«Αισθάνομαι καλά τις τελευταίες μέρες», είπε αρχικά ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας. «Αποφάσισα να μην παίξω στο Αμβούργο, γιατί ήταν σημαντικό για εμένα να αποκαταστήσω την υγεία μου. Οι τελευταίες εβδομάδες στο tour ήταν απαιτητικές σωματικά, οπότε έπρεπε να κάνω ένα διάλειμμα μιας εβδομάδας. Προετοιμάστηκα καλά και έκανε ό,τι χρειάζεται για να είμαι έτοιμος εδώ. Πάντα είχα εδώ καλή σχέση με τον κόσμο, αλλά υπάρχει και η πολύ δυνατή ανάμνηση του τελικού, κάνοντας μια εξαιρετική πορεία και κάνοντας το καλύτερο παιχνίδι μου. Ελπίζω να ξαναβρώ αυτή την αυτοπεποίθηση, ελπίζω να μην κολλήσω στα προημιτελικά, όπως στα τελευταία δύο χρόνια. Θα δουλέψω προς αυτή την κατεύθυνση και ελπίζω να πάω καλύτερα αυτή τη φορά».
Ρωτήθηκε στη συνέχεια αν νιώθει ότι είναι για εκείνον μια περίοδος ωρίμανσης. «Απολύτως. Έτσι ακριβώς νιώθω. Το έχω αποδεχτεί. Ξέρω ότι υπάρχουν δυσκολίες που συνοδεύουν αυτό, έχοντας συνηθίσει τους δικούς μου τρόπους, σε ορισμένα μοτίβα, καταστάσεις που συνέβαιναν σε επαναλαμβανόμενο τρόπο. Νιώθω ότι έχω ξεφύγει λίγο από αυτό και έχω περισσότερο έλεγχο σε αυτό που θέλω και σε αυτό που θεωρώ απαραίτητο για μένα. Νιώθω, λοιπόν, σαν να είμαι το αφεντικό του εαυτού μου, πολύ πιο ξεκάθαρα. Δεν έχω δουλέψει ποτέ σκληρότερα στη ζωή μου. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα. Συνεχίζω να πιέζω τον εαυτό μου στα όριά μου κάθε μέρα. Μερικές φορές είναι δύσκολο. Ήταν δύο δύσκολα χρόνια, θα έλεγα, ειδικά μετά από αυτό που συνέβη στο ATP Finals εκείνη τη χρονιά που έπρεπε να αποσυρθώ. Ήταν σωματικά πολύ απαιτητικό να προσπαθώ να φτάσω την ένταση που έχει αυτή τη στιγμή το tour. Απλώς κάνω το καλύτερο δυνατό για να έχω το σώμα μου συνεχώς προετοιμασμένο, να μην καταρρέω ξαφνικά όπως στο Τορίνο εκείνη τη χρονιά».
Και ποιες είναι οι δυσκολίες που έχει σε αυτή την περίοδο «ωρίμανσης»; «Έχω πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, είμαι έτοιμος να το αντιμετωπίσω. Δεν νομίζω ότι θα είχα επιλέξει αυτόν τον δρόμο αν δεν ήμουν έτοιμος για τις συνέπειες που συνεπάγεται, τις απαιτήσεις που συνεπάγονται αυτά τα πράγματα. Ήμουν απόλυτα έτοιμος για κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι μου επιτρέπει επίσης να διαμορφωθώ περισσότερο σε έναν ενήλικα. Ένιωθα ότι ήμουν ώριμος εκείνη την εποχή, αλλά υπάρχουν ορισμένα πράγματα και ορισμένοι τρόποι που πρέπει να επιβάλω στη ζωή μου για να αναλάβω μεγαλύτερες ευθύνες. Νομίζω ότι αυτό θα με διδάξει επίσης πώς να ωριμάζω πιο γρήγορα και πώς να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις, όχι μόνο στο γήπεδο του τένις αλλά και εκτός αυτού. Σίγουρα έμαθα πολλά σε αυτή την περίσταση. Με βοήθησε να διαμορφωθώ σε έναν πολύ πιο δυνατό και πολύ πιο αποφασιστικό παίκτη και άτομο ταυτόχρονα».
