Για αυτούς που (τον) ξέρουν, η έκπληξη δεν ήταν η τακτική οργάνωση του Ολυμπιακού στην Τούμπα, η συνοχή, η πειθαρχία, το πλάνο. Η μεγάλη έκπληξη ήταν άλλη. Ενδυματική.
Όλοι οι παλιοί του παίκτες ορκίζονται για ένα μόνο πράγμα:: δεν τον έχουν δει ποτέ να φοράει κουστούμι. Ποτέ! Δεν είναι ο τύπος που θα φορέσει επίσημο ένδυμα στον πάγκο -για γραβάτα ούτε λόγος. Για εκείνον το γήπεδο, είναι στίβος μάχης κι εκείνος ένας από τους μαχητές.
Γι’ αυτό και δυσανασχετεί με την νέα γενιά προπονητών -τα μοντέλα- που προσέχουν και την παραμικρή στιλιστική λεπτομέρεια. Για εκείνον η στολή εκστρατείας ήταν πάντα η ίδια. Ένα t-shirt, ένα polo με το έμβλημα της ομάδας, μία φόρμα ή το πολύ ένα τζιν παντελόνι. Ως εκεί. Τίποτα άλλο.
Ο κρύος Βαρδάρης τον έκανε στην Τούμπα να επιλέξει μία στιλιστική υπερβολή για τον ίδιο. Ένα τζιν πουκάμισο, με ανοιχτά τα δύο τελευταία κουμπιά για να μπορεί να… ουρλιάζει άφοβα. Όχι, όμως ένα όποιο κι όποιο πουκάμισο. Όχι κάποιο από την δική του γκαρνταρόμπα, αλλά το επίσημο τζιν πουκάμισο που φοράει στις αποστολές ο Ολυμπιακός. Σημειολογικά, σημαίνει κι αυτό πολλά.
Ένα τζιν πουκάμισο, πάνω από το λευκό Polo με το ερυθρόλευκο σήμα, το οποίο από ότι φαίνεται ότι δεν θα βγει από πάνω του ούτε με… εγχείριση. Διότι για τον Βάσκο τεχνικό, τα ρούχα, δεν είναι παρά η στολή εργασίας. Πρέπει όλοι να φοράνε τα ίδια. Να βρίσκονται στην ίδια σελίδα. Δεν ήταν όμορφο στο μάτι, αλλά είχε τα δικά του μηνύματα: «Είμαι ένας από εσάς».
Είναι της παλιάς σχολής. Και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Οι γκρίζες τρίχες αποτελούν πια την πλειοψηφία στα μαλλιά του και οι ρυτίδες στο σκαμμένο του πρόσωπο μαρτυρούν κάποιον που έχει περάσει πολλά στα γήπεδα. Και παρότι πάτησε τα 62, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο.
Δεν θέλει πληθυντικούς, ούτε ψεύτικες ευγένειες. Δεν θέλει να τον αποκαλούν ούτε Mister, ούτε κόουτς. Προτιμάει το Mendi, από τα πέντε πρώτα γράμματα του επιθέτου του. Αναζητά την οικειότητα με τους παίκτες του, θέλει έναν ιδιαίτερο προσωπικό κώδικα μαζί τους. Είναι σίγουρο ότι ο «Πάσχα», ο «Φόρτου», ο «Ρόντι» και ο «Σώτος» είναι οι νέες λέξεις που προστέθηκαν στο φρασεολόγιο του. Είναι ο δικός του τρόπος να γεφυρώσει το χάσμα.
Αυτό δεν σημαίνει πως είναι χαβαλές ή ότι είναι σαν τον θείο που θα πάει σε κάθε τραπέζι να καθίσει με την νεολαία. Είναι εξαιρετικά αυστηρός, λατρεύει τα όρια. Οι ρόλοι είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο για εκείνον.
