Δεν είναι προβοκατόρικος ο τίτλος, πιθανότατα οι πιο παλιοί να έχουν αντιληφθεί ήδη που αναφέρομαι, να μην δυσκολεύονται να θυμηθούν τη μια και μοναδική φορά στην ιστορία του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου κατά την οποία οι οπαδοί του Ολυμπιακού χειροκρότησαν γκολ του Παναθηναϊκού εις βάρος της ίδιας τους της ομάδας.
Δεν είχε ξαναγίνει και δεν πρόκειται να ξαναγίνει. Κι επειδή μερικές φορές καλό είναι και οι γράφοντες να παίρνουν ξεκάθαρη θέση, ναι, και κατά την προσωπική μου άποψη, το συγκεκριμένο παιχνίδι «αλλοιώθηκε». Και θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω όσο πιο ανώδυνα γίνεται το πως και το γιατί.
Ήταν 25 Φεβρουαρίου του 1990 και είχε αρχίσει να σουρουπώνει στο «παλιό» Καραϊσκάκη όταν ο Γιάννης Σαμαράς με διαδοχικές τρίπλες βρέθηκε απέναντι από τον Ηλία Ταληκριάδη και έγραψε το τελικό 3-4. Κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού χειροκρότησαν ειρωνικά, κάποιοι άλλοι φώναξαν «γκολ», αρκετοί σιχτίρισαν, η πλειοψηφία έμοιαζε ανίκανη να διαχειριστεί αυτό που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια της.
Αυθόρμητα το πέταλο της 7 ξεκίνησε: «Είναι στημένο;». Δεν απάντησαν οι συνοπαδοί στις κεντρικές θύρες, αλλά το πέταλο με τους φιλοξενούμενους οπαδούς του Παναθηναϊκού: «ΝΑΙ!». Ακολούθησε όλο το γήπεδο σε μια απίστευτη κατάσταση ομοθυμίας, κάτι μεταξύ αναθέματος, χτικιού, θυμού και αγανάκτησης: «Είναι στημένο – οεο είναι στημένο».
Δεν μπορώ να αδικήσω τον κόσμο. Ήταν ένα ντέρμπι-παρωδία, σκόραρε ο ένας-ισοφάριζε ο άλλος. Με άνεση, ανεμπόδιστα, με κραυγαλέο τρόπο. Στο τρίτο γκολ του Παναθηναϊκού από τον Κώστα Αντωνίου, το «γκολ» το φώναξε και η Θ7 και η Θ13 που φιλοξενείτο στο απέναντι πέταλο.
Τον οπαδό μπορείς να τον κοροϊδέψεις, μια, άντε δυο φορές. Την τρίτη δεν συγχωρεί, δεν συνθηκολογεί, δεν αποδέχεται τον εμπαιγμό. Όλοι όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο σιχαίνονται κάθε τι προσυμφωνημένο, προδιαγεγραμμένο, στημένο. Κι όταν ο κόσμος παύει να είναι το πρόβατο που (άλλοι) αποφασίζουν, το πράγμα γίνεται πολύ επικίνδυνο και μπορεί να ξεφύγει με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Ο Παναθηναϊκός σε εκείνο το ντέρμπι ήταν ούτως ή άλλως ανώτερος. Και σαν ομάδα και σαν οργανισμός. Ήταν ο ισχυρός, ο πλούσιος, ο έχων και κατέχων. Ο Ολυμπιακός με τον πεθερό (!) του Ντέταρι να παριστάνει τον προπονητή, με μια ομάδα παραταγμένη χωρίς επιθετικό (!) σε ντέρμπι στην έδρα της, με το Χατζίδη σέντερ φορ και τον δύσμοιρο Τσιαντάκη να προσπαθεί ολομόναχος σε ολόκληρο το παιχνίδι να παίξει ποδόσφαιρο.
Έχει μείνει ανά δεκαετίες η έκφραση «πέτρινα χρόνια» και πιθανότατα οι νεότεροι δεν έχουν εικόνα περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Εκείνος ο Ολυμπιακός, ο συγκεκριμένος Ολυμπιακός του Αργύρη Σαλιαρέλη, ήταν ο ορισμός της παρακμάζουσας ομάδας, ξεκάθαρα ο πιο «πέτρινος» Ολυμπιακός των πέτρινων χρόνων.
Αναστόπουλος και Μητρόπουλος είχαν μείνει στον πάγκο, δεν συμμετείχαν στη ντροπή. Οι πιο υποψιασμένοι όταν ανακοινώθηκαν οι ενδεκάδες και άκουσαν ότι ο ψηλός και ο κοντός δεν ξεκινάνε βασικοί το είχαν πιάσει το νόημα.
