Δεν είναι κάτι νέο (για να μην ενθουσιάζονται τα παιδιά που θα… αλλάξουν το ελληνικό ποδόσφαιρο). Παρά τις Λανουαδιές, έχουμε και φέτος ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Το επιβεβαιώνει ξεκάθαρα ο βαθμολογικός πίνακας. Τρεις στην κορυφή, έναν βαθμό πίσω ο ΠΑΟΚ, δύο ο Παναθηναϊκός. Είναι ένα ζήτημα για όλους, πως αυτός ο κοινός βηματισμός έρχεται με βήματα προς τα… πίσω. Δηλαδή, όλοι έχουν συγκεντρώσει λιγότερους βαθμούς συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια.
Επίσης, κοινή συνισταμένη είναι πως κανείς δεν έχει τρελάνει κόσμο με τις εμφανίσεις του. Ο ΠΑΟΚ βουλιάζει αύτανδρος και δεν περνούν πια τα καμώματα του Λουτσέσκου για να διατηρούν το ενδιαφέρον, ο Παναθηναϊκός είναι ο πιο ασφαλής τρόπος για να πάρει κάποιον θεατή ο… ύπνος με το κάτι σαν ποδόσφαιρο που αποδίδει, ο Ολυμπιακός ταλανίζεται ειδικά σε κλειστές άμυνες και έφτασε το ματς της Τούμπας για να δώσει στίγμα για πρώτη φορά φέτος εντός συνόρων.
Και μένει η ΑΕΚ. Μια ομάδα που έχει περάσει ήδη από σαράντα κύματα, αλλά σα να βγαίνει στον αφρό. Η εμφάνιση κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, αλλά και η εικόνα που εμφάνιζε ακόμα σε ματς που για Λανουαδικούς λόγους στερήθηκε τη νίκη, δείχνει πως βρίσκει ξανά την ισορροπία της. Αλλά το πιο κρίσιμο και σημαντικό για την ΑΕΚ είναι πως φαίνεται καθαρά εντός κι εκτός του οργανισμού, πως είναι η ομάδα που γεννά τις μεγαλύτερες προσδοκίες για το μέλλον.
Η κουβέντα για την ΑΕΚ
Στην ΑΕΚ πολλές φορές αρέσκονται να τρώνε τις σάρκες τους. Να κάνουν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, όπως η ύπαρξη του πλουσιότερου ρόστερ της Ιστορίας της, σε αντικείμενο έριδας. Φτάνει το ματς και η αναγγελία της 11άδας προξενεί τόση γκρίνια και αμφιβολία, όσο πουθενά αλλού. Τρέμω τι θα συνέβαινε δηλαδή, εάν ο Αλμέιδα έβαζε τον Μπακαγιόκο βασικό που εμπνεύστηκε ο Λουτσέσκου ή ξεκινούσε το ματς με στόπερ για αριστερό μπακ, κεντρικό χαφ για δεξιό ακραίο και σέντερ φορ για επιθετικό, όπως ο Μεντιλίμπαρ (τον Βιτόρια δεν τον βάζω ακόμα στο παιχνίδι).
Αδικο; Όχι απόλυτα. Υπάρχουν επιλογές του Αλμέιδα στη διάρκεια της σεζόν ως τώρα, που υπήρξαν εξεζητημένες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα αριστερά μπακ Κάλενς και Λιούμπισιτς σε εκείνα τα παιχνίδια της Ευρώπης το καλοκαίρι. Το δίδυμο Πιερό – Γκαρσία στην επίθεση που αχρήστευε ουσιαστικά και τους δύο. Αλλά ξέρετε, ουδείς είναι αλάνθαστος. Κάθε άνθρωπος που δουλεύει, θα κάνει λάθη. Το γενικό πρόσταγμα είναι πως ο Αλμέιδα παραμένει η σταθερά για επιτυχία της ΑΕΚ.
Να βρει ταυτότητα
Ειδικά φέτος, που δεν απαιτείται να βγάζει λαγούς από το καπέλο, αλλά να διαχειριστεί έναν γαλαξία αστεριών που υπάρχουν στο δυναμικό της ομάδας. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία στη διαχείριση, πως θα δεις παίκτες με κατεβασμένα μούτρα, πόσο μπορεί να επηρεάσουν το κλίμα. Πεποίθηση μου είναι, πως όταν νικάς δεν υπάρχουν μουτσούνες. Παίρνεις το (όποιο) ρίσκο, πας με αυτούς που θεωρείς καλύτερους και οι υπόλοιποι στην αναμονή. Σε όποιον δεν αρέσει, ο Γενάρης σχεδόν έφτασε.
Αρα, το κρίσιμο για την ΑΕΚ είναι να κατασταλάξει σε βασικό κορμό ποδοσφαιριστών και να βρει τον τρόπο που θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη ομοιογένεια η ομάδα του. Αρχίζει να συμβαίνει. Πλέον, η άμυνα είναι σχεδόν σταθερή με Στρακόσα, Ρότα, Βίντα, Μουκουντί και Χατζισαφί. Ψάχνεται πολύ στο δεξί άκρο, δοκίμασε και νομίζω πως θα κατασταλάξει στον Γιόνσον για εξάρι, καθιέρωσε Περέιρα και Μαρσιάλ, έχει Λαμέλα ή Μάνταλο και Λιβάι στην επίθεση.
Ο Πινέδα και το… σκίρτημα
Είναι θέμα η απουσία του Πινέδα (πρώτιστα) από την 11άδα; Είναι. Αλλά επαναλαμβάνω, πως το ζητούμενο για μια ομάδα είναι να νικά. Ανήκω στην ίδια κατηγορία με τον Αλμέιδα που έχουμε… καψούρα με τον Πινέδα. Μιλάμε για «μάγο», που αν ήμουν εγώ προπονητής, θα έψαχνα πάντα τους άλλους δέκα. Διάβασα με προσοχή όσα είπε ο Αλμέιδα μετά το ματς του Σαββάτου. Δεν συμφωνώ απόλυτα, γιατί ο Πινέδα είναι εδώ για να… ξεζουμιστεί από την ΑΕΚ. Ο,τι έχει, πρώτα εδώ και μετά στο Μεξικό.
Ο Αλμέιδα θέλει να νικά. Θέλει την ΑΕΚ πρώτη και ξέρει καλά από τα χρόνια στο ποδόσφαιρο, πως τα αποτελέσματα σε κάνουν μάγκα ή δάγκα. Εκτιμώ, πως όσο περνά ο χρόνος, θα βρίσκει ολοένα και περισσότερα στοιχεία που θα κάνουν την Ενωση πανίσχυρη. Αλλωστε, αναλογιστείτε λίγο πως σχηματοποιείται η 11άδα που σας προανέφερα και πείτε μου, ότι δεν νιώθετε κάτι να σκιρτά μέσα σας για να τους δείτε να «κεντάνε» μέσα στο γήπεδο.
