέληξε στο να επιμένει στον συγκεκριμένο σχηματισμό προφανώς γιατί δεν δέχτηκε γκολ στα τελευταία τέσσερα επίσημα παιχνίδια, τα οποία όλα είχαν μεγάλο έως κάποιο βαθμό δυσκολίας.
Το μηδέν παθητικό παρέμεινε και στα δύο φιλικά, με τον ΠΑΟΚ να μην έχει απειληθεί ιδιαίτερα αν εξαιρεθεί ένα δοκάρι του Ατρομήτου. Σε αυτά τα έξι παιχνίδια, η όποια προσπάθεια πίεσης του αντιπάλου, έπεσε στο κενό.
Το δεν δέχτηκε γκολ μεταφράζεται βέβαια αλλιώς ποδοσφαιρικά. Το 3-4-2-1 είναι το ιδανικό σχήμα για να σπάσεις την πίεση του αντιπάλου ψηλά. Και η διαφορά στον ΠΑΟΚ φάνηκε ακόμη περισσότερο, από τη στιγμή που μπήκε ο Μιχαηλίδης και αυτό γιατί είναι εξαιρετικά σημαντικό ο ένας από τους τρεις στόπερ να έχει αριστερό πόδι.
Κάποιος θα πει βέβαια, πως ο ΠΑΟΚ με αυτόν τον σχηματισμό, σταμάτησε να είναι παραγωγικός. Και αυτή είναι η αλήθεια, αφού στα τέσσερα τελευταία επίσημα της σεζόν, σκόραρε μόλις μία φορά και αυτή με τον στόπερ Ενέα Μιχάι.
Εδώ λοιπόν πρέπει να κατανοήσουμε ποια είναι τα αβαντάζ του σχηματισμού και τι πρέπει να κάνεις για να μπορέσεις να γίνεις απειλητικός.
Η βάση της αποτελεσματικότητας είναι η ηρεμία που παρέχει στην ομάδα η αδυναμία του αντιπάλου να πιέσει αποτελεσματικά την ανάπτυξη του ΠΑΟΚ. Από εκεί και πέρα όμως, κομβικές θέσεις για να υπάρξει αποτέλεσμα, είναι οι δύο παίκτες που αγωνίζονται πίσω από τους φορ.
Η μπάλα πρέπει να περάσει ποιοτικά σε αυτούς και με τη σειρά τους να δημιουργήσουν προϋποθέσεις φάσεων, εκμεταλλευόμενοι την υπεραριθμία που δημιουργείται από τους δύο συν τους δύο κεντρικούς χαφ, στους συγκεκριμένους χώρους.
Αν οι δύο παίκτες πίσω από τον φορ είναι αναποτελεσματικοί και δεν βρούνε χώρους ή δεν έχουν την ατομική ενέργεια, τότε η επίθεση χάνει σε ταχύτητα και ποιότητα, με αποτέλεσμα να αντιμετωπιστεί.
Οι δύο πίσω από τον φορ, δεν είναι εξτρέμ. Είναι παίκτες με στοιχεία δεκαριού αλλά αθλητικά χαρακτηριστικά δεύτερου επιθετικού. Στη προκειμένη περίπτωση, αυτή του ΠΑΟΚ, ο μοναδικός παίκτης που συνδυάζει τα απαραίτητα στοιχεία, είναι ο Δημήτρης Πέλκας που στα πλέι οφ απουσίαζε, ενώ στο παιχνίδι που μπήκε, το φιλικό με τον Βόλο, ο ΠΑΟΚ σκόραρε δύο φορές.
Τα στοιχεία αυτά διαθέτει και ο Χρήστος Τζόλης, όμως έχει δρόμο μπροστά του για να γίνει αποτελεσματικός. Ο Μπίσεσβαρ είναι κλασικό δέκα παλαιάς κοπής και ο Ζαμπά είναι καθαρό εξτρέμ όπως και ο Λημνιός που μεταφέρθηκε σε ρόλο δεξιού φουλ μπακ για αυτόν τον λόγο.
Σε φάση επίθεσης επίσης, τα φουλ μπακ είναι τα εξτρέμ της ομάδας. Είναι οι δύο παίκτες που δίνουν πλάτος και αυτοί που θα πλαγιοκοπήσουν.
Για να γίνουμε σαφείς πάνω στο τι είναι ιδανικό όσον αφορά στον συγκεκριμένο σχηματισμό, το κορυφαίο παράδειγμα που μπορεί να δοθεί είναι το γκολ του Κούτσια στο φιλικό με τον Βόλο.
Ο Ενέα Μιχάι ήταν αυτός που πέρασε την κάθετη πάσα στο μεσοδιάστημα, εκεί που κινούνταν ο Δημήτρης Πέλκας, αυτός ελευθερώθηκε με ταχύτητα και είδε την κίνηση του Λέο Μάτος στα πλάγια, του πέρασε την κάθετη με τον Βραζιλιάνο να εκμεταλλεύεται την αδυναμία της άμυνας να τον μαρκάρει και αυτός με τη σειρά του σημάδεψε τον Γιώργο Κούτσια με αποτέλεσμα ο 16χρονός να σκοράρει.