Το παιχνίδι ξεκίνησε άνευρα, με μια αδιόρατη ανησυχία διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Τα κλασσικά συνθήματα, ο Παναθηναϊκός του Μπόνεφ να πιέζει (τελείωσε με τρία δοκάρια το ματς), ο Ολυμπιακός να αμύνεται και να αντέχει. Ημίχρονο, λευκή ισοπαλία, αλλά οι πρώτες σπίθες ευδιάκριτες στο έμπειρο μάτι.
Οι πύλες της κολάσεως άνοιξαν με τη συμπλήρωση μιας ώρας και ενώ ο Παναθηναϊκός είχε ήδη σκοράρει. Σουτ του Σπύρου του Μαραγκού, η μπάλα στο οριζόντιο και ξεκάθαρα μέσα. Πάνω από 15-20 εκατοστά μέσα, δεν χρειαζόταν καν ένα φαντασιακό goal line technology για να το δει ο οποιοσδήποτε διαιτητής ή βοηθός.
Κι όμως ο διαιτητής δεν το μέτρησε. Ο Μάκης ο Γερμανάκος ήταν ο διαιτητής που έδειξε «παίζετε» και μόνο όταν είδε τον επόπτη με τη σημαία ψηλά αντιλήφθηκε τι συνέβη. Σημειωτέον ότι δεν υπήρχε εκείνα τα χρόνια η «ενδοσυνεννόηση» διαιτητή και βοηθού, το γήπεδο είχε πολλή φασαρία για να γίνει αντιληπτό το οτιδήποτε και το VAR δεν υπήρχε ούτε στο Star Trek.
Ο Γερμανάκος λοιπόν διέκοψε το ματς, πήγε στον επόπτη (Καμινάρη τον έλεγαν) και για ένα δεκάλεπτο έγινε κάτι σαν μίνι υπουργικό συμβούλιο στη γραμμή του πλαγίου άουτ. Ο Γερμανάκος πείθεται και δείχνει σέντρα. Γκολ. VAR πριν το VAR, τεχνολογία α-λα ελληνικά.
Σχεδόν ταυτόχρονα με το «σέντρα» του Γερμανάκου, ο Παχατουρίδης σαν ταύρος στην Παμπλόνα παίρνει φόρα και σωριάζει κάτω το βοηθό. Κανονικό «ντου». Ο Γερμανάκος στο ένα μέτρο «δεν είδε». Το γήπεδο να βράζει, αντικείμενα, χάβρα, διαμαρτυρίες ένθεν κακείθεν.
Κάθε φάση που ακολουθεί επισύρει χαμό, ο Γερμανάκος διακόπτει, ξαναδιακόπτει, κάποια στιγμή το παίρνει απόφαση και φεύγει για τα αποδυτήρια. Σε κανονική ροή το ματς θα έπρεπε να είναι περίπου στο 80ο λεπτό, στην πραγματικότητα μετά το γκολ του Μαραγκού ζήτημα να έχουν παιχτεί 4 λεπτά ποδόσφαιρο.
Η αιτία της απόσυρσης του Γερμανάκου ήταν ένα κομμάτι τσιμέντου στον ώμο του Αντώνη Νικοπολίδη. Αργότερα και αφού εξετάστηκε από το γιατρό του αγώνα, διαπιστώθηκε ότι ο Νικοπολίδης είχε δεχθεί και δεύτερο αντικείμενο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και υπέστη διάσειση. Παιχνίδια που παίζει η μοίρα…
Κάποια από τα παιδιά της Θ7 που εκείνο το απόγευμα τραυμάτισαν σοβαρά τον μετέπειτα τερματοφύλακα της Εθνικής του Euro 2004, λίγα χρόνια αργότερα τον αποθέωναν και τον λόγιζαν «σύγγαυρο». Την ώρα που ο Αμπαδιωτάκης φορούσε τα γάντια του για να αντικαταστήσει το Νικοπολίδη, ο Αντώνης όδευε στα αποδυτήρια του Καραϊσκάκη έχοντας απωλέσει τις αισθήσεις του.
Ο Γερμανάκος μίλησε με πολύ κόσμο στα αποδυτήρια. Έβλεπες τον τρόμο στο βλέμμα του, την αμηχανία του, την αγωνία του να βρεθεί ένας τρόπος να φύγουμε όλοι ζωντανοί από το Καραϊσκάκη. Ένας ήταν ο τρόπος για να ηρεμήσει ο κόσμος: να ξαναβγούν οι ομάδες, να παίξουν, να λήξει ισόπαλο και να φύγουν οι αποστολές με τα μέλη σώα και όσο το δυνατόν αβλαβή.
Οι ομάδες ξαναβγαίνουν, «κρύες». Δεν υπάρχει τακτική, λογική, στρατηγική, το παραμικρό. Κάθε κατεβασιά είναι γκολ, οι ποδοσφαιριστές έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει και προσπαθούν να αποσπάσουν το κοινό με ευκαιρίες και «θέαμα».
