Κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές και κάθε παιχνίδι έχει δύο όψεις. Ο φετινός ΠΑΟΚ δεν είναι η ομάδα που εμφανίστηκε στο πρώτο σετ κόντρα στον Παναθηναϊκό και που λανθασμένα μας παρέσυρε να πιστέψουμε ότι το παιχνίδι θα είναι μονόπλευρο.
Το πρώτο σετ ήταν ένα ατελείωτο πρόβλημα για τον ΠΑΟΚ στην υποδοχή. Αυτό είχε σαν συνέπεια οι πράσινες να παίρνουν πόντο με όποιο τρόπο θέλουν, η Παπαφωτίου να μοιράζει το παιχνίδι σε όλες τις συμπαίκτριές της και να υπάρχει μια άκρως θετική αύρα. Τα καμπανάκια ήχησαν για τις πράσινες στο δεύτερο σετ όταν ο ΠΑΟΚ ήταν σαφώς βελτιωμένος, λειτούργησε καλύτερα στο αμυντικό κομμάτι και αυτό ήταν το στοιχείο που έδωσε καλύτερες προϋποθέσεις στην επίθεση. Παρόλα αυτά κάτι η μαχητικότητα κάτι το πάθος αλλά και η πολύ καλή κατάσταση της Ανθούλη στο ξεκίνημα του παιχνιδιού κράτησαν τον Παναθηναϊκό όρθιο και έδωσαν την ευκαιρία να διεκδικήσει το τρίποντο.
Ο ΠΑΟΚ βελτιώθηκε στην υποδοχή αλλά και πάλι δεν έπιασε εντυπωσιακά ποσοστά σε αυτό τον τομέα, απλά έγινε ξεκάθαρα πιο ανεκτός. Με τη σειρά του, όμως, ανέβασε τη δική του απόδοση στο σερβίς και σημάδεψε συνεχόμενα την Ρόγκα. Ότι κέρδιζε ο Παναθηναϊκός από το σέρβις, μπλοκ, άμυνα πλέον το κέρδιζε ο ΠΑΟΚ και μάλιστα οι πράσινες παρουσίασαν νευρικότητα στις φάσεις διαρκείας.
Ο αριθμός λαθών του Παναθηναϊκού αυξήθηκε κατακόρυφα και αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας που έδωσε την ευκαιρία στον ΠΑΟΚ να διεκδικήσει το παιχνίδι. Όταν μάλιστα ο δικέφαλος χρεώθηκε δύο φορές με λάθος περιστροφή και δέχτηκε μία κόκκινη κάρτα στο τέταρτο σετ, κάτι που έδωσε τρεις πόντους δώρο στον Παναθηναϊκό, είναι… ασυγχώρητο το ότι δεν αξιοποιήθηκε το προβάδισμα που χτίστηκε. Οι αλλαγές του Φενόλιο έπιασαν τόπο και παρότι ρίσκαρε να παίξει χωρίς τη Στράντζλη σε κάποια σημεία του παιχνιδιού, αναζητώντας καλύτερη υποδοχή με την Κλέπκου, δεν το πλήρωσε επιθετικά καθώς η Κρολ έμοιαζε να βρίσκει λύσεις με κάθε τρόπο.
Με το μπλοκ του Παναθηναϊκού να σωπαίνει, την Ανθούλη να βγαίνει εκτός ρυθμού και την Ανάε να μένει στα ρηχά η εικόνα του παιχνιδιού είχε ανατραπεί πλήρως. Οι πράσινες έδιναν μάχη για κάθε πόντο την ώρα που ο δικέφαλος ένιωθε όλο και πιο άνετα, άρχισε να βάζει τις κεντρικές στο παιχνίδι και κυρίως την Μπλάνκο και σταματούσε με μεγαλύτερη ευκολία τις αντίπαλες επιθέσεις με μπλοκ.
Αυτό που κάνει μεγαλύτερη εντύπωση από αυτό το παιχνίδι είναι η νευρικότητα που παρουσίασε ο Παναθηναϊκός στα κρίσιμα σημεία. Από τον ερχομό του Γιάννη Καλμαζίδη και μετά αυτό που έχει αλλάξει περισσότερο από κάθε άλλο είναι η ηρεμία και η αυτοπεποίθηση. Η νευρικότητα και το άγχος που εμφανίστηκαν ήταν πρωτοφανή αλλά και καθοριστικά. Από την άλλη, ο Φενόλιο είχε αρκετά ξεσπάσματα και πολλές έντονες αντιδράσεις είτε προς τους διαιτητές είτε προς τις αθλήτριές του αλλά εν τέλει όχι μόνο δεν επηρέασε την ομάδα του αλλά την παρακίνησε. Η αυτοπεποίθηση που αντλούσε ο δικέφαλος, πρωτίστως από την υποδοχή του, έδινε τέτοια σιγουριά στην ομάδα που ακόμα και σε φάσεις που έμοιαζαν χαμένες ο ΠΑΟΚ έβρισκε πόντους.
Τα δεδομένα αυτή τη στιγμή δείχνουν πως ο ΠΑΟΚ έχει τον πρώτο λόγο για την πρώτη θέση ακόμα και αν είναι αρκετά νωρίς. Έχει ομοιογένεια, έχει ρυθμό και κυρίως έχει τέτοια ψυχολογία που ακόμα και σε κακή μέρα μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη. Ο Παναθηναϊκός έχασε πολύτιμο έδαφος και πλέον ψάχνει τη σταθερότητα. Τίποτα δεν κρίνεται από τον Ιανουάριο, πόσω μάλλον όταν η σεζόν κορυφώνεται με τα πλέι οφ, ωστόσο η ομάδα του Γιάννη Καλμαζίδη έχει την ανάγκη να νοιώσει δυνατή και να νιώσει ότι μπορεί να ξεπεράσει τον κακό της εαυτό κάτι που θα είναι βασικό ζητούμενο στα πλέι οφ όταν θα πρέπει να σπάσει αντίπαλες έδρες.
