Ο 30χρονος προπονητής επέστρεψε στην ομάδα της κορυφαίας Ελληνίδας τενίστριας τον περασμένο Απρίλιο και τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά, αλλά και οι δύο ξέρουν ότι δεν είναι δυνατόν από τη μία στιγμή στην άλλη να ξαναγίνει η Μαρία η παίκτρια που ήταν.
Ο Χιλ, πάντως, είναι αισιόδοξος για το μέλλον και τονίζει ότι δεν θα αναλάμβανε ξανά την 30χρονη τενίστρια αν ήταν μόνο για να πει ένα αξιοπρεπές «αντίο» στο επαγγελματικό τένις.
«Κάθε μέρα γίνεται και καλύτερη», μας είπε ο Βρετανός. «Το πιο σημαντικό πράγμα στην αρχή ήταν να φέρω θετική ενέργεια και της δώσω ξανά αυτοπεποίθηση, Είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που είχε πετύχει δύο συνεχόμενες νίκες σε κυρίως ταμπλό».
Και πρόσθεσε: «Προσπαθούμε να γίνει πιο επιθετική. Έχουμε αλλάξει κάποιες επιλογές χτυπημάτων, τοποθετήσεις στο γήπεδο, την ταυτότητα που προσπαθεί να δημιουργήσει σε κάποιες στιγμές σε αγώνες. Της έχω πει να έχει υπομονή, μπορεί να αισθάνεται καλύτερα, αλλά για να γίνει η Μαρία του 2020, του 2021, του 2022 θα πάρει χρόνο. Αποβάλλει σιγά-σιγά τις κακές συνήθειες που είχε δημιουργήσει. Το τένις είναι ένα περίεργο άθλημα, μπορεί να κάνεις απίθανα πράγματα κατευθείαν ή μπορεί να σου πάρει χρόνο και ξαφνικά να συμβεί. Θέλω απλά να είναι χαρούμενη».
Αποδέχτηκε εύκολα την πρόταση της κορυφαίας Ελληνίδας τενίστριας; «Εννοείται! Είμαστε σαν αδέρφια. Διατηρήσαμε επικοινωνία και όταν σταματήσαμε να δουλεύουμε μαζί ήταν υπό καλές συνθήκες. Και οι δύο νιώσαμε ότι πρέπει να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Πάντα ήμασταν σε επαφή, της έστελνα τη στήριξή μου, την παρακολουθούσα. Και εκείνη ήταν η πρώτη που μου έστειλε μήνυμα όταν η Πέιτον (Στερνς) κέρδισε τον τίτλο στο Ραμπάτ. Δεν ήταν από αυτές τις συνεργασίες που σταματάς και μετά ούτε καν μιλάς στο συγκεκριμένο άτομο. Ολοκλήρωσα τη συνεργασία με την Πέιτον στο Τσάρλστον για πολλούς λόγους, που δεν θα αναφέρω. Δεν ήξερα τι θα έκανα μετά. Ήμουν στο Ντουμπάι με τη σύντροφό μου και πραγματικά της έλεγα ότι δεν ήξερα τι θα έκανα. Η Μαρία μου έστειλε μήνυμα δύο-τρεις μέρες μετά, μόλις είχε χάσει στο Ρουέν, και μου ζήτησε να επιστρέψω. Και είπα "ναι, ας το κάνουμε"».
Η 29χρονη τενίστρια ξεκίνησε άσχημα την περσινή σεζόν και αυτή ήταν και η αφορμή να «χωρίσει» με τον Τομ τον Φεβρουάριο του 2024. Μετά από μια καλή περίοδο με τον Ντέιβιντ Γουίτ, ακολούθησε η πτώση, ο τραυματισμός και το πρόωρο τέλος στις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Από εδώ και πέρα, όμως, θα μπορέσει να είναι λίγο πιο χαλαρή, αφού δεν υπερασπίζεται κανέναν βαθμό μέχρι το τέλος της σεζόν.