Χαμένο διπλό τετ-α-τετ Δρακόπουλου και Ντέταρι, στην αμέσως επόμενη φάση ανεπανάληπτο τετ-α-τετ του Σαραβάκου. Συνηθίζουμε πλέον τέτοιου είδους παιχνίδια να τα ονομάζουμε «ροντέο». Το συγκεκριμένο ματς ήταν βγαλμένο απευθείας από τη South Dacota και το Wyoming, Πολιτείες ακόμα πιο σκληρές κι απ’ το Texas.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της παρωδίας των χαμένων ευκαιριών να βρέχει αντικείμενα, διαιτητής και παρατηρητής να υποκρίνονται ότι δεν τα είδαν, ο Ταξίαρχος να διστάζει να δώσει εντολή για επέμβαση των ΜΕΑ (τα τότε ΜΑΤ) γιατί ο ήδη εξαγριωμένος κόσμος θα ισοπέδωνε κι αυτά.
Ο Καμινάρης να δέχεται καταιγισμό αντικειμένων, μια πραγματική βροχή από κομμάτια τσιμέντου μιας και οι οπαδοί του Ολυμπιακού ξήλωναν την εξέδρα (!) και σημάδευαν το φουκαρά τον επόπτη. Η εικόνα στα όρια του νεοσουρεαλισμού: ο Καμινάρης είχε πάει να προστατευθεί στον πάγκο του Παναθηναϊκού, γύρω του ένα σωρό κόσμος, ο Τσαχειλίδης να τον προπηλακίζει, ο Σαλιαρέλης να βολτάρει και να προσπαθεί να βγει από πάνω.
Ο Γερμανάκος δεν μπορούσε πια να κάνει αλλιώς. Μάζεψε τους επόπτες και έφυγε προς τα αποδυτήρια διακόπτοντας πάλι το ματς. Τη στιγμή που το διαιτητικό τρίο έφθανε στην καταπακτή, ένας γνωστός οπαδός του Ολυμπιακού έτρεξε πίσω τους, ξάπλωσε με μια μεγαλοπρεπή γροθιά στον Καμινάρη στο έδαφος και απομακρύνθηκε ανενόχλητος, εν μέσω αποθέωσης.
Εκ νέου διακοπή, εκ νέου σουρεαλισμός. Ο Σαλιαρέλης πριν ξανακατέβει στον αγωνιστικό χώρο δίνει εντολή να παίξουν τα μεγάφωνα lambada, μια τεράστια λάτιν επιτυχία της εποχής. Πλέον όλο το σκηνικό είναι μίξη ταινίας των Monty Pythons και του David Lynch.
Παίκτες οκλαδόν (!) στη σέντρα, παρατρεχάμενοι μέσα στο γκαζόν, οπαδοί στο ταρτάν, αστυνομικοί να κοιτάζουν στα «μάρμαρα» ενώ τριγύρω γίνεται της μουρλής. Ένα τέταρτο της ώρας αυτή η εναλλασσόμενη εικόνα κλαυσίγελου.
Ο Γερμανάκος αντιλαμβάνεται ότι αν διακόψει το παιχνίδι θα είναι εις βάρος του Ολυμπιακού και τότε το πράγμα θα γίνει μη διαχειρίσιμο με ανεξέλεγκτες συνέπειες και αντιδράσεις. Σε κανονική ροή αγώνα είμαστε περίπου στο 100ο λεπτό όταν ο Γερμανάκος το παίρνει απόφαση και ξαναβγαίνει από την καταπακτή. Τo πρόβλημα είναι ότι σε καθαρό χρόνο το παιχνίδι θέλει τουλάχιστον μισή ώρα αγώνα για να τελειώσει.
Ο διαιτητής καλεί τους ποδοσφαιριστές στο κέντρο, κάνουν κύκλο γύρω του, θα ορκιζόμουν ότι πρέπει να τους ψέλλισε κάτι σαν «να λήξει να πάμε ζωντανοί σπίτια μας». Γνέφουν όλοι καταφατικά και το ματς ξαναξεκινάει. Με το ελεύθερο σχεδόν ο Ολυμπιακός ισοφαρίζει σε 2-2 με ένα πλασέ του Τσαλουχίδη που θα έβγαζε και τερματοφύλακας της Κ17 του Παναθηναϊκού.
Όλοι στη εξέδρα μετά την αρχική φυσιολογική αντίδραση, οσμίστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο νους αυτόματα πήγε σε ένα προσυμφωνημένο ισόπαλο αποτέλεσμα που θα απέτρεπε πιθανή επέκταση και αναζωπύρωση των επεισοδίων. Μόλις ο Δημήτρης Σαραβάκος εντελώς μόνος και μισό βήμα από την εστία του Ταληκριάδη, έστειλε με κεφαλιά την μπάλα χαρακτηριστικά άουτ, ξεκίνησε το πανηγύρι.