Εννοείται πως η αδυναμία του ΠΑΟΚ σε αυτόν τον σχηματισμό όσον αφορά το δημιουργικό του κομμάτι, εντοπίζεται κυρίως στους δύο μεσοεπιθετικούς και στον φορ. Η ομάδα στερείται ατομικής ενέργειας, γρήγορης σκέψης και ποιοτικής εκτέλεσης όταν η μπάλα βρεθεί στο κουτί, με αποτέλεσμα να είναι σαφές πως αν κινηθεί από εδώ και πέρα στη μεταγραφική αγορά, οι αναζητήσεις της θα είναι σε αυτό το κομμάτι.
Γιατί η ομάδα δεν δέχεται γκολ;
Το 3-4-2-1 έχει κρατήσει την εστία του Αλέξανδρου Πασχαλάκη και του Ζίβκοβιτς στα δύο φιλικά, για έξι ολόκληρα 90λεπτά. Αν αναλογιστούμε την γενικότερη στατιστική εικόνα της άμυνας του ΠΑΟΚ κατά τη διάρκεια της χρονιάς, το επίτευγμα αυτό ισοδυναμεί με θαύμα. Όμως στο ποδόσφαιρο, τα πάντα εξηγούνται.
Όταν ο ΠΑΟΚ αμύνεται μαζικά στο δικό του μισό, ο σχηματισμός του γίνεται 5-4-1. Η πεντάδα στην άμυνα, δίνει την ευκαιρία στην ομάδα να βγάζει παίκτη αν υπάρχει κάποια κίνηση του αντίπαλου πλάγιου στο μεσοδιάστημα. Οι χώροι κλείνουν άψογα, δεν υπάρχει υπεραρυθμία ποτέ του αντιπάλου εντός περιοχής και το μόνο που χρειάζεται η ομάδα είναι έναν καλό βαθμό συγκέντρωσης.
Η παρουσία τριών στόπερ μάλιστα, δίνει και μεγαλύτερο ύψος στην ομάδα, κάτι που σημαίνει πως η αμυντική ζώνη έχει ξεκάθαρα μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας, αν αναλογιστεί κανείς πως γενικά ο ΠΑΟΚ έχει καλά κορμιά.
Ο σχηματισμός της ομάδας πάντως όταν δεν αμύνεται στο δικό της μισό και πιέζει ψηλά, είναι ένα καθαρό 3-4-3 με τους δύο μεσοεπιθετικούς να λειτουργούν ως εξτρέμ και να δίνουν τις βοήθειες που χρειάζεται η ομάδα.
Γενικά το 3-4-2-1 και οι αμυντικές του παραλλαγές, είναι ένας σχηματισμός που κουμπώνει άψογα στο αμυντικό κομμάτι και δίνει μία σιγουριά στην ομάδα που θα ανταπεξέλθει.
Το σημαντικό βέβαια στη προκειμένη περίπτωση, είναι το πως θα μπορέσει να βρει μία ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί.
Η ανάγκη για εναλλακτικό σχηματισμό
Το 3-4-2-1 μας έχει πείσει πως είναι το κατάλληλο για μεγάλα παιχνίδια. Όμως μας έχει πείσει επίσης, πως το ρίσκο που παίρνεις έχοντας αυτή την επιλογή απέναντι σε ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας, είναι μεγάλο.
Ο Αμπέλ Φερέιρα δεν δοκίμασε τίποτα άλλο πλην από αυτό και στις προπονήσεις αλλά και στα δύο φιλικά.
Εικάζουμε, πως αυτό συνέβη θέλοντας να προετοιμάσει την ομάδα του για τον αγώνα με την Μπεσίκτας. Το φυσιολογικό είναι να αναζητήσει έναν άλλο σχηματισμό για παιχνίδια διαφορετικής δυναμικής.
Το πιθανότερο σενάριο και έτσι όπως είναι σήμερα διαμορφωμένο το ρόστερ, είναι η επιλογή του 4-3-3, αφού η ομάδα έχει γεμίσει με κεντρικούς μέσους, οι δύο εξ αυτών μάλιστα όπως ο Σβαμπ και ο Καντουρί, πατάνε αρκετά την αντίπαλη περιοχή, κάτι που συμβαίνει και με τον Μίσιτς εφόσον ο Κροάτης επανέλθει άμεσα.
Από εκεί και πέρα ο ΠΑΟΚ διαθέτει και εξτρέμ να παίξουν στη γραμμή και παίκτες που μπορούνε να κλείνουν προς τα μέσα όπως ο Μπίσεσβαρ και ο Πέλκας.
Το αν ο Αμπέλ Φερέιρα θα δοκιμάσει εναλλακτικό σχηματισμό είναι κάτι που το γνωρίζει μόνο ο ίδιος τη δεδομένη χρονική στιγμή. Οι λευκές ισοπαλίες βέβαια με ΠΑΟ, Άρη και στο φιλικό με τον Ατρόμητο, βγάζουν το συμπέρασμα πως είναι αναγκαίο.
