Final-4 ήταν και πάει. Και τι Final-4! Από αυτά που θα μείνουν στην ιστορία. Δεν είναι και λίγο πράγμα να κρίνεται ο τίτλος του πρωταθλητή Ευρώπης στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Είναι από τα πράγματα που δε φανταζόμασταν ότι θα ζήσουμε, αλλά τα ζήσαμε (και με το παραπάνω) και κάτι μας λέει πως θα το… ξαναζήσουμε στο μέλλον. Ήταν να μη γίνει η αρχή…
Τελικός απολογισμός; Το ταμείο είναι μείον και για τις δύο ελληνικές ομάδες. Τις δύο ελληνικές ομάδας που ταξίδεψαν στο Άμπου Ντάμπι με πολλά όνειρα, με τον πήχη των φιλοδοξιών στα ύψη, αλλά τελικά επέστρεψαν με τις αποσκευές τους… άδειες.
Ο μεν Παναθηναϊκός λύγισε απέναντι στην ανώτερη και εν συνεχεία πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρμπαχτσε, ενώ ο Ολυμπιακός λύγισε από την εξαιρετική Μονακό. Αλλά η αλήθεια είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» είχαν προλάβει να λυγίσουν από την… πίεση αρκετές ώρες πριν από το τζάμπολ του ημιτελικού τους. Ούτε ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού δεν τους έκανε καλά.
Απόλυτος πρωταγωνιστής του ιστορικού Final-4 στο Άμπου Ντάμπι, ο ένας και μοναδικός Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Μετά από πέντε αποτυχημένα Final-4 ήρθε η ώρα του. Ήταν η στιγμή του. Η Φενέρμπαχτσε ήταν με διαφορά η καλύτερη ομάδα του τουρνουά και απολύτως δίκαια έφτασε στην κορυφή. Έχοντας για σούπερ στα και MVP, όχι τον Νάιτζελ Χέιζ Ντέιβις, όχι τον Ντέβιν Χολ, όχι τον Έρκ ΜακΚόλου, ούτε τον Μάρκο Γκούντουριτς. Αλλά τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο Λιθουανός αυτή τη φορά πήγε στο Final-4 με… αέρα, πήγε με πολύ καλή ψυχολογία και ήταν ο μεγάλος νικητής. Μπορεί να πανηγύριζε σαν… τρελός στο τέλος του τελικού, χορεύοντας ασταμάτητα 80’s και 90’s αλλά είναι δεδομένο ότι θα προτιμούσε να είναι κάπου στην παραλιακή και να ακούει την αγαπημένη του Άννα Βίσση να τραγουδάει «Ο έρωτας μωρό μου είναι ψυχεδέλεια» και εκείνος να κάνει…. Δεύτερες σε άψογα ελληνικά.
Την ίδια ώρα το απόλυτο κοντράστ των συναισθημάτων. Η Μονακό του Βασίλη Σπανούλη (όπως έχει πλέον μετονομαστεί), έφτασε στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε. Δεν υπάρχει όμως ούτε ένας που μπορεί να την ψέξει. Να πει το παραμικρό για τους Μονεσγάσκους. Μέσα σε έξι μήνες ο Έλληνας τεχνικός πήρε στα χέρι του μια ομάδα που δεν ήταν δική του και την έκανε… δική του. Την «μπόλιασε» με το DNA του και την φιλοσοφία του και την «οδήγησε» στο Final-4. Στον ημιτελικό πήρε το… δίπλωμα του coach Μπαρτζώκα, έκανε ότι ήθελε τον… αγαπημένο του Ολυμπιακό, έφερε ακόμα και τα παιδιά του σε πολύ δύσκολη θέση μη γνωρίζοντας ποιο να υποστηρίξουν και έφτασε μέχρι τον τελικό. Όπου εκεί η ανωτερότητα των Τούρκων δεν της επέτρεψε να γράψει έναν ακόμα πιο… παραμυθένιο επίλογο στο φετινό εντυπωσιακό της παραμύθι.
Πάμε και στα δικά μας τώρα…
Ολυμπιακός. Η απόλυτη απογοήτευση. Η μεγαλύτερη καταστροφή. Μετά από τρία συνεχόμενα Final-4 δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θεωρούσαν ότι τώρα ήταν η ώρα του. Τώρα ήταν η ώρα του Ολυμπιακού. Τώρα ήταν η ώρα του Μπαρτζώκα (άλλωστε και με αυτό το moto ταξίδεψαν οι «ερυθρόλευκοι» στο Άμπου Ντάμπι). Μάταια όμως. Η πίεση του «πρέπει», η πίεση των τριών χαμένων Final-4, η πίεση του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού ήταν ασήκωτη για τον προπονητή του Ολυμπιακού και για όλη την ομάδα του Πειραιά. Η πίεση ήταν «ζωγραφισμένη» στο πρόσωπο του coach Μπαρτζώκα και μεταφέρθηκε σε όλη την ομάδα. Και αμέσως μετά το τέλος του ημιτελικού επήλθε η απόλυτη κατάρρευση της ομάδας. Απόλυτα φυσιολογικά μέχρι ενός σημείου. Όμως φυσιολογικό δεν είναι αυτό που επακολούθησε με παίκτες να αφήνουν αιχμές για τον προπονητή τους, παίκτες να αποχαιρετούν την ομάδα, παίκτες να αφήνουν ανοικτή την πόρτα της εξόδου και παίκτες να κάνουν λόγο για αποχώρηση από την ενεργό δράση. Όλα αυτά λίγο πριν τον μικρό τελικό και λίγο πριν το τζάμπολ των τελικών στης Stoiximan GBL.