«Εδώ θα γίνει ο τάφος σας» - «Είναι στημένο» - «Πουλημένοι». Ο κόσμος εξαγριώνεται και οι ποδοσφαιριστές ξανά με αίσθημα αυτοσυντήρησης αρχίζουν να ξαναπαίζουν. Ο Αντωνίου με κεφαλιά επιτρέπει στον Παναθηναϊκό να προηγηθεί με 2-3, επαναλαμβάνω ότι η εικόνα του ματς ήταν ξεκάθαρα «λίγα με πολλά» και λόγω τακτικής και λόγω αγωνιστικής κατάστασης και των δυο μονομάχων.
Ο κόσμος δεν ηρεμεί και οι παίκτες το παίρνουν απόφαση: να το λήξουμε ισόπαλο, να πάμε σπίτια μας. Ο Αποστολάκης ανενόχλητος προελαύνει, σουτάρει εντελώς προβλέψιμα εκτός περιοχής. Η μπάλα είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει στην αγκαλιά του Αμπαδιωτάκη, βρίσκει όμως σε ένα από τα πολλά μπουκάλια που έχουν πέσει στον αγωνιστικό χώρο, γκελάρει και ξεγελάει τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού.
Το ντέρμπι στο 3-3, πάλι απ’ την αρχή, ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Στο γήπεδο δεν ήταν ευδιάκριτο το μπουκάλι και ο κόσμος μέσα στην τρέλα θεώρησε ότι ο Αμπαδιωτάκης το έφαγε επίτηδες. Έχουν ήδη ξεκινήσει οι αποδοκιμασίες, οι κερκίδες των φανατικών σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους συνεννοούνται με συνθήματα για το...ξύλο που πρόκειται από κοινού να ρίξουν στους παίκτες.
Το κανονικό χρονόμετρο θα έπρεπε να είναι στο 133ο λεπτό, το χρονόμετρο του Σταδίου δείχνει το 89ο. Ο Γιάννης Σαμαράς παίρνει τη μπάλα, περνάει μπροστά από τον Πάρι Γεωργακόπουλο, αφήνει πίσω του Αλεξίου, Παχατουρίδη, Καραταΐδη και πλασάρει γράφοντας το 3-4.
Ο Σαμαράς χειροκροτήθηκε και από την 7, γκολ φώναξαν και οι κεντρικές θύρες που ήταν γεμάτες με κόσμο των ερυθρολεύκων. Ο Γερμανάκος σφυρίζει άρον άρον τη λήξη. Στην ατμόσφαιρα ένα αίσθημα πιο πολύ ανακούφισης μέχρι που ακολουθεί το πιο απόλυτο σκηνικό που έχουμε βιώσει στα ελληνικά γήπεδα.
Οι οπαδοί των δυο ομάδων μένουν στις θέσεις τους στα πέταλα και ξεκινούν ρυθμικά να εναλλάσσουν το ίδιο σύνθημα: ξεκίνησαν με το «είστε», συνέχισαν με το «είναι» και ολοκλήρωσαν με το «είμαστε μαλάκες». Πραγματικά, ο πιο ανεπιτήδευτα επιτυχημένος επίλογος που θα μπορούσε να δοθεί στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Όμως όχι.
Το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν αδύνατον να μην έχει απόνερα. Μέσα στο γενικό χαμό των επεισοδίων και κατά τη διάρκεια της μεγάλης διακοπής όταν όλοι ασχολούντο με το Γερμανάκο και με το ενδεχόμενο να μην ξαναρχίσει το παιχνίδι, είχε συμβεί ακόμα ένα σκηνικό που θα μείνει στην ιστορία: ο Αργύρης Σαλιαρέλης είχε επιτεθεί στον κάμερα-μαν της ΕΡΤ Σωκράτη Ζάππα που βιντεοσκοπούσε τις σκηνές των επεισοδίων και την επίθεση του οπαδού του Ολυμπιακού στον επόπτη Καμινάρη.
«Την ώρα που έκανα τη δουλειά μου, αντιλήφθηκα έναν κύριο να με πλησιάζει και να ωρύεται πίσω μου: «Αλήτες! Έξω! Θα σας γ@μήσω». Στη συνέχεια, ο ίδιος αυτός κύριος, εντελώς απρόκλητα και χωρίς να του πω απολύτως τίποτα, με χτύπησε με δύναμη στο πρόσωπο. Μόλις σήκωσα τα μάτια, είδα ότι ήταν ο ίδιος ο Σαλιαρέλης. Δεν μπορουσα να το πιστέψω, είκοσι δύο χρόνια σε αυτή τη δουλειά δεν είχα καν διανοηθεί ότι θα έφτανε σε αυτή την κατάντια ένας πρόεδρος σωματείου».