Μία από τις εμμονές του είναι η ζυγαριά. Σχεδόν σε κάθε ομάδα που προπονούσε, ανά δύο εβδομάδες ζύγιζε ο ίδιος τους παίκτες κι όταν διαπίστωνε ότι κάποιος είχε πάρει κιλά, έπεφτε γερό πρόστιμο, το οποίο μετουσιωνόταν σε τραπέζωμα όλης της ομάδας.
Είναι τρελός με την υγιεινή διατροφή, απεχθάνεται το αλκοόλ, αν κάποιος παραβεί αυτούς τους κανόνες δεν περνάει καλά μαζί του στις προπονήσεις.
Πολλές από τις δικές του παραξενιές που ακολουθούσε πριν από 30 χρόνια, έγιναν μόδα τα επόμενα χρόνια. Όπως το μπάνιο σε νερό με παγάκια ως μέθοδος αποθεραπείας, παλιοί του παίκτες λένε πως στις προπονήσεις την επομένη των παιχνιδιών τους βουτούσε ο ίδιος σε δύο βαρέλια γεμάτα από νερό και παγάκια για 2-3 λεπτά, ώστε να αποκατασταθούν οι μύες.
Ένα άλλο χούι που έχει είναι οι παλιές βιδωτές μεταλλικές τάπες. Δεν του αρέσουν οι πλαστικές, ούτε τα παπούτσια που έχουν μισές-μισές. Αντιλαμβάνεται ότι καταπονούν περισσότερα τα πέλματα, αλλά προσφέρουν καλύτερο κράτημα, λιγότερα γλιστρήματα στο χορτάρι και πιο σίγουρο τρέξιμο, μάλιστα σε κάποιες από τις προηγούμενες ομάδες του προμήθευε τους παίκτες με δικές του μεταλλικές τάπες από το Μπιλμπάο!
Ένας τύπος «τρελός» με την λεπτομέρεια, που όμως αποτελεί προϊόν της πολύχρονης εμπειρίας του στα γήπεδα.
Οι προπονήσεις του είναι πάντα έντονες και απαιτητικές, όμως έχουν μέσα και… καψώνια. Κάθε φορά σε άσκηση τελειωμάτων, ένας παίκτης του δεν κατάφερνε να σημαδέψει εστία τον περίμενε μία volata, μία voltereta η μία volatín. Μία σειρά από κωλοτούμπες ή από περιστροφές με το δάχτυλο γύρω από την μπάλα, που έφερναν γέλια, αλλά και ζαλάδες στους άστοχους.
Αυτό είναι και το παρατσούκλι του. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του εκτός από Mendi τον αποκαλούν και Volatas. O κύριος κωλοτούμπας! Ακόμα και οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, μαζί του βελτίωσαν τα τελειώματά τους. Αν ήθελαν, ας έκαναν κι αλλιώς…
Ο Βάσκος είναι ένας ψαγμένος tactician κι όχι ένας απλός προπονητής βαθμοθηρίας. Οι ομάδες του πάντα αμύνονται ψηλά και είναι συμπαγείς. Θέλει πάντα οι παίκτες του να ξέρει τι ακριβώς πρέπει να κάνουν στο γήπεδο. Όταν έβλεπε παίκτη του να τρέχει άσκοπα στο γήπεδο, χωρίς τακτικό λόγο, τον αποκαλούσε μπροστά σε όλους «pollo sin cabeza», ακέφαλη κότα. Οι άσκοπες κινήσεις δεν χωράνε στο πλάνο του, θέλει όλοι να υπηρετούν κάποιο σκοπό.
Ο Mendi είναι ένας μάλλον βαρετός τύπος εκτός ποδοσφαίρου, ένας άνθρωπος αρχών, αξιών, σταθερών κανόνων. Θυμίζει βαθμοφόρο στρατιωτικό, που παρά τα γαλόνια που απέκτησε με τον καιρό, επιλέγει ακόμα να βγαίνει έξω με μπλουζάκι παραλλαγής και να λασπώνεται μαζί με τους φαντάρους του.
Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, όσο βρίσκεται στους πάγκους…