«Ακόμα και όταν σταματήσαμε, εγώ πίστευα ότι είχαμε την καλύτερη pre-season», ανέφερε ο Χιλ. «Νομίζω ότι το λάθος μας ήταν που αλλάξαμε ρακέτα. Ήταν μια ρακέτα που όταν αισθανόταν καλά ήταν υπέροχα, αλλά όταν δεν αισθανόταν καλά τα πράγματα ήταν άσχημα. Το τελευταίο μας ματς ήταν στην Ντόχα και είχε ματς πόιντ κόντρα στη Νόσκοβα, αν εκμεταλλευόταν κάποια από αυτά μπορεί να πήγαινε βαθιά. Δεν ήταν ότι έπαιζα άσχημα, αλλά νομίζω ήταν η σωστή απόφαση. Πήγε καλά με τον Ντέιβιντ (Γουίτ) για μερικές εβδομάδες και μετά είχε μια δύσκολη περίοδο με τους προπονητές, τον τραυματισμό. Πρέπει, όμως, να σκεφτεί ότι μετά το Wimbledon δεν έχει τίποτα να υπερασπιστεί. Για μένα το μεγαλύτερο επίτευγμα μαζί της είναι ότι έμεινε τόσα χρόνια στο Top 10. Γι' αυτό είμαι περισσότερο υπερήφανος από όλα τα άλλα. Κάθε εβδομάδα έπρεπε να υπερασπιζόμαστε πόντους, ήταν πολύ δύσκολο. Όλα αυτά τα χρόνια μας κυνηγούσαν, τώρα μπορούμε να κυνηγήσουμε εμείς! Θα δούμε τι θα γίνει, προσπαθώ απλά να φέρω θετική ενέργεια».
Φαίνεται, λοιπόν, αισιόδοξος για το μέλλον της. «Όταν μου ζήτησε να ξαναδουλέψουμε μαζί, τη ρώτησα αν θα είναι κάτι σαν αποχαιρετισμός. Θα είμαστε μαζί 12 μήνες και μετά θα αποσυρθείς; Ή είσαι θα προσπαθήσεις σοβαρά για το comeback; Γιατί αν ήταν το αντίο, δεν ήθελα να το κάνω. Και μου απάντησε "τι λες; Δεν θέλω να αποσυρθώ ακόμα, θέλω να παίξω πολλά χρόνια ακόμα". Δεν θα επέστρεφα αν δεν ήμουν αισιόδοξος. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι θα ξαναμπεί στο Top 10, κανείς δεν μπορεί να το εγγυηθεί αυτό. Θεωρώ, όμως, ότι θα πρέπει στο μίνιμουμ να είναι παίκτρια του Top 30, του Top 20. Πολλές καλές παίκτριες είναι στο Top 10 αυτή τη στιγμή. Πρέπει να συνεχίσει να εξελίσσεται και να δουλέψει πάνω σε μερικά πράγματα. Υπάρχουν μερικά χτυπήματα που δεν έχει κατά κάποιο τρόπο αποδεχτεί να αλλάξει. Τώρα, όμως, που έχει πέσει στο ranking, είναι πιο ανοιχτή στις αλλαγές. Έχουμε σημαδέψει δύο-τρία πράγματα που θέλουμε να κάνουμε κάθε μέρα και αν δουλέψουν, ίσως μπορεί να μπει ξανά στο Top 10. Δεν έχουμε βάλει έναν αριθμό ως στόχο. Είναι εντάξει αν δεν μπει στο Top 10, είναι εντάξει αν δεν μπει στο Top 20. Aλλά αν αρχίσει να ξαναπαίζει καλό τένις, να νικάει καλές παίκτριες και να πηγαίνει καλά στα τουρνουά, αυτό ήδη είναι μια νίκη».