Τα παραπάνω είναι λόγια του ίδιου του Ζάππα στο νεαρότατο τότε ρεπόρτερ Νίκο Παπαδογιάννη στην εφημερίδα «Απογευματινή». Ο κάμερα-μαν της ΕΡΤ μεταφέρθηκε αμέσως μετά την επίθεση του Σαλιαρέλη και ενός σωματοφύλακά του, στο Γενικό Κρατικό και κατόπιν στο Ιπποκράτειο, όπου υποβλήθηκε σε ακτινογραφίες, για να διαπιστωθεί ότι είχε υποστεί ελαφρά διάσειση και μερική κάκωση της κάτω σιαγώνας.
Υποβλήθηκαν μηνύσεις, ενώ και ο Σαλιαρέλης υποστήριξε τη δική του εκδοχή των γεγονότων μεταφέροντας τον εξής διάλογο:
«Ρε άνθρωπε, αφού βλέπεις τι γίνεται, γιατί δεν φεύγεις;»
«Ποιος είσαι εσύ ρε, που θα μου πεις να φύγω;»
«Αλήτη, φύγε γρήγορα από δω, δεν ακούς που βρίζουν τη μάνα μου στην εξέδρα;»
«Δεν έχουν άδικο. Γ@μώ το σπίτι σου!»
Εκεί σύμφωνα με την αφήγηση του πρώην προέδρου του Ολυμπιακού ακολούθησε το θρυλικό χαστούκι στον κάμερα-μαν της ΕΡΤ και από εκεί και ύστερα το πράγμα ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Ο Σαλιαρέλης το συνέχισε μπροστά στις κάμερες: «Καθόμουν μαζί με την Εισαyγελέα μέσα στον αγωνιστικό χώρο και οι αστυνομικοί μου ζήτησαν να επέμβω για να σταματήσουν οι χούλιγκανς να πετάνε πέτρες, τούβλα κι όλα αυτά. Ήταν ακριβώς το σημείο που χτύπησε ο τερματοφύλακας ο Νικοπολίδης. Όταν μπήκα στον αγωνιστικό χώρο για να ηρεμήσω τα πνεύματα, ακολούθησε ο διάλογος που προανέφερα και εδώ θέλω να θέσω ένα ερώτημα: αφού η τηλεόραση προβάλλει τόσο πολύ το γεγονός, γιατί δεν προβάλλει και τη συνομιλία με τον κύριο αυτόν για να ακούσει ο κόσμος τι ειπώθηκε;»
Μάταια οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι προσπάθησαν να επικεντρωθούν στην ουσία των γεγονότων, ο Σαλιαρέλης ήταν χείμαρρος: «Χρησιμοποιούν γκεμπελίστικες μεθόδους για να με κατηγορήσουν, προσπαθούν να με εξοντώσουν με κάθε τρόπο και τώρα έρχεται ο κύριος αυτός να τους εξυπηρετήσει. Μάλιστα, είχαμε συζήτηση και με την κυρία Εισαγγελέα που ήταν κοντά και η κυρία γύρισε και του είπε μετά το επεισόδιο: «Άντε φύγε από δω...», ενώ οι αστυνομικοί που ήταν κοντά, τον ρωτούσαν τι γύρευε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ποιός του είπε να μπει μέσα στο γήπεδο να τραβάει με την κάμερα; Υπήρχε μία συμφωνία ανάμεσα σε μένα και το Βαρδινογιάννη να αφήνουμε να μπαίνουν τα κανάλια για το τρίλεπτο που έχουμε συμφωνήσει, με την προϋπόθεση να μη δίνουν οι κάμερες έκταση στα μικροεπεισόδια. Εγώ δεν τον ξέρω καν αυτόν που χτύπησε τον καμεραμάν μετά από μένα. Όσο για την ανακοίνωση της ΕΡΤ, που λέει ότι είναι τάχα άνθρωπος του περιβάλλοντός μου και μπράβος μου, έχω να πω οτι είναι παλιανθρωπιά. Εγώ μιλάω στους δημοσιογράφους στον πληθυντικό, φανταστείτε για να φτάσω στο σημείο να χτυπήσω τον κάμερα-μαν σε ποια κατάσταση ήμουν και πόσο προκλήθηκα».
