«Ήταν ένα κλειστό ματς», τόνισε ο νεαρός Ισπανός στη συνέντευξη τύπου μετά τη νίκη επί του Γιάνικ Σίνερ στα ημιτελικά. «Νομίζω ότι το επίπεδο ήταν υψηλό, υψηλή η ένταση σε όλα. Θα πω ότι το κλειδί ήταν πως εκμεταλλεύτηκα τις ευκαιρίες που μου έδωσε ο Γιάνικ στο παιχνίδι. Εκμεταλλεύτηκα τα μπρέικ πόιντ μου την πρώτη φορά που είχα. Στο πέμπτο σετ εκμεταλλεύτηκε το πρώτο μπρέικ πόιντ μου. Αυτό ήταν το κλειδί, διότι είχε και αυτός ευκαιρίες στο πέμπτο σετ, είχαμε πολλά 40-όλα».
Πέρυσι στο Παρίσι δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τις κράμπες του, όμως φέτος η ιστορία ήταν τελείως διαφορετική. «Οι κράμπες δεν ήταν τόσες όσες πέρυσι. Αλλά είμαι πιο δυνατός πνευματικά, ήξερα πώς να χειριστώ αυτές τις καταστάσεις. Ήξερα ότι αν μείνω εκεί, οι κράμπες θα φύγουν. Ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω πιο σύντομους τους πόντους. Δηλαδή, ήξερα καλύτερα τι πρέπει να κάνω, συγκριτικά με πέρυσι».
Στη συνέχεια μίλησε για τη σχέση του με το Roland Garros. «Έχω ένα ξεχωριστό συναίσθημα γι' αυτό το τουρνουά, γιατί θυμάμαι ότι τελείωνα το σχολείο και έτρεχα σπίτι για να δω τα ματς στη τηλεόραση. Είχα δει πολλούς αγώνες και, φυσικά, τον Ράφα Ναδάλ να κυριαρχεί για 14-15 χρόνια. Είναι κάτι απίστευτο. Ήθελα να βάλω το όνομά μου στη λίστα των Ισπανών που κέρδισαν το τουρνουά. Δεν είναι μόνο ο Ράφα. Είναι ο Φερέρο, ο Μογιά, ο Κόστα, πολλοί Ισπανοί, θρύλοι του αθλήματος και θέλω πολύ να βάλω το όνομά μου στη λίστα».
Και πρόσθεσε: «Θέλω να είμαι καλός παίκτης σε όλες τις επιφάνειες, όπως ο Ρότζερ, ο Νόβακ, ο Ράφα, ο Μάρεϊ. Οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο είχαν επιτυχίες σε κάθε επιφάνεια. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν παίκτη που μπορεί να προσαρμόσει το στυλ του σε κάθε επιφάνεια. Μεγάλωσα στο χώμα, αλλά νιώθω πιο άνετος στις σκληρές επιφάνειες, για παράδειγμα. Νομίζω ότι το παιχνίδι μου ταιριάζει στο χώμα».