Τον ρωτήσαμε στη συνέχεια και για τα περιβόητα... χαρτάκια τους, στα οποία σημείωσαν σε ποια θέση θα τερματίσει η Μαρία τη φετινή σεζόν. «Εγώ έγραψα δύο αριθμούς. Τη θέση όπου πιστεύω ότι θα τερματίσει τη φετινή σεζόν και τη θέση όπου θα τερματίσει την επόμενη σεζόν. Της είπα ότι μπορεί να μην της αρέσει ο φετινός αριθμός, όμως θα της αρέσει ο επόμενος! Και οι δύο αριθμοί, πάντως, είναι καλοί. Είμαι φίλος με πολλούς προπονητές και όλοι έρχονται και μου λένε, ελπίζουμε να μην πέσουμε με τη Μαρία στον πρώτο γύρο. Και μιλάω για Top 10 παίκτριες».
Τι ήταν το πρώτο πράγμα που τη συμβούλεψε όταν άρχισε ξανά να δουλεύει μαζί της. «Όταν δούλευα με την Πέιτον, ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένος σε εκείνη και πώς να την κάνω καλύτερη. Προφανώς και ήξερα πώς πήγαινε η Μαρία, αλλά δεν έβλεπα όλα τα ματς της. Αν έπαιζε κάποιο μεγάλο αγώνα, θα τον έβλεπα και θα έστελνα μηνύματα στήριξης. Όταν έπαιξε με την Πέιτον, σίγουρα την είδα καλύτερα. Στην πρώτη μας προπόνηση, όταν είχα καιρό να την παρακολουθήσω, μετά από δύο λεπτά της είπα "έχεις καταλάβει ότι κάνεις αυτό με το forehand σου;". Την πρώτη εβδομάδα άλλαξα τρία-τέσσερα σημαντικά πράγματα! Το πιο σημαντικό είναι ότι έχει ξανά τη δίψα».
Αυτό που φαίνεται, πάντως, τον τελευταίο καιρό είναι πως έχει ξαναγίνει επιθετική και κυνηγάει τα χτυπήματά της. «Δεν ξέρω αν ήταν θέμα αυτοπεποίθησης ή αν αυτό προσπαθούσαν να κάνουν οι προηγούμενοι προπονητές της. Η Μαρία είναι τόσο fit, τόσο δυνατή, που μπορεί να σκεφτείς ότι πρέπει να την κάνεις σούπερ αμυντική. Είναι, όμως, καλύτερη ως επιθετική παίκτρια. Θέλω να είναι τολμηρή, της το έχω πει. Όταν παίζει με τοπ παίκτριες, πρέπει να ρισκάρει. Αν το κάνει και αστοχήσει σε κάθε χτύπημα, τουλάχιστον θα έχει δώσει στον εαυτό της μια ευκαιρία».
Πώς ήταν αυτό το ματς φέτος στην Αδελαϊδα, όπου βρέθηκε απέναντί της ως προπονητής της Στερνς; «Ήταν πολύ παράξενο. Στην Πέιτον αρέσει να είναι εκδηλωτικός ο προπονητής της. Σε αυτό το ματς, όμως, δεν μπορούσα να το κάνω. Πέρασα έξι χρόνια με τη Μαρία, της είπα πώς να την αντιμετωπίσει, αλλά δεν γινόταν να την υποστηρίξω τρελά κατά τη διάρκεια του αγώνα. Νομίζω ότι ήταν πιο δύσκολο για τη Μαρία. Με κοιτούσε και γνώριζε ότι ήξερα τι ακριβώς σκεφτόταν, όμως αυτό είναι και μέρος της δουλειάς. Δεν ήταν, πάντως, ευχάριστη εμπειρία. Κάτι ανάλογο συνέβη και όταν η Μαρία αντιμετώπισε την Ντανιέλ Κόλινς (σ.σ. που ήταν πρώην παίκτρια του Χιλ)».