Λίγα μέτρα πιο πέρα από τον Ανάργυρο, το πρόσωπο του αγώνα, ο Αντώνης Νικοπολίδης σοκαρισμένος προσπαθούσε να εξηγήσει τι έζησε: «Ήταν ένας πόλεμος! Έζησα έναν πόλεμο. Έφευγαν γύρω μου μάρμαρα, πέτρες μπουκάλια, σίδερα, ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Ένα μάρμαρο με χτύπησε στον αυχένα κι ένιωσα να χάνομαι. Έπεσα κάτω, δεν μπορούσα να συνεχίσω. Στα αποδυτήρια έμαθα για τη νίκη της ομάδας. Σε όλο τη παιχνίδι έπεφταν πέτρες, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο η κατάσταση έγινε τραγική. Κοιτούσα να σώσω τη ζωή μου, να μη δεχτώ μάρμαρο ή πέτρα κι όχι να αποκρούσω τη μπάλα. Δεν είχα το μυαλό μου στο ματς, ήμουν εκτός αγώνα. Διαμαρτυρήθηκα πολλές φορές στο διαιτητή, που μου είπε ότι προσπαθεί μαζί με τους παίκτες του Ολυμπιακού να ηρεμήσει την κατάσταση, τι άλλο να κάνει. Απογοητεύτηκα, αυτοί που τα έκαναν αυτά, πρέπει να σταματήσουν γιατί έτσι θα καταστραφεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι αγώνες πρέπει να κερδίζονται στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς βία».
Ο Νικοπολίδης αφού εξετάστηκε από το γιατρό του Παναθηναϊκού έφυγε από το γήπεδο, το ίδιο βράδυ μίλησε στο κεντρικό δελτίο του Mega, κατόπιν πήρε ειδική άδεια από τον Παναθηναϊκό και πήγε στην Άρτα να ηρεμήσει. Πίσω του συντρίμμια.
Η έκθεση της Αστυνομίας πιο πλούσια και από Ρώσο μεγιστάνα: σπασίματα αυτοκινήτων, ακατάσχετοι πετροπόλεμοι προς κάθε κατεύθυνση, τραυματισμοί αστυνομικών, συλλήψεις, άνανδρες επιθέσεις πολλών σε λίγους. Μιάμιση ώρα πριν αρχίσει το παιχνίδι, οργανωμένοι φίλαθλοι του
Παναθηναϊκού έπεσαν σε ενέδρα οπαδών του Ολυμπιακού και οι γύρω δρόμοι του Σταδίου μετατράπηκαν σε αρένα.
Ακολούθησε άγριο κυνηγητό, ξύλο, λιθοβολισμοί, μέχρι που εμφανίστηκε το πούλμαν που μετέφερε τους παίχτες του Ολυμπιακού, το οποίο οι Παναθηναϊκοί υποδέχτηκαν με κοτρώνες. «Αν το τζάμι δεν ήταν τόσο χοντρό, τότε η ζωή του Ντέταρι θα κινδύνευε» είπε ο Σάκης Μουστακίδης, που είδε μια τεράστια πέτρα να κάνει θρύψαλα το εξωτερικό τζάμι του πούλμαν, στο σημείο που βρισκόταν ο Λάγιος.
Λίγα μέτρα πιο μακριά, εκατό περίπου οπαδοί του Ολυμπιακού επιτέθηκαν σε τρεις-τέσσερις άτυχους αστυνομικούς που περιφρουρούσαν τη Θύρα 7 με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ένας εξ αυτών και να οδηγηθεί στο Τζάνειο. Η αστυνομία με δυνάμεις των ΜΑΤ προσπάθησε να ανταπαντήσει, αποπειράθηκε να εισβάλλει στην 7, αλλά οι οπαδοί του Ολυμπιακού τους απώθησαν και τους έτρεψαν σε φυγή.
Τελικά η αστυνομία συνέλαβε δύο οπαδούς των ερυθρολεύκων και έναν ανήλικο μαθητή της 1ης Λυκείου που γρονθοκόπησε έναν δόκιμο αρχιφύλακα και συμμετείχε στη συμπλοκή που προκάλεσε τον (ελαφρύ) τραυματισμό ακόμη τεσσάρων αστυνομικών. Εν ολίγοις, πλούσιο και το αστυνομικό δελτίο, ένα από τα πλουσιότερα στην ιστορία του επαγγελματικού πρωταθλήματος.
Τα ευτράπελα δεν είχαν τελειωμό. Στο καμαράκι των διαιτητών είχαμε και την κατάρρευση του διαιτητή που λύγισε από την πίεση, την ένταση και το άγχος. «Δεν είμαι καλά παιδιά, ένα γιατρό...» ψέλλισε λιποθυμώντας και αμέσως ο παρατηρητής κάλεσε το γιατρό του Σταδίου που διαπίστωσε την κατάσταση σοκ και κατόρθωσε με αιθέρα να συνεφέρει τον δύσμοιρο ρέφερι του αγώνα.