«Οι παίκτες σήμερα έχουν δύο forehands»
Μίλησε και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τις δύο ήττες του σε τελικούς Grand Slam: «Είναι ωραίο να μπορείς να παίζεις σε τελικούς Grand Slam. Νιώθεις σημαντικός. Νιώθεις ότι κάνεις κάτι με την καριέρα σου. Σίγουρα προσθέτει πολλή αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι σου. Το να είμαι σε θέση να το κάνω σε σκληρό και σε χωμάτινο δείχνει ότι υπάρχει ποικιλία στο παιχνίδι μου. Δεν είμαι απλώς ένας παίκτης που μπορεί να παίξει καλά σε χώμα. Νιώθω ότι με τροφοδοτεί με πολλές πληροφορίες για πράγματα που δεν πήγαν καλά και γιατί έχασα αυτούς τους τελικούς, τι μπορώ να κάνω καλύτερα την επόμενη φορά. Δύο φορές εκτέθηκα εναντίον του Νόβακ. Ήταν πολύ δύσκολο να μπορέσω να συμβαδίσω με αυτό το επίπεδο έντασης. Είναι εύκολο να το πεις αυτό. Μια χρονιά εδώ ήμουν πολύ κοντά, ήμουν μπροστά με δύο σετ, αλλά φαινόταν πολύ μακριά ακόμα και όταν έφτασα σε αυτό το σημείο. Φαινόταν σαν να μην είχα κάνει κάτι τόσο σημαντικό ακόμα, γιατί προφανώς αντιμετώπιζα τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο εκείνη την εποχή. Νιώθω ότι το line-up είναι πολύ πιο δύσκολο από ό,τι ήταν τότε. Οι παίκτες είναι πολύ πιο ώριμοι. Τα χτυπήματα έχουν αλλάξει. Οι παίκτες έχουν δεύτερα forehands αυτή τη στιγμή. Παίζουν σχεδόν με δύο forehands. Πρέπει να προσαρμόσω το παιχνίδι μου. Πρέπει να λάβω υπόψη ορισμένα πράγματα στο μέλλον, επειδή η ένταση αυξάνεται πολύ, και από άποψη φυσικής κατάστασης δεν ήταν ποτέ σε τέτοια φάση όπως τώρα. Βλέπω συνεχή εξέλιξη και συνεχή ανάπτυξη του αθλήματος όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι παίκτες και πόσο καλύτεροι γίνονται με την πάροδο των ετών».
Είναι οδυνηρό να ξαναδεί μια ήττα σε τελικό Grand Slam; «Αν μπορούσα να σας εξηγήσω πόσες φορές πήγα να παρακολουθήσω έναν αγώνα που έχασα και στη μέση δεν μπόρεσα να συνεχίσω... Με πονάει. Πονάει να βλέπω να με ισοπεδώνουν, μεταφορικά μιλώντας. Μερικές φορές απλά πρέπει να το υπομείνω. Μου αρέσει να το κάνω. Το κάνω περισσότερο τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Έχω αφιερώσει περισσότερο χρόνο εστιάζοντας στο feedback από τέτοιου είδους αγώνες, επειδή νιώθω ότι είναι πολύ πιο πολύτιμο από ό,τι αρχικά νόμιζα όταν ήμουν νεότερος. Έχω συνειδητοποιήσει ότι αυτό είναι σημαντικό ως μέρος της ανάπτυξης που αναζητώ στο τένις μου. Τα data ήταν ένα μεγάλο στοιχείο τις τελευταίες δύο εβδομάδες που βρίσκομαι στο τουρνουά. Έχω κάνει πολλές αναλύσεις. Αυτό που είναι πιο ενδιαφέρον είναι όλα αυτά τα πράγματα με τον εξοπλισμό και οι αναλύσεις σχετικά με το πώς ο εξοπλισμός σε ωφελεί πραγματικά ή σε αφαιρεί ορισμένα πράγματα από το παιχνίδι σου. Ήμουν πολύ αναλυτικός σε τέτοιου είδους πράγματα. Με έχει βοηθήσει να κατανοήσω καλύτερα τα πράγματα που αφαιρούνται από το παιχνίδι μου και τα πράγματα στα οποία ίσως θα έπρεπε να επικεντρωθώ περισσότερο».
