Αναλυτικά είπε:
Για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής Μογγολίας: «Είναι η 2η φορά που αναλαμβάνω μια Εθνική εκτός Ελλάδος, μετά το Κατάρ που ήμουν 3 χρόνια. Δέχθηκα αυτήν την πρόταση πριν 2 μήνες για τα “παράθυρα” και την πρόκριση στο επόμενο Asian Cup, το οποίο θα διεξαχθεί στη Σαουδική Αραβία. Είμαστε σε έναν όμιλο λίγο δύσκολο με Κίνα, Ιαπωνία και τα νησιά Γκουάμ. Τα νησιά Γκουάμ είναι λίγο πιο δεξιά απ’ την Αυστραλία. Επειδή το έψαξα αρκετά, είναι αμερικάνικο έδαφος, για να μπεις θες και αμερικάνικη βίζα. Είναι μια βάση ναυτική των Αμερικάνων και σχεδόν όλοι οι παίκτες της εθνικής είναι Αμερικάνοι πολίτες. Οπότε έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε μια ομάδα που ουσιαστικά αποτελείται από Αμερικάνους παίκτες».
Για το μπάσκετ στη Μογγολία: «Έχει ανέβει πολύ το επίπεδο. Έχει βοηθήσει πάρα πολύ το ότι έχουν μπει πολλοί χορηγοί με αρκετά χρήματα και με τρέλα για το ΝΒΑ. Φέτος έγινε μια πολύ μεγάλη στροφή, έχουν έρθει 9 ευρωπαίοι προπονητές, ενώ μέχρι πέρυσι ήμουν μόνο εγώ και Ασιάτες. Υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Υπάρχει, επίσης, τεράστια υποδομή, το μπάσκετ το αγαπούν οι Μογγόλοι. Έχει δείξει μια πολύ μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία 2-3 χρόνια, φέρνοντας πολλούς πρώην NBAers. Μέσα σε όλα αυτά κάνουν μια νέα προσπάθεια να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο για την Εθνική τους, με στόχο την πρόκριση στο Asian Cup».
Για το ότι αυτός και ο Λευτέρης Σούμποτιτς ήταν οι δύο προπονητές της μιας απ’ τις δύο ομάδες του All-Star Game: «Τον σέβομαι πάρα πολύ, εκτός του ότι είναι καλός προπονητής είναι πολύ αγαπημένος άνθρωπος και πολύ καλό παιδί. Με τις ψηφοφορίες είχα βγει εγώ head coach και ο Λευτέρης assistant, το οποίο από θέμα σεβασμού και ηλικίας ήταν… περίεργο. Το είχαμε γυρίσει στην πλάκα, του είπα “εντάξει κάτι θα μάθεις τώρα στα γεράματα και από ‘μένα”. Περάσαμε ένα τρίωρο πολύ ωραίο, χάσαμε 20 πόντους, πήραμε και τα μετάλλιά μας και φύγαμε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι».
Για την ομοιότητα των αγώνων με το ΝΒΑ: «Εδώ είναι copy-paste ακριβώς ό,τι γίνεται στο ΝΒΑ. Τα παιχνίδια, το σόου, ο Εθνικός Ύμνος από διάφορους γνωστούς τραγουδιστές, είναι σαν να βλέπεις σε μικρογραφία έναν αγώνα ΝΒΑ. Φυσικά όχι με τους αντίστοιχους παίκτες, αλλά είναι πολύ πάρα πολύ ωραίο κάποιος να το παρακολουθήσει, γιατί περνάς πάρα πολύ ωραία. Το γήπεδο είναι σε ένα νεοσύστατο κτήριο στον 3ο όροφο, το οποίο είναι ουσιαστικά σαν ένα… Mall, με πολλά μαγαζιά, εστιατόρια και άλλα. Πραγματικά είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα γήπεδο στο ΝΒΑ. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα, όλοι έρχονται να ευχαριστηθούν μπάσκετ. Είναι κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο».
Για τα παιχνίδια με την ομάδα του Λευτέρη Σούμποτιτς, M Garid: «Φέτος έχουμε αρκετούς τραυματισμούς, αρκετά προβλήματα και οικονομικά, έγιναν κάποιες ατυχίες. Είναι, όμως, πάρα πολύ πιθανό να παίξουμε με την ομάδα του Λευτέρη Σούμποτιτς στους τελικούς. Παίξαμε δύο φορές στη regular season, στον 1ο γύρο κερδίσαμε εμείς και στον 2ο γύρο χάσαμε, στο οποίο παιχνίδι αποβλήθηκα με 2 τεχνικές ποινές γιατί η διαιτησία εδώ είναι κακή. Μάλιστα, είχαν φέρει έναν Μαλαισιανό διαιτητή κι έναν Ινδονήσιο, οι οποίοι πραγματικά δεν ήξεραν τι τους γινόταν. Κάποια στιγμή ρώτησα τον Ινδονήσιο «έχετε στην Ινδονησία μπάσκετ;» και με απέβαλλε. Γελούσε και ο Λευτέρης στον άλλον πάγκο. Είχε μια αίσθηση από χιούμορ αυτό που είπα, αλλά το χιούμορ δύσκολα μεταφράζεται. Μάλιστα, επειδή παίζαμε εμείς χωρίς Αμερικάνο και εγώ γνωρίζω καλύτερα τι βλέπουμε με τους διαιτητές εδώ, είχα πει στον Λευτέρη πριν το παιχνίδι, αφού ήξερα και την απουσία του Αμερικάνου μας, “όποιος κερδίσει θα κεράσει”. Οπότε χάσαμε, άρα κέρασε ο Λευτέρης το βράδυ».