Εξ αιτίας του συμβάντος καθυστέρησε και η σύνταξη του φύλλου αγώνος, με το Γερμανάκο να πιέζεται και εν τέλει να κάνει δηλώσεις και να διαβάζει μέρος του στους παρευρισκόμενους δημοσιογράφους, ενώ δίπλα του ο επόπτης Καμινάρης αποχωρούσε με φορείο (!) για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Όταν ο Γερμανάκος έφτασε στο σημείο της διακοπής του αγώνα και στο επεισοδιακό γκολ του Σπύρου Μαραγκού, πλησίασε ο Μανώλης Τσαχειλίδης.
Η στιχομυθία απολαυστική:
«Ο συνάδελφος, επόπτης ολιγώρησε για κάποια στιγμή, αλλά στη συνέχεια έδειξε γκολ. Εγώ δεν είχα γνώμη γιατί δεν είδα καλά, αλλά ήμουν υποχρεωμένος να το κατακυρώσω».
«Γιατί ολιγώρησε;»
«Γιατί είναι άνθρωπος και φοβήθηκε για τη ζωή του.»
«Επιτρέπεται η ολιγωρία δηλαδή.»
«Σε ανθρώπους επιτρέπεται. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για γκολ.»
Σε εκείνο το σημείο διάφοροι οπαδοί που είχαν παρεισφρήσει στα αποδυτήρια, άρχισαν να φωνάζουν «έξω οι τσάτσοι του Βαρδινογιάννη» και αποθέωναν το Θοδωρή Παχατουρίδη που σύμφωνα με το φύλλο αγώνος γρονθοκόπησε τον επόπτη και αντιμετώπιζε το φάσμα αποκλεισμού 10 αγωνιστικών.
Ο επίσημος Ολυμπιακός, κατόπιν εντολής του Σαλιαρέλη, επέρριπτε τις ευθύνες για όλα τα επεισόδια στη διαιτησία και στη Θύρα 7. Αφού ο Σαλιαρέλης.. ξεμπέρδεψε με τα του κάμερα-μαν της ΕΡΤ, προχώρησε σε μια πρωτοφανή και μνημειώδη επίθεση εναντίον των οπαδών της ίδιας του της ομάδας:
«Η Θύρα 7 κλείνει οριστικά. Ακόμη και η ίδια η Παναγία να μου ζητήσει να την ανοίξω δεν θα το κάνω. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι Ολυμπιακοί, δεν έχουν μπέσα και δε σέβονται τίποτα. Παίζαμε ντέρμπι κι αντί να βοηθήσουν την ομάδα να κερδίσει, έκαναν ότι πέρναγε από το χέρι τους για να χάσουμε τον αγώνα και να τιμωρηθούμε. Αυτά που έγιναν είναι εγκλήματα κατά της ιστορίας του Ολυμπιακού. Πέταγαν πέτρες και διάφορα ζαρζαβατικά στον αγωνιστικό χώρο, φώναζαν ότι το ματς ήταν στημένο ενώ είμασταν 3-3 και με την ισοπαλία είμασταν στην κορυφή της βαθμολογίας. Έβριζαν τη μάνα μου, πρόκειται για συμμορία αλητών και παλιανθρώπων. Πιστεύω πως αν δεν ήταν αυτοί στο γήπεδο θα κερδίζαμε, γι' αυτό ποτέ άλλοτε δεν θα ξαναδούν τον Ολυμπιακό από τη Θύρα 7, το υπογράφω εγώ προσωπικά. Εγώ δεν θα κάνω σε κανέναν το χατίρι να παραιτηθώ. Εγώ θα πολεμήσω όπως και όσο μπορώ, γιατί ο Ολυμπιακός είναι μεγάλος, έχει ιστορία που είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε κι όποιος δεν τη σέβεται πρέπει να τον αποβάλουμε από το χώρο. Κάθε Κυριακή έχουμε τους αλήτες της εξέδρας να δημιουργούν προβλήματα στην ομάδα. Έχουν βάλει στο μυαλό τους να διαλύσουν τον Ολυμπιακό, αλλά δεν θα τα καταφέρουν. Εγώ προσωπικά σας λέω ότι είναι γάγγραινα και δεν με αφήνουν να φτιάξω το μεγαλύτερο Ολυμπιακό όλων των εποχών».
Πραγματικά ο Σαλιαρέλης (ξανα)έκλεισε τη Θ7, με τις κεφαλές της οποίας τα είχε μαζεμένα και για τα επεισόδια, αλλά και για τις γενικευμένες αποδοκιμασίες στο πρόσωπό του, χωρίς να λείπει το σκληρό φολκλόρ, με κορυφαίο όλων το επικό «Αργύρη καργίολη δωσ’ το πορτοφόλι» σε ανακοίνωση από τα μεγάφωνα για απώλεια πορτοφολιού φιλάθλου της ομάδας.