«Ακόμα και όταν κοιμάμαι, παίζω τένις στο μυαλό μου»
Προσπάθησε, πάντως, να δει τον τελικό με τον Νόβακ Τζόκοβιτς: «Την περασμένη εβδομάδα παρακολούθησα περίπου 25, 30 λεπτά. Με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο διαφορετικός παίκτης είμαι σήμερα από ό,τι ήμουν τότε. Θα έλεγα ότι ακόμα καλύτερος τώρα από ό,τι σε εκείνον τον συγκεκριμένο τελικό που έπαιξα. Όπως είπα και πριν το τένις έχει γίνει πιο έντονο, από την άποψη ότι πρέπει να ακολουθήσεις αυτό το επίπεδο. Αυτό συνειδητοποίησα έχοντας παίξει σε αυτόν τον τελικό, ότι το τένις είναι πολύ διαφορετικό τώρα από ό,τι ήταν πριν έρθουν οι Γιάνικ (Σίνερ) και Κάρλος (Αλκαράθ). Επίσης, υπάρχουν πολλοί παίκτες τώρα που ακολουθούν τα βήματά τους και δείχνουν την ίδια προοπτική».
Και πρόσθεσε: «Είναι σημαντικό να αναλύεις τις ήττες και τις νίκες. Προφανώς, είναι πολύ πιο ωραίο συναίσθημα όταν βλέπεις τον εαυτό σου να κερδίζει αγώνες. Περνάω περισσότερο χρόνο παρακολουθώντας αυτούς που κερδίζω παρά αυτούς που χάνω. Ψυχολογικά πονάει περισσότερο να βλέπεις τον εαυτό σου να μην μπορεί να βρει τη λύση. Παίρνω πολλά πράγματα από τους αγώνες που κερδίζω, παρατηρώ περισσότερο τα μοτίβα, τις τακτικές και τις στρατηγικές που εφαρμόζω στο γήπεδο και που πραγματικά λειτουργούν. Προσπαθώ να τις αναπαραστήσω στο μυαλό μου. Ακόμα και όταν κοιμάμαι, μερικές φορές παίζω τένις στο μυαλό μου. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι τοξικό ή περίεργο. Είναι πιθανώς απλώς ένας τρόπος να δείξω την αγάπη μου για το τένις και πόσο μου αρέσει η τακτική πίσω από το άθλημα που επιλέγω να παίζω. Με βοηθά να ενεργοποιήσω λίγο το μυαλό μου, να φανταστώ πώς θα ήμουν αν έπαιζα ξανά σε έναν άλλο τελικό Roland Garros, τι θα μπορούσα να αποφύγω αυτή τη φορά. Η δουλειά ξεκινάει ακόμη και έξω από το γήπεδο τένις μερικές φορές, ίσως λίγο πριν τον ύπνο».
Με αφορμή την τελετή προς τιμήν του Ράφα Ναδάλ, που θα γίνει την Κυριακή (25/5), ο Στεφ σχολίασε τα εξής: «Ήμουν αρκετά τυχερός που δεν τον αντιμετώπισα στο Chatrier. Πιστεύω ότι δεν θα ήταν μια ευχάριστη εμπειρία! Αλλά τον αντιμετώπισα μερικές φορές στο χώμα. Μπορώ να πω ότι έχει το χάρισμα να μπορεί να παίζει έτσι, να κάνει τα πράγματα που έκανε τόσα χρόνια. Τον σέβομαι απεριόριστα, αλλά μου έμαθε επίσης τόσα πολλά για το τένις σε χωμάτινο γήπεδο, με έμαθε τόσα πολλά για την αποφασιστικότητα και την επιμονή σε ένα γήπεδο τένις. Πάντα μιλούσα για τον Φέντερερ, για το πώς ο Φέντερερ ήταν το άτομο που θαύμαζα. Αλλά νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός και των δύο. Ποτέ δεν παραδέχτηκα ότι ήταν ο Ράφα, επειδή ένιωθα ότι το τένις μου αντηχούσε περισσότερο στον Ρότζερ παρά στον Παρά. Ίσως αν ήμουν παίκτης με double-handed backhand να είχα κλίνει περισσότερο προς τον Ναδάλ.Έχω απέραντο σεβασμό για όσα έχει κάνει στο Roland Garros, Θα είναι δύσκολο να τον δω να φεύγει. Μίλησα μαζί του πριν από λίγες εβδομάδες στη Μαδρίτη. Ναι, είναι περίεργο να τον βλέπεις να μην αγωνίζεται και να ζει μια εντελώς διαφορετική ζωή».