Παναθηναϊκός. Μια τεράστια χαμένη ευκαιρία μέσα από τα χέρια του. Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Άμπου Ντάμπι με έναν και μόνο στόχο. Να κάνει το ιστορικό back to back. Έναν στόχο τον οποίο δεν πέτυχε με ευθύνη αποκλειστικά δική του. Οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν στον ημιτελικό κατώτεροι των περιστάσεων, κακώς προετοιμασμένοι αγωνιστικά και πνευματικά και όπως φάνηκε με την επανεμφάνιση του Ματίας Λεσόρ, ο τραυματισμός αυτός άλλαξε όλη την ιστορία στη φετινή διοργάνωση. Με τα «αν» δε γράφεται ιστορία όποτε πάμε παρακάτω και μένουμε με τη σκέψη τι θα μπορούσε να είχε συμβεί «ΑΝ» δεν τραυματιζόταν ο Γάλλος σέντερ ή «ΑΝ» ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει στο τέλος να «κλέψει» το ματς από τη Φενέρ και να έπαιζε τελικό με τη Μονακό.
Ο Παναθηναϊκός παρ’ όλα αυτά έχει δύο σπουδαία κέρδη από την παρουσία του στο Άμπου Ντάμπι. Το ένα είναι η επανεμφάνιση του Ματίας Λεσόρ μετά από σχεδόν πέντε μήνες αποχής. Ο Γάλλος σέντερ έδειξε αρκετά καλή κατάσταση, έχει βελτιώσει συγκεκριμένα στοιχεία στο παιχνίδι του, όπως είναι οι βολές (καθώς τα δούλευε κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του), ενώ και κόντρα στον Ολυμπιακό ήταν ακόμα καλύτερος. Θέλει χρόνο αν βρει ρυθμό και ανάσες αλλά στους τελικούς αναμένεται να είναι παίξει σημαντικό ρόλο.
Κέρδος Νο2 για τον Παναθηναϊκό, Αλέξανδρος Σαμοντούροφ. Ο νεαρός παίκτης του «τριφυλλιού» πήρε χρόνο στον μικρό τελικό με τον Ολυμπιακό και έδειξε εξαιρετικά στοιχεία. Δε μάσησε σε κανένα σημείο του αγώνα, δεν… ψάρωσε σε κανένα σημείο του αγώνα και έδειξε ότι το μέλλον του ανήκει. Οι διαιτητές δεν του έκαναν τη χάρη αποβάλλοντας τον γρήγορα γρήγορα με πέντε φάουλ, αλλά είναι δεδομένο πως αν δουλέψει όπως δουλεύει, σε τακτική και σώμα, όλο το μέλλον είναι δικό του. Ακόμα και τα δάκρυα στον πάγκο «μιλάνε» από μόνα τους…
ΥΓ1: Μιας και ο λόγος για δάκρυα… Φουρνιέ, Σάρας, «Σάμο»… Τρεις διαφορετικές γενιές, τρεις διαφορετικοί άνθρωποι, τρεις διαφορετικοί λόγοι. Εικόνες που θα μείνουν σε όλους μας.
ΥΓ2: Και τώρα τελικοί (part1). Ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλο δρόμο. Έχει το πλεονέκτημα της έδρας κόντρα στον Ολυμπιακό, θα έχει τον απίστευτο κόσμο του στο πλευρό του και μετά την αποτυχία στο Άμπου Ντάμπι το double είναι μονόδρομος. Το θέμα είναι πως θα μπορέσει ο Εργκίν Αταμάν να διαχειριστεί την ψυχολογική κατάσταση των παικτών του και να τους εμφανίσει να τρώνε… σίδερα την Παρασκευή το βράδυ στο ΟΑΚΑ. Είναι από τις φορές που το Game 1 των τελικών μοιάζει να είναι πιο σημαντικό από ποτέ.
ΥΓ3: Και τώρα τελικοί (part2). Ούτε ο Ολυμπιακός έχει άλλο δρόμο πέραν της κατάκτησης του τίτλου. Ο δρόμος όμως των «ερυθρόλευκων», στα χαρτιά μοιάζει πιο δύσκολος. Η ομάδα του Πειραιά είναι με την πλάτη στον τοίχο, η αμφισβήτηση είναι πιο έντονη από ποτέ και οι παίκτες της ομάδας με τις επιλογές τους και τις δηλώσεις τους έχουν βάλει ακόμα πιο δύσκολα στον Γιώργο Μπαρτζώκα. Η εικόνα του Ολυμπιακού την Παρασκευή το βράδυ στο ΟΑΚΑ θα κρίνει πολλά για τη συνέχεια της σειράς.