Ελάχιστοι θυμούνται, ότι μετά το τέλος εκείνων των δηλώσεων, ο Σαλιαρέλης για να γλυτώσει το ξύλο ανακοίνωσε τη μεταγραφή (!) του Πολωνού Γιάτσεκ Ζιόμπερ για το καλοκαίρι. Και ενώ όλοι τσιμπιόντουσαν για να διαπιστώσουν αν είναι ξύπνιοι ή το ζουν πραγματικά, εμφανίζεται ο ίδιος ο Ζιόμπερ (!) με έναν φουσκωτό συνοδό και κάνει δηλώσεις για το ωραίο παιχνίδι! Η επιτομή του σουρεάλ.
Στην αντιπέρα «πράσινη» όχθη, παγωμάρα αλλά και μια ανεξήγητη ευφορία και πολλά χαμόγελα., Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Γιάννης Καλλιτζάκης πληροφορήθηκε ότι γέννησε η γυναίκα του και έφυγε πολύ γρήγορα για το ΗΡΑ (σημερινό ΙΑΣΩ στη Λεωφόρο Μεσογείων) για να δει τη γυναίκα και το νεογέννητο παιδί του.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ο Βαρδινογιάννης που δεν βρισκόταν στο Φάληρο, τηλεφώνησε και ανακοίνωσε πριμ 600 χιλιάδων δραχμών για κάθε παίκτη και κατόπιν φρόντισε να διαρρεύσει ότι ο Παναθηναϊκός αν και μπορούσε να διεκδικήσει την οριστική διακοπή του αγώνα δεν το έκανε και δεν υπέβαλε ένσταση.
Το ντέρμπι ωστόσο δεν είχε ακόμα τελειώσει. Έγινε πρώτο θέμα συζήτησης στη Βουλή, από κοινού Μιλτιάδης Έβερτ και Κίμων Κουλούρης κατέθεσαν επίκαιρη ερώτηση σχετικά με τα επεισόδια, ζητώντας «τη λήψη ουσιαστικών προληπτικών μέτρων, επισημαίνοντας ότι η έκταση και η ένταση των εκδηλώσεων βίας θέτει σοβαρά σε κίνδυνο την υποψηφιότητα της χώρας μας για την ανάληψη της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996». Καθένας με τον καημό του…
Στον Εισαγγελέα εν τω μεταξύ, κατέφθασαν δύο ακόμη καταγγελίες, με την πρώτη να προέρχεται από την Ένωση Εικονοληπτικών Επικαίρων Τηλεόρασης που αναφερόταν και στηλίτευε την «απρόκλητη και συνειδητή επίθεση που υπέστη ο κάμερα-μαν της ΕΤ-1 Σωκράτης Ζάππας, από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Αργύρη Σαλιαρέλη» και τη δεύτερη από τον τότε αντιπρόεδρο της ΕΠΑΕ Αλέξη Κούγια, ο οποίος στρεφόταν κατά του προέδρου του Ολυμπιακού, αλλά και του ποδοσφαιριστή Θόδωρου Παχατουρίδη, ο οποίος σύμφωνα με τον Κούγια «επετέθη και εκτύπησε, δια των χειρών του, ρίπτοντάς τον στο έδαφος, τον επόπτη του αγώνα κ. Καμινάρη». Πάνω, απ’ όλα, το ελληνικό ποδόσφαιρο ανακυκλώνεται και σέβεται το περιβάλλον…
Εκείνοι που δεν το πήραν καθόλου στην πλάκα ήταν ασφαλώς οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Στην πρώτη προπόνηση μετά το ντέρμπι, πεντακόσιοι οπαδοί περικύκλωσαν το Ρέντη με την ιαχή «έξω οι τσάτσοι του Βαρδινογιάννη» και «πουλημένοι - πουλημένοι» να δονεί την ατμόσφαιρα.
Ο Σαλιαρέλης συνοδεία των μπράβων του κινείται εναντίον τους, χειρονομεί, τους βρίζει και τότε οι οπαδοί εξαγριώνονται, πηδάνε τα κάγκελα και ακολουθεί χαμός, με πέτρες και κέρματα να πέφτουν βροχή. Παριστάμενη διμοιρία ανδρών των ΜΕΑ σπεύδει να… «διεκπεραιώσει» και ο Σαλιαρέλης προλαβαίνει να το σκάσει με τη Mercedes του.
Ουσιαστικά τότε ξεκίνησε ο χρόνος να μετρά αντίστροφα για την απαγκρίστρωσή του από τον Ολυμπιακό, παρά το γεγονός ότι η σεζόν ολοκληρώθηκε σε απόλυτη πόλωση. Ακολούθησαν οι αδερφοί Μπανασάκη, η διοικούσα Επιτροπή με επικεφαλής τον Νταϊφά, η λύση στο τεράστιο ζήτημα των χρεών της Τράπεζας Κρήτης και η οριστική εμπλοκή του Σωκράτη Κόκκαλη με τα κοινά της ομάδας. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία…